Latest items:
Poetry
|
| Edmund Muscar Czynszak |
| PROFILE About me Friends (32) Books (6) Poetry (546) Prose (18) Photography (20) Graphics (2) | |
Edmund Muscar Czynszak, 15 october 2011
Czarny sierpień
I znów powiało chłodem jesieni
pejzaże lata stargał chłodu powiew
niosąc kolejny dotyk martwej dłoni
następny kondukt czarny chmur się toczy
z talią chwil spełnionych i niespełnionych
kolejną historie czas zakończył
ta sama kartka z kalendarza znowu spada
martwe spojrzenie cieniem się kładzie
po raz kolejny zabiją dzwony
czarnym kolorem dzisiejszy dzień oznaczam
na skraju dnia niebo cicho płacze
Edmund Muscar Czynszak, 9 october 2011
edmuscari
owal cebuli z brązową tuniką
i czasem myśli biegnące do nikąd
słupki niebieskie stawiane do góry nieśmiało
zawsze, co roku pachnący tak samo
jeszcze do końca nieodkryty
a już trochę zapomniany
w kwiecistym pyle schowany
bylina z zawsze błękitną czapeczką
małe kulki zagubione w trawie
przyjemny dla oka widoczek tworzą
ja pośród
nich jestem
tylko drobny oset
przesiąknięty słowem
gdzie jest me serce
nie powiem
Edmund Muscar Czynszak, 8 october 2011
Stary dziad
Jeszcze się czasem raduje
nawet plany swe snuje
myśli pogodne w marzenia zamienia
taka przekorna z niego cholera,
stado starych gołębi
ponad głowami wędruje
twarz pomarszczona problemami
które w potoku dnia już się gubią,
jesień powoli nadciąga
z ogromnej niemocy chmurą.
A ja już nie młody
spoglądam na stare zdjęcia
dowody dawnej młodzieńczej urody,
choć cięgle jary to jednak stary
po krużgankach życia błądzę
skwapliwie wykorzystuje
wszystkie kolejne miesiące,
porośnięty starymi przyzwyczajeniami
zawsze razem, choć samotny
jak księżyc opleciony gwiazdami
zwyczajnie stary dziad.
Edmund Muscar Czynszak, 2 october 2011
Zdrewniałe szczęście
koń szary koń bez biegunów
w smutnym miasteczku się błąka
nie marzy mu się zielona łąka
poprzez malowane drewno spogląda
okaleczony ludzkimi dłońmi
spokojnie w szeregu drewnianych kukieł stoi
i choć go czasem coś lub ktoś zrani
tak będzie stał przez cały czas wytrwale
z martwym spojrzeniem na twarzy
czy ktoś z nas o takim losie marzy?
Edmund Muscar Czynszak, 1 october 2011
introwertyczka
tak biska a tak daleka
jest łykiem wody w zimny grudniowy poranek
pozostając po drugiej stronie rzeki
niszczy resztki dawnych uczuć
niczym kameleon obleka kolejne
wciąż inne zdania przypasowując do siebie
bywa jak cztery pory roku w butonierce dnia
w blasku porannego słońca anioł
zmieniający się pod naporem chwili
w jadowitego gradowego potwora
jak nietoperz wnikający w zakamarki ciszy
przeszywając otoczenie swym głosem
na białym obrusie okrągłego stołu
słownik ogołocony z prostych słów
kocham, przepraszam, proszę
jest martwy jak ryba
dryfująca po spokojnej toni jeziora
uwielbia egzaltować swoje racje
czasem kiedy się zapomina
robi się miła, pobłyskując uśmiechem
po chwili udowadniając
że wszystko jest złudzeniem
Edmund Muscar Czynszak, 30 september 2011
Kamień
Zanurzony w mętnej toni
wokół którego czasem ryba rybę goni
pozostaje tu niby przypadkiem
zatopiony w wodach zalewu
pozostaje blisko brzegu
także naszych myśli
w legendzie losem dziejów
ziemi koszyckiej zmyślony
wielkość swą w głębinach skrywa
pozostaje tu nie dla zawady
bardziej, jako pomnik
czyjejś zdrady
o niego myśl się nasza rozbija
pomnik to, czy zabawka
czy może zguba niczyja?
Edmund Muscar Czynszak, 25 september 2011
Moje miasto
Moje miasto przebijające się
przez okalające je korony sosen i świerków
z rzeką krętą jak jego losy nie płytką, choć nie głęboką
uwolnione z marazmu sennego miasteczka
gdzie wiosną na klombach wybuchają czerwone tulipany
miasto spoglądające z górnego osiedla
na wieżę oszczędzonych przez wojnę kościołów
jelenia zamarłego w galopie na pierwszym wieżowcu
Moje miasto gdzie tylko świry i starcy
pozostają na tonącej łajbie perspektyw
oszpecone kurtyną czasu stare bloki
z szarą jak jego perspektywy ulicą Kolbego
z dworcem obtartym z resztek dawnych świetności
jest miejscem, do którego zawsze będę wracał
w moich wspomnieniach
pozostając moim najwdzięczniejszym edenem
Edmund Muscar Czynszak, 24 september 2011
Życiowa rola
a jednak
pochód czarnych chmur
zmienny los powstrzymał
zagrana rola daje spokój
na długie miesiące
a jednak
czasem
pragnienia się spełniają
choć nie w każdej chwili
kryje się anioł
Edmund Muscar Czynszak, 18 september 2011
Czasoprzestrzeń
Oczekiwanie jest napełnianiem
niezapełnionego dzbana czasu
godziny pod naporem chwil
rozsypują się na setki minut pewności
tonąc w morzu sekund przerwanych
chmury ocierające się o naszą codzienność
znikają powoli za kurtyną nocy
a ja wciąż pozostaje w jego zasięgu
horyzontu wspomnień
i znów dzień kolejny
jak wiele jeszcze mogę takich momentów pomieścić
nie wiem, wiem, że nie złamie mnie
ocean,który wszystkie trudy życia mieści
bo nic nie zdoła zniechęcić mnie
do chwili na którą czekam
całe życie.
Edmund Muscar Czynszak, 17 september 2011
Życiowiec
staje na dworcu z bagażem zdarzeń
jeszcze nie pijany, lecz już marzy
w szarej koszuli jak codzienność
spotyka się z tobą czasem ze mną
to znów błąka się w starej powieści
ogarnia nieogarnioną przestrzeń
doskonale wszędzie się mieszcząc
napotkać możemy go w tłocznym markecie
w długim serialu czasem w necie
i choć czasem zadaje sobie pytanie
czy jest szatanem
czy bardziej może anioł
to wciąż powraca na życia ścieżkę
gdzie doskonale się na niej czuje
drzemiąc po trochu z każdym z nas
dopóki w żyłach życie drga
jest wciąż aktywny jak płynący czas
Edmund Muscar Czynszak, 11 september 2011
zagubienie
idę do ciebie
a los swoje puzzle układa
szukam cię nocą
talizman z gwiazd na szyje zakładam
idę do ciebie
po dźwiękach twego głosu
szukam cię wszędzie
a ciebie nie ma
myśli zaplątana w amoku
Edmund Muscar Czynszak, 10 september 2011
Przyjaciel
To ktoś, kogo wielu
Nie napotyka na swej drodze przez całe życie
Zapełnia niezapełniony szereg
Jeden z, wielu jaki przetrwał
Burzę mojego nieokiełznanego charakteru
Milczący świadek mych klęsk i zwycięstw
Zawsze ten sam pochylony, lecz nie nieugięty
Przeflancowany przez los z południa na północ
Okiełznany kolejną miłością
Przechodzi tą samą wodę
Do której dwa razy się nie wchodzi
Wiecznie zanurzony w swojej nowej pasji
Swym nowym naturalnym środowisku, działce
Ze zwartym szeregiem wciąż nowych pomysłów na życie
Głową wiecznie nieosłoniętą przed chłostą natury
I choć nasze wspólne wieczory przy piwie
Przechodzą do lamusa wspomnień
Smak tamtych dni pozostanie na moich wargach
A my już nieco inni czasem, zwietrzałych spojrzeniach
Przemykamy już częściej obok siebie niż razem
To wciąż związani tym samym węzłem
Starej nieprzedawnionej przyjaźni
Prawda panie kolego?
