Latest items:

Poetry

	Florian Konrad
	PROFILE About me Friends (1) Books (14) Poetry (511) Prose (226) Photography (279) Graphics (73) Video poems (5) Diary (9)

latest best rating most commented

Florian Konrad, 10 november 2011

Tivizornia

,,Worker bees can leave.
Even drones can fly away.
The queen is their slave."
-Chuck Palahniuk

pozbądź się z mego łba
przeklętych szklanych ludzi bez życiorysów
chodzą przez całe dnie dokoła studni, śpiewają po rusku
palą długie liście
(obsceniczny przekaz podprogowy: żyj!)

samolot wbija się w drugą wieżę
na innym kanale Mickey i Mallory mieszają krew
biały szal w dół

podobno urodziło mi się dziecko
wypchany potwór z jednym skrzydłem, strupek
uduś przez cholerny ekran

pozostaw zerwane plakaty, ślady kleju na taśmie
i kropelki żołądkowej gorzkiej w kącikach ust

powoli tracę wzrok, obraz rozmywa się
oczy zmienione w przycisk

a podobno ,,in heaven everything is fine”
Lynch kręci remake ,,Plebanii"
kurwa mać

number of comments: 20 | rating: 7 | detail

Florian Konrad, 2 november 2011

Écorché

w styczniu coś we mnie zdechło
skurczysyństwo bazgrzące żelowym długopisem
po ekranie po białych płachtach
embrion. grafotwór zza okna

w kościach powstają zalążki nowych wierszy
wszystkie hetero
łączą się w pary reprodukują

strofy żytnie, bez nakrętek (by lepiej się czytało)
metafory karpackie supermocne
rymy- cavaliery, pezeja igristaja
bąbelki najtańszego szampana- przerzutnie

części nie umiem zapisać
(siakieś to dziwaczne i potem głowa boli)

nejlepsze odlatują przed świtem
(sztuka to nic innego jak wyziewy)

ostatniio nie tworzę, nie spotykam
na dobre zgubiłem się w czerniejącym lesie

chłopina z głupim tatuażem na ramieniu
zbiera borówki

w szałasie z patyków leży pióro. nie parker
trzeba napełnić

i po omacku, sokiem. postawić kropkę
na zaschnietym liściu. na dnie

number of comments: 9 | rating: 9 | detail

Florian Konrad, 6 october 2011

Grób białego psa

podejdź bliżej, pokażę ci sztuczkę

źli ludzie mówią, że tam, głęboko jest noc
słodkie dymy znad ognisk, zapach ziemi
czaszki oklejone zaproszeniami na kinderbal

trzydziestu trzech chłopców bawi się z grubym
klaunem Pogo. dobry wujaszek zawsze przy forsie
kieszenie pełne baloników.

potem schodzą do wnętrza
rzeźbią figurki bóstw w gorącym powietrzu

każdy z nich (wstyd przyznać) boi się larw
oddychają ciężko, palce wystają z mułu

na końcu kołysanki stoi mężczyzna
głos potrafi uśpić. brzydka zwrotka

złóż dłonie, jak do modlitwy
trzydziestu trzech starców zamyka oczy
stęchlizna spod podłgi

ciała harcerzyków całe w gumie
pierwsza wystawa tych sui generis dzieł
dopiero za kilka lat

powtarzaj: Zmoraś Mario...
...wiem, że nic nie da
seryjne nudziarstwo. nie sposób wyplenić

number of comments: 10 | rating: 6 | detail

Florian Konrad, 26 september 2011

Beztkankowcy

mam coraz mniej ubrań
wszystkie podszyte mchem, winem i czarną folią
snami żyjącymi tylko dwadzieścia godzin
(reszta czasu- dłubanie w zegarku)

zagnieździłem się w piwnicy która kiedyś
do złudzenia przypominała pokój. nawet było tam dziecko.
ja. niemowlę. szczur
ludzik pozbawiony gustu i węchu

każdej nocy odwiedzam matkę w szpitalu
kłócimy się, nigdy nie pamiętam o co
ostatnio siedziała na łóżku, farbowała włosy
uderzyłem w twarz (wyrodny szmaciarz!)

nie wyrzucam niczego z pamięci, nawet
tych podrzeczywistości, spektakli ze zjaranego teatru
w których mimowolnie gram główne role: maminsynka
smutnego błazna, tysiąc marnotrawnych kretynów

kiedyś wróci, musi tylko nałożyć farbę
pielęgniarki odkryją, że zaszła pomyłka
i przeprosi sam cholerny minister zdrowia

już widzę bukiety, akt zgonu w strzępach
odrodzi się. jak nie w tej to innej sztuce

ktoś przeciez musi napisać

number of comments: 18 | rating: 4 | detail

Florian Konrad, 17 september 2011

Język na ostrzu

Sangria tremens

niedokończony budynek
zamiast fundamentów- alkohol
podszyty mną, resztkami tkanek i chwastów

elektrofagia, za wcześnie na światło
nadużycie substancji wierszopędnej

z miski wyrasta oset, jak nałóg, nienazwane zboczenie
kaleczy usta, nie daje zasnąć

