Latest items:

Poetry

	Florian Konrad
	PROFILE About me Friends (1) Books (14) Poetry (511) Prose (226) Photography (279) Graphics (73) Video poems (5) Diary (9)

latest best rating most commented

Florian Konrad, 3 march 2011

Sakryfikacja

modlitwa rzeźna, zielona z kawałkami piór i gwiazd

ta noc to tylko atrapa wykluta z bombki
na twarzy ma zimne plamy, znużenie
nad głową foliowy krążek, niedojrzałą aureolę
(w ramionach ja- mały diabeł, bezrogie truchło)

w środku płynie udawana krew
ciemny kożuch zapuszcza korzenie

na ekranie świat idzie naprzód
betonowa bajka dla zmęczonych dzieci
śnieg, pleśń nadziewana żywym mięsem
nie próbuję udawać, że mnie to obchodzi

święć się święć, Mdłe, Krzywe
-mamroczę chowając je za pazuchą

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Florian Konrad, 2 march 2011

Rzeczpospolitanka

Dewocjonalnik Polski

ubierz się w jasne pióra
nie zauważą, to tylko katatolicy
(anhedonia- pierwszy objaw ślepoty)
najwyżej wezmą cię za postać
z poświęconego obrazka
mają ich dużo pod koronkowymi żarówkami

popatrz-oni wszyscy składają się z wody
puchu i brązu
(ostatniego ledwie starcza na pomnik)

każdej nocy do ich miasta przyjeżdża freak show
zabiera jednego, dwóch
-zbyt duże stężenie ziemi we krwi

przejdź się, ulice smakują jak kurz
masz, miedziaki za ucięty łeb, za złamaną szyję
wróć przed świtem
jeśli nie chcesz tu zostać na dłużej

number of comments: 1 | rating: 3 | detail

Florian Konrad, 2 march 2011

Lar-valium

1man1poem

wlokę się po tynku
(miękka dolina- na pierwsze ma Dotyk
pozostałych przezwisk nie znam)
dalej las, żebrosklepienie
brzydkie słowo za mało by przykryć serce

po grzbiecie płynie zmarnowana struna
(mocniej, a nauczę cię grać na cienkich żyłkach)
krajobraz po burzy
ciepły osad na zębach

trę brzuchem o ściany, zanikam
o północy wybełkoczę coś po ludzku
do rana mi przejdzie

jeszcze zdążymy sę zrosnąć, zasuszyć
-szepczę ci do ucha wprawiając w ruch
mechaniczne planety

patrzysz zdziwiona

number of comments: 0 | rating: 0 | detail

Florian Konrad, 1 march 2011

Darmo

,,Chory krajobraz wznosi się obok ciebie
rozpuszczony w ślinie ropie i krwi"
Kazimierz Ratoń ,,Chory krajobraz"

cysta pierwiastek mokrej choroby
przybiera ludzki kształt
staje się tobą
dłonią, gardłem, językiem i imieniem

midnight fever, pochwała obłąkania
przebiegasz mi po skórze, przynosisz pecha
sen- karaluch zbliża nas do siebie, do ziemi
(schizofreniada, zabawa w czarne koty)

w rdzy rodzą się nowe przekleństwa
nowe smaki
chleb i nóż- psychotyk
toną w gorącej ślinie

przeklinam noc
i jej nieustanne podżeganie do krwi
spluwam przez lewe ramię
rozkrajam cię
kawałek po kawałku

sączysz się
wolno, coraz wolniej
po czym znów zmieniasz się w narośl

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Florian Konrad, 28 february 2011

Tumoryzm

obraz w jasnych ramach

pobawmy się w guziki- te ciche, z twardego mięsa
mój cień runął, rozsypał pióra, cholerny epigon Ikara

ściany to szkielet jad(eit)owego bożka
pachną przyszłą egzekucją, umieraniem
od plastikowego pocisku

zaczynasz swędzieć. obwiązuję głowę
obok wietrzenie skał. kręgosłupów. ludzie coraz bardziej czarni
wyschnięci. oczy zabite deskami
ekskomunika za przeżycie współtowarzyszy

kroki
dzień wkrada się, jak podpalacz
zdziera z nas afisze, tłucze strzykawki

wygrywasz, kurczę się
ja- ślad białego karła
ja- narośl

number of comments: 3 | rating: 3 | detail

Florian Konrad, 26 february 2011

Antyplastyka

Pani Chupacabra/ inicjacja demonów

wyrastam w płytkim miejscu
tam gdzie najbardziej piecze
(półczłowiek- blizna na zgaszonym świetle)
widzisz? jestem miedzią i ciężkim powietrzem
spróbuj poparz się

sprzedaj mnie Venus butterfly
(tanio: tropy papilarne litr
lub strzępek bibuły i szorstkie włosy)
nie żałuj kamieni odrosną

zostawiam ci ślady zębów próchno i cukier
(drugi kęs- aż się zakrztusisz)

where you gonna die tonigth?
jak zawsze
pod skórą
-odpowiadam w myślach

number of comments: 0 | rating: 1 | detail

Florian Konrad, 26 february 2011

Niebozgon

wychodzę chwilę po dwudziestej trzeciej
zostawiam pod paznokciami obcego mężczyzny
ciebie - czarny, gorący koralik
kobietę ze szkła i pulsu

z góry, kamiennym bielmem
zerka satelita. tarcza odbija zimne światło
jest ślisko i odnoszę wrażenie, że po ulicy
płynie prąd, gdzieś musi być przebicie

wypluwam przechodnią śmierć, pocisk z papieru
drży w nim próbka człowieka
strzępki włosów, skóra, usta wykrzywione w grymasie
nie zapijam by wyrosło to - to w kimś innym

może uda się wrócić
w końcu to tylko świat, sen niewidomego o kolorach
czego tu się bać? na dobrą sprawę
wszystko powstało z jednej skały

- nie wiem, panie
ale tam pod ziemią było kiedyś miasto
dużo ludzi
mieli nawet poetę. dużo pił, powiesił się
- mówi staruszka
gdy pytam o drogę do domu

number of comments: 4 | rating: 5 | detail

Florian Konrad, 25 february 2011

Kryptoterapia

ten wiersz może wyrządzić szkody na Twoim komputerze

nocna rebelia, pęknięty wzór
to tylko człowiek- kartka, tani, przemielony
ciało ze starych gazet i farby drukarskiej
- tłumaczę ostatnie wybryki żelaza

zawracam skórę
(zimny płaszcz, najlepiej smakuje po zmroku)

zabieram z niej palce, czerwone arterie
(fragment antybiografii), biegnę wzdłuż pulsu

w oczach rodzą się blade liście
każdy oznacza smutny, poubojowy wiersz, zdarty naskórek
chowam cię głęboko, pod gorącym krzemieniem
uciekam do innego państwa, galaktyki
na drugą wioskę

drżę, boję się odwrócić

głowa -na trzy części:
gepard z przestrzelonym płucem
debil układający rymy o zabijaniu
ostatni kawałek- bezkształtny
jakby spoza Drogi Mlecznej

number of comments: 2 | rating: 2 | detail

Florian Konrad, 25 february 2011

Goecja

fear the reaper

nałóż maskę zabójcy! salonowa gierka
dla średnio pełnioletnich

brudny Love Motel. tasiemka przebiega przez szyję
czerwony pocisk, miejsce po ukłuciu i zapachu
pod nim bezduszność, udawana kolia
(kryształy dosyć pokraczne
zbite w bezkształtną masę)

niepewnie zaglądam do środka
wijesz się, napełniona żelazem i podróbką mojej winy
(dla mnie to co zwykle, z lodem i soczystą skórą)
odklejam kręgosłup. na pamiątkę

pozostaje nóż, rdzawe plamy i zamknięty bagażnik
niedokończona bajka- slasher
(trzeba się spieszyć- upał
jutro nie będziesz już tak chętna)

co na pleksiglasowym ekranie- pozostaje w nas!
zdjęcia wiszą w powietrzu dokoła nocnej lampki
dalej- niezgłębialne. podobno mrok
ale nie należy wierzyć. w końcu ten film
nagrano przed naszymi narodzinami
od tego czasu mógł się przeżreć, przetrawić

sprzątnij zabawki

dwie stare, sklejone piosenki
toną sto metrów od brzegu łóżka

number of comments: 5 | rating: 4 | detail

Florian Konrad, 24 february 2011

Decemberyk

dekapitacja minionego roku

ona, jak miasto dla nieletnich głupców
zimne pozbawione ludzkich odruchów
w śladach można dostrzec linie papilarne
pod nimi cegły opuszczonych domów, fundamenty
grudniowe owoce, które nigdy nie dojrzeją

spóźniona inicjacja, pozbawiona dat i twarzy
(płochy język nie zapamiętał szczegółów)
staję się wytartą frazą w twoich czystym, jasnym wierszu
ja- pasożyt. truteń, krwawy nadruk na aksamitnej plamce

płynę po ciasnych uliczkach gubiąc za sobą
kamienie i lepkie metafory.
usta są pełne śniegu z błotem, pękają wargi
ściekanie, to cholerne ściekanie
po włosach, chodniku, po gęstniejącej brei

nagle przystaję
czarne światło
nie wolno iść dalej