Edmund Muscar Czynszak, 9 september 2011
W pierwszą rocznicę
Za oknami zmierzchało lato
z zarośli nieśmiało wynurzały się nawłocie
krzewy winogrona zaczynały ociekać żółcią
ty zawsze rozmowna milczałaś
leżąc z dogasającym spojrzeniem
długimi głębokimi oddechami odliczałaś ostatnie minuty
wilgotnym wacikiem nasączałem twe suche usta
moje oczy naciągały podskórnym strumieniem łez
twoje ciało traciło resztki ciepłego dotyku
w pokoju obok spiker podawał prognozę
na jutro, którego już nie będzie
a ty odchodziłaś w stronę, gdzie było ci po drodze
pozostając cały czas na odległość spojrzenia
gasłaś jak światła na scenie po skończonej sztuce
czy ja ci mówiłem, że cię kocham?
ty wiedziałaś prawda, że wiedziałaś?
trwałem jak halabardnik na straży spokojnego zachodu
zbroczony bólem, którego jeszcze nie czułem
sierota pozostawiony w szczerym polu życia
gdzie prawda droczy się z fałszem dobro ze złem
pamiętam jak jeszcze nie dawno
przychodziłaś do mojej kołyski dotykając mnie głosem
później ja niepocieszony, pocieszałem ciebie
dzisiaj każde z nas poszło swoją drogą
lecz przyjdzie dzień, kiedy do ciebie dołączę
jak dzień do budzącej się nocy
Edmund Muscar Czynszak, 4 september 2011
Zwrotka
krótka jak oddech
kropla w morzu kratek
czasem jest jak oszczep
to znów wonnym kwiatem
zagubiona w treści
opleciona słowem
nieraz nas wzruszy
to znów nic nie powie
Edmund Muscar Czynszak, 3 september 2011
autopenetracja
przychodzę do siebie z nadzieją
odkrycia świata własnych wartości
niczym Kolumb przedzieram się
przez zakamarki kory mózgowej
umysł przesiąknięty wspomnieniami
pierwszego kosza otrzymanego
niby przypadkiem od ukochanej kobiety
pierwszą klęską poniesioną
między czasem granicznej przygody
a ślubowaniem popełnionym w afekcie
związek zawarty okazuje się trwałym związkiem
pisany cienką linią jak pajęcza nić istnienia
liczne przegrane czasem zwycięskie potyczki
nie niszczą wątłego kręgosłupa
z łaknieniem w oku spoglądam
na życie przeciekające w milczeniu
pogubiony i pozbierany idę dalej
czy to nadal ja korzący się przed losem
czy to wciąż ja zawieszony między północą a południem
ten sam niepewny swoich racji
ja z ciężarem absurdów niepokonany lecz zagubiony
brnę w pokorze do miejsca przeznaczenia
z bagażem marzeń
nie ustraszony donkiszot własnej sztuki
dokonujący swojej autolustracji
Edmund Muscar Czynszak, 28 august 2011
Zagmatwane uczucie
zagubiłem
się w tobie dziewczyno
przy twym głosie
tracę spokój myśli
kiedy w nocy czytam
z twego oddech
nawet księżyc zaczyna śnić
zagubiłem się w tobie kobieto
gdy telefon twój milczy
świat mój traci swą równowagę
a kiedy znajoma nutka w nim zabrzmi
nawet oset na trawniku wygląda jak anioł
zagubiłem się w tobie zielonooka
o rumiankowym spojrzeniu
zanurzam się w oczach pogodnych
kiedy jesteś brata się ziemia z niebem
lecz ja pozostaje uwięzi
skrywam złamane serce
jestem z tobą lecz bez ciebie
a to już nie to samo
zagubiony we własnej udręce
Edmund Muscar Czynszak, 27 august 2011
Próżnia
zły los jak granat
w strzępy zamienił moje plany
to miał być dzień jedyny
spędzony tylko z tobą
pozostały tylko skrawki rozmów
ocean pustych minut
na sercu pusta plama
czy jutro będziemy tacy sami?
Edmund Muscar Czynszak, 26 august 2011
Niespełniony
wciąż nie potrafię
udźwignąć swoich marzeń
dłońmi dotknąć słońca
w myślach wzniecić nadzieję
a już dzień się kończy
bliżej mi do nieba
dalej do spełnienia
lecz wciąż mam pragnienie
Edmund Muscar Czynszak, 21 august 2011
Pozostawione zdanie
jasna bryza światła
cień pozostawia
szara plama pozbawiona kontrastu
rozmywa się
na szorstkiej płaszczyźnie chodnika
jestem a jakoby mnie nie było
dodaje słowo
by w ciało się przemieniło
a wyssane z duszy zdanie
w testamencie pozostawię
trochę się ucząc
trochę się bawiąc
Edmund Muscar Czynszak, 20 august 2011
Prośba
Kochajcie mnie czasami
choć często jestem daleko
zabłąkany w marzeniach
przechadzam się weny ścieżką
czasem prześwituje wspomnieniem
w słowie pozostaje jak echo.
Stado dzikich gołębi
placem się przechadza
podążasz nieraz za mną
choć w myślach cię zdradzam
w zaułkach ciszy się chowam
zdania w snopy wiążę
w kolejnej prozie je skrywam.
Kochajcie mnie czasami
bo miłości mi trzeba
aby z uprzęży losu się wyzwolić
głową dotknąć skrawków nieba.
Edmund Muscar Czynszak, 15 august 2011
Czerwony balonik
spójrz niebo zagląda nam w oczy
zapamiętaj nasze marzenia
świstem wiatru złe wspomnienia pokryj
pod dachem świata czarne chmury wirują
jeszcze do końca cię nie odkryłem
a już dzień za widnokrąg odfrunął
to nic, że czasem jest nudno
wyślę tobie czerwony balonik
byś nie była już smutna
Edmund Muscar Czynszak, 14 august 2011
Porzucony Anioł
dzień porasta pustką
drzewa w deszczu mokną
noc próg ciszy przekracza
wczoraj zasłania dziś
do wspomnień nie wracam
słowa snu nie burzą
coraz mi dalej do mego anioła
oddalonego o chwilę,
której dotknąć nie zdołam
Edmund Muscar Czynszak, 13 august 2011
Ubustwo
Cóż ci Panie dam,
gdy drugi brzeg przekroczę
garść niespełnionych chwil
pusty wytarty trzos
i pełen grzechu worek.
Cóż ci Panie dam
kończąc swój marsz ostatni
może jeszcze pakiet
smutne i radosnych chwil.
Wybacz,że tylko tyle
wiem to nie wystarczy.
Edmund Muscar Czynszak, 11 august 2011
Samotność z wyboru
Cisza zszargana ostrym słowem
mosiężna klamka, podaje się
zdania wybiegające poza próg nie wracają
na klatce przepalona żarówka milczy
powracający spokój
grzęźnie w chaosie myśli
przerywany chaotycznym rytmem serca
kroki milkną.
Moja samotność jest samotnością z wyboru.
Edmund Muscar Czynszak, 7 august 2011
Niezatarte obrazy
Kiedy psy szczekają
karawana moja idzie dalej
czasem jest mi krócej czasem jest dalej
na świetle czerwonym kolejny próg przekraczam
do starych historii zazwyczaj nie wracam
w zapomnianych dziejach czasem się zaplącze
lecz twoje spojrzenia zawsze rozpoznaje.
