Pi.

Pi., 9 june 2021

ciepło, prawie czerwiec

zmierzch. pożadanie wisi w powietrzu. ma własną częstotliwość,
sens utrzymania gatunku przy sytym życiu i desperację apetytu
na rozpulsowane pod skórą nuty spełnienia. banzai! banzai!

jeszcze jestem nieświadomy. jeszcze tlę się w mokrym mroku
jak pochodnia. wysyłam sygnały "bierz mnie, bierz tu i teraz"
pokonałaś ciemne labirynty, sekwencje pułapek i sam strach,

więc nie stanie ci na przeszkodzie byle rozgarnianie wiatru
w trybie very slow motion. może jeszcze tego nie czujesz,
ale ja już uległem. nadstawiam ten drugi - tłustszy biceps.

rozpoczyna się wojna postu z karnawałem. szlachetna żądza
czy prostacki głód? brzęczenie, że "chciałabym, a wciąż się
boję"? im dłużej będziesz się wahać, tym celniej trafi packa.


number of comments: 3 | rating: 4 | detail

Pi.

Pi., 5 april 2021

implozje

najpierw zamknęli nam dopływ tanich gadżetów z okolic
południowo-wschodniej azji, ale to wcale nie było takie złe.
potem granice. mówili nam, że to dla naszego, wspólnego

dobra. dlatego zamknęli nam cukiernie, kawiarnie, dyskoteki
i bary mleczne, lecz nasze dobro wciąż wymagało więcej
zamknięć. pod klucz poszły parki, bulwary, place i promenady.

ograniczono obecność tu i tam. stopniowo, żeby nikt się zbyt
szybko nie zorientował. gdy pozamykano lasy, zaczęliśmy coś
podejrzewać. mieliśmy jeszcze co prawda łąki, pola i pustynie,

ale te ostatnie jakoś zaczęły się przeludniać. groziły złym
złem. ktoś pozamykał niektóre pustynie. ktoś kamieniołomy.
nie wiadomo kto przestrzeń powietrzną i międzyludzką.

kiedy dla naszego nienasyconego dobra nie było już nic
do pozamykania, sami zamknęliśmy sobie drogę odwrotu.
usta mieliśmy już zamknięte. zatrzasnęliśmy się na dobre.


number of comments: 1 | rating: 4 | detail

Pi.

Pi., 26 march 2021

Kobieta niejedno ma imię

Jedno się wygada drugie źle wyspowiada
trzecie strzeli foszka, że to nie jego broszka.

Czwarte mnie ułaskawi zanim głowy piąte pozbawi
A piąte i tak mi głowę zetnie klnąc przy tym szpetnie.

Szóste zmartwi się, że jest puste a siódme na to: Jak to puste,
skoro właśnie ósme zjadło sushi tłuste?

Dziewiąte z dziesiątym będzie migdalić się z jedenastym.
Dwunaste da klapsa, trzynaste walnie sznapsa,
czternaste warknie, że ta kiełbasa jest dziś nie dla psa.

Piętnaste zrobi masaż, gdy o masaż zawoła szesnaste.
Siedemnaste się rozpłacze, ale ze śmiechu raczej. A osiemnaste?

Osiemnaste będzie ogniem, wodą, wiatru powiewem,
drzewem, co cieniem przyćmi nawet matkę Ewę.

Z żywiołów chuci powstanie dziewiętnaste
i w żywioły się dwudzieste tej chuci obróci.

Lecz na nic ci przyjdą doświadczeń rozległe fakultety
gdy się okaże, że to dwadzieścia wcieleń jednej kobiety.


number of comments: 3 | rating: 5 | detail

Pi.

Pi., 25 march 2021

sekcja 090221/1

W pogięciach blachy rdza, miąższ i niedookreślone resztki
śródczłowieczeństwa. Brakujący pucelek, którego koroner
będzie poszukiwał w okolicach miednicy. Nie wyzgadza się

atrakcyjna blondynka rasy kaukaskiej, lat trzydzieści osiem,
dwie ciąże cesarką, pamiątka po lewej piersi i pierwsza dawka
szczepionki. Uznanej za gorszą. Zapisze treść w formie skrótów:

pieczone mięso z kurczaka, brokuły, trochę orzechów włoskich.
Na czuja wino - rocznik intensywny, jeszcze niedochłonięty.
Nie zapisze zdrowia, szczęścia, wszelkiej pomyślności, choć

zarejestruje zbieżność obu dat. Też lubi podomykane klamry.
Dlatego tak drażni go ten człowiek na stole, którego nie da się
dokończyć maskarą, pudrem, grubą warstwą modnego lakieru.

Już zawsze będzie pamiętał o odpryskach przemieszanych
lutowym śniegiem. Nie ma takiego Kopciuszka, który by to
cierpliwie rozsortował. Zostanie martwa natura z dziurami.


number of comments: 3 | rating: 7 | detail

Pi.

Pi., 24 march 2021

sun tzu

myślę że się doczekałaś. wstałem z tarczy. excalibur legł na półce
i dziś nie zginę. pauza na wymianę zużytych słów. ponad sztuką wojny
umiejętność cierpliwego unikania powodów do inwazji, rekonkwisty.

okupacja. nie będzie impulsów pod bunt. żadnych śladów sprzeciwu.
jest tak jakby w naszym języku nie pojawiło się pojęcie czynnego oporu.
las służy do spacerów, plaża do wygrzewania zmęczonych kości,

hamak buja na zasłużone szczęście. że w starych oczach coś przygasło?
że banalny gest sięgania po drinka z parasolką wydaje się dojrzalszy
w slow motion? uczciwa cena, choć wypłacana bez zaangażowania.

pousuwamy z pamięci warknięcia - jedno po drugim, kanonady,
osiniaczenia, szczęk oręża. było. mędrcy ze wschodu diagnozują
trafnie, że wystarczy usunąć historię. ze wspólnej przeglądarki.


number of comments: 3 | rating: 5 | detail

Pi.

Pi., 24 march 2021

bardzo krótki wiersz o skrajnościach

szczęśliwi
wierszy

nie piszą


number of comments: 1 | rating: 3 | detail

Pi.

Pi., 24 march 2021

infected. third wave

„ale może powinniśmy kochać
to czego nie umiemy pojąć?”
Albert Camus „Dżuma”


jeśli trafię na jeszcze jeden wiersz o zarazie – wybuchnę. już wzbieram.
potoczą się słowa po zakurzonym umyśle, jak kamienie przez Pompeje,
jak filozofia z piorunami przez Żoliborz, jak trzecia fala przez Warmię.

to prowokacja! nie chcę już o tym pisać. nie chcę więcej o tym czytać.
unikam infekcji nie odwiedzając portali lirycznych. trzymam dystans
do świeżoupieczonych poetek - one najszybciej przesiąkają Słowem,

a Słowo jest skażone. kapitalikami. powołano specjalny oddział pato-
krytyczny, który opracowuje szczepionkę. jak dotąd nie testowano jej
na ledwie przewrażliwionych. myślałem że kochałem i to było ważne.

piszę, więc myślę. bo są wciąż gorączki, które nie prześniły się Poetom.
granice wyobraźni zostały określone w zasadach kwarantanny. plwociną,
krwią i łzami. w edytowalnej kolejności. ten wiersz i tak umiera w ciszy.
z puentą wciśniętą w rozczarowanie.


number of comments: 1 | rating: 3 | detail

Pi.

Pi., 24 march 2021

cień

Klara ma ledwie siedem lat, ale już wie, że nadepnięcie na linię
przynosi pecha. Dziwi się ojcu - duży a nie zna się na klątwach.
Kiedy wchodzą na główny Rynek Starej Pragi - marmurowieją.

Klara pierwszy raz w siedmioletnim życiu widzi las. Krzyży.
Poziomych. Narysowane kredą nie rzucają cienia na bruk.
Rzucają na miasto. Na Czechy. Są grube na warstwę koloru,
a kładą się na cały świat. Podobno poza Wyspami Owczymi.

Klara nie wie, na jakim oceanie leżą Wyspy Owcze. Na wszelki
wypadek stara się nie nadepnąć na żadne skrzyżowane linie.
Ojciec Klary już się wreszcie nauczył. Teraz uczy się jego cień.

--------------
(23 marca 2021 Rynek Starego Miasta w Pradze
pokrył się 24 810 krzyżami, które namalowano na bruku
by upamiętnić ofiary COVID-19 w Czechach)


number of comments: 0 | rating: 3 | detail

Pi.

Pi., 12 may 2020

dramat w jednym procencie

nigdy nie rozmawiam z tobą o polityce, gdy jedno
z nas jest pijane alkoholem, a drugiemu rozkręciło się
na przekrętach losu. achtung baby! pull up! pull up!

nie rozmawiam z tobą o miłości, gdy jedno z nas
sepleni o motylkach w brzuchu, a drugie trzyma tylko
pożyczony rozkładany nóż i tulipana z butelki po tyskim.

nie porozmawiamy o przyszłości gdy jedno z nas jej
nie ma, a drugie doprawdy nie szanuje. fjuczer iz a bycz!
przestawmy się raz, a dobrze, na wspólny czas zimowy.

nie porozmawiamy o nas. ta rozmowa się nie odbyła,
więc jest nieważna. do najprostszego dialogu potrzeba
ciszy. wciąż bądźmy zmieszani, wcale nie wstrząśnięci.


number of comments: 10 | rating: 1 | detail

Pi.

Pi., 7 may 2020

z definicji: czekanie

każdy wiersz zaczyna się od pierwszego
wersu. każda książka zaczyna się
od pierwszego zdania. każda podróż
zaczyna się od pierwszego kroku.

każde czekanie zaczyna się
pierwszą złaknioną sekundą.

każdy wiersz kończy się ostatnią
emocją. każda książka kończy się
finałem. każda podróż celem.

czekanie trwa bez
końca.


number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Pi.

Pi., 7 may 2020

jutro też będzie maj

nic nie jest pewne. sny nieoswojone, emocje nieugłaskane,
przestrzeń zaraźliwie opuszczona. jeszcze trzymają się
kalendarze, ale i ten gwóźdź strasznie przerdzewiał. wisi.

wisi nam to. przekładamy, co się da. jutramy ile się da.
kiedyś przedwcześnie wyszliśmy z wody i wykształciliśmy
w sobie możliwość oddychania. na co nam to wtedy było?

kiedy zeszliśmy z drzew podnieśliśmy głowy, zobaczyliśmy
mnogość gwiazd i tak już zostało. na co nam był zachwyt?
czy nie czas już wykształcić w sobie ostateczną zdolność

usprawiedliwiania się z byle czego? w końcu jutro też
będzie jakiś dzień. w to jutro wymyślę następne pojutrze.
dziś przecież nic nie jest pewne. odjutram się stąd.


number of comments: 3 | rating: 1 | detail

Pi.

Pi., 29 april 2020

demony poezji

w empiku sprzedaje się tylko szymborska. za grosze
wypatroszone z naiwnego portfela. inni już odeszli.
w niepamięć, w prozę, albo po przekątnej przez deptak

do biedronki, do pepco, rossmana i lidla. między półki
z przyborami sezonowymi po przecenie. można poetyzować,
że to komercyjne zejście do podziemia, ale piotr i paweł

to jednak pierwsze piętro każdej galerii. bolało w kolanach
patrzeć, jak po schodach wspina się ksiądz twardowski
przytrzymywany przez młodych różewiczów na wygnaniu.

