Najnowsze prace:

Poezja

	Margot
	PROFIL O autorze Przyjaciele (29) Poezja (45)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Margot, 7 grudnia 2010

do wiosny II

zabójstwo z premedytacją
dokonane śnieżną armatką
na znudzonych przechodniach
w umyśle brak piękna
i zdrowie kuleje w zaspach
konie ciągną puste sanie
rżąc z uciechy
a dzielna amazonka
z napiętym łukiem
strzela do czarnych kotów
leniwie wyciągniętych
przed kominkiem
w zapasie sople lodu
zwisają niebezpiecznie
nad parapetem gdzie wróble
sikorki i inne ptactwo
próbuje ucztować
gołębie serce zamiera od mrozu
na cóż mu piękno zimowej bieli
w pierzynkach płatków
i pałac królowej śniegu
śni o polach pszenicznych
i umarłych poetach
których cienie przebiegają ulice

liczba komentarzy: 0 | szczegóły

Margot, 6 grudnia 2010

Rusałka

Kiedy zobaczyłam ją pierwszy raz,
już wtedy zwracała uwagę
delikatnym pąkiem,
który dopiero szykował się rozkwitać.
Drobny kielich krył nieśmiałość,
pąsowiały płatki, a spod nich
najczystsze szmaragdy patrzyły.
Górę wieńczyły cudne płomienie,
kapiąc piegami.
Dla kolorytu suknia
z zielonych wodorostów,
korale jarzębiny i lilie we włosach.
Gdybym zobaczyła ją nad brzegiem,
musiałaby iść po tafli jeziora,
ciągnąc w sieci dobroć.

Dedykuję Monice

liczba komentarzy: 2 | szczegóły

Margot, 6 grudnia 2010

Do wiosny

Kochani, nie ma co.
Niedźwiedzie poszły spać.
Ziemia nie rodzi o tej porze roku,
a śnieg przeziębia stopy,
ciągnąc w pierzynkach dreszcze.
Może czasem herbatka malinowa,
albo pierwsza gwiazdka.
Może zbłąkany wędrowiec,
pociągnie los do ciepłych stron,
gdzie wiosna trwa wiecznie,
a gołębie, których poeci
nie uśmiercili śrutem,
gruchać będą na parapetach
(poza tym, co oczywiste).
Tymczasem w naszych klimatach
wieje znudzeniem.
Zas(y)pane drogi sławy.
Białe dnie, białe noce, białe kartki.
*
Górale mówią, że zima tego roku,
będzie ostra.

liczba komentarzy: 1 | szczegóły

Margot, 5 grudnia 2010

Królowa Śniegu

Śnieg sypie na serce i miękko płatkami,
zaciera ścieżki wiosennych ogrodów.
I letnie kwiaty zostawia za drzwiami
i... Czasem leciutko drgnie bez powodu.

Bywa, zawieją łzy z oczu wyciska
i sople wiszą na słowach lodowe.
Już jesień odchodzi, choć jeszcze bliska
i... Śnieżne wojny czekają gotowe.

Śnieg sypie. Stygną wieczory i gwiazdy.
W kieszenie chowam zamarznięte dłonie.
I już ostatnie iskierki pogasły
i... Tylko kominek niespokojnie płonie.

Skaczą ogniki, jakby wyrwać chciały,
Królowej Śniegu, tej lodowej Pani
to, co mi jej śnieżne służki zabrały
i... Na sercu ciągnie tylko ślad sani.

liczba komentarzy: 2 | szczegóły

Margot, 4 grudnia 2010

Przedbiegi

Sanki ciągną renifery,
a tu śnieżek prószy.
Jasiu miewa uśmiech szczery
i czerwone uszy.

Nie posłuchał mamy, taty,
bez czapeczki biega.
I bałwankom wlepia baty,
choć to ich kolega.

Przy tym nos okropnie długi,
zahacza o sanki.
Jasiu w domu ma papugi.
Ma też koleżanki.

I zaciera rączki drobne,
myśląc o dobroci.
Wszak są słowa tak podobne,
do wszystkich łakoci.

Więc je sypie pięknie, gładko,
ciągnąc sznur warkoczy.
Aż zdziwiony spojrzał tatko.
Jaki Jaś uroczy!

Minął grudzień. Błoto, plucha.
Szare miasto znowu.
Jaś nikogo już nie słucha,
bo w nowym jest domu.

liczba komentarzy: 3 | szczegóły

Margot, 3 grudnia 2010

plotka art-pisuar

spuszczone wodze fantazji
buszujące w cudzych łonach
sensacje kloacje smacznego
na śniadanie podam
króla puszczy i czarną polewkę
żeby jęzor nie przestał mielić
rozpaczy zwieraczy swędzenie
zgniecione serca nie pojmą
sztuki kochania
i trzystu sześćdziesięciu pór roku
przypływy odpływy deser
ala ma tylko kota
lecz tygrysa trzyma w klatce
sensacje kloacje bach

liczba komentarzy: 3 | szczegóły

Margot, 26 listopada 2010

sztalugi

w pokoju pełne światło cisza
w tle lekko płynie muzyka
obok martwa natura
dzban z winem owoce
zdmuchuję niesforne myśli
wystające spod warkoczy
i pozuję do portretu
na którym sukienka tańczy
potem z krzykiem mieszamy farby
nie mogąc dobrać koloru
*
na stole list zdziwiony pytaniem
w którym miejscu umarły portrety

liczba komentarzy: 8 | szczegóły

Margot, 25 listopada 2010

czekam

poeta śpi jak liść pod drzewem
zmęczony jesienią
co ciągnie chmurne nastroje
wiatr nagania depresje
i myśli czekają ognisk kominka
co iskry rozpala w dłoniach
potem pachną wiersze kuligiem
śnieżną bitwą leśnym tropem
czasem gorączką i maliną
kiedy odbieram pocztę

liczba komentarzy: 6 | szczegóły

Margot, 25 listopada 2010

Składam się

Składam się cały z tęsknoty do Ciebie,
poeta tak pisał do swej wybranki.
O, te słowa biorę dla siebie,
na moje smutne poranki.

W pamiętnik wkleję, niech zazdrośnice,
patrzą nań krzywym spojrzeniem.
A ja z księżycem je rozliczę
i trudno. Już się nie zmienię.

Policzę gwiazdy, co gdyby spadły,
na mej poduszki wgłębienie.
A one sobie gdzieś tam siadły,
udając wielkie zdziwienie.

Składam się cała z tęsknoty do ciebie,
z westchnień i spojrzeń i czułości.
Wolę banalnie płynąć po niebie,
niż tęsknić, do takiej miłości...

Dziękuję Mirkowi D. za piękne słowa „Składam się cały z tęsknoty do Ciebie” i Michałowi (Paganini). To ich wiersze, podsunęły mi pomysł na mój. Zatem też obu Panom dedykuję :)

liczba komentarzy: 6 | szczegóły

Margot, 24 listopada 2010

julia i romeo

julia

mam balkon
piętro może nieodpowiednie
ale cóż to znaczy dla serenad

romeo

mam gitarę
z jedną struną co prawda
lecz

spotkanie

przechodzą obok siebie
ona ma smutek w oczach
on ściska na gryfie
niewyśpiewane serenady

morał

na świadka wzywam Szekspira