I choć twój obraz
lekko już zwietrzały
to wciąż pozostaje
niezatarty.
Edmund Muscar Czynszak, 7 august 2011
Ulewa
nierówne rytmy
wygrywane na tafli naszych okien
droga pełna olbrzymich wodnych kleksów
słońce za chmurami przyczajone
małe bańki powietrza
nurzają się w wilgotnej toni
czasem nawet parasol
nie jest nas wstanie nas ochronić
Edmund Muscar Czynszak, 6 august 2011
Sześćdziesiąty kilometr
Urodzony wczoraj
w porze złocenia kłosów
kiedy Bogiem była Stalin
i czerwień rozlewała się wokół
na ulicy kródszej niż ścieszak
co początek swój w sierpniu miła
płaczem donosnim witając wszystkich
niesmiało poszedłaem do przodu
mijając nie jeden poranek i zachód
do szejśćdzięsiątego kilimet życia dotarłem
by jutro powłóczyć się dalej
Edmund Muscar Czynszak, 30 july 2011
Ulewa
nierówne rytmy
wygrywane na tafli naszych okien
droga pełna olbrzymich wodnych kleksów
słońce za chmurami przyczajone
małe bańki powietrza
nurzają się w wilgotnej toni
czasem nawet parasol
nie jest w stanie nas ochronić
Edmund Muscar Czynszak, 29 july 2011
Myśli niepokorne
Kiedy księżyc rozkłada
swój gwiezdny różaniec
zaplątany w szarą codzienność,
ja melancholii się poddaje
polne kwiaty w czerni toną.
W konarach drzew wiatr się modli
blady cień latarni samotnie się błąka,
siadam w czterech ścianach samotni
niespokojne myśl w ciszy błądzą.
Z figlarnym losem się droczę
usiłując zmienić bieg zdarzeń,
spoza szeregu swego wychodzę
dzień z nocą rolami się zmienia,
zaś życie swoje karty rozdaje.
znaczone nie moim zdaniem.
Lecz póki ma gwiazda płonie
znacząc swój szlak pióropuszem
codziennych zwykłych klęsk i zwycięstw
wyłuskuje wszystkie soczyste kęsy losu
a wciąż pozostaje życia nie dosyt.
Edmund Muscar Czynszak, 24 july 2011
Odział psychiatryczny
zakratowane zaokienne pejzaże
zmyślone obrazy
twarze wyprane z prostych skojarzeń
fartuch z tyłu na supeł wiązany
w smutnych spojrzeniach
zagubione skrawki marzeń
trochę zmyślone
często nieważne
bielą ociekające ściany
i dni jak co dzień te same
Edmund Muscar Czynszak, 23 july 2011
Dorastanie
jest płaszczyzną pomiędzy
prawdą a złudzeniem
z naiwnym spojrzeniem
wnikam w zmyślony świat
krajobraz malowany różową kredką
rozmywa się pod naporem
poznawanych znaków
kiedy wszystko rozkwita
moja wiara więdnie
jak wczorajsze marzenia
Edmund Muscar Czynszak, 22 july 2011
Prosta terapia
Wiersz dedykowany doktorowi Andrzejowi R.
Spojrzenia spowite mglistą woalką ciszy
pokój naciąga kolorem szarości,
za oknem brzoza, stara konarami
macha do mnie radośnie
oddech miarowy, którego myśl nie słyszy.
Spokój podawany w pigułce,co rano
potem sen długi jak wieczór grudniowy,
wspólny posiłek w piwnicznej świetlicy
wieczorem kolejna dawka ukojenia na noc,
a jutro dziś powtórzony, jak echo tak samo.
Prosta terapia na dni życiem stargane.
Edmund Muscar Czynszak, 17 july 2011
Powolna agonia
ruch jest pochodną mego charakteru
myśli wyciekają poza widnokrąg jutra
sztuczne kwiaty mają zapach obłudy
kiedy kłamstwo spotyka się z prawdą
dotykam płaszczyzny mego istnienia
a dni są koloru jaśminu
zagubiony w milczeniu
porzucam dane słowa
zaplątany w zapomnieniu gasnę
w cieniu twojej gwiazdy
Edmund Muscar Czynszak, 16 july 2011
Drogi bracię
Wiersz dedykowany memu bratu pięćdziesiątą rocznice
urodzin
posłuchaj Bracie
co ci dzisiaj powiem
chciałbym widzieć cię szczęśliwym
byś na rozbrat nie żył ze zdrowiem
niech ziemia będzie ci przyjazna
a ludzie życzliwi
niech przyjaciel kieliszek
za twe zdrowie przechyli
zimy będą łagodne
lato ukropem niech cię nie męczy
na twej drodze stają tylko dobre anioły
poranek i zachód będzie pogodny, radosny
może trochę szalony
a gdy czasem zatrzymasz
się na chwilę na swej drodze
pomyśl, że jest ktoś na złe i dobre przy tobie.
Edmund Muscar Czynszak, 4 july 2011
Kalinowy zaułek
W kalinowym lesie
inną barwę ma kwiecień inną wrzesień
w cieniu dębów pegaz się błąka
dzień w konarach się zagubił
czasem dzięcioł z bielikiem pogada
słowo myśl wyprzedza
słońce poczerwieniało z zazdrości
onieśmielony zając w zaroślach oczy mruży
wiatr szeptem wiersze nasze potarza
pijemy ciepłą kawę ze szczyptą duchowej strawy
trawę pięknie zdobią polne kwiaty
to nic, że o kolejny dzień jesteśmy starsi.
Kiedy o tę chwilę znów jesteśmy bogatsi.
Edmund Muscar Czynszak, 30 june 2011
Pytanie o wczoraj
Kiedy życie nas uwiera
dzień okaleczony złą chwilą
w parku opuszczona ławka,
zagubiły się dawne słowa
wypłowiałe jak lipcowy trawnik
stają się dawne uczucia,
i nic nie zdarza się odnowa.
Obcych twarzy pełne ulice
sam już nie wiesz czy warto
starych przyzwyczajeń się trzymać,
gdy słońce beztrosko się uśmiecha
porzucić stare wspomnienia
jakby ich nigdy nie było.
I tylko pozostaje pytanie
czy to był sen, co umiera o świcie
w sercu pozostając echem
a może to była miłość
co nigdy nie przemija?
Kiedy resztę pokrywa milczenie.
Edmund Muscar Czynszak, 27 june 2011
Noc
Czai się zawsze o zmroku
kiedy dzień gubi resztki uroku,
czarnym welonem pokrywa wszystko
biskich pogodne spojrzenia
wszystkie niezrealizowane plany
scenkę z picia popołudniowej herbaty
pochmurny poranek już trochę zapomniany.
Ptaki wbezruchu w konarach ciszy trwają
a chwile przestają już być tak gorące,
potem snem nas wszystkich omami.
A jutro ?
znów będziemy tacy sami.
Edmund Muscar Czynszak, 23 june 2011
Fotografia
Dziś zdjęcie twoje dostałem
twarz pogodna jak majowy poranek
oczy koloru łąki zielonej
bielą okryte ramiona i piersi wspaniałe
w oddali pokuj co ciepłem się mieni.
I choć do ręki cię wziąć nie mogę
i dotknąć nigdy nie zdołam
na dnie duszy delikatnie skrywam
zamykam się w ciszy nocy
by znów być bliżej ciebie
nie mów, że źle wyszłaś
jak mogłem dotąd żyć bez ciebie
sam już nie wiem.
Edmund Muscar Czynszak, 19 june 2011
Modlitwa zagubionego
Ile jeszcze czasu Panie mi dasz
zanim do siebie poprosisz
ile wyleją chmury łez
ile jeszcze zdołam przeszkód ominąć?
Czy odgadnę swego życia sens
i wszystkich jego smaków skosztować
zatracić się w beztrosce świata to grzech
czy szczęśliwość zamyka drogę do nieba?
Ile jeszcze czasu mam ?
Panie wybacz
że nie będę się spieszył.
Edmund Muscar Czynszak, 16 june 2011
Noc czerwcowa
Przyszłaś do mnie nie spodziewanie
jak czerwcowa burza
podstępnie oplotłaś ciepły wieczór
tajemniczą chmurą
na twej sukience rozsypały się kwiaty
jeszcze była wiosna ty pachniałaś latem
do kosmyków spojrzeń przykleiło się słońce
spoconymi dłońmi dotknąłem twego cienia
byłaś przy mnie na odległość oddechu
w ogrodowej alei dzień pachniał miętą
naglę się ocknąłem, rozstąpiła się ziemia.
Tylko ptaki wiedziały
żkiedy paproć zakwita
myśl jawę wyprzedza
tworząc zaułek zauroczenia.
Edmund Muscar Czynszak, 14 june 2011
Czy warto ?
Czy warto było nową kartę
po stronie losu otwierać
serce zaprzęgać do kolejnej gonitwy
pustkę nową historia zapełniać?
Czy warto było
kolejnym przymierzem dwie połówki łączyć
po to by dzień nie zatonął w samotności
by zapełnić długi wieczór zimowy?
Czy warto
znowustare mury burzyć
następną drogę na piasku budować
pod innym słońcem z życiem się mierzyć
aby po czasie w to samo miejsce powrócić?
dobry żeglarz jednego kierunku się trzyma
a wiatr życia
i tak sam kurs nam wyznaczy.
Edmund Muscar Czynszak, 9 june 2011
Do niebiańskiego przyjaciela
Aniele Boży stróżu mój
racz mi dać szczęścia pełen stół
zeszytu mego pełne zwrotki
dzień utkany z chwil radosnych
niech żadna burza się nie zbliży
a gdy już przekroczę wiek dojrzały
by mnie czasem ludzie słuchali
niech się pojawią powody do chwały
chwały nieba, bo cóż mi wtedy będzie potrzeba.
No chyba tylko twego pacierza
mój przyjacielu po stronie nieba.
Edmund Muscar Czynszak, 7 june 2011
Spóźniona reanimacja
O miłości można wiele
czasem finał zdarza się w kościele
z wyuczoną formułką
niczym laurka stajemy
czasem się wzruszamy
czasem improwizujemy
poczym w przeciągu przeróżnych zdarzeń
niczym wędrowne ptaki gubiące wióra
porzucamy zaniedbana nasze pragnienia
żyje własnym życiem
pozostając w rozbracie z własnym uczuciem.
A kiedy się ockniemy
pozostaje stos niespełnionych życzeń
i wyblakłe fotografie dawnych klęsk i zwycięstw.
Edmund Muscar Czynszak, 3 june 2011
Zaułek myśli
inny człowiek odkrył koło
ja wymyśliłem historię wspaniałą
po południu wypiłem słodzoną kawę
słońce przysiadło za wzgórzem
ty znowu jesteś niezadowolona
słowem odgradzasz się ode mnie
i wszystko jest niezmiennie takie same
jak powtarzane zdanie
a ja w cieniu
słowa pozostaję
Edmund Muscar Czynszak, 30 may 2011
Wspólnota nocy
Złączeni strugą wspólnego oddechu
ty jesteś tu ja jeszcze daleko
słowa, co nocą wracają jak echo
otuleni szarym szalem ciszy
i myśli, które tylko nasze serca słyszą
scaleni węzłem wielkiej przyjaźni
nad ranem wymawiane te same zdania
a w nich kochany,kochana.
A potem kolejny dzień przegadany
i znów do wspólnej nocy wracamy
tylko los podchodzi do nas z chichotem
lecz dla mnie to wiąż chwile złote.
Edmund Muscar Czynszak, 22 may 2011
Siedzę i piszę
Zawieszony pomiędzy
romantyzmem a reumatyzmem
galop pegaza czuję
siedzę i piszę.
W pokoju gaśnie światło
i tylko własne myśli słyszę
blask świecy cień na kartkę kładzie
a ja siedzę i piszę.
Kolejna lampka wina spokój burzy
banalnym słowem dotykam ludzi
wiosna wolno mija
i znów będzie upalne lato
a ja siedzę i piszę.
To nic, że jestem nieodkryty
marzenia to niespełnione mity
po duszy kolejna myśl się błąka
a ja siedzę i dalej piszę.
Edmund Muscar Czynszak, 21 may 2011
Nic się nie stało
osuszam łzę
smutek w ciszy nocy skrywam
pomiędzy kolejny wers
zakładkę wkładam
to tylko przeoczony wiersz
słowa nieodczytane
nic się nie stało
jutro także będzie dzień
pragnienia nasączam nadzieją
swego pegaza objuczam
kolejnym zdaniem
słońcem zarumieni się kolejna chwila
i znowu będzie tak samo
nic się nie stanie
Edmund Muscar Czynszak, 17 may 2011
Wspomnienie matki
Mojej matce Stanisławie na pamiątkę jej urodzin.
Coś,co było a nie jest
pozostawia pełen zdarzeń rejestr
i słowo, które odczytuje teraz inaczej
matka jak wiele ono dziś dla mnie znaczy
jej sylwetka skulona w fotelu
spojrzenie uśpione spokojne bez celu
w lipcu nosiła ciepłe bambosze
zawsze chora, choć troszkę
ogródek pachnący maciejką
i garść jej opowieści mówionych z wdziękiem
a potem długie wieczory
jej umysł do snu wciąż nie skory.
Pejzaż tych chwil co w sercu nosze
pozostają w schowku mych wspomnień
choć nie ma jej już koło mnie.
Piła Maj 2011
Edmund Muscar Czynszak, 14 may 2011
Uroda chwili
W moim ogrodzie pachnie lawendą
w ziołowym zagonie wezbrała mięta
i słońcu wyblakły dawne troski
a pejzaż wiosny jest bardziej radosny
drzewa częstują świeżym owocem
nawet wieczory bywają urocze
w zaułkach zieleni twój uśmiech się mieni
nasze anioły wzrokiem dotykają ziemi
ptaki skrzydłami mieszają cisze
w głośniku radia głos jej słyszę
tylko stara grusza stoi nie ruchoma
chłodny powiem skrywając w swoich ramionach
i to są barwy tego zakątka
po którym spokój w ciszy chętnie się błąka.
To jest tej chwili najpiękniejsza uroda.
Edmund Muscar Czynszak, 12 may 2011
Negatyw chwili
Tryptyk zainspirowany chwilom w kolorze szarości
I
zagubiony w świecie
gdzie czarne jest białe
słowa zakreślone korektorem
burzą rozpoczęte zdanie
pogrążam się w udawanej przyjaźni
gdzie nic nie jest grzechem
i tylko kłamstwo jest prawdą
II
negatywem stają się wczorajsze obrazy
stado czarnych wron otacza zaułek myśli
serce odarte z resztek marzeń
a ty jesteś lecz jak by cię nie było
i już nie pasuje słowo miłość.
III
próbuję sobie przypomnieć
skrawki tamtego nieba
chwile jak sny ulotne
brzmienie twego imienia
w schowku pamięci szukam
fotografii z twoim uśmiechem
lecz jak reanimować
coś czego już nie ma.
Edmund Muscar Czynszak, 10 may 2011
Mała cicha uliczka
Na ulicy Małej
najpiękniej kwitły piwonie
i słońce było ogromne
latem nosiłem krótkie spodenki
jabłoń papierówki gubiła przed czasem
matka zatroskana, ale miła
pod płotem maciejkę siała.
Dzisiaj także kwitną kwiaty
lecz woń ich jest już inna
drzewo się postarzało
a mała wciąż jest cicha
tylko postać ojca blednie
z pamięci się wymyka.
Edmund Muscar Czynszak, 8 may 2011
Czy to tylko był sen ?
W koleinach życia utknął dzień
paciorki chwil osmolone czasem
ostatnie liście gubi stary dąb
wspomnienia stargane gradem zdarzeń.
W zaułkach ciszy gubi się twój krok
spojrzeniem swoim już mnie nie dosięgasz
garść rozrzuconych gorzkich słów
i bryła serca, co niczym kryształ pęka.
Za plecami jutra pozostały porzucone marzenia
twój poranny oddech mnie już nie zbudzi
czy ty to tylko był dobry sen?
splot zdarzeń których nie da się powtórzyć.
Edmund Muscar Czynszak, 4 may 2011
Bunkier
Moim przyjaciołom z lat dziecięcych i tym których
dzieciństwo przerwały powojenne Niny (pociski )
Pilskie skwery naszpikowane
podziemnymi ścieżkami
brudne wilgotne kryjące swoje historie latami
niczym kreci Kolumb sieci pajęcze burze
schodzę w dół z duszą przy boku
w reku zwykły latarki mechaniczny płomyk
budzą się uśpione wspomnienia
po szarej betonowej ścianie błądzą źrenice
wzrokiem przyklejając się niczym nietoperz
widzę imiona Zdzichu, Piotrek , Zenek
znane postacie z dziecięcych zabaw scenek
ilu z nas zostało ilu już nie ma
a ilu już dawno wykosiła mina złowroga
w osmolonym oku łza się czysta kręci
ile jeszcze takich chwil w schowku mej pamięci.
Edmund Muscar Czynszak, 3 may 2011
Dzień miłosierdzia
Błogosławionemu Janowi Pawłowi II
Pod pogodnym baldachimem nieba
klucz dzikich gołębi krąg zatoczył
Santo subito
słowo ciałem się staje
na Rzymskim placu stanęły tłumy
głosy jak dzwony kościelne zabrzmiały
w dostojnym szeregu wszyscy stanęli
na twarzach jak tarcza uśmiech dumny
ta postać pochodzi z naszej ziemi,
a chwile uparcie naprzód płyną
niczym orszak chmur ponad głowami.
Czy coś nam z tej chwili pozostanie?
może tylko zwykły wspomnień skrawek
na ołtarzu naszych ułomności
pozostawiony w schowku ludzkiej łaskawości.
Rzym,1maja 2011
Edmund Muscar Czynszak, 25 april 2011
Intymne skrawki nocy
Wezbrane ramiona otulają krajobraz ciszy
księżyc,co ukrył się w chmury gęstwinie
ukradkiem śledzi nasze pragnienia.
Zatraceni w te samej czasoprzestrzeni
gdzie tylko marzenia są prawdą
a każda chwila staje się spełnieniem.
A kiedy o wschodzie topnieją emocje
znikają obrazu naszych przeżyć,
do kolejnego zmroku
pozostają w sercu jak echo.
Edmund Muscar Czynszak, 23 april 2011
Zmartwychwstanie życia
W witrynie sklepowej zając
czekoladowy przysiadł
do gniazda już skowronek powróci
kaczeniec w mokradłach się moczy
wierzbowe kotki wiosnę zwiastują
i słońce przestało się już smucić.
Łąka żółcią meczu zalana
jakby trochę z zazdrości
że dzika śliwa w białym kwiecie tonie
i słowik w niej radośnie nuci.
A my pełni nadziei ufni i pogodni
dotykamy starej tajemnicy
spisanej w Świętym Piśmie
że życie co umiera,
nigdy się nie kończy.
Edmund Muscar Czynszak, 22 april 2011
Misterium jednego życia
Gradem oskarżeń biczowane życie
klątwą i zdradą stargane myśli
sylwetka krzyża wycieńczona losem
scenariusz, jaki potrafi zgotować człowiek.
W pamięci świata twarz umęczona
odcień na wieki pozostawia,
niebo ścieżkę jego smutkiem otacza
skalistą drogą przeznaczenia krocząc.
W pochodzie zdarzeń samotne chwile
aż do spełniającego się słowa
co w przestrzeni czasu ciałem się stało
jest pascha, którą co roku składamy.
I tylko chwila biegnie dalej w przyszłość
aż do kresu jego spełnienia,
a dzień zasypia w ciszy szarości
poruszonej losem naszego zbawienia.
Edmund Muscar Czynszak, 17 april 2011
Nostalgia z nad bagien
W moim mieście gdzie historia skąpe zostawiła znaki
przyklasztornym kościele krucyfiks największy zawisł
nie opodal z muru pruskiego Staszica domek stoi
sam w centrum nad Gwdą w cieniu drzew się zatrzymał.
I na plac spogląda od gości hotelowychnie stroni
na dawnych bagnach stuletni park swym pięknem wabi
miasto pełne zieleni i kwiatów w maju przyjemność sprawi
ludzie splątani węzłem swoich życia ścieżek losem
siadają na deptaku o swych troskach i radościach plotą.
Stare transzeja za miastem już dawno zniknęły
groby tych co walczyli mchem się pokryły
tylko nostalgia wciąż z duszy się sączy
że z likwidacją gniazda skrzydlatych ptaków
coś się w mojej Pile bezpowrotnie kończy.
Gdy po skończonym poranku w iskrze
biegaliśmy po z bomb oswobodzonej łące
i choć czasem tych chwil mi szkoda
to jak że piękniejsza jest dziś tego miasta uroda .
Edmund Muscar Czynszak, 10 april 2011
Przekraczanie grawitacji
Jak przyjemnie czasem
wędrować przez świat
z głową w chmurach
i choć pozycja ta jest cudowna
należy zważać aby w dół nie runąć
twarzą otrzeć się o prozę życia
gdzie myśl jest ulotna
kwiaty w szarości zapach tracą
ludzie uwikłani w codzienność
grę swoją z mozołem toczą
a stawką jest ich ziemski los.
A chmury jak chmury
dalej swą wędrówkę po niebie toczą.
Edmund Muscar Czynszak, 10 april 2011
*****
Z głową w chmurach
rodzą się kolejne marzenia
jak kwitnący pączek
dojrzewa kolejne słowo
Z lotu ptaka piękniejsza jest ziemia
zwykły dzień szarością chwili ocieka
tylko wysoko szybujące myśli
są kluczem naszego spełnienia.
Z głową w chmurach
zmysłami dotykam chwil kolejnych
słowami po krawędziach poezji błądzę
zanim się zapiszą
na stronicach mojej pamięci
z głową w chmurach
następny dzień rozpocznę.
Edmund Muscar Czynszak, 8 april 2011
Poniedziałek
dzień rozpoczęty pogodnie
choć chwile dobieram czasem niedbale
na ekranie rozrzucone zmyślone słowa
popołudniowy krótki romans z pegazem
czasem uśmiech zalotny
rzucony w stronę losu
lecz nadal jestem samotny
choć spotykam cie co dnia.
Edmund Muscar Czynszak, 7 april 2011
Kawiarniana chwila
W pomarańczowym fortepianie
gdzie park zagląda do okien
pijemy schłodzone piwo
tocząc rozmowy głębokie jak życie.
A każda chwila jest krótka
jak tasiemka przy twojej sukience
słonko się do nas nieśmiało tuli
i ptaki śpiewają tak pięknie.
Tylko ty mnie już nie kochasz
bliskości mojej nie czujesz
na serwetce uśmiech zostawiasz
znikając we wspomnień tłumie.
Jak łatwo się w tej chwili zagubić
poproszę jeszcze o łyk zimnej wody,
wystawiony przez ciebie rachunek
zapłacę w następnym słowie.
Edmund Muscar Czynszak, 3 april 2011
INNA
Kiedy z oczu spadają różowe okulary
negatywem stają się wczorajsze obrazy
stado czarnych wron, otacza zaułek myśli
serce odarty z resztek marzeń milczy
a ty jesteś lecz jak by cię nie było,
i już nie pasuje słowo miłość.
Edmund Muscar Czynszak, 2 april 2011
Zapomnienie
próbuje sobie przypomnieć
skrawki tamtego nieba
chwile sny ulotne
brzmienie twego imienia
w schowku pamięci szukam
fotografii z twoim uśmiechem
lecz jak reanimować
coś czego już nie ma
pustkę zastąpić wspomnieniem
Edmund Muscar Czynszak, 2 april 2011
Negatyw chwili
zagubiony w świecie
gdzie czarne jest białe
słowa zakreślone korektorem
burzą rozpoczęte zdanie
dotykany markowanym uśmiechem
pogrążam się w udawanej przyjaźni
gdzie nic nie jest grzechem
i tylko kłamstwo jest prawdą
Edmund Muscar Czynszak, 1 april 2011
Wyrwany z cienia nicości
Pamięci Macieja Kazimierza Sarbieswskiego SJ
Potargany burzą dziejów biogram
na dnie tajemnicy spoczął
myśli z prawdami zamkniętymi w słowie
przekroczywszy próg przeznaczenia
rozpierzchł się na setki pytań
grzęznąć w wielkiej niewiadomej.
By ponownie wypłynąć w wirze zdarzeń
niczym feniks w kolejnym odsłonie
rozsypane prochy skryte w szczątkach myśli
zatrzymawszy się w przedsionku cmentarza,
gdzie ludzie pomni minionej chwały
zaświadczyli w krypcie tablicą ,
okrytą cieniem płonących zniczy
gdzie cisza brata się z milczenie
która pęka pod naporem pamięci.
Edmund Muscar Czynszak, 27 march 2011
Zmyślona
Ubrana w poranne promienie słońca
na głowie błękitny księżycowy rogalik
oczy w kolorze jesiennych wrzosów
i tylko uśmiech poważny czasami
toczy mezalians długi jak życie
błąkając się pośród myśli
czasem jest blisko świtu
to znowu chowa się w nocy
swoją rozkoszą w głąb duszy wnika
cukierkowym spojrzeniem mami
na poduszce nie pozostawia śladu
bo to tylko zwykły skrawek marzeń
Edmund Muscar Czynszak, 24 march 2011
Parafraza
Czy nietaktem jest bezcześcić inne słowo?
czyjeś myśli wywlekać na krytyki szaniec
uśmiechem pogardy obrzucić każde zdanie
nie!
trzeba być tylko
Przemkiem, Waldemarem
już wszystko jest fajnie
a szare chuje idą w ich poetycki taniec
i czyjeś ego zaspokojone zostaje
proste jak drut
puste jak bukiet baniek mydlanych
Wiersz ten pragnę zadedykować wszystkim, którzy skorzy są do krytyki nie merytorycznej opartej na zwykłym ordynarnym wulgaryzmie a szczególnie dedykuje to panom Przemkowi i Waldemarowi.
I jeszcze słowo w waszym potocznym języku panowie, aby było dla was bardziej przystępne, jeżeli dla was chu… i pi… są poezji esencją to ja taką poezje kur… pierd…. ! Wszystkich,którym język rynsztoka jest daleki bardzo serdecznie przepraszam, ale niestety, szaro portalowa proza życia zaczyna nam się coraz bardzie paskudzić przepraszam, że nie potrafię być kul. Coraz bardzie zastanawiam się nad sensem przedstawiania tu swoich prac nie ze względu na krytykę, lecz brakiem spójności słowa poezja z tym, co tutaj się publikuje, lecz nie czuje się upoważniony do wypowiadania się na ten temat jest to tylko moja subiektywna ocena. Wszystkich serdecznie pozdrawiam jeszcze raz przepraszam i dziękuje za uwagę.
Edmund Muscar Czynszak, 22 march 2011
Słowem malowane
na szarej palecie codzienności
magia słowa często gości
w barwy świata zmysły wprowadza
innym obrazem duszę ubogaca
kto mocy i czaru tego nie czuje
tylko na mieliźnie szarości się snuje
po swej ułomności się błąka
i jak by piękna nigdy nie dotknął
cóż warta jest bez kwiatów łąka?
Edmund Muscar Czynszak, 20 march 2011
Spotkanie nieumówione
Napotkałem cie na stronie pełnej złych myśli
kiedy nie potrafiłbym sobie ciebie nawet wyśnić
spotkałaś mnie w porze jesieni
kiedy liście już opadły
smutek i zwątpienie się w duszy rozplenił
kto scenariusz do tego aktu pisze?
maże Bóg łaskawy, może czart kusiciel
któż mi odpowie na to pytanie
jedno jest pewne
zawsze we mnie pozostaniesz
Edmund Muscar Czynszak, 18 march 2011
Konsternacja
Wiersz ten dedykuje p.
Zuzannie P.
jeden mały kluczyk
ogromny zgiełk myśli
dłoń w głębi torebki błądzi
czy to zmęczenie?
czasem dzień jest za krótki
błądzimy wokół siebie
a dookoła nasze troski
życie bywa figlarne
świat zwyczajnie bestroski
Edmund Muscar Czynszak, 17 march 2011
Życie
konsumuje je powoli
dzień za dniem przeżuwam
czasem jest trudne
to znów tylko nudne
za bary się biorę z każdym pytaniem
nie zawsze jest bułką z masłem
bywa, że w przełyku przez tydzień pozostaje
poznane prawdy trawie czasem na nowo
zdarza się czasem koleje danie
zjeść całkiem na surowo
lecz wciąż jej
spożywam w samym apetycie
bo cóż może być piękniejszego
jak spożytkować do końca własne życie?
Edmund Muscar Czynszak, 15 march 2011
Niekompletny portret
chciałby namalować twój portret
słowem w kolorze miłości
usta z pozostawionym głosem
chciałbym zapisać wszystkie
twe złote myśli
dobre rady
przestrogi, które pogubiłem
chciałbym, ale zapominałem
złe i dobre chwile
pozostał mi tylko
uśmiech pogodny
i twoje imię
Edmund Muscar Czynszak, 13 march 2011
Nabyta przypadłość
Nałóg to czy pasja
gdy nie mogę zasnąć,kiedy ciebie nie ma
dzień stargany myślami
stado czarnych ptaków spokój plądruje
kiedy cię nie słyszę oddechu nie czujesz
kiedy uśmiechem swoim mnie dotykasz
w krużganki zmysłu spokój wnika
chowam się w skorupie swojej intymności
wiem, że już nie potrafię
żyć bez twej bliskości
zbratani z sobą
jak dzień z ciemną nocą
podążam w stronę
gdzie się coś kończy
by coś mogło się rozpocząć
Edmund Muscar Czynszak, 12 march 2011
Zakonspirowane uczucia
Zamknięta w dotyku słowa
nabrzmiewa do rozmiaru słońca
jeszcze nie do końca odkryta
wiruje po firmamencie marzeń
czasem w ciszy się chowa
szafirowa narzeczona
prawdziwa, choć wciąż niespełniona.
