Poetry

 
śmieszy mnie VI tajemnica fatimska
wiara spoczywa między kartkami kalendarzy
w woreczku eurogroszaków 
(łobuzy znów podwyższyli grzesznopietrze
niedługo nie będzie z czego płacić!) 
 
pragnę głosić. niech tysiące objawionych blag 
zbrylą się w jedną- czarną jak węgiel
wrzuci się do pieca
 
nienawidzimy ostatnich rozdziałów
tam można jedynie umrzeć
 nabawić fobii społecznej
(na jedno wychodzi)
 
brzydzi mnie zakończenie: święci mężowie 
złażą z posrebrzanych krzeseł, postumentów
 zarzucają na ramiona krzyże z betonu
 
wloką za sobą kobiety. siwe plemię zmierza
... nie, nie nad przepaść. to byłoby zbyt oczywiste
 
rozpełzają się po co większych chmurach
budują tam hotele, bary, drogerie
 
pragnę. dosyć