- za grzbiet. w dwa palce. sugestywnie, że to niby przypadek,
że odnieść chcieli, bo znaleźli, a szkoda wyrzucić, bo może
nobel i wstyd. że się znalazło, a nie umiało się znaleźć.


number of comments: 2 | rating: 3 | detail

Pi.

Pi., 26 march 2020

reszty nie trzeba

będziesz mi
winna
kilka

odpowiedzi


number of comments: 3 | rating: 5 | detail

Pi.

Pi., 13 september 2019

konwulsje

te same drzewa, inny las. te same słowa, inny szept.
ciekawe, że pod nieodpowiednim kątem ostre piksele
układają się nam w rozbieżne rzeczywistości. zobacz
- każda jest okaleczona. układanie szklanki z odłamków
nic nie da, gdy mleko już się rozlało. oto sączy się strumyk
czerwieni, różowieje, matowieje w kamienną biel. stygnę.
pod palcami wybudza się niepokój. mówiłaś, że najbardziej
na świecie boisz się mojej paniki. nic już nie powstrzymuje
dymów nad pękniętym kraterem. wszystko nieustannie drży,
jak traumatyk świtem trzynastego w piątek. podobno
nie wchodzi się dwa razy do tak samo wzburzonej rzeki.
a jeśli to już inne drzewa, a szumi wciąż niezmieniony las?


number of comments: 2 | rating: 5 | detail

Pi.

Pi., 10 september 2019

przeciągi

proszę pana
pan nie może
być taki wiecznie zgorzkniały
wiecznie skrzywiony po zniechęconej linii
i odrażająco smutny

pan nie wie że od takich
zgniłych jabłek w codziennym koszyku
szybko markotnieją inne?
ludzi w depresji - proszę pana - dziś
traktuje się jak kiedyś nieuleczalnie trędowatych
rośnie wokół nich pusta przestrzeń
a pusta przestrzeń - proszę pana - to przeciągi
zawieruchy huragany i ogólna
pizgawica

się pan zaziębisz i co?
wtedy to dopiero będziesz pan miał
problem


number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Pi.

Pi., 6 september 2019

mosiądz

kiedy chce mnie rozgniewać, mówi do mnie: mój
ty mosiądzu. że niby jestem taki zatwardziały, zimny
i nierdzewny na komunikacyjne sygnały z tamtej strony.

podobno cierpliwie puka. kiedy chce mnie zachwycić,
mówi: serduszko, to nie tak, i od razu ma każdą,
oczywistą rację, którą zdolna byłaby sobie wyobrazić,

a ja z wdzięcznością biorę na siebie błąd, winę i kaca
po ewentualnych wyrzutach sumienia. kiedy chce
by zabolało - milczy. kara dotkliwsza, niż pęknięcie

paznokcia na syberyjskim mrozie. więc uważam. chowam
pazury, nadstawiam zachłanny policzek, posłusznie
rozszyfrowuję kropki i kreski. w jedyny, prawidłowy rytm.


number of comments: 4 | rating: 5 | detail

Pi.

Pi., 6 september 2019

mech





rozstania przybliżają - kłamiesz mi jeszcze raz, bez zwężenia
źrenic. wywożę cię więc na pustynię, zabetonowany stadion,
płytę lotniska lub do najbliższego lasu. niech to będzie test.

nie czuję więcej, niż muszka jednodniówka gdy owija się w słodki
odór wieczoru. rozłąka naprawi tę sieć, halo? nie wiem do kogo
szepczesz, ale pytam czy ty wiesz, gdzie jest geograficzna północ.

to proste!. wystarczy znaleźć na niebie najbardziej egoistyczną światłość.
ta gwiazda - to ty - wokół której wirują mniej ważne. a w dzień? mech!
będziemy go szukać na drzewach, betonie i pomiędzy zimnymi planetami

z piasku. kiedyś sprawdzę, czy my już na trajektoriach bez powrotu,
czy wciąż będzie nas przybliżać stałe rozdalanie się orbit. czymś trzeba
zalepić tę próżnię. łączą nas wątpliwości, że to rozstania przybliżają.


number of comments: 1 | rating: 4 | detail

Pi.

Pi., 28 august 2019

zezwierzęcenie

kończy się faza psa śliniącego się za gumową piłeczką.
no rzuć! no rzuć jeszcze raz! pozwól mi być szczęśliwym
akwizytorem i przynosić ci prezenty. nie daj się prosić.

jestem wierny, jestem napięty, jestem gotowy na kaprysy.
zaczyna się faza markotnego kota. nie dotykać. dotykać.
milczeć. mówić. dać siebie pogryźć. lub polizać. niech to

zależy. niech cokolwiek zależy. niech zależy komukolwiek.
za horyzontem faza wściekłego wilka. rozdygotany, aż mokry
od wulgaryzmów. zachłyśnięty od przekleństw. Zagryzam

ciszę, rozrywam milczenie na bezdźwięczne onomatopeje.
najłatwiej miażdżyć prymitywne jęki i westchnienia. będzie
też i lew. ten z zoo - nie z dzikiej sawanny. wyliniały, apatyczny

i z brakiem łaknienia we krwi. jeszcze walczy, jeszcze dogorywa.
bądź cierpliwa, a pęknie wrzód i padlina. z wnętrzności wybuchnie
kawałek sparciałej gumy, za nim oszalały z miłości kundel. aport!


number of comments: 1 | rating: 3 | detail

Pi.

Pi., 23 august 2019

miłość

marzy mi się
że o mnie

marzysz


number of comments: 1 | rating: 3 | detail

Pi.

Pi., 20 august 2019

Astipalea

miał być raj. jak na barwnych folderach:  piaszczysta plaża,
lazur i fajerwerki co wieczór. na tej wyspie z nazwą, której
nie warto zapamiętać, bo tylko patrzeć jak przyjdą nowi

właściciele i znów przekręcą. cypryjski na grecki, grecki
na turecki. zapyziała wysepka, gdzie wszystko stało się
nie takie. nie taka była plaża, siność zamiast lazuru i tych

fajerwerków też brak. jest wysamotnienie. jest tęsknota.
jest obietnica samej sobie, że jeszcze góra dwa, trzy miesiące.
że woli mżawkę birmingham, nad śródziemnomorską spiekotę.
 
powoli rozumiem samotność pierwszych ludzi, gdy tylko
nuda i wybór między butelką solo, a tańcem w pojedynkę.
nie wystarczasz dla siebie. trzeba z piasku wyrwać korzenie.


number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Pi.

Pi., 20 august 2019

Okjokull

podobno suma atomów jest nienaruszalna. zmieniają się
tylko wiązania między nimi. mówisz, że w poprzednim
życiu musieliśmy być kochankami, bo siła przyciągania

zdumiewa podstawy fizyki. wierzę. w to również wierzę,
że zdążyłem być lodowcem, wulkanem, piórem albatrosa
i pędem kebraczo, zanim tych kilka komórek na czubku

palca pokochało pieprzyk pod lewym żebrem. śmiejesz się
jak ta papuga, którą pewnie kiedyś byłaś, zanim stałaś się
czterolistną koniczyną, korzeniem imbiru i grudką srebra,

lśniącą od upartego pocierania na szczęście. wierzysz. w to
również wierzysz, że spojrzenia nam iskrzą w każdym życiu,
od momentu gdy rozbłysły wielkim wybuchem, do momentu

gdy spazm zatrzyma mi serce. dziś na Islandii umarł lodowiec,
po to by w Indonezji narodził się monsun. uwierz mi. w to
mi teraz uwierz, że kropla mnie kiedyś skruszy skałę. w tobie.


number of comments: 2 | rating: 2 | detail

Pi.

Pi., 12 august 2019

perseidy

siedzimy. skwierczy powietrze nad bezrobotnym grillem.
skwierczą lekkomyślne komary. nawet chmury skwierczą
dookoła księżyca. i dobrze. gdy się wypalą - będzie nam

bliżej do perseid. bliżej do jeszcze nie sprecyzowanych
marzeń. boimy się. jesteś nieprzygotowana na o! popatrz, 
spada gwiazda, szybko pomyśl życzenie. sam czuję się

jak odłamek kosmosu, który bezsilnie mknie w kolizyjny 
kurs ze wszystkim co przewidziałem. dołóż do ognia
więc dokładam. drew, słów i emocji. cofa się wilgoć w dym.

wysycha w nas kolejne źródło. to jest najcieplejszy sierpień 
w tym stuleciu - mówi radio - a ja nie mam już nawet siły 
na bezwiarę. milczymy. perseidy jak oszalałe komary, kręcą

te swoje piruety, spirale i zygzaki, byle tylko ominąć nasz 
nieboskłon, nasze pragnienia i naszą niedoczekaną 
przyszłość. nie ma się czym dosączyć. sobie wygasamy.


number of comments: 2 | rating: 3 | detail

Pi.

Pi., 1 august 2019

w środku nocy Yossarian wyzwala Bolonię

 
święta prawda. wielkie czyny wymagają odwagi, małe
desperacji, a codzienność błysku geniuszu. Majorze
Majorze zostałeś awansowany by ratować ludzkie życia.

ocal więc i moje. chcę wrócić z tej zakurzonej Pianosy
do Kansas w jednym kawałku, niekoniecznie w galowym
mundurze. jeśli ty zrobisz swoje, a ja zrobię teraz swoje,

to czerwona tasiemka na mapie też zrobi swoje. przecież
nie zbombardujemy własnych wojsk. zamiast na Szkopów
uderzmy na słoneczne promenady Rzymu podbijać Julietty

sokiem z najmłodszych winogron. niech żyją jagnięcina
ze Szkocji, kiełbasa z Krakowa i szwajcarska czekolada
topiona na gościnnych udach. dolce vita! żyć, nie umierać!

to właśnie dlatego przesunąłem pinezkę na mapie wojny.
zmieniłem im prawdę. niech sobie Dziesiąta zdobywa Bolonię
piechotą. nie chciałbym w żadnym stopniu przeszkadzać.


number of comments: 2 | rating: 4 | detail

Pi.

Pi., 16 july 2019

sztuka odejmowania

kiedy milczę 
odejmuje mi 
mowę

kiedy się odezwę
odejmuje mi 
rozum

tak czy siak
jestem na
minusie


number of comments: 4 | rating: 8 | detail

Pi.

Pi., 15 july 2019

tool in concert

na pierwszy rzut oka wygląda na taką nie stąd. zbyt krótkie
spodenki, zbyt długie paznokcie, zbyt skrzywione nudą usta.
ucieleśniony przypadek. wiesz, kumpel miał być, ale nie mógł,

ja mogłam, to jestem. dopiero rozgrzewka. pierwsze piwo,
pierwszy papieros, trwa pierwsza zazdrość. przyjdą następne,
zostawią głębsze ślady. cięcie na plastikowym kubku broczy

bursztynem. wiesz? nie pozwalają wnosić butelek, a plastik
nie doleci na scenę. tam zmieniają się artyści, tu scenariusze.
już mamy za sobą epizod, już mamy za sobą katalog gagów.

wszystko idzie w przewidywalne momenty. lasery, ektoplazma
oraz multikrotny gejzer próżności. wiesz? mamy za sobą więcej
wspólnego, niż tylko to ciepłe powietrze przedychane z ust

do ust. wymykamy się, gdy wszystko wokół opada. kurz, emocje
i niezapowiedziana kurtyna. coś grają, czegoś więc słuchamy.
jeszcze jest coś do sfałszowania w taniej kodzie. niebo topi się

pomiędzy cieniem, a mrokiem czerwca. wierz mi? szczerze
wątpię żebyśmy spotkali się w następnym życiu. zawsze wiem.
kiedy trafi swój na swego, naga zazdrość brzmi w szeptach.


number of comments: 0 | rating: 4 | detail

Pi.

Pi., 19 june 2019

antyemotyk

przepraszam. że biorę cię na język, pod dziąsłami 
upychając prawdę, jak niedożyte resztki. pomijam,

lawiruję, unikam - byle tylko nie wywlec, że to doraźna 
osłona. nawet nie paracetamol na pomiłość, ale zew

zdrowego rozsądku, że nie z dachu w suche pokrzywy.
przepraszam że biorę cię pod język. nie jesteś hostią.

jesteś tymczasowa. trzeba zrównoważyć antyemotyk, 
by nie wypruł mnie, nie wynicował. na podniebieniu

rozcieram pleśń. podobno smakuje ikrą. śmierdzę 
podrażnionym życiem. wypluję cię razem z krwią.


number of comments: 1 | rating: 3 | detail

Pi.

Pi., 31 may 2019

odmrożenia

skądś napłynął ten brak łaknienia na życie. a jeśli to serce 
się zatrzymało i nie można skutecznie weń pstryknąć? wcale 
nie chcesz grzać, napędzać, gonić i karmić te resztki mnie.

fale wiecznego chłodu po rozrytych aortach, krwionośnych 
zimnowodach, aż po zrosty najpodleglejszych włosowatych 
w zbyt obojętny szron na końcach palców. gangrena na bank!

kiedyś tak chciało mi się ciebie chcieć, dotykać, pragnąć, śnić. 
dziś na wzruszanie ramionami szkoda nam słów i domysłów, 
prawo bezemocjonalnego ciążenia: siła odpychania biegunów.

toksyczne otępienie - idę na dno, bo fizyka, ta nieczuła franca 
też już przeciwko mnie. kiedyś ci przejdę przez życie. kiedyś ci 
przejdę przez myśl. kiedyś tam, kiedyś - gdy mi przejdziesz.


number of comments: 1 | rating: 5 | detail

Pi.

Pi., 6 may 2019

nic się nie zmienia

 
to
nie oznacza
że jest gorzej

to
oznacza 
że nie jest
lepiej


number of comments: 4 | rating: 3 | detail

Pi.

Pi., 6 may 2019

nie ma miłości

przekochałem się
o tym


number of comments: 3 | rating: 3 | detail

Pi.

Pi., 6 may 2019

Hiob

Nie masz mnie już czego pozbawić. Ojcze, który byłeś! To ty
odpychałeś ode mnie cierpliwość; ramiona z żył wypełnionych 
prostotą; czerstwy bochen chrzczony szacunkiem i wyrozumiałość

wobec nadciągającego szaleństwa. Nie masz mnie już czego pozbawić, 
więc nie ma już twojej władzy nade mną. Matko, która mnie znałaś! 
Ostojo niepodrabianej dobroci. Zamykałaś przede mną wiarę,

w to że będę taki jakim mnie wymyśliłaś; gorączkę spluwaną z czoła 
przez lewe ramię; dumę gdy dzieliłem z Tobą iskry pierwszych zauroczeń 
i milczenie na rozstajnych życiach. Nie masz mnie już czego pozbawić,

więc nie ma już twojej władzy nade mną. Kobieto, w której żyłem! 
Wiedźmo z kamiennym sercem. Odcinałaś ode mnie swoje nienazwane 
niepokoje jak resztki zużytej pępowiny; rozpalone do czerwoności

pytania, o to czy każde mniej wciąż znaczy tyle samo; emocjonalne
ikony chwytane łapczywie w złudną sieć i ten porażający strach, że kiedyś 
będę bardziej czyjś niż twój. Nie masz mnie już czego pozbawić, więc

nie ma już twojej władzy nade mną. Amen.


number of comments: 1 | rating: 3 | detail

Pi.

Pi., 30 april 2019

spowiedź

a wtedy puszczaliśmy mieszkańcom
wielopiętrowca "Przyjaciół Pana Cairo"
chcieli czy nie chcieli
musieli
przekroczyć próg świadomego wkurwu
by wyłączyć bezpańskiego boomboxa

a wtedy ustawialiśmy żeliwne ławeczki
w poprzek ulicy Polanieckiej
chcieli czy nie chcieli
musieli
się hamować zaciągać wyjść z siebie
by przywrócić nudną równoległość

a wtedy wiązaliśmy stalowe łańcuchy
do klamek drzwi przeciwległych mieszkań
chcieli czy nie chcieli
musieli
przeklinać gdy buntowały się
i stawiały opór do samego wewnątrz

więcej tamtych grzechów nie pamiętam
ale tych ani innych
nie żałuję


number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Pi.

Pi., 17 april 2019

traktat o człowieczeństwie

a jeśli ci sami
którzy łzami próbowali
ugasić Notre Dame

robili sobie selfie
z trzyletnim Aylanem Kurdi
na tureckiej plaży

to dziś też ocaliłbyś
Barabasza?


number of comments: 2 | rating: 3 | detail

Pi.

Pi., 16 april 2019

amputacja

jestem blizną, jestem raną, jestem świeżą zgorzelą.
resztką, pozostałością, fantomowym snów swędzeniem.
mogłabyś zapomnieć, ale ból cudowny to wynalazek.

byłem wczoraj, byłem w tamtym miejscu, gdzie ślad
w błocie wysuszył czas. byłem sobą, byłem z tobą,
zanim rozpełzły się robaki po wzajemnych emocjach.

będę gryzł, będę śnił, będę z rozkoszy nienawidził.
cienka bowiem jest kurtyna między skrajnościami. bywa 
że wiersz mdli jak wysięk prosto z przypalonego ropnia.


number of comments: 1 | rating: 3 | detail

Pi.

Pi., 13 april 2019

inna

a kiedy wsiada do pociągu, wnosi ze sobą do przedziału 
pamięć ostatniego wieczoru, smak czerwonego wina, 
rozbujane biodra ocierające się o inne biodra w leniwym tańcu, 
panikę poranka, pośpiech sprzed lustra i kompromis 
ze zbyt szybko pożerającym czas czasem.

a kiedy wysiada w życie, zabiera ze sobą zapach kanapki 
z jajkiem, opowieść o przebytych chorobach dzieciństwa, 
żal i frustrację podjętymi nieopatrznie przedwczesnymi wyborami,
wewnątrzmałżeńskie gry o domowy puchar dominacji, 
i rozładowaną od szeptów baterię telefonu.

oto przemieszało się. jest inna.


number of comments: 2 | rating: 4 | detail

Pi.

Pi., 13 april 2019

black hole

i co z tego, że dotąd nie wiedzieliśmy, jak niewiele dzieli 
nas od wieczności. wymyślona niegdyś teza nie załatwia 
sprawy. to było tylko nieudokumentowane podejrzenie.

do teraz. może i lepiej nie być świadomym, że gdzieś 
tam kiedyś zbiegną się wszystkie sekundy, neurony, fabuły 
niejednokrotnie pozbawione sensu, puenty bez kulminacji,

oraz wszystkie te błędy, na których poprawienie marnotrawimy 
doczesność życia. może lepiej było trwać w złudzeniu, że nic 
nie musi być przebaczone, że można posolić zimne kakao,

przekroczyć dozwoloną w terenie zabudowanym, przekłamać 
coś dla świętego spokoju, utopić się w cichym rozgoryczeniu, 
albo poddać furii nadciągającego przenicowania. nigdy nie łkać.

teraz gdy już wszystko wiemy, trzeba jednak wykupić moralne 
ubezpieczenie. na wypadek buntu powszechnej grawitacji. 
teraz gdy już wiemy, że znikamy - zniknijmy nadświadomie.


number of comments: 1 | rating: 4 | detail

Pi.

Pi., 29 march 2019

kim nie jestem

ze zwykłej wiedzy o społeczeństwie miałbym świadectwo 
z czerwonym paskiem, albo wirtualny milion za milion 
w rozumie. z wiedzy o sobie - świadomość podskórnego

istnienia czarnych dziur oraz wzór na przyciąganie kłopotów. 
moje ściągają cudze z prędkością załamywania światła. 
nie załamuję rąk. mam defekty z których mógłbym być

dumny. gdybym tylko obnażał się gdzieś w programach reality.
słowny ekshibicjonizm jest mi obcy. język pashtu jest mi obcy, 
choć prędzej dogadam się z dobrotliwym pasterzem kóz,

niż ze sprzedawcą złudzeń z lustra. nigdy nie piszę o sobie - 
zawsze się oszukuję. introwertyczny terroryzm. biorę was 
na świadków. bez wstępnej kwalifikacji. bez wstępnej gry.

i tak we własnych oczach zasługuję na każdą nagrodę 
w kategoriach pokrewnych aktorstwu. unikam proscenium. 
unikam przeciągów. taki ze mnie przewrażliwiony dramat.


number of comments: 1 | rating: 4 | detail

Pi.

Pi., 29 march 2019

Zajączki

Kochają mnie zatłuszczeni mężczyzni około czterdziestki.
Ci z lodowatym pustym łóżkiem i ci z porywczą ciężką ręką.
Albo kochają mnie bladzi chłopcy, od trzydziestu pięciu lat wzwyż.
Ci zawieszeni gdzieś w próżni pomiędzy poprzednimi żonami. 
 
A One patrzą na mnie z bezimiennych zdjęć w małżeńskich sypialniach. 
Wciąż uwieszone na szyi. Wciąż rozdyndane jak kamienne sople chłodu. 
Hipnotyzują, gdy kochają mnie śmieszni tatuśkowie po pięćdziesiątce.
 
Uwielbiam faceta. Ma dwadzieścia, najwyżej dwadzieścia trzy lata.
Ubóstwiam jego bezczelne wnętrze i tę słodką ciemność wewnątrz wnętrza.
Mówi, że nigdy nie miał czasu, aby znaleźć sobie odpowiednią kobietę. 
I nikt nie wisi na jego szyi. No może tylko srebrny krzyżyk na sznureczku.
 
Ten krzyż delikatnie drapie moją kość policzkową, kiedy On jest na górze. 
Ten krzyżyk wiruje i błyskocze mnie przez powieki. Zajączki! Wokół zajączki!
On nie przerywa. On się teraz uśmiechnie. Szczypnie mnie ustami w usta.

VERA POLOZKOVA
tłum. Piotr Mosoń


number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Pi.

Pi., 8 january 2019

Wenus nie ubiera się u Prady

 
przychodzą i odchodzą
trendy mody i najnowsze stajle
ale gdy zastygasz przed pełną szafą
to w marmur nieskończenie zimno

i bezwzględnie odpadają puste ramiona
gdy nie ma co na siebie włożyć
by się sobie przypodobać

samej


number of comments: 2 | rating: 3 | detail

Pi.

Pi., 2 january 2019

felidae

 
maszyna nieskończoności
składa się z jednego kota
w trzech kocich wcieleniach
kot
jest naraz byłym kotem
kotem który istnieje tu i teraz
oraz kotem który dopiero nastąpi
kot 
potrójnie na zakładkę złożony
jest w spiralną rozciągniętą helisę
przepleciony w yin yang pi razy kwadrat
kot
produkuje zawzięcie megawaty mruczenia
mógłby nimi napędzić wszechświat
ale kot ma ten wszechświat nieskończenie
w dupie


number of comments: 3 | rating: 5 | detail

Pi.

Pi., 29 december 2018

Anna od przypadków

Drżę. Tymczasem Anna mówi, że najlepszy jestem 
w depresyjnych wierszach. Że bez poezji dałbym się

pochłonąć. Dlatego sugeruje mi wizytę u wyroczni. 
Zabaw się i nie musisz wierzyć w żadne przypadki.

Nawet gdybyś wyciągnął nić z dyndającymi kochankami 
na ostatecznym jej węzełku, to tylko twórcze połączenie

przeciwieństw. Podobno się przyciągają. Podobno 
kontrasty dążą do przemieszania. Wciąż nie wierzę.

Anna jest przypadkowa. Anna jest pierwsza z brzegu. 
Ja jestem ostatni. W tym wierszu wcale nas nie ma.


number of comments: 2 | rating: 8 | detail

Pi.

Pi., 28 december 2018

czas strat

koniec grudnia. zima udaje że przyszła. wcześniej 
jesień pożartowała, że poszła. cały rok zresztą jakiś 
mocno oszukany. najpierw obiecywał, obmacywał,

kusił możliwościami. gdy zastygłem po uniesieniach 
w apetycie na następne - pokazał srogiego wała. tu cię 
mam! zrywaj kartki, odliczaj dni, osiągaj łatwe nirwany,

ale nie myśl o żywych nagrodach. nawet w kalendarzach 
trzeba czytać to co szarym maczkiem. nikt już nie daje 
gwarancji na miłość. nikt nie wymienia czasu na lepszy.

jeśli przyzwyczaiłeś się do dobrego, to przyzwyczaiłeś się 
do wszystkiego. będą niespodzianki, bo idzie czas strat. 
niby zwykły koniec grudnia, a taki zwykły koniec świata.


number of comments: 3 | rating: 6 | detail

Pi.

Pi., 20 december 2018

monologizm

z ciszą
nie masz szans
podyskutować


number of comments: 3 | rating: 6 | detail

Pi.

Pi., 18 december 2018

mroźny poranek

drzewa rosną z nieba
korzeniami łaskoczą chmury
śnieg to czy szklana manna?
nie wiem ale chichoczę
w niebogłosy

aż ze śmiechu pękają 
sople


number of comments: 2 | rating: 5 | detail

Pi.

Pi., 11 december 2018

pestycydy

nadal z tobą rozmawiam. skarżę się, narzekam, klnę. 
czasem rzucę jakimś naprędce spłodzonym dowcipem, 
a potem udaję, że razem zaśmiewamy się do nagich łez.

usiłuję nie zauważać, że dialog zrobił się jednostronny, 
jak osiedlowa uliczka nieodwołalnie prowadząca pod 
poobijany trzepak. milczenie przeszkadza jakby mniej

gdy korzystam z magicznych zdolności domyślania się
czego mogłabyś właśnie zapragnąć. jestem wytresowany,
więc ani przez chwilę nie warknąłbym "to twój problem".

przecież wiem, że poczucie winy jest jak chwast. kiełkuje
gdy tylko odwrócę wzrok, wyprostuję zgarbione sumienie,
spróbuję pozbyć się odpowiedzialności. wciąż potrafię

wsłuchiwać się w polujące na światło chlorofile. mogliśmy 
być pierwszą oazą (tą sprzed ery ludzi), gdybym tylko wciąż
nie karmił cię własnymi złudzeniami. jak falą pestycydów.


number of comments: 1 | rating: 3 | detail

Pi.

Pi., 9 december 2018

czas niepogody

poeta ostrzega. ocieplenia bywają kurewsko złudne. 
już znad północnych fiordów nawiewa chłodem relacji.
już spod kowna i tarnopola nadciągają zniechęcenia.

plaga samobójstw wiosennych jest prawdopodobniejsza
niż blady śnieg w środku kwietnia. czysty żywy niż.
będziemy rozstawiać na mapie teraz symbole. patrz:

- tu cię bardziej kocham, a za to i to mógłbym zrobić
o krok za dużo. na kant hop! na czas deszczu, burzy,
przepowiedni. byle nie doszło do pęknięć, bo jeśli

staniemy po przeciwnych stronach to krawędzie dojrzeją
w kaniony. będziemy stać twarzą w twarz, zaklinać wiatr
i wierzyć że da się słowami zasypać klify, mgłą puste

ramiona. że da się choćby obejść przekreśloną przestrzeń. 
wspólną jak przeszłość - niekoniecznie najkrótszą drogą. 
bo choć świat jest idealny na podróż, to bez mapy ani rusz.


number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Pi.

Pi., 7 december 2018

Odpowiedź

Zamieszkajcie w nieznanych klasztorach,
w łodziach podwodnych, w wymyślonych kniejach.
Napiszcie jakąś teatralną sztukę.
I żeby coś było w zabawnych grymasach.
Niech ktoś dla was tańczy walca!
I jeszcze jeden i jeszcze raz.



Wypolerujcie broń, doczyśćcie amunicję.
Załóżcie sztuczne brody i korony,
lub płaszcz zapomniany od dawien dawna.
Wypełnijcie luki w mozaikach ikonami.
Módlcie się, płaczcie i wracajcie.
Dla siebie i do siebie.


Lub odwiedźcie cerkiew Świętego Salomona.
Okryjcie tam zziębniętych kocami.
Sprzedawajcie pod murami indyjską herbatę,
albo zabawki z paper mache wracającym ze szkoły.
Choćby nawet drewniane wisiorki.


Uwierzcie derwiszom 
i nie zakładajcie własnej zbroi zwątpienia.
Wszystko róbcie. Dosłownie wszystko co chcecie,
ale wciąż pytajcie świat o odrobinę miłości.
Kiedyś pojawi się odpowiedź.


EWA RAJSKA
przekład z ukraińskiego: Piotr Mosoń


number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Pi.

Pi., 3 december 2018

stracenia

stoi krok przede mną. przeprasza. że rozmawia. 
że nie może rozmawiać, bo stoi. na blat wykłada 
powody: ser, pomidor. pora. jakieś bułki. potem

gesty. nerwy. a szept robi się teatralny i ostateczny. 
syczy w telefon, że nie będzie się znów powtarzać. 
ale się powtarza. że nie może teraz rozmawiać.

ale przecież rozmawia. i stoi. choć w końcu mogłaby 
zamilknąć, skupić się na tym co tu. się przesunąć
i nie być tą znienawidzoną krwinką, która doprowadzi

sklep do zawału. a wrze. ciśnienie wzrasta. szemrzą 
szmery. ktoś traci cierpliwość, ktoś traci dystans.
ona traci tylko telefon. jej ktoś traci nad nią kontrolę.


number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Pi.

Pi., 1 december 2018

majowe popołudnie

to był krąg z betonu ale jednak krąg
wpuszczony głęboko pod powierzchnię trawy

często najczęściej po majowym deszczu
zbierała się tam woda i lekkomyślne żaby

staliśmy w krąg wokoło betonowej pułapki
i uczyliśmy się zabijać bezbronne grudy życia

najpierw zrobiliśmy im drezno ale kamienie 
i cegłówki szybko się skończyły a żaby wcale nie

to wtedy alfred poszedł w krzaki i wrócił 
z naręczem karbowanych prętów zbrojeniowych

rzeź to była rzeź aż chlapało gdy miotane dzidy 
przebijały panikę i pierwotny charkot mięsa

alfred poślizgnął się na skrwawionym błocie i wpadł 
prosto w pływającą jeszcze niedomiażdżoną masę

zanim poszedł pod wodę to spojrzał na nas 
z niezwykłą jak na niego bojaźnią normalnie jak żaba


number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Pi.

Pi., 1 december 2018

stary wiersz a może

A może wiersz?
Stary?

Stary!
Wiersz? A morze?


number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Pi.

Pi., 1 december 2018

niedziś

nie dziś
prychnęła tanim alkoholem 
gdy zapytałem czy to zaraz będziemy się kochać

to było
strasznie niesprawiedliwe z jej strony
bo cały ciężki tydzień 
cierpliwie odkładałem ćwiartkę z każdego dolara
żeby w piątkowy wieczór kupować jej te zielone drinki z parasolką
cały ten tydzień 
ćwiczyłem jak po dżentelmeńsku 
otworzyć jej drzwi do baru "U Sida i Nancy"
cały boży dzień 
doprowadzałem kościelne buty do stanu lustrzenia
całe długie przedpołudnie 
czyściłem ręce ze smarów i oleju
niektóre paznokcie starłem niemal do krwi
całą cholerną godzinę 
prasowałem dżinsy i koszulę w kratę
cały pierdolony kwadrans 
szorowałem zęby, dziąsła i zrujnowane plomby
ten zapach mięty przyprawia mnie o nadchodzące rzygi

a ona 
że 
nie dziś?

ale 
kiedy wychodziliśmy
z baru "U Sida i Nancy" 
po kilku zielonych drinkach
(połamane parasolki zachrzęściły pod wypastowanymi butami)
i Layla potknęła się o próg 
lądując w kałuży na kolanach
to wtedy skórzana czarna spódniczka 
zadarła jej się aż na plecy
i zobaczyłem jej śnieżnobiałe majtki 
z prześliczną różowiutką kokardką

zacisnąłem zimne pięści i postanowiłem
że to jednak będzie
dziś


number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Pi.

Pi., 26 november 2018

wryty

 
czasami staję jak wryty
gdy w moim świecie pełnym porządku i harmonii
coś się nagle i niespodziewanie
psuje

a chciałbym stanąć jak wryty
gdy w moim świecie chaosu i dysonansu
coś się nagle i niespodziewanie
naprawi


number of comments: 5 | rating: 6 | detail

Pi.

Pi., 26 november 2018

mglisto

trudno określić gdzie się zaczyna. najpierw wszystko jest na ostro.
przejrzystość godna poranka jak nagroda za noc. a jeśli nagród
nie ma? czyżby karą za ciemność między nami miała być mleczna

biel między miejscowością A i miejscowością B? między skupiskiem
komórek i synaps, które w odpowiednich okolicznościach kocham,
i tych które coraz częściej uważasz za boleśnie spowszednione?

gdzieś przecież wykluwa się nasza mgła. bez zawirowań, bez kłębów - 
dziura bieli, która zasysa, wciąga by wypluć na ścianę, las drzew
lub w przepaść. zostawi bez zmysłów. omami. przekręci błędnik.

i nie będzie nic na ostro, nic zorientowane na tu i teraz. omglenie?.
trudno określić gdzie się skończy. najpierw wszystki będę bólem,
potem ćmieniem, niewygodą. potem się zrodzę. jak kiepski horror.


number of comments: 2 | rating: 2 | detail

Pi.

Pi., 18 november 2018

don kichot

Dulcyneo! moja Dulcyneo. myślę że miłość do Ciebie jest jak 
boksowanie się z narowistym wiatrem. namacham się, namacham, 
a prędzej czy później i tak przyciśniesz mnie do zimnego błota.

tyle spustoszenia weszło już między nas, Dulcyneo. pustych słów,
pustych obietnic, pustych niedopowiedzeń. tyle ich, że przestałem 
się gubić, bo wszystko stało się klarowne jak trzeci miesiąc

morskiej ciszy. nie ma mnie już Dulcyneo! zbroja pordzewiała
od soli i nie wiesz, czy to zwykły podmuch wilgoci znad oceanu, 
czy zwykłe łzy. nie wiesz, że moja twarz zarastałaby kurzem,

gdyby nie nasza historia, więc zarasta historią. gdyby nie ten
kurz, nikt nie rozpoznałby mnie we mnie. to moja będzie pokuta, 
że stanę się trzeciorzędnym wątkiem, tłem na którym błyśnie

twoja nieobecność.. ja - twój hidalgo - niedopieszczony przypadek 
w krajobrażni zrujnowanych miłością wiatraków. czyjaś Dulcyneo! 
nie wiesz jak bardzo już jesteś w innej historii. mniej pustej.


number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Pi.

Pi., 16 november 2018

wewnątrz zbioru wspólnego

czterdzieści procent Polaków 
nie rozumie co czyta.

sześćdziesiąt procent Poetów 
nie rozumie co pisze.

kurwa,
o co mi właściwie chodziło?


number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Pi.

Pi., 16 november 2018

aktualizacja

było:
walczy o życie

jest:
przegrał


number of comments: 3 | rating: 2 | detail

Pi.

Pi., 15 november 2018

głębiec

brodzisz. woda jest mądra, cierpliwa i uparta. to nie jest 
twój pierwszy raz. to nie jest jej byle pierwszy przypływ.

wznosisz modły i wzrusza się muł. dobrze przyjrzyj się
martwościom poroznoszonym przez niezależne prądy.

idzie szkwał. idzie szarość, która obróci spokój w perzynę.
zmieni topografię podwodnych skał, poprzesuwa pułapki

pod nieświadome stopy. stoisz, więc grzęźniesz. idziesz
wbrew brudnej fali, a buntuje się krwawy alert. wybuchnie

od pękniętej ślimaczej skorupki, więc ściągnie ryby na żer.
woda jest uparta i nieskończenie cierpliwa. już nie brodzisz. 
- już jesteś głębiną.


number of comments: 2 | rating: 3 | detail

Pi.

Pi., 14 november 2018

tetris

na początku były tylko różnice. zadziory, pęknięcia, blizny 
po poprzedniościach. przymierzali się do siebie, jak wstydliwe 
jeże - przeostrożnie. dwa kroczki ku sobie, unik, jeden obrót

na skos. specyficzne tango rozpisane na dwa okaleczone 
kompleksami temperamenty. i tak nie pasuje jedno z drugim 
i nijak też jest im od pary. przyciągać to się mogą jakieś

magnesy a nie ciała - mówiła. chcę cię czuć całą powierzchnią 
siebie - szeptał. więc prowadzili eksperymenty w przenikaniu 
intymnej antarktydy. parzyło gdy parzyło, mroziło gdy mroziło,

raziło zmiennym prądem. cierpiała torturowana wrażliwość, 
ale do wszystkiego idzie się przecież przyzwyczaić. nawet 
do tego drugiego człowieka. rozgłaskali draśnięcia, strupy

rozcałowali, odpadły traumy. jak w tej wirtualnej zabawie 
klockami - wystarczyło sobą szczelnie wypełnić przestrzeń, 
by nie było niepotrzebnych różnic na końcu. by nie było końca.


number of comments: 2 | rating: 5 | detail

Pi.

Pi., 13 november 2018

najlepszy

 
mój najlepszy wiersz
to ten który najbardziej boli
mnie
w którym wyrwy są już pokryte
nawarstwioną gangreną
w którym wszystko przestało
pulsować
i nawet gdybym go zaczął od słów
że znów ciebie mniej we mnie
to bardziej boli gojący się brak mnie
w tobie


number of comments: 1 | rating: 3 | detail

Pi.

Pi., 6 november 2018

żaden wiersz

 
nie będę pisał wiersza o brakach. po co
wypełniać lukę, która mówi więcej, gdy
jest niezamieszkana. jak gniazdo pełne
skorupek. i czyjejś przeszłej obecności.

już nie ma. było. żadnej pewności że będzie.
nic, które puchnie do symbolu. nic, o którym
beztrosko kłamię, bo jeszcze przed chwilą
obiecywałem brak wiersza. a tu jest! o niczym.


number of comments: 1 | rating: 4 | detail

Pi.

Pi., 30 october 2018

Rybeńka

Rybka – Tak!. Dostałem od niej to imię.
Na wyłączność i własność. Nie chciała nic w zamian,
tylko pozbawioną innych balastów pierwotną świadomość,
że oto Ja – biały jak najbielsza sól tropikalnych mórz,
że wchodzę pod skórę, gniotę, kłuję, że uwieram.
I że nic mnie stamtąd nie wymaże.

Obiecywała – Tak! Będę pisać!
Potem przychodziły pocztówki z nieznanych światów
Na pocztówkach ruiny. Albo egzotyczne przysmaki tamtejszej
kuchni. Nic ważniejszego, niż odrobina słów o tęsknocie.
Że już koniec podróży. Bo drży światełko.
Bo tunel. Bo żaden pociąg.

Rybeńka – Tak! Dała mi to imię.
I kilka słów mi jeszcze dała. Że bardzo chce mnie
znów sobą dotknąć. Pragnąłem bardziej. Z tego pragnienia
nauczyłem się czekać. Z tej cierpliwości nauczyłem się pływać.
Systematycznie poznawałem wszystkie przybrzeżne laguny.
Oswoiłem niejedną zatokę. Udomowiłem szelf.
Osierociłem piaszczystość brzegu.

Obiecywała – Tak! Tak! Doczekasz się.
Przecież wrócę. Dlatego nie mogłem nic przegapić.
Przestałem śnić, przestałem przymrużać oczy do słońca.
Pozwoliłem ostrej soli wejść pod powieki, gnieść, kłuć i uwierać.
Żadnego rozmawiania. Żadnego zbędnego oddychania.
Aż wreszcie stałem się rybą. Wtedy przyszła plażą.
I wyjęła mnie z wody.

HALYNA KRUK
przekład z ukraińskiego: Piotr Mosoń


number of comments: 2 | rating: 4 | detail

Pi.

Pi., 27 september 2018

firma portretowa mosoń

 
do twarzy mi z tym i z tamtym
z fochem z zezem i z rozdwojeniem jaźni
z niezdecydowaniem mi do twarzy i z piegiem
na nosie, który pękaty dumnie udaje purchawkę
do twarzy mi z ciętym jęzorem
ze świszczącą szczeliną między jedynkami
nawet ze śliwką pod okiem mi do twarzy
bo warta była gdy do tej twarzy mi było
z nagłym plaskaczem
do twarzy mi z powziętą decyzją
z kawałem z brodą z wąsem z dąsem
i z oczopląsem wzdłuż wgłąb i wszerz
można przypuszczać że najbardziej mi do twarzy 
ze swadą swobodą i szelmostwem 
bom cwany sprytny i honorny 
wiem w jaką kaszę porządnie nadmuchać
i z którego pieca chleb podjadać bezkarnie
mógłbym snuć dalej nieposkromione bajędy
z czym mi i z czym mi i z czym mi
ale najbardziej jednak do rozanielonej twarzy mi z Tobą
i niczego nikomu nie muszę nigdy 
tłumaczyć


number of comments: 3 | rating: 4 | detail

Pi.

Pi., 24 september 2018

za wcześnie na jesień

jak zwykle jesteśmy zaskoczeni. choć to nie zaspy
dookoła, to macamy w poszukiwaniu kubków z herbatą,
co grubszych swetrów, skarpet od palców aż po szyję.

przyjmiemy wszystko byle nas grzało. by zabuzowało
na dłużej. na czas przyzwyczajenia ciał do wszechchłodu,
do słoty, do na nic żadnej ochoty, do preludium z grudnia.

za wcześnie na jesień - mówisz. już rosną mi żywe obrazy
pod powiekami, że wtulasz się we mnie, jak w swoją muszlę
wchodzi głębiej ślimak. i już wiem, od czego mi najcieplej.


number of comments: 3 | rating: 4 | detail

Pi.

Pi., 12 september 2018

podziw

pamiętam że stałem przed telewizorem
to jeszcze był telewizor z głębokim kineskopem
pamiętam że trzymałem w garści kromala ze smalcem
nie zdążyłem przesmarować smalec musztardą
pamiętam ten malutki cień z plamką na ekranie
za szybki na muchę za wyraźny na defekt sprzętu
pamiętam swój podziw dla tych którzy wycelowali
tym małym samolotem w tamtą wąską wieżę
pamiętam wrażenie deżawi, gdy oberwała druga
i myśl że w tiwi pokręcono cośkolwiek z riplejem

amatorzy!!!

potem nic nie pamiętam
nie jem już chleba smarowanego smalcem
i wciąż wstydzę się własnego 
podziwu


number of comments: 2 | rating: 4 | detail

Pi.

Pi., 4 august 2018

mrozki

już wiem, że tej nocy wymrze pięć milionów pszczół. 
bynajmniej nie z miłości. z przypadku. zabraknie 
zaspokojonych kwiatów. bynajmniej nie z przesytu.

po prostu. takie prądy, takie wiatry, takie turbulencje. 
wieje śmiercią od norweskich fiordów, domaga się ofiar.
- niech będą liczne. ścielą się widma w pasiekach.

już wiem. żaden owoc nie dojrzeje do tego by zgnić 
od dzikiej słodyczy. pójdzie w górę wartość brzoskwiń 
i wczesnych czereśni, na giełdzie porównań z bilonem.

będziemy się uczyć tworzenia gatunków na przyszłość. 
dziury, truchła i przepowiednie, o tym czego już nie ma 
przypomni plaster miodu, a to wyziębiony będzie wosk.


number of comments: 2 | rating: 7 | detail

Pi.

Pi., 5 july 2018

właśnie zawalił mi się świat

kiedy czytasz to co napisała, jeszcze wątpisz. jeszcze cały jesteś
w tych kolorowych strzępach niedowierzania. śmiesz mieć nadzieję,
że to tylko przekoloryzowane banalne pięć słów. że na przykład

połamała nażelowane paznokcie, że rozpadł się jakiś bojsbend,
że w tesco zabrakło różowego mydełka z aleppo. w najgorszym razie,
że dostała grubszą burę od kapryszącego szefa wszystkich szefów.

albo że znów boli podbrzusze ponad granicę dopuszczalnego cierpienia.
więc trzymasz bezrobotne kciuki, ale wiesz że da radę - zawsze daje.
i wtedy gdy właśnie napełniasz się uleniwioną wiarą, wtedy to właśnie,

gdy gromadzą się te co ciemniejsze lęki, gdy jak skończony debil
zaczynasz mamrotać banialuki o umierającej matce tych głupich,
wtedy to właśnie powinieneś chwycić za kilof empatii, sprowadzić psy,

 buldożery wsparcia, niechby nawet jebany helikopter aweńdżersów.
a zwłaszcza nie dorzucaj betonu. bo tym razem może mieć rację -
nie liczy się skala richtera, liczy się gruz, pył i popiół po marzeniach.


number of comments: 1 | rating: 3 | detail

Pi.

Pi., 13 june 2018

niedożycie

nie zdążyli. cień przyłapany na nieśmiałym skradaniu się 
pod ścianą - już tam pozostał. w zakleszczeniu między 
lodowatymi szczypcami, dnem wziernika a lusterkiem,
 
na którym nieporadnie usiłowano schwytać oczekiwane 
tchnienie. jak szybko musiało żyć to ciałko! wystarczył
błysk, strzał z palców, ostry grymas. a potem cisza cisz, 
 
gdy przez SOR wali fala zaniepokojenia. liniami rozbitymi 
na lamperii w jakiś kontur szantażuję upartą wyobraźnię, 
by nie widziała w nich niedożycia. wolę wierzyć, że wybiegło.
 
że siądzie przed telewizorem, będzie prężyć się w zimnej 
pościeli. może nawet kiedyś żebrać. o lizaka, bajkę, przytul.
zaczaruję sam siebie, że zdołało uciec. przed wykreśleniem.


number of comments: 2 | rating: 4 | detail

Pi.

Pi., 12 june 2018

impresje z 24 Głogowskich Konfrontacji Literackich (4)

"wrażliwość"
 
w cieniu
w skupieniu
kartkę mnąc w dłoni
oni
 
arterią
krew szybciej krąży
wciąż jeszcze serce zdąży
walić impulsów serią 
 
jak kiedyś dalekosiężny telegram
że może wygram to lub przegram
nieważne 
- tu coś inne jest ważne
 
że tu właśnie że teraz i że oni
że magia poezji
jak na dłoni
 
więc
w skupieniu się lśni
choć niby w cieniu
się tkwi


number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Pi.

Pi., 12 june 2018

impresje z 24 Głogowskich Konfrontacji Literackich (3)

"trzy gracje"
 
a jednak 
mają racje
ci którzy trzy Gracje
widzieli
w figlarnej kąpieli
 
choć nie śmieli
przerywać w fontannie rozkoszy
by Gracji 
nagle nie przepłoszyć


number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Pi.

Pi., 12 june 2018

impresje z 24 Głogowskich Konfrontacji Literackich (2)

"jesteś nocą"
 
o każdej porze
w każdym kolorze
w intymnej przestrzeni
szarość w nieszarość odmienisz


i będziesz nocą
i będziesz ciszą
i wszystkim będziesz 
o czym poeci wstydzą się


lecz piszą


number of comments: 2 | rating: 3 | detail

Pi.

Pi., 12 june 2018

impresje z 24 Głogowskich Konfrontacji Literackich (1)

"podróżnik"

to nie prawda że śnił.
jestem pewien że był
gdzieś poza granicą przestrzeni
w krainie światła, 
może i w cesarstwie cieni

to nie prawda że drzemał
to tylko trema 
gdy jaźni nie ma
bo buja po przyszłości łąkach
byleby nie zbłąkał czasu wehikuł
(taki szczegół logiki mój rozum przykuł).

niech będzie Wielki Podróżnik z nami
choćby pod powiekami
choćby pod powiekami...


number of comments: 2 | rating: 3 | detail

Pi.

Pi., 8 june 2018

popielec

miało spłonąć sumienie. a to palą spojówki. rdzawe są 
plamy w polu niedowidzenia. i swąd, wszechobecny swąd.
mógłbym zalać was metaforami, zmiażdżyć pełniejszą
 
przerzutnią, odpalić neologizm jak kibolską racę, z dymem
pójdzie zwykłe poludzkie śmietnisko. historia w hekatonach
jednorazówek, dżungla okablowania, oceany bulgoczącej 
 
gumy. stał się błysk destrukcji - pozornie kaprys, migot 
terazmisięchcenia. A bo co? nie pozwolisz mi? leci iskra,
zapalniczka, pochodnia. zaczyna się kipiąca pożoga. 
 
młody bóg nie odpowie za ludobójstwo. spróbuj kupkę 
popiołu pociągnąć do odpowiedzialności. spróbuj zdążyć
przed deszczem, wiatrem, końcem śmierdzącego świata.


number of comments: 2 | rating: 2 | detail

Pi.

Pi., 4 may 2018

tryb prywatny

mamy wąskie okno transferowe. istnieje tyle przypadków, 
które stały się gdzieś, tylko po to by odebrać nam ów moment
zaiskrzenia razem. jestem cierpliwy. w moim wieku to sukces.
jesteś spontaniczna. w twoim wieku to czysta normalność.

mówisz że dusi cię świat i zamykasz okno. mówię że razi mnie
szczerość, więc spuszczamy nad nami ciszę. splatamy końce.
pamiętajmy żeby zostawić sobie drobiazgi do przypominania.
niechby tylko aluzje. niechby serie skojarzeń prowadzące 
od martwego pędraka przez wszystkie niewymyślone 
jeszcze fobie, aż do zapachu rozstania.

zwykle pada wtedy skrzywiony deszcz. tym razem 
jak na złość nie dzieje się nic szczególnego. 
trzeba się nieźle wysilić, by powstrzymać 
zbyt ostatnie słowo.


number of comments: 2 | rating: 6 | detail

Pi.

Pi., 22 april 2018

wyć z miłości



powiedziała mi
że z miłości
powinienem
dla niej
ogolić
genitalia

kocham 
ją tak
że po goleniu
umyję je
najczystszym spirytusem

usłyszy
co to znaczy


number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Pi.

Pi., 19 april 2018

niedochodzony czyli tribjut tu świetlicki

 
przyszedłem tu przypadkiem. przyniosło mnie.
w drodze do ciebie nastąpił mały objazd, po to by 
pełne zamienić na puste. ćmiki zamienić na pety.
najpierw odrywasz filtr, a potem stopę od bruku.
najpierw walisz głębszym, a potem tkwisz w mokrym.
przyszedłem tu przypadkiem. pewnie chciałem.
czwarta trzydzieści rano nie oferuje tańszych fraz,
niż niedochodzona miłość na trzeźwo. lepsze wiersze 
piszę po trzeciej wódce. zostanie po mnie brzęk szkła.
przyszedłem tu przypadkiem. mam na to monopol.


number of comments: 1 | rating: 4 | detail

Pi.

Pi., 19 april 2018

pan Cogito przechodzi w dozwolonym miejscu czyli tribjut tu herbert

rebelia pana Cogito
rozpoczyna się z pierwszą pieszczotą asfaltu
fetysz stóp - nie sposób zapomnieć
że połączenia z prostopadłym podłożem
to bosa podstawa zaprzeczenia

pan Cogito wie
że gdy tylko zgodzi się na cokolwiek
że gdy tylko pójdzie stopą za stopą na ich kolaborację
podda się coraz bezczelniejszym równoległościom
skończy się rebelia
a zacznie życie pośmiertne
co to za absurd - mruczy pod nosem
- to przecież śmierć jest pośmiertna a nie życie
udowodnię wam zaraz po drugiej stronie ulicy

pan Cogito byłby blisko prawdy
gdyby nie pewien dostawczy wartburg 
z fabrycznym defektem hamulca
pan Cogito jest teraz blisko 
Boga


number of comments: 2 | rating: 2 | detail

Pi.

Pi., 18 april 2018

krawężnikowanie czyli a tribjut tu białoszewski

przytuptane stamtąd tu
przytuptane tupu tupu tup
tu będę stał bo niech ktoś zabroni mi
jeszcze stać wolno póki prosto stoję
gdybym stał pochyło to by skakali
gdyby skakali to by skalali
a tak? czarne białe czarne białe krawężnik
i z powrotem

auto po lewej stop ty ciulu młody
auto po prawej stop ty wypindrzona sikso
pan idzie
- balkonik szu
- lewa stopa szuuuuu
- prawa stopa szuuuuuuu
i z powrotem
balkonik lewa prawa
szu szuuuu szuuuuuu
nazad

i niechby który śmielej zaklaksonił
zatrzymam się mściwie
gdzieś między białem a czarnem
gdzieś między życiem i śmiercią
gdzieś między krawężnikiem
a krawężnikiem

macie ciule przetuptane


number of comments: 2 | rating: 4 | detail

Pi.

Pi., 18 april 2018

odwet

 
kiedy już przestanę
być dorosły i dojrzały
a zdziecinnieję na starość
to obiecuję
że posiadając ogromne ilości
wolnego czasu
będę spędzał godziny, minuty, sekundy
tuż przed przejściem dla pieszych
czekając właśnie na twój samochód

nie
nie zamierzam
przechodzić na drugą stronę
tak
zamierzam 
czekać na ciebie codziennie
ja cię nie znam i ty nie znasz mnie
ale będziemy mieć wspólne rozrywki
gdy już przestanę być dynamiczny
i sprawny


number of comments: 1 | rating: 4 | detail

Pi.

Pi., 6 april 2018

krwawienie

 
poezji 
nie traktuj powierzchownie 
bo nawet nie zauważysz 
gdy zatniesz się głęboko papierem 
na którym została spisana

na cięte wiersze
sypanie cukru nie pomoże
tak jak milky way nie uleczy stygmatów
trafiona poezja jest równie popaprana
co nietrafiona religia


number of comments: 2 | rating: 6 | detail

Pi.

Pi., 4 april 2018

wiersz niemiły

tak, to prawda. wszyscy mnie wkurwiają. jeżeli
ty mnie nie wkurwiasz, to istnieją dwie możliwości.
sama możesz wybrać, która z nich jest bardziej

przyspawana do rzeczywistości. bo albo nic mnie
nie obchodzisz i to jeszcze dałoby się zresetować,
albo to ja wkurwiam ciebie. zero jeden jeden zero

sytuacja jak z matriksa. pamiętasz tego tam neo?
siedział i wpatrywał się raz w niebieską pigułkę,
raz w czerwoną. za chuja nie mógł się zdecydować.

do tego stopnia, że wyłączyłem telewizor zanim
w końcu spierdolił sobie system, a światu przyszłość.
to zawsze jednak lepiej gdy nikt nikogo nie wkurwia.


number of comments: 4 | rating: 5 | detail

Pi.

Pi., 30 march 2018

powtarzając że cię kocham

tyle razy używałem słów do ciebie
nieskończenie inaczej poukładanych
w to samo

tyle razy używałem ciebie do słów
by je wreszcie skończenie poukładać
jak należy

że uwierzyłaś i kazałaś mi to powtarzać
wyłącznie dla czystej przyjemności
mówienia: wiem.


number of comments: 2 | rating: 4 | detail

Pi.

Pi., 28 march 2018

*** (napisz do niej)

napisz do niej o ostatnich zgorzkniałych śniegach.
o mieście, gdzie świty we mgłach się roszą.
i o długich, potężnych rzekach, których brzegi
nie są przecież jedyne na caluśkim świecie.
o drzewach, o nieskończonych wstęgach dróg napisz,
o deszczach, które rozlewają się gdzieś ponad chmurami,
niby słodycz mleka ze świeżej pełnej ciepła misy.
o głosach aniołów i starannie wybranych świętych,
których czujesz tu w pogłębionych szelestach na poddaszu.
oni szepczą, ty pisz - o tych skrzydłach składanych
przez ptaki smolne, czarne jak noc bez cienia z gwiazd.
o trawach zeszłorocznych, włoskich kamieniach orzechów,
zaschłych w locie motylach i innych ukrytych trofeach.
aż wreszcie o zimie napisz jej, o zimie tak długiej,
że w końcu długowieczna biel zanikła w siwiznach.
- ty nie rób już jej krzywdy, pisz i nawet nie patrz,
gdy ziemia się rozgrzewa w obronie wszelkiego życia.
- ty nie rób jej krzywdy, ty pozwól słowom lądować.
nieoswojonym ptakom o piórach rozmleczonych jak te chmury.
o opuszczonych duszach jej napisz, duszach pozostawionych
w chłodzie po to, by nie były w stanie uziębić ziemi
przed nieuchronnie nadciągającym frontem przedwiośnia.
milczysz? więc pewnie nie napiszesz nic. ręka umilkła.
słowa ci nie zdążyły wyrosnąć, zakiełkować i obrodzić.
ach ta wiosna... zapowiedź wiosny to ledwie, ledwie.
wyszepcz więc do niej: wróć, mimo wszystko wróć do mnie.
niby bez ciebie tutaj jest tak samo, jest jakoś cieplej,
ale to złudne ciepło jest nieznacznie pokalane tęsknotą.


Kataryna Babkina

przekład z ukraińskiego: Piotr Mosoń


number of comments: 1 | rating: 3 | detail

Pi.

Pi., 21 march 2018

międzygalaktyczne święto poezji

co robimy w międzynarodowym dniu poezji? masowo 
piszemy wiersze. W światowym dniu kobiet, nasze panie
przestają być zołzami, jędzami, babami i lachonami.

nagle zasługują na obrzmiałe naręcza ciętych kwiatów. 
w czasie walentynek, niezakochani chowają się po kątach,
a nieszczęścia dumnie chadzają w zaplecionych parach.

tacy jesteśmy świętosie! chętni, grzeczni i wzorcowi. 
rzut oka na kalendarz i już jest powód do uczestnictwa 
w celebrze kolejnych niedocenionych grup społecznych:

strażaków, mańkutów, żołnierzy prawidłowo wyklętych. 
już chyba niedaleko nam, by w światowym dniu pedofila 
uganiać się za co atrakcyjniejszymi dziesięciolatkami,

a międzynarodową godzinę sadysty świętować młotkiem.
podejrzewam, że gdyby ogłoszono dzień końca świata, 
to ochoczo wypierdolilibyśmy się w najdalszy kosmos.


number of comments: 2 | rating: 3 | detail

Pi.

Pi., 21 march 2018

w dniu poezji żule rozmawiają o pierwszym dniu wiosny

co to za białe gówno? 
śnieg?

nie! kurwa!
cukier puder!


number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Pi.

Pi., 20 march 2018

jeśli dziś wtorek to jesteśmy w chile

/dla Kazi i Konrada/

dziś drugi plan zapchany wulkanem. pamiętam inne tło 
z przypalanej na ostrą czerwień cegły. baraki tak równe, 
jak na apelu ku czci tamtej ojczyzny. przed tobą suchy

krzak, a ty mimowolnie widzisz na nim jabłka, winogrona, 
a nie obcobrzmiące w smaku tamarillos. oto za moment 
gałąź obrodzi. płomieniami. poczujesz to samo, co Mojżesz

w szczytowym punkcie wiary. wstań! tu nikt nie modli się 
do zgliszcz. wskrześ ciało z bólu. zostaw naruszony popiół.
jeżeli dziś jest wtorek, stoimy na kolejnym krańcu świata.


number of comments: 1 | rating: 5 | detail

Pi.

Pi., 20 march 2018

odwilż

sucho. w gardle i pozostałych cielesnych jamach sucho.
pragnę odwilży, a tu wciąż jesień życia i wszystko butwieje.
strach otwierać zmysły na oścież, przewietrzyć zachcianki,

grzać się w obietnicach termicznej wiosny. ciepło ciągnie
do czyjegoś ciepła. nie grozi mi zapalenie emocji. zwykłe
rozmrożenie. pęknie kra, to i chcica zdechnie na chłodno.


number of comments: 4 | rating: 5 | detail

Pi.

Pi., 20 march 2018

translacja II (od-porno-ść)

teraz przełożę twoje ciało na francuski - mówię 
i obrywam ripostą nasyconą ostrym oskarżeniem 

o seksizm. to takie łatwe i tak do mnie lepkie,
że nie mam podstaw do protestów. nawet tych 

niemych. gaszę w sobie translację na hiszpański
grecki i język braille'a. mimowolna autocenzura

dekapituje stygnące pornoprojekcje. lepiej zamilcz 
samcze, póki masz o kogo potrzeć "noski eskimoski". 

to nic, że twoja żądza będzie nieznana po klingońsku,
w dialektach suahili, innuitów i kree. nie dbaj o to,

przecież milczenie jest uniwersalne w każdym języku.
niby nic w ciszy nie ma, a jakie to nic bywa wymowne.


number of comments: 3 | rating: 6 | detail

Pi.

Pi., 16 march 2018

plagiat

jeśli już wpadliśmy na te same metafory, zagrajmy 
do tej samej bramki. szybki grymas na twarz. jesteś 
człowiekiem sukcesu, jesteś mężczyzną zwycięstwa,

jesteś poetą jebanej wiktorii. wszelkie porażki to wymysł 
zawistników zza winkla. nie istnieje nic, co mogłoby nas 
zepchnąć z asertywnej autostrady na jakieś gorzkniejące

pobocze. kto dbałby o powtórzone słowa? a co to niby? 
nie da się zbudować domu z cegieł, które służyły w ścianie 
bożnicy, lub w murze katowni? powszechny niech będzie

recycling. nie będziemy się przecież wykrwawiać o byle co. 
pozostaniemy tacy sami. my kwadrat - jak jednojajowe klony. 
odróżnia nas języczek uwagi, błahy ogonek pod samogłoską.


number of comments: 1 | rating: 4 | detail

Pi.

Pi., 14 march 2018

translacja

tłumaczę jej, że już ktoś kiedyś napisał o niej wiersz. 
nie musiał przecież ciebie znać, tak jak ja nie znam 
struktury słońca, wzoru na porowatość księżycowych

kamieni, kąta ugięcia światła we łzie, gdy boli. wystarczy 
magiczny apap, by zatrzymać nawałnicę wrażeń, odwrócić
pioruny, wygasić słone błyskawice. cierpliwie tłumaczę jej,

że byle wierszem nie zastępuje się tabletki z krzyżykiem, 
tak jak ideologii nie wyznacza człowiek z podniesionym 
krzyżem. do tego potrzebny jest świeży Bóg. przeczekamy,

aż zacznie się znieczulać, aż przestanie pulsować wstęp. 
liczymy źdźbła i sekundy do wiosny, kłócimy się o idealne 
wątki, domykamy rozwinięcia. skwierczy w nas brak słów.


number of comments: 1 | rating: 4 | detail

Pi.

Pi., 14 march 2018

teoria wszystkiego

według naukowców
teoretycznie
w centrum wszystkich gwiazd
są czarne dziury

w praktyce
czarne dziury
są w centrum wszystkich nas

całe życia poświęcamy
na zapełnianie
tej wewnętrznej pustki

Stephen Hawking
już wie gdzie popełnił
kosmiczny błąd


number of comments: 2 | rating: 2 | detail

Pi.

Pi., 13 march 2018

nieobecni

w 50 rocznicę marca 1968

nie ma ich nie ma ich
mieli być a ich nie ma
co mamy zrobić z tym całym
ich niebyciem?

ręce pełne braku
myśli pełne braku
oczy pełne
łez
tyle rzeczy niezrobionych
tyle sekund minut godzin pustych
całe mamy mieszkania zagracone nieobecnością
od kąta do kąta
nic a nic

tu i tu
jakaś możliwość
coś co mogłoby nawet gdyby
rozpycha się toto i narzuca nachalnie
w przedsionek oka zapada
jak kurz jak pył

jak pęknięcie
między tym co wciąż jest
a tym czego już nigdy
nie będzie


number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Pi.

Pi., 8 march 2018

jednym strzałem

kiedy Leon spotyka Kate, wie o niej wszystko. Leon 
jest profesjonalistą. na temat pracy mógłby godzinami
i nawet obudzony pośród nocy potrafi prawidłowo

podać datę wyrżnięcia dolnych ósemek i pierwszej 
u Kate miesiączki, choć zwykle nie pamięta czy mleko
w lodówce posiada jeszcze jako taką świeżość.

Kiedy Leon spotyka Kate, ona nie wie o nim nic.
dla niej jest niewidzialny, jak świeżo przetarta przednia 
szyba szkarłatnego chryslera. Kate jest amatorką

szybkiej jazdy, choć uprawnienia traci przeciętnie
raz na boży kwartał (ach te ograniczenia). noga z gazu? 
komu to potrzebne? niecierpliwość drży na hamulcu.

Kiedy Leon spotyka Kate, pocztą błyskawiczną przesyła 
ołowiane pozdrowienie. całus odciska na czole dziewczyny 
rozpryskowe piętno, którego ona nie zapomni już do końca

życia. nawet dziurawa dusza jest wciąż pod wrażeniem,
kiedy Leon planuje kolejną randkę. nieletnia Mathilda
z Brooklynu jeszcze nie wie, jaki trafi jej się zawodowiec.


number of comments: 2 | rating: 5 | detail

Pi.

Pi., 5 march 2018

gry w pa pa

pętle. kuchnia salon sypialnia - sypialnia korytarz kuchnia.
snuję się w brudnej bieliźnie po wyjątkowo wychłodzonym
mieszkaniu. tu mnie nie ma i tu mnie nie ma jakoś bardziej.

spiralą więc w siebie. boli naraz cała nagła nieobecność.
puchnie tobą głowa, tężeją mięśnie, szarpie podbrzusze
i chyba wszystko knebluje retrowirus odstawienia. dość!

mówili, że odchodzenie będzie proste, jeśli przytrzymać się
ściany. chyba niepotrzebnie pytałem, dlaczego tęsknota 
dokucza jak grypa. już wiem, że ten szczep jest nieuleczalny.


number of comments: 2 | rating: 7 | detail

Pi.

Pi., 5 march 2018

wiersz drżący

jej sen jest niezwykle lekki. czasami nie posiada 
nawet grama realnej wagi. nie jest żadnym ciężarem 
dla jawy, lecz właśnie jej przeciwwagą. budzi się

przy pierwszym zadrżeniu. dlatego pod niebiosa
wynosi tego geniusza, który wymyślił drobne wibracje
w telefonie. to jest ten znak. ten billboard. ten portal

między dalekimi światami. to tędy przenoszą się
najbardziej pożądane informacje. więc gdy śni - wie, 
że to rozbrzęczone "kocham" jest prosto od niego.


number of comments: 2 | rating: 5 | detail

Pi.

Pi., 26 february 2018

the winter is coming

północ jest tutaj. zimno w końcu nadeszło, wcześniej
skutecznie forsując teorię o nieistnieniu arktycznego
chłodu. to tak jak z szatanem. tak samo uznawaliśmy

zmarzlinę za nazbyt przegięte mity. któż śmiał wierzyć
bajarzom przy trzaskającym ogniu? zapach pieczonej
wołowiny skutecznie tępił instynkt przetrwania. czy zdrów

dopuściłby opowieść o szczaniu kostniejącym lodem
w pobliże jakiegokolwiek prawdopodobieństwa. co z oczu,
to wyraźnie wbrew zimnym osądom. a potem runął mur.


number of comments: 3 | rating: 1 | detail

Pi.

Pi., 26 february 2018

69

podobno im krótsze wiersze, tym dłuższy seks. więc
zaczynam pisać haiku i liczyć na sensowny przekład.
są gdzieś języki, na które przełożyłbym się namiętniej,

ale i miejsca, w których nie zabronię siebie żadnemu
językowi. jesteś dobra w niuansach. unikam kolejnych
sylab. obce akcenty zbijam w ścisk, czy jeszcze zadziała

szept? królestwo za opóźniony orgazm. niech stracę
lecz za twardy finał dorzucę sprawną dłoń księżniczki.
używana i już bez gwarancji. mięknę przedwcześniej

ale wciąż potrafię zabłysnąć świeższą puentą. jeśli
tylko przyłożę się do wilgoci. chcesz przecież czy nie
- oto idzie wieczność uprawiania teoretycznej miłości.


number of comments: 3 | rating: 7 | detail

Pi.

Pi., 25 february 2018

nieme kino

nierozmawianie ze sobą wychodzi nam znacznie lepiej. 
już nie musimy używać słów zastępczych, onomatopei,
mruknięć, mrugnięć i burknięć, by pod drugiej stronie stołu

wszystko stało się tak jasne i doświetlone, że bezczelnie nagie. 
cisza pozbawia zbędnych niedopowiedzeń - taka to prawda.
z rzucaniem dialogu między nami jest jak z niedokarmianiem

innych uzależnień. jeżeli łatwo poszło z nikotyną i alkoholem,
to wystarczy, że przyswoisz pierwsze przemilczenie. lekko 
nie jest, foch, a potem idzie z górki. podłożymy pod emocje

najjaskrawsze napisy, lub będziemy się nienawidzić na migi.
bezgłośnie i bez happy endu zagramy w miłość, jak gwiazdy. 
wciąż nieświadomi, że to taper dzierży główne skrzypce.


number of comments: 2 | rating: 3 | detail

Pi.

Pi., 20 february 2018

what a wonderful Facebook

aktualności. najnowsze albo najpopularniejsze: ten wybór 
należy do ciebie. nie czuj się odpowiedzialny za tych
przyjaciół, którzy tylko twierdzą że nimi są. za tych, którzy
przymykają oko mrucząc kursywą: wiemy co w tobie siedzi.

Tasha z Indonezji została dziś znajomą Katriny z Mińska 
i nieśmiało pyta, czy nie mógłbym jej dodać do swoich, bo bardzo 
się kochają. więc dodaję. gdzieś obok na Białorusi i gdzieś 
na abstrakcyjnym końcu świata wschodzi pełnia szczęścia.

Jane z realnego Bostonu proponuje abym zaopiekował się 
animowanym gangsterem za prawie darmochę. biorę. Alexia, 
o dziwo jest polką, choć z dumą kręci amerykańskie lody, 
a w świat posyła swój manifest: pierdol się, ty świecie!

tylko Ira mnie kocha. wiem to, ponieważ w jej publicznie 
roznegliżowanym statusie, każdy może dziś przeczytać jeden 
z moich wierszy. niektórzy nawet zrozumieją. jakaś osoba 
lubi to, ale mam uzasadnione wątpliwości. jest z Tajwanu.

do Jowity, którą przytuliłem niedawno po przyjacielsku, 
dokleiło się wredne babsko, które od lat burzy mi żółć, 
choć staram się obchodzić szambo niewygodną zmianą ruchu. 
mam dylemat. od kiedy to przyjaźń stała się śmietniskiem?

od kiedy stała się wyścigiem awatarów, aukcją kolorów 
licytacją na jak najwięcej egzotycznie peplających ikonek? 
czy ten jest neoJudaszem, kto sprzedał swego Nauczyciela, 
czy ten, który wystawił na allegro swoich 4731 przyjaciół?


2011


number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Pi.

Pi., 17 february 2018

bez pożegnań

mroczne te sny. grafit głębszy niż morowa ciemność. w plamach
lepkich, zaschniętych w krwawe koralowce - krzyk. zamęt, nieład,
lecz cudzych żywiołów w to nie mieszajmy. ogień zbyt chłodny

woda zbyt lekka, ziemia nie sięga stóp. ślady anielskie są zwykle
bez wgnieceń. ciężar rozstania porasta pierś i wgryza się w głąb.
cierpię na niepokój, niech chociaż będzie jakaś przestroga z tego.

gruba krecha. ja - żywy znak oznajmujący. wykrzyknik dla tych, 
co pożądają więcej niż odbicie w lustrze. samotność to podobno 
wybór, więc podnoszę rękę. na siebie. spłynie do morza krew.


number of comments: 2 | rating: 9 | detail

Pi.

Pi., 5 february 2018

jeślina (pieśń penelopy)

tam gdzieś jest obcy ląd. mekka artystów, paradajs 
nie do końca poukładanych osobowości. to o mnie 
zawodzi ten wiatr w czuprynach grzywaczy, to o mnie

skrzeczą mewy jako współczesne syreny. byłabym 
niezłą Penelopą, gdyby nie wszechobecna niechęć 
do kotwic. nie do zatrzymania trirema z waty i piasku,

gorzkie tornado w przeciwstawnych azymutach. czasem 
strach zatęsknić do samej siebie. tamtej jeszcze sprzed 
wojny powiek, wojny wydętych warg, wojny oddechów.

jeśli naraz umilkną emocje wszystkich wojen świata; 
jeśli nasieje się słoność pomiędzy wzgórzowiska Itaki; 
jeśli nam molo obrośnie mokrym grzechem - nie wracaj.


number of comments: 2 | rating: 5 | detail

Pi.

Pi., 23 january 2018

obdarowywanie



chcesz wiersz? - pytam
i od razu otwieram nawias,
by rozwiać wątpliwości: nie mój.

pytam,
choć wiem że chce.
a nawet jeśli nie, to wie
że ja pragnę jej nagiego chcenia.

więc nadstawia zmysłów,
gotowa na nieznane jeszcze pieszczoty.
otwiera się na wibrujące zgłoski,
pozwala metaforom na więcej
niż mógłbym objąć wytresowaną wyobraźnią.

ach!
dzielić się tym, co nie moje?
jakież to jest przyjemne...

chcesz jeszcze jeden? - pytam
i czekam dobrze znanej
odpowiedzi.


number of comments: 3 | rating: 4 | detail


10 - 30 - 100  



Other poems: ciepło, prawie czerwiec, implozje, Kobieta niejedno ma imię, sekcja 090221/1, sun tzu, bardzo krótki wiersz o skrajnościach, infected. third wave, cień, dramat w jednym procencie, z definicji: czekanie, jutro też będzie maj, demony poezji, reszty nie trzeba, konwulsje, przeciągi, mosiądz, mech, zezwierzęcenie, miłość, Astipalea, Okjokull, perseidy, w środku nocy Yossarian wyzwala Bolonię, sztuka odejmowania, tool in concert, antyemotyk, odmrożenia, nic się nie zmienia, nie ma miłości, Hiob, spowiedź, traktat o człowieczeństwie, amputacja, inna, black hole, kim nie jestem, Zajączki, Wenus nie ubiera się u Prady, felidae, Anna od przypadków, czas strat, monologizm, mroźny poranek, pestycydy, czas niepogody, Odpowiedź, stracenia, majowe popołudnie, stary wiersz a może, niedziś, wryty, mglisto, don kichot, wewnątrz zbioru wspólnego, aktualizacja, głębiec, tetris, najlepszy, żaden wiersz, Rybeńka, firma portretowa mosoń, za wcześnie na jesień, podziw, mrozki, właśnie zawalił mi się świat, niedożycie, impresje z 24 Głogowskich Konfrontacji Literackich (4), impresje z 24 Głogowskich Konfrontacji Literackich (3), impresje z 24 Głogowskich Konfrontacji Literackich (2), impresje z 24 Głogowskich Konfrontacji Literackich (1), popielec, tryb prywatny, wyć z miłości, niedochodzony czyli tribjut tu świetlicki, pan Cogito przechodzi w dozwolonym miejscu czyli tribjut tu herbert, krawężnikowanie czyli a tribjut tu białoszewski, odwet, krwawienie, wiersz niemiły, powtarzając że cię kocham, *** (napisz do niej), międzygalaktyczne święto poezji, w dniu poezji żule rozmawiają o pierwszym dniu wiosny, jeśli dziś wtorek to jesteśmy w chile, odwilż, translacja II (od-porno-ść), plagiat, translacja, teoria wszystkiego, nieobecni, jednym strzałem, gry w pa pa, wiersz drżący, the winter is coming, 69, nieme kino, what a wonderful Facebook, bez pożegnań, jeślina (pieśń penelopy), obdarowywanie, kilka słów o wietrze, nowe czasy, bye bye sweet world, cyrograf, numery, numery..., 73,2, dzień stworzenia godzina próby, o jedną wieczność, węzły II, o dojrzewaniu w poezji, śpiewająco, zapach mężczyzny, ciemność (hejtsbuk 2017), husianie na ścianie, stacja XII: józef k. wjeżdża na tor siódmy peron trzeci, początek świata, z perspektywy kosmosu, jednym ukłuciem, autoportret z tęczą (hejtsbuk 2017), przysposobienie do życia w niewoli uczuć, erotyk na kartę, maso, mayday mayday, bardzo krótki wiersz o tłustym czwartku, mrrrau (hejtsbuk 2017), jeszcze jeden wiersz o zimnie (hejtsbuk 2017), hołd dla premieropodobnej (remiks literacki), żadna historia (hejtsbuk 2017), akt wszechwiary, lutowisko, przez zamieszczenie, chędożyć, dowód na ostateczne istnienie zimy, zero zero, przedsmak, oko na niebie, białopomidorowi, listopadlina, 2016, ikar, nekro-erotyk czyli zakamarki pewnej cmentarki, scena po napisach, beep beep, tymczasem, chazan story, fizycznie, brudna poezja II, brudna poezja, Elbląg Road, język na biegi,

Terms of use | Privacy policy | Contact

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


contact with us






wybierz wersję Polską

choose the English version

Report this item

You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1