piję słodkawy lizol nucąc pod nosem deliriady
(agrafka lub tusz, do gardła, do wnętrza choroby)

z hukiem
pęka kolejna lepka noc
która uczy mnie przekleństw i drżenia
która uczy wołania o pomoc

błąkam się po pustyni
w zielonym piekle, półprzezroczystym szkle
oczy ciągle otwarte
(to tylko sen, honey, tak naprawdę jesteś u siebie
demolujesz dom i krzyczysz w chłonną, wilgotną czerń
przez wybitą szybę)

number of comments: 20 | rating: 12 | detail

Florian Konrad, 10 september 2011

Karmię drapieżniki

bawimy się w ślepe koty
czuję cię, biegniesz poboczem, spłoszona, pijana
dziecko w klatce hien, sepów i whiskey

zaczyna padać, deszcz rozmywa studolarówki
prześcieradło usiane brailem

nad głową szumi Morze Jokastyjskie
wykłuwam tęczówki, byś mogła tam wkleić moją twarz

lubię czytać pieprzyki, całe opowiadania, sonety
zdarte z ust nastolatek, ich gorące koronki
(mają podobne historie, uciekły z tego samego domu
nie zdążyły się zagoić)

pachnę krwią ich ulubionych barbie
(może podwieźć, mała? wsiadaj
nachyl się, mam zimny wzorek na kręgosłupie
i pazury wżerające się w drewno)

… rzucam ci kolejny ochłap

number of comments: 6 | rating: 4 | detail

Florian Konrad, 27 august 2011

Not another gay poem

marzenia i strata, albo infra-mud

składasz się z wapna i światła
(niedobór powietrza daje się we znaki)
ślady wiodą przez przełyk
po kamieniach, po kościach poprzednich mężczyzn

podziel się tym, co masz w ustach (oddam świeże, nie wyplute)
potem podłącz do prądu i kolczastych palców
na gwiazdkę wypijemy truciznę
zagryziemy płótnem jakiegoś nieznanego malarza
smutnym malowidłem naskalnym
naskórnym

zmień się w pociąg, a każdej nocy będę kładł się na torach
(przeklęta wilgotna ucieczka)

wiatr rozrywa ziemię pod stopami
w zdjęciach rodzi się depresja, odbitki zastępują twarze

na czole ktoś mi napisał kredą
,,Puszkowe mocne daje wolność”
chyba wiedział, że dziś pierwszy raz
przetniemy się na pół

number of comments: 5 | rating: 6 | detail

Florian Konrad, 26 august 2011

Nerwica(łuny)

sen, słodkie mydło adipocere tryska na twarz
ostatnio ciężko je dostać, na półkach zalęgły się skrzepy
sprzedawcy odprawiają z kwitkiem

na górze piją potrupne
woda kaustyczna w każdej gwieździe, wino właśnie
dowieźli z Kany Białostockiej

goście są przebrani za latarnie, mają tak przeźroczystą skórę
że mogę policzyć kręgi

po obiedzie dozorca z pretensjami zrywa wieko
budzę się przyklejony do pościeli
leżysz obok. usta pociągnięte marmurową szminką
całkiem fajne z nas rzeźby

nad kominem utleniają się księżyce
kurs kolizyjny- słońce pod kocem zastępuje termofor

number of comments: 11 | rating: 2 | detail

Florian Konrad, 22 august 2011

Orchideicum

(wiersz napisany językiem na piasku)

odgryź mi wargę, nie idź głębiej, tam drzemie
inny wir, tłustszy, wypełniony lodem i niezastygłą krwią
rozmaż ją na zielonych ścianach, podłodze
na zielonym dywanie

widzę przez powieki, pękły niczym słupki rtęci
dom znów pełen jest kolców, sekretnych ścieżek, skrzydełek
fantasmagorie toną w gałęziach, zastępując światło
coś wybucha, sterylne i rozmarzone, coś walczy, przerywa więzy

gdy odwracam się temperatura gaśnie, kurczy się
przytomność- nudny rytuał (w nocy trwa dużo dłużej)

dotknij strupów, są z pyłu i chłodnej wody
odłam drugą wargę
niech sypią się te cholerne trociny

number of comments: 8 | rating: 2 | detail

Florian Konrad, 22 august 2011

Jadalni

trzymaj się, przed nami długa droga
miłość odpalana zdalnie przychodzi po zmroku
zawsze znajdą się dla niej nieuświadomieni, konwulsje
spłoszone strofy

gorące morze, pełne manekinów
nowa, lepka rasa, błyszczą w skrzydłach samolotów
ich mięso topi się, gdy wymawiają swoje imiona

wsłuchaj się w ten ból, dotknięcia
wyrywaj kartki, rozsiewaj ponad głowami
wykiełkują z nich strefy zero, płomienie
rozerwane twarze

żyzny las zamieszkiwany przez szkielety
i modlitw zamkniętych w czerwieni

spalonym świeczkę, perłom ogarek
resztę dla much i wieprzy