Poetry

	rafa grabiec
	PROFILE About me Friends (8) Books (1) Poetry (583) Prose (6) Photography (96) Graphics (21) Diary (21)

latest best rating most commented

rafa grabiec, 20 october 2014

nienapisanej poezji

gdybym miał powiedzieć sobie dość
i tak byś nie uwierzyła
z taką jak ty pewne numery nie przechodzą

z literami najlepiej wychodzi się na papierze
tam nawet ona i on mają za sobą przecinki
w samą porę paznokcie mieszają się ze skórą

koszule pachną świtem
może dokonamy się na następnej stronie

number of comments: 1 | rating: 4 | detail

rafa grabiec, 17 october 2014

wiersz do lustra

wszystko wskazuje na to że człowiek którego widziałem w lustrze
nie jest tym za kogo się podaje

budzi mnie o 3.30 rano
sześcian domu
miłość kobieta dziecko

od zamknięcia drzwi do pierwszych pasów możesz
znaleźć kawałki siebie
chyba że pada na ciebie światło
spada na ciebie piekło

inne uśmiechy niech zapłacą za grzechy rachunki
później tylko polarne układanie puzzli

number of comments: 2 | rating: 4 | detail

rafa grabiec, 14 october 2014

mam jeszcze przed sobą zdanie złożone

liście za przednią szybą samochodu
liście w sercu
liście zamiast powiek
liście pod kołdrą

lekko spadamy z pułapu marzeń
wiatr niesie
przestaliśmy się bać albo zapomnieliśmy jak to jest

number of comments: 9 | rating: 6 | detail

rafa grabiec, 13 october 2014

tytuł jest w następnych wersach

z poezją jest jak w lesie
im dalej tym ciemniej

trudno zrozumieć wycie psa w bezpieczną noc
można zrozumieć wycie poety w taką noc jak ta
powinno się zrozumieć wycie sąsiada w czasie meczu reprezentacji polski w piłce nożnej

pozwoliliśmy sobie na wygranie z mistrzami świata
tylko czy nam sie to opłacało
teraz będziemy się musieli z tego wyspowiadać

number of comments: 9 | rating: 5 | detail

rafa grabiec, 10 october 2014

snopki i wiatr

Polska jest przedostatnią stacją na której wysiadłem
znalazłem tu kilka chwil z którymi zrobiłem sobie zdjęcia
z kilku ran wylizały mnie poranki

na śniegu tylko pozornie możesz zostawić ślady
córko namaluj jeszcze raz wzburzