Poetry

	rafa grabiec
	PROFILE About me Friends (8) Books (1) Poetry (583) Prose (6) Photography (96) Graphics (21) Diary (21)

latest best rating most commented

rafa grabiec, 12 may 2012

słowa

dzisiaj znów nie ma słońca
człowiek który myśli
chowa do kieszeni płaszcza
trwogę

matka okryła syna
przed deszczem
uciekają na przystanek

mały tęskni za dobranocką
wie że przegapi kolejny odcinek
radości

słowa porywa wiatr
słowa toną w kałużach
na przestrzeni kwietnia

tata napisał list że zostaje tam
z inną kobietą
matka nie wierzy już w żadne słowa
słowa jak liście ostatniej jesieni zostały
smutne

jutro też nie będzie słońca na twarzy matki
przy płatkach kukurydzianych i mleku
wyszykuje syna do szkoły

number of comments: 8 | rating: 13 | detail

rafa grabiec, 11 may 2012

Ian czy Ian

kochanie idę do łóżka

jeszcze jeden papieros jeszcze
jeden drink jeszcze
jeden koncert
w tańcu epilepsji

powiedz Ian’owi że
stracił kontrolę

Curtis'owi

number of comments: 5 | rating: 7 | detail

rafa grabiec, 11 may 2012

na krawędzi torów

po cichu
dotykają się
półksiężycami policzków
i kiedy pociąg zaciągnął się na peron
światło ugryzło ich w język

siedzieli przy oknie
obcy usunęli się z przedziału
by nie burzyć ognia
do następnej stacji

number of comments: 2 | rating: 3 | detail

rafa grabiec, 10 may 2012

kolory

wchodzą na siebie
by począć barwę
stają się nieprzewidywalne
jak rybki w akwarium

number of comments: 2 | rating: 1 | detail

rafa grabiec, 9 may 2012

origami itp.

każdy mężczyzna musi być mężczyzną
każda kobieta chce być kobietą

każdy płaszcz i kurtka i parasol
potrzebują wieszaka

zanosi się na jesień
w to niedorzeczne przedpołudnie
umieram nad wierszem o małomównej prostytutce

number of comments: 2 | rating: 5 | detail

rafa grabiec, 8 may 2012

miłość nie ma imienia

w zimne noce liście kruszą się pod stopami
uliczne lampy nie dają ciepła uciekinierom
z kafejek wychodzą ostatnie słowa
przyjdź do mnie pocałunkiem wyskrobałaś paznokciem na blacie stołu
i opowiedz o czekaniu

jeśli niedopita kawa zamknie pewien rozdział
zawsze możesz napisać list
choćby na przystanku w centrum samotności

number of comments: 4 | rating: 7 | detail

rafa grabiec, 7 may 2012

krótko o moim mieście

zbliża się do mnie
pajęczynowy świt
od kręgosłupa snów
napoczynam miasto
tętniące tekturową siłą
życiorysy tracą fason

i tylko zapomniane paliwo fabryki
przypomina o możliwościach
które odeszły w pył
wraz z wybuchem prochu

number of comments: 0 | rating: 2 | detail

rafa grabiec, 6 may 2012

atłas lub nepalski odcień

kołysz mnie skrzydłami
kwiecie lotosu
we włosach dziewczyny
znalazłem szron północy

i kiedy bosy widok
chwyta nasze wargi
dwie łodzie dryfują na rzece

number of comments: 4 | rating: 4 | detail

rafa grabiec, 5 may 2012

fortece parawanów ocierają się o absurd

nie powiem że mnie to boli
słowa są bardziej kształtne od czynów
ale to czyny budują ludzkość

wbiłem dzisiaj gwóźdź w ścianę
i odpadło coś stworzonego
posprzątałem po sobie

w telewizji transmitowali regaty Sidney – Hobart
podziwiam zapędy człowieka
błękit wiatr i wola zwycięstwa

otworzyłem lodówkę z arktyczną bielą
horror pustki dopadł mnie przy maśle
zamknąłem się w pokoju

i kiedy myślę o bezkresie
patrzę w sufit
by poczuć się bezpiecznie