Latest items:

Poetry

	Pi.
	PROFILE About me Friends (26) Poetry (472) Prose (19) Photography (1) Graphics (1) Diary (3)

latest best rating most commented

Pi., 15 june 2017

śpiewająco

droga Pani od muzycznego! chociaż nie zdążyliśmy
przejąć się na serio zawiłościami jakiejś pięciolinii,
ani nie otworzyły się nam jeszcze przedmutacyjne

czeluście - o co szła batalia na dodatkowych
zajęciach z chóru - to przecież czegoś nas Pani
skutecznie nauczyła. męski oddech z przepony

jest inny od kobiecego. od razu zauważyliśmy
różnicę. to na Pani lekcjach pasła się ciekawość.
oto mistrzostwo podstawówkowego wszechświata!

zwłaszcza gdy Jędrek zwędził ojcu czarnobiałe
foty hard. niby naprowadzała nas Pani intuicją
na poszczególne dźwięki, jak kontrolna wieża

naprowadza zagubione we mgle nosy aeroplanów,
a myśmy już przy "sol" pływali ponad siódmym
niebem, gdzie pętle pełne obfitych dojczebiustów

i zarośniętych germanokroczy były nam bliższe
od Haendla, Bacha, a nawet od ckliwego Sibeliusa.
kto ważył się puścić fałsz niczym cichego bąka?

kto sprofanował błogosławioną harmonię basów
i wzbudził rechot rechotów wśród nocnej ciszy?
nigdy się tego nie dowiemy, ale gdy piekły karki,

a pośladki przeczuwały bolesną przyszłość, to ten
przaśny enerdowski powidok rozsypanych wachlarzem
prześwietlonych orgazmów wart był przecielesnej kary

- choćby w stereo i kolorze. wystarczała nam matowa
sepia i dopowiedziany błysk wyobraźni, by już zawsze
przy adaggio przełykać suchość, gdzieś poniżej gardła.

oj, grubo poniżej głębokiego gardła. nie, żebyśmy
się skarżyli po latach. tęsknota w jądrach się nie liczy.
to grupowy zgrzyt chórem. jeszcze niemy gang bang.

number of comments: 2 | rating: 2 | detail

Pi., 7 june 2017

zapach mężczyzny

to nie moje wiersze tu śmierdzą mężczyzną, kobieto
- to twoje pragnienia. pełna intensywność rozpisana
na palce, paznokcie, skórę, gorąc warg i drobne krople

ustrojowego asortymentu, o którym niby nie myśli się
w porządnych alkowach; o którym wcale nie myśli się
w podrzędnych zaułkach; o którym nie pomyśli się,

mając uda owinięte wokół obcego ciała. mieszają się nam
te zmysły; gubimy smaki, kolory i wonie. nie da się ich
już poukładać z powrotem w odpowiednich kubeczkach;

węzły limfy i pamięci poszły w tango. zbieram okruszki,
jak rozrzuconą w pośpiechu bieliznę. ach rozmarzyłaś się,
gdy ja rozpoznaję twoją wilgoć. więc idzie powódź? drżyj.

number of comments: 0 | rating: 1 | detail

Pi., 24 may 2017

ciemność (hejtsbuk 2017)

wracamy z ostatniego, sierpniowego ogniska. jest ciemno.
jest ciemność. my - błyski w centrum wszystkich czarnych
dziur, które zakaprysiły, by wirować tej nocy wokół. wracamy

do domów, ale nie wszyscy wrócimy. ten krok, to uderzenie
serca, tamten oddech. gdzieś jednocześnie ostatni łyk wódki.
czyjś apetyt na więcej. grzechot kluczy, trzaśnięcie drzwiami,

starter zachrypniętego silnika. slalom między monopolowymi.
tu nie sprzedadzą, tam pogonią, gdzieś znów wyśmieją
kopniakami. niechcący zasysasz się w naszą coraz bliższą

okolicę. tam na ciebie czekamy, maszerując całą wiecznością
jak szerokością kamienistej drogi. tej która jeszcze nie ma
na żadnej szanującej się mapie. tej której się nie oświetla.

skrót dla wybranych. skrót dla pogonionych z raju. trawers
dla cierpiących na suchy czyściec. punkt kulminacyjny snów
opowieści i tego wiersza. krwawy węzeł majaczący w mroku.

(c) hejtsbuk 2017

number of comments: 1 | rating: 5 | detail

Pi., 16 may 2017

husianie na ścianie

więc puścić chrystusa z wiązkami? bezcenne. niech zarabia
na życie wieczne jako zapachowa choinka z mięty. musi było
intensywnie, bo głowa nie wytrzymała. nie pobolewa od cierni.

nie ma już wymówki. zresztą spróbuj protestować samym
gardłem. wezmą to za growling i oskarżą o satanizm. milcz!
więc milczy. więc nasiąka. więc dzierży w rozprostowanych

ramionach zwisy. pewnie ciekawiej byłoby odwrotnie: podwiesić
sobie te kiście pod sufit, a utkwiwszy garściami w pętelkach
parodiować blanika. kwestia grawitacji czy kwestia w nią wiary?

huś tu, huś tam, póki jeszcze rąsie mam. póki nie obrócę się
na gwoździu - jest ok. w pozycji odwrotnej łatwo o utratę duszy.
niby próchno mogłaby sie wysypać. stosik miętą nie popachnie.

number of comments: 2 | rating: 1 | detail

Pi., 19 april 2017

stacja XII: józef k. wjeżdża na tor siódmy peron trzeci

jaśniepan piłat wzywa pod sąd
obywatel świadek pojawia się więc
na białym pendolino

o ściśle wyznaczonej porze
na dworcu gdańskim czekają nieliczne tłumy
prawych i sprawiedliwych
z transparentami
"spierdalaj szwabie" i "rudy do budy"

obywatel zbawiciel uśmiecha się
sześćdziesiąte urodziny
i wszystko według planu

historia nie czeka na godota
zanadto się lubi
powtarzać

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Pi., 18 april 2017

początek świata

W końcu jesteśmy bliżej niż dalej. świtu
zapowiadać nie trzeba. on błyśnie nieśmiało
zanim się zadomowi na dobre. zadnieje,

oświeci kąty; rozpuści zajączki z krzywizn
światła; ułoży powidoki w jakimś uległym ciągu.
my uwierzymy, że najgorsze minęło. przecież

co mogłoby nam grozić, tu w samym centrum
rozbudzonego życia, gdzie wszystko aż kipi,
by się dzielić niespodziewanym początkiem świata?

wszystkie złe zakończenia już zapomnieliśmy.
łatwo nie było, ale trzeba dać odpocząć lustrom,
nałożyć cwańszy kamuflaż. odtworzyć się z pamięci.

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Pi., 11 april 2017

z perspektywy kosmosu

im dalej byliśmy od siebie tym silniej ciągnęło. czarne
dziury zasysały na przekór rozsądkowi, godzinom szczytu
i ustawieniom roamingu. tym razem miłość była słona

z kosztem rozłożonym na raty. gorzko, gorzko i karmel
wart grzechu. pociągi na przeciwbieżnych trajektoriach
niosły coraz bardziej nabitą wyobraźnię. wszędzie tężniało,

i puchło. aż wybuchło, gdy słowa szybsze od obrazów
mąciły, rozmiękczały, rozsuwały i miętosiły w zastępstwie
dłoni. puszczały więzy; puszczałem oko; puszczałaś zalotne

rumieńce jak gorejący krzew. mógłbym tu spisać dekalog
uwodzenia i dać ci w prezencie na tabliczkach czekolady,
ale w cierpliwościach jestem nadal kiepski, a o oddaleniach

wiesz już wszystko. pojedźmy dziś razem do innego kraju,
popłyńmy między morza i oceany, pofruńmy po galaktykach.
niech wreszcie się jakiś kawałek podłogi stęskni za nami.

number of comments: 2 | rating: 2 | detail

Pi., 10 march 2017

jednym ukłuciem

zawsze noszę
przy sobie szpilkę
jeśli mi umrzesz
za wcześnie
będę gotów
przywołać cię
z powrotem

number of comments: 5 | rating: 4 | detail

Pi., 3 march 2017

autoportret z tęczą (hejtsbuk 2017)

na pierwszym planie plama
człowiek w czerni świadomie niedogolony
z afiszującym się pryszczem na czole
że młody ten mosoń jeszcze
że hardy butny i lekko bucowaty

to minie

na drugim planie
lususy na czterech letnich kołach
wybieżnikowane wypucowane na felgach dla picu
pasą się po owych poligonach ornych manowcach
stepach motoryzacyjnego Akermanu

przy pierwszej stłuczce to minie

na trzecim planie
chmury horyzont i niepewność meteo
bo albo lunie albo lu wcale i nie
niewątpliwie przyciąga wzrok skaza z siedmiu kolorów
rozbitych światłem w wilgotny pył chwili

niech ona nie mija

(c) Hejtsbuk 2017

number of comments: 2 | rating: 4 | detail

Pi., 2 march 2017

przysposobienie do życia w niewoli uczuć

pozostawiono w harlequinie z serii "romanse sprzed lat"
notatkę ołówkiem na niewielkiej osobnej karteczce.
skondensowana treść: "kupić kalendarzyk" otwiera wrota

do całkiem kuszącej spekulacji: kupiła, czy nie kupiła?
czy to książka właśnie natchnęła ją do praktycznego
stosowania alternatywnych środków antykoncepcyjnych?

a jeśli to byłaby książka o wojnie, gdzie trup ściele się
gęsto, to o czym przypomniałaby i czy krwawa lektura
wyzwoliłaby emocje między czytelniczką, a jej partnerem?

im dalej w gdyby, tym więcej kuszących możliwości.
jedno mnie cieszy - jeśli książka staje się afrodyzjakiem,
nawet tak podłej wartości jak owo "w niewoli uczuć",

to nie jest z ludzkością wcale tragicznie. chyba nie wymrzemy,
póki Dżulietty czytają. kalendarzyk to przecież omylna metoda
kontroli przyrostu naturalnego. na całe Romeów szczęście.