Latest items:

Poetry

	Istar
	PROFILE About me Friends (84) Forums (3) Poetry (425) Prose (10) Graphics (3) Postcards (17) Diary (159)

latest best rating most commented

Istar, 7 october 2012

zniknę

nie żeby trwało i trwało
a rozpłynęło w ustach jak kostka
gorzkiej czekolady*

radiowy tembr nadaje świt
nie budzi
odwraca twarzą do ściany

najszybciej wtedy marzną stopy
chłód przestępuje próg
- niech się nie myli
tylko raz jeszcze wolno
nie kochać

* a może, prawdy

number of comments: 33 | detail

Istar, 3 october 2012

nie w porę

jak liść zapomniany
spadam szeleszczę o parkiet
nie czyniąc kroków tańcem

jakby młodość do końca
pojęła definicję odejścia

niewygodnie leżeć i marnieć
świadomość jest bardziej ludzka
kiedy przychodzi od serca

wszystko się kiedyś odradza
nie wszystko dojrzewa

number of comments: 27 | detail

Istar, 1 october 2012

zdarzyło się nam

nie lubiłeś we mnie pokory
z jaką przyjmowałam łaskę
kiedy wracał do domu

myślałam - każde gniazdo ma dziury
nie można ze wszystkim zdążyć
zbudować dom wykarmić młode
i latać

lubiłeś balkon pełen skrzynek
z piwem i uschniętych kwiatów

twój wstęp do wieczności

***

ona była piękna przez ciebie
musisz to wiedzieć bo teraz
nie wygląda ładnie

i dzieci masz dorosłe
tylko nie mówią dzień dobry
każdy to dzień w którym odszedłeś

number of comments: 21 | detail

Istar, 30 september 2012

miara

pragnę cię
bardziej od słońca którego
ciepło noszę na skórze

obojętna na kamień liść puste gniazdo
nie przestaję patrzeć na to czego nie ma
dom który się nie spełni
byle zakręt a droga rwie się jak papier

w pół słowa

number of comments: 18 | detail

Istar, 25 september 2012

nic i nikt

to nie wstyd mówić o świecie który
dla mnie skończył się przed murem
berlińskim a kilka okruchów przejadło
się pamięci

nie wstyd że góry pamiętam tylko
z dzieciństwa marzły mi wtedy nogi
kogo stać było na prawdziwe śniegowce
chorowałam przez te góry ćwierć wieku
kłamię że to powód by tam nie wrócić
po prostu nadal nie mam odpowiednich
butów

nie wstydzę się jedynej sukienki
leży na mnie dokładnie tak
jak powinno leżeć się przy kobiecie
otulać w miejscach które potrzebują
zapewnień że jest się blisko

jedyne czego się wstydzę to brak pewności
że nie jestem gorszym człowiekiem
przez to czego nie mam

number of comments: 35 | detail

Istar, 24 september 2012

nie pasujemy do siebie

szybko rozchodzą się gestem
ciepło i drobne szczęścia
już się nie odbijamy
w deszczu wrześniowych luster

ucieknę w letniej sukience
zabiorę ze sobą słońce
żeby cię więcej nie pragnąć
szukając dłoni w kieszeniach

number of comments: 26 | detail

Istar, 23 september 2012

finezja

lubię kiedy dodajesz piór
słaby ptak a takie cuda
i sny o niebie

chwiejne to drzewo
liście jak puch gniazdo niepewne
ale wróci

możesz tęsknić
zapięłam ostatni guzik

jeszcze na opuszkach
zbliżasz do ust jakbyś smakował
owoc przez wilgotną skórę

tak przypominam o sobie

number of comments: 22 | detail

Istar, 20 september 2012

smutek

nie uśnie przy otwartym oknie
słucha november rain

napełnia winem usta kobiety
upija

nad ranem
tylko ona nie pamięta
czy się kochali

number of comments: 28 | detail

Istar, 14 september 2012

i już

boję się wody - odkąd wiesz nie chodzimy nad rzekę
nasze spacery muszą coś opowiadać – historię miasta
sklep z sukienkami lody w słodkim waflu i ręce w kieszeniach
– nikt nie może domyślić się że idziemy razem

ta jesień w niczym nie przypomina zeszłej
gubimy miejsca których nauczyliśmy się
na pamięć nie mając czasu i siebie

naniosłam drewna
kiedy nie chciałeś podnieść ręki na drzewo
płakałam każdym uschłym liściem – pomyślałam:
jak zrobi się cieplej zapomnisz

lepiąc pierogi powtarzałam za Szymborską
nic dwa razy się nie zdarza – a mi tak*

pielęgnuję te chwile jak skaleczone ptaki
skrzydła nakrywam dłonią całuję pióra
mówię im: niczego nie obiecuję
ale teraz nie możecie odlecieć

niebo dziś pochmurne deszcz rozmazuje obrazy
niewyraźna postać na ławce zostawia okruchy
stacja i pociąg który nie ruszy dalej ja w lipcowej sukience
trochę na wyrost w miejscu gdzie starałam się ukryć

że szczęście chodzi parami

*Wczoraj, kiedy twoje imię
ktoś wymówił przy mnie głośno,
tak mi było, jakby róża
przez otwarte wpadła okno.

number of comments: 38 | detail

Istar, 14 september 2012

dwa razy kozie śmierć

nie wyrył dla mnie serca na ławce
pewnie dlatego że mam brzydkie imię

pierwszy wiersz o miłości /z dedykacją
tak cichą że mógł być dla każdej/
spłonął rumieńcem jakiejś smutnej dziewczyny
był akurat w pobliżu

nie żalę się mocniej zaciągam tęsknotą
studiuję metafory żeby ukryć jak bardzo

gdzieś: jej chłodne uda naciągają ciepło
drżą chwilę pod nim przenikają

a ja na starość wydam tomik poezji
podobno książki też są miłe w dotyku