Edmund Muscar Czynszak, 12 march 2011
Wysoka fala
w hołdzie krajowi kwitnącej wiśni, co wszystkim dziś jest bliski
fala większa od myśli
zrodzona w spokojnym
otmęcie oceanu
pod wodą sztandar
z brązową plamą
zatrzęsło ludzką próżnością
niosąc kolejne pytanie
ile z nas pozostanie
kiedy natura cierpliwość straci
świat, co zamarł na chwilę
śledzi ruchy w zachwycie
ile pogardy dla śmierci
kryje się w woli życia
Edmund Muscar Czynszak, 11 march 2011
Przedpola wiosny
w marcu jak w garncu
a garnek dziurawy
kawa już wystygła
marzeniom daleko do jawy
dzień jaszcze smutny
a już bardziej łaskawy
słońce coraz śmielej
w okna me zagląda
drzewa jeszcze nagie
a już życie kiełkuje
w niewidocznych pączkach
przyroda nie próżnuje
w parku po ścieżkach
chłodny wiatr się przechadza
a pod śnieżną kołdrą
zielony dywan się odradza
stado wróbli tego nie zdradza
wyraz twej twarzy
coraz bardziej radosny
choć jeszcze daleko
nam do pierwszej wiosny
Edmund Muscar Czynszak, 6 march 2011
Zaplątany w słowie
tak bym chciał
aby słowo stawało się ciałem
zdania nie były zmyślone
fałszywą nutą nie brzmiały
myśli życiem stargane
chciałbym
kiedy jutro powiesz dzień dobry
za oknem zakwitł poranek
twój uśmiech jak
zawsze pogodny
był zawsze metką mych
nocnych westchnień
tak chciałbym
lecz teraz jeszcze nie wiem
czy dzisiaj jest prawdą?
a może tylko sennym marzeniem
czekam na słowa spełnione
nienasiąknięte grzechem
Edmund Muscar Czynszak, 5 march 2011
Ogród zmyślony
W moim ogrodzie trawy są koloru błękitu
drzewa rozwiewają pogodne pragnienia
słowiki wieczorne recitale dają
kwiaty mają odcieni twego uśmiechu
tylko czasem jest nudno
sam nie wiem, czemu
chwile opasane tęczy wstęgą
czasem krople deszczu dzień uroni
na grządkach rozparły się słoneczniki
tak bardzo chciałbym
marzenia przed niepogodą osłonić
a kiedy smutek jak chwast
się w sercu rozpleni
wezmę do
ręki pióro na pustej
kartce myśli zakreślę
Podyktowaną przez duszę
Edmund Muscar Czynszak, 3 march 2011
Tryptyk tłusto czwartkowy
Tryptyk tłusto czwartkowy I
Przepis jest prosty
choć recept jest
wiele
możesz go upiec
lub kupić w sklepie
zjadasz go bez
żadnych ceregieli
Tryptyk tłusto czwartkowy II
Po dniach chudych
tłusty się przytrafia
czwartek spaśnymi
kształtami wabi
z nadzieniem różanym
podniebienie mami
zwykła mała kulka jak
śnieżny kamyk
biorę do ręki zjadam
łapczywie
w kalorycznej uczcie
się rozkoszuje
by następnie znów
solidny post przyrzec
i tak, co roku
historia się powtarza
lecz w końcu nie, co
dnia jeść pączki się zdarza?
Tryptyk tłusto czwartkowy III
Lukrowane cacko
z nadziewane dżemem
zwiększa masę ciała
łechcę raczy
podniebienie
po zjedzeniu wielu
masz za ciasne spodnie.
Edmund Muscar Czynszak, 3 march 2011
Oczarowanie
zapukałem do ciebie
w porze wieczornej herbaty
księżyc omotany przez gwiazdy
wypatrywał zmiany
słowa podawane na szklanej
patynie monitora
rozsypały się na setki spotkań
każda chwila rodziła kolejną
błękit ciepłego głosu
osiadał coraz bardziej
na ściankach mojej samotni
dzień trwa na przestrzał
pozbawiony zachodu
czas wyzuty z samotności
tylko niespełnienie
kaleczy przestrzeń szczęśliwość
Edmund Muscar Czynszak, 27 february 2011
Myśli jarmarczne
Pogubiłem się dzisiaj
wczoraj zdewaluowane
znowu powróciła wiosna
w jesień wkradła się miłość
jeszcze klamka nie zapadła
koło wciąż się na przód toczy
czasem tylko z nie wyspania
księżyc ma podkrążone oczy
siadam w cieniu świecy
z myślami się wadzę
Ty patrzysz z góry
nic mi nie podpowiesz
Edmund Muscar Czynszak, 26 february 2011
Wędrówki lutowe
krzewy derenia pożółkły ze złości
od południa stuka już wiosna
a zima jeszcze się gości
zaścieliła ziemię nową kołdrą śniegu
nad rzeką Staszic z białą czapą stoi
na wieżowcu jeleń zastygł bez
uśmiechu
na wielkim placu dzieci się cieszą
słońce promykami zdobi skrawki nieba
w Młynie kawy się napije
cóż mi więcej potrzeba
potem wyruszę na kolejny spacer
może ciebie spotkam
w galerii moich marzeń
Edmund Muscar Czynszak, 23 february 2011
Jedenaste przykazanie
Srogim okiem patrzysz
plany moje kreślisz
szalone marzenia
ze wstydu na dno duszy zeszły.
Choć często się z Tobą wadzę
pasjanse swoje stawiam
wmet skarcony złą chwilą
na Twą ścieżkę posłusznie wracam.
Życie bez miłości jest pustą kartą
niebo ma swoje słońce
księżyc gwiezdny orszak
ze swojego uczucia nie dam się okraść
Sumiennie wypełniam wszystkie przykazania
lecz nie potrafię żyć bez kochania.
Edmund Muscar Czynszak, 22 february 2011
Dzień
czasem jest okrutny
to znów tylko smutny
słońcem spieczone chwile
noc, co kończy snem miłym
bywa też z kroplą radości
wówczas wszystko jest prościej
tylko czasem szkoda
że tak szybko mija jego uroda
bo kiedy już
na mieliźnie czasu osiądzie
staje się cząstką miesięcy
Edmund Muscar Czynszak, 21 february 2011
Na rozstaju
kiedy noc wygrywa z dniem
stado złych myśli okupuje poranek
w dobrym kierunku postawiony krok
właściwa odpowiedz na postawione pytanie
słońce zakleszczone w sidłach mgły
chłodem krępuje ruchy
z wolą przetrwania stajesz
nowe stawiając sobie zadanie
już jesteś zwycięzcą
lecz walki jeszcze nie wygrałeś
choć właściwy kierunek sobie wskazałeś
Edmund Muscar Czynszak, 20 february 2011
Figiel losu
tyle za mną już chwil przegadanych
w chocholim tańcu czas się zatracił
dzisiaj poszedłbym inną drogą
nad innym zdjęciem znak bym postawił
w pochodzie lat miesiące się gubią
czasem na krótko dzień się zatrzyma
słońce nie raz oczko puści
nie zawsze bywa sroga mi zima
i tylko czasem łzę utoczę
westchnieniem obejmę moją tęsknotę
wszystko powinno być inaczej
a los mi psotę sprawił
Edmund Muscar Czynszak, 18 february 2011
Kolejne pytanie
Czy zdołam ogarnąć
to, co jeszcze niepoznane?
do ssać się do prawd
w księgach zapisanych.
Czy zdołam dotknąć
błękitu moich marzeń?
czy sen jeszcze się zdarzy
strofy słowem malowane.
Czy to tylko iluzja
utkaną z twego uśmiechu
obłuda zmieszana z milczeniem.
Edmund Muscar Czynszak, 16 february 2011
Droga nieokiełznana
Gdzie się zatraciłaś
moja wieżo mądrości,
rozmemłane myśli
problemy sterczące
jak wychudłe kości.
Wyzute z marzeń
skrawki mego nieba,
dokąd mnie prowadzisz
drogo zawiła i kręta
wybrukowana słabością,
ubabrana grzechem
czy zdołam cie okiełznać ?
zanim dotrę do drugiego brzegu.
Edmund Muscar Czynszak, 14 february 2011
Walentynkowa propozycja
szmerem nie spokojnych myśl
rozpoczął się kolejny dzień
w zakątkach ciszy
rozsiadły się moje marzenia
tylko ty niezmiennie
w mym sercu tkwisz
jak w skorupie orzech
czekający swego wyzwolenia
żółty kwiat derenia
rozpromienił lutowy poranek
jak chcesz jeszcze z tobą zostanę
Edmund Muscar Czynszak, 13 february 2011
gra w nieznane
nie rozmieniaj naszej przyjaźni
na różne inne przypadki
zimy nie zawsze bywają łagodne
czasem słońce świeci w kratkę
choć w te samą stronę
toczy się ziemia
nie zamieniaj na inne rozkosze
bym nie spłonął w stosie
twej obojętności
zatonął w szarej prozie życia
gdzie naiwność z głupotą gości
czasem szczęście się zagubi
jak fotografia pozostawiona z boku
nie daj omamić się chwili
łatwej i prostej
czasu nie da się zawrócić
orzełek czy reszka
łatwo tą grę jest polubić
Edmund Muscar Czynszak, 12 february 2011
krótki spacer po zmierzchu
w sześcianie ciszy echo twoje błądzi
zamykam oczy dotykam myśli
błądzę pośród pagórków twoich piersi
usta wnikają w intymne skrawki
naszej pamięci
upajam się zapachem twego ciała
choć sen jest za krótki
a marzenia ciągle trwają
jak wspomnienia
co kończą się nad ranem
Edmund Muscar Czynszak, 11 february 2011
Na giełdzie uczuć
ile będę wart, gdy zdrowie mnie porzuci
stargana czasem twarz
pomarszczone chwile co nigdy nie powrócą
wychudły konta nadwątlony trzos
z debetem na wieczną młodość
zszargany szarością pożółkły liść
wspomnienia, co dawno się nie liczą
ile będę wart
pozbawiony patentu na szczęście,co przemija
czy wystarczy
zwyczajna zwykła miłość
i serce co nadal biją
Edmund Muscar Czynszak, 10 february 2011
Przysłowiowy przekładaniec
znów się rozsypał
miesięcy roku worek
zaczął się luty i to
jeszcze we wtorek
A jak w lutym śnieg i
mróz stały
w lecie będą upały
Gdy w lutym mróz mocno
trzyma
będzie krótka zima,
i cóż nam po takiej prognozie
skoro przed nam jeszcze
długa zima grozi
w lecie dni chłodne,
słonko
w aptece będzie się
skrywać
A po świętej Agacie
jak zobaczymy muchy w
chacie,
nie przydadzą się nam
ciepłe gacie
A może na świętej
Doroty
będzie śniegu pod płoty
Zaś na święty Walety
będzie mróz nieugięty
Święty Maciej zimę
straci albo wzbogaci,
któż po tych
mądrościach ludowych
prognozę poda z głowy
jaka będzie tego roku
uroda?
Edmund Muscar Czynszak, 9 february 2011
Otuleni nocą
kiedy
nasze pragnienia
pokrywają
się potem
w
otchłań rozkoszy
wdzierają
się pragnienia
noc
gwiazdami usłana
mami
nas spojrzeniem
blady
księżyc z zazdrosnym spojrzeniem
po
bezkresach naszej intymności
bezszelestnie
się błąka
niczym
ćma w zakamarki
naszych
dusz zagląda
a
my trwamy razem
otuleni
sobą
jak
dzięń, co nigdy się nie kończy
Edmund Muscar Czynszak, 8 february 2011
Problemy kocura
pewien kocur od pary
miewa problemów bez
liku
maczanych w misce
gorzały
które się na drodze
życiowej rozlały
kocimi łbami wysłanej
pękają jak bańki
mydlane
złudnych obietnic
rozbity dzbanek
pod naporem zdarzeń
podaruje ci morałów
zlepek
garść wulgarnych słów,
nie na uciechę
los dorzuci swoich kłód
kilka
wtedy nie będzie łatwo
wcale
i wszystko zależeć
będzie już od tego
czy postanowisz zostać
bezmyślnym
na ludzkiej tkance
pęcherzem
czy zapragniesz
pozostać nadal człowiekiem?
jaką rolę, na dalszą
część swej sztuki wybierzesz
?
własną ułomnością
zdołasz się zmierzyć
Edmund Muscar Czynszak, 7 february 2011
Komórkowa ballada
Złączeni falą dźwięków
co w głąb ucha płynie
każde w swoim świecie
własną partie rozgrywa
elektromagnetycznymi polami
słowa w przestrzeni błądzą
serca w stacjach bazowych
uwiezione posłusznie trwają
zawieszeni między wiosną a zimą
ulegają przypływom zmiennych nastroi
stojąc na przeciwnych biegunach
lecz wciąż blisko siebie
tylko fale radiowe
tajemnice skrzętnie skrywają
a ludzie jak ludzie
czasem się nienawidzą
czasem się kochają
Edmund Muscar Czynszak, 6 february 2011
Wyznanie marcowego kocura
Nie będę świecił jak kot oczami
przez życie nie będę skradał się na
skróty
lecz zawsze chadzał swymi drogami
Nie będę dbał tylko o swoją miseczkę
będę doglądał także moją laleczkę
czasami pobawię się z nią troszeczkę
Nie pozwolę głaskać się pod włos
sam skrzętnie zadbam o swój los
choć chętnie będę robił kosi łapci
nie dam się zwieść na jej gierki i
zabawki
Pewnego razu pójdę swoją drogą
gdy przestaniesz być już tą samą
kotką majową
Edmund Muscar Czynszak, 5 february 2011
osobno a jednak razem
uwiedziony głosem do lotu się zrywam
przemoczone skrzydło pod odzienie
chowam
jutro pokreślone słowem
z trzepotem powiek
zrywają się do lotu marzenia
ziemia krąży wokół zdarzeń
które myśl wyprzedza
rozbiegane po łzawą rosą
wymoszczonej łące
ja nie jestem twym świtem
ty nie jesteś mym zachodem słońca
tak blisko nam do siebie
choć dzień zbroczony szarością
przecież wciąż mamy siebie
jak rok swe miesiące
Edmund Muscar Czynszak, 3 february 2011
wiosenny odlot
tabor chmur na południe się toczy
usiądę na którejś do ciebie popłynę
cienie zawistne pozostaną z boku
wypłowiałe wspomnienia będą w tyle
przebiśniegi, co jeszcze nie wzeszły
w smutku utoną
nie powstrzyma mnie grad
słów przekornych i zazdrosnych
będziesz świeżym powiewem
mojej drugiej młodości
zauroczysz wszystkie
moje troski
paletą kolorów zapłoną nasze łąki
wśród kiści bzów pieśń swą zanuci
mały konik polny
uczucie, co rozkwitnie
przetrwa do kolejnej wiosny
Latest comments:
9 may 2024
Adam Pietras (Barry Kant)
Ech, Eva, miałem pewne przemyślenia związane
9 may 2024
Eva T.
Tak, prosze :)
9 may 2024
jeśli tylko
wycieczka do dachau..
8 may 2024
Weronika
Odwieczny strach przed porankiem.
8 may 2024
kb
też prawda. amnezja ma prawo kiedyś się skończyć
7 may 2024
Zapomnieć żeby było co sobie przypominać.
7 may 2024
Em, nie do końca, może wrzucę jakieś rozwinięcie,
7 may 2024
Myśli się zawsze więcej, niż pisze, tak sądzę.
7 may 2024
Pieknie w tej zieleni. Pozdrawiam :)
7 may 2024
Pomyslalam o wiezowcu, ale jesli o nic nie chodzi...
7 may 2024
Piekny :)
7 may 2024
spisanie to ujawnienie..
9 may 2024
wiesiek
8 may 2024
wiesiek
8 may 2024
Satish Verma
7 may 2024
wiesiek
6 may 2024
Satish Verma
5 may 2024
Satish Verma
4 may 2024
kalik
4 may 2024
Satish Verma
3 may 2024
wiesiek
3 may 2024
Satish Verma