Latest items:

Poetry

	rafa grabiec
	PROFILE About me Friends (8) Books (1) Poetry (583) Prose (6) Photography (96) Graphics (21) Diary (21)

latest best rating most commented

rafa grabiec, 4 august 2014

zwaliło mi się na głowę całe niebo

czas mieszka między iskrą a płomieniem
miłość to słońce po zachodniej stronie horyzontu
później jest ciemniej aż możesz znów podnieść głowę
zmówić pacierz i napromienić weselników

na białym krześle powiązane pępowiny
pomyślałem przetnę uwolnię niech idzie
przeciąłem uwolniłem nie poszło
stoi i waruje nic się nie zmieniło
co było pępowiną stało się małżeńskie
a co białe wyrosło na komunijne

po ciemności przychodzi anioł
a po aniele już niewiele dobrego

number of comments: 4 | rating: 5 | detail

rafa grabiec, 24 july 2014

na linii Saturna

po dotknięciu języka polskiego
czuć mleko matki
powoli udomawiasz grzechy i cienie

szukasz wsparcia w lustrze grobów
a znajdujesz zdjęcie choroby
w takim korytarzu jak czyścić nie ma czasu na szukanie przyjaciół

to jeszcze nie noc moje dziecko do rozpoczęcia snu
masz pół paczki papierosów

number of comments: 4 | rating: 5 | detail

rafa grabiec, 20 july 2014

***

Jak to dobrze, że słowa potrafią żyć
w ciszy. Chodzić z ust do ust. Przemieszczać się
z kąta w kąt. Z ulicy przenieść się na drugą stronę chmur.

Jak to dobrze, że poznałem cię w hałasie.
(w hałasie jest bezpieczniej, nie musisz rysować sobą obrazów)
Wystarczy, że zaznaczasz miejsce. Rozchodzisz się
dymem po ubraniach.

Teraz już nie muszę chcieć.
Chcenie mnie boli.
Nadcinam przestrzeń. Wyprowadzam siebie na spacer.
Załatwiam potrzeby i wracam
pod innym nazwiskiem. W obcym języku
zaczynam uczyć się alfabetu.

number of comments: 2 | rating: 5 | detail

rafa grabiec, 3 july 2014

imitacja otwierania drzwi

z każdą kłótnią jesteśmy bliżej kamieni
przebywamy w dymie

puste pokoje wydeptane stopami
słyszą zderzenia czasowników

szkoda że zasłony oddzielały nas od zieleni
to była wiosna zamknięta w walizce
kiedy szum wróbla siada na parapecie
elektryczny deszcz poprawiał nastrój

most buduje się w czasie
rzeka płynie nieustannie

number of comments: 1 | rating: 4 | detail

rafa grabiec, 2 july 2014

skazani na beton

możemy być tajemnicą
żywym dowodem na to że z kołyski drogi dokądś prowadzą

nie robię z tego traktatu dla publicznej wiadomości
i tak historia wytapetuje swoje brudne ściany

dzień po nocy wyłania się cieniem
lepsze wszystko od ślepej uliczki

metamorfozy wychodzą z poczwarek
starość bywa pochodną głupoty

jedni potrzebują powietrza by oddychać drudzy
by mieć się gdzie ukryć

słowami nie zbudujesz domu
a modlitwą nie naprawisz grzechów

kosmos mieści się w drobiazgach

number of comments: 11 | rating: 6 | detail

rafa grabiec, 30 june 2014

nie wszystko da się odwrócić

był bokserem wrocławskiej Gwardii
między wierszami pracował u Cegielskiego

mając 10 lat widziałem jak
przytulał się do krawężnika
z nosem koloru truskawki i twarzą inną
niż przy wigilijnym stole

jakimś cudem namówiłem kumpli
by dali mu spokój

od tamtej chwili dziadek nie żyje
we mnie
odwiedzam go w imieniny

idę na cmentarz
i przedstawiam go swojej córce
tu leży twój pradziadek Edek mówię
był prawdziwym mężczyzną tłumaczę
a ona mówi czyli nosił brodę tak tatusiu?

wiem że chciał mnie poznać
tak jak ja chciałem się do niego przytulić i iść na mecz naszej drużyny
i wiem że pragnąłby tego mój ojciec
jedyne co mogłem zrobić to zamieszkać w jego mieszkaniu na Sosnowej
wiem że tego chciał

number of comments: 0 | rating: 6 | detail

rafa grabiec, 26 june 2014

na klatce

dzieci
szybciutko szybciutko
bo tu rośnie dym
groźny dla życia o-
men

number of comments: 1 | rating: 4 | detail

rafa grabiec, 25 june 2014

papierowe czołgi

wyciągasz z nawiasów płaszcze
wpisując w to samo koło kroki
przydeptujemy granice państw i miast
(na pewno w to grałeś)

światło nie puka tylko wchodzi bez pytania
pozwól dzieciom wycierać brudne rączki w kołysanki
zapłacę za wszystko wspomnieniami
zdjęcia niech będą na to dowodem

milczenie jest czekaniem
a mowa matką uciekających

number of comments: 6 | rating: 9 | detail

rafa grabiec, 21 june 2014

wal king

to było tylko czekanie
autobus linii czerwonej w niedzielę nie chodzi
po cmentarzu czytał sam na pół otwarte litanie

spokojnie mówią cementowe odbicia
bo nie należy nigdy za wcześnie wyprzedzać poranków
między bogiem a przejściem dla pieszych
można znaleźć człowieka

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

rafa grabiec, 17 june 2014

czekając na świerszcze

spaceruję palcami po twoich udach
wiesz że zaprowadzą mnie do czegoś więcej

jeśli mam być szczery
dajmy sobie więcej świeżego powietrza

są filmy w których ona wsiada do samolotu i pada deszcz
a on musi wyciągnąć broń by wyrównać rachunki

do zobaczenia śnie
pamiętaj dokąd zaprowadziły nas tytoniowe ścieżki
w następnej roli ty będziesz Esther ja wymażę swoje imię