Latest items:

Poetry

	Istar
	PROFILE About me Friends (84) Forums (3) Poetry (425) Prose (10) Graphics (3) Postcards (17) Diary (159)

latest best rating most commented

Istar, 6 july 2012

dobrzeje

być byle liściem żyłką
łodygą lekkim pęknięciem
jak rozwarstwiają się
kłody żywcem obrane z lasu
legną na progi chwastom

o nas mówisz ciszej
woda niesie
muł osiada brzegi
to rzeka się leczy
- czekaj

ubiegnie lato jesień zdarzeje
zima rozkuli wnyki
gdzieś na przypiecku
trzaśnie echo
jutro już było
nim zdmuchniesz o mnie
kurz z książki
przytulę twoje

number of comments: 14 | detail

Istar, 6 july 2012

błękitek

głasków chcesz i słońca wołasz
czułych cacanek
wierszy przemienionych w bajki
o turkusowych podjadkach nikt nie słyszał
a ja tak

kołyszę łódź
jeszcze z dala od brzegu
jednym żaglem
łapię wiatr dla rymu
ryby mają głos nucą
do poduszki z dłoni

dla ciebie nabieram spokojnego

number of comments: 16 | detail

Istar, 30 june 2012

(to potrwa)

skąd tyle ławek w mojej głowie
wieczorów sztucznych lamp
przy skradzionym świetle

nie wiem czyja dłoń odrosła
od mojego ciała bo nie dotykam
chociaż czuję z bliska

to nie tak samo jak trzymać się za ręce

mówią że za progiem miejsce dobre
żeby pobyć razem bez siebie
i drzewa rosną tam szybko
żeby nie zapomnieć

nie wiem skąd tyle ławek
a wszystkie zajęte

number of comments: 21 | detail

Istar, 27 june 2012

zielono mi *

a jakby tak unieść płomyk
pewnie że z dłoni wypaść nie może
nad ciemne polany zeszłych łupin
skąd wyrastają woda
i ścieżki udeptane przez duchy

idą - zawsze z powrotem
mają pełne buzie lawendowe stopy
bo wrzos miły kłamie i zionie ułudą
smutny jest a płakać nie umie

a my tu będziemy siedzieć
pozdrawiać
życie składa się z przywitań i pożegnań
wspomni Hugo prosząc o ogień

nam spieszyć się nie wolno
dom rośnie

number of comments: 31 | detail

Istar, 21 june 2012

Zuza wie

matka łzy grzebie w ogrodzie
zielone zakątki wyrastają z garści
przeplatane koralikami pestek

uśmiecha się kiedy niebu burczy w brzuchu
wpierw dokarmia ptaki - myśli
żeby nie traciły piór po świecie

trzeba się mniej smucić
co jeśli nie wystarczy zapłakać

a ziemia odda żal inaczej nic nie rośnie

później staje w oknie
łyżeczką łowi krople deszczu
szkoda jej trosk gubionych przez wiatr

number of comments: 34 | detail

Istar, 15 june 2012

Palę wiatr za tobą tak szybko ogarniasz chłodem.

Borówka przyszła z lasu
- że niby po drodze. Mały pajączek
wdrapał się na gruszę /odrosła ziemi
nie tylko ja wiem że ma mocny korzeń/
- plecie dla muszek.
Dzikim truskawkom deszcz zmył czupryny.
Przecież tak trzeba. Strząsnąć popiół.

Mówiłeś że się nie uda
że lichy ten ogród.

A jednak rosnę.

number of comments: 12 | detail

Istar, 12 june 2012

wybieram się

drozdy szczepią gniazda przed odlotem
usypiają młode - z pewnością jeszcze tu wrócę

nie odprowadzaj mnie mam chłodne ręce
siwieją skronie kuleję więc wolno
ale zdążę

nie piecz chleba na drogę
chcę poczuć jak mija głód kiedy mija człowiek

number of comments: 21 | detail

Istar, 10 june 2012

nawyk

przepraszam
że odejmuję od piersi
nie mam gładkiej skóry

starzeje się pod palcami

wszystko o nas
powtarzam przez pamięć chwili

kiedyś stanę się obcym ciałem w twojej głowie
choroba rozwija się w cieple

number of comments: 15 | detail

Istar, 9 june 2012

tabletki

dzisiaj jestem płytkim naczyniem
kilka kropli wystarczy by zapełnić dno

wracaj na krawędź

mogłam bywać głębiej
zanurzyć głowę i rozpuścić włosy
potrafię zużyć każdy gram powietrza

wszystko jest płynącą wodą
tylko ryby tu nie nocują wtulone w swoje brzegi

number of comments: 18 | detail

Istar, 6 june 2012

każda taka chwila mnoży się w samotności

spróbujmy się zaprzyjaźnić
- chociaż nie widziałeś mnie blisko ubranej

przecież nie mamy nic wspólnego
no może słoik w którym zaparzanie herbaty zajęło chwilę
znacznie dłużej stygła któregoś chłodnego poranka

klękam do ciebie
módl się za nami bo ofiara jest ciągle żywa
pachnie jak my zmieszani uczuciem
którego nie wolno nam przeżyć

wlewam w siebie morze - kołysze
i tylko żal że jutro obudzę się jeszcze dalej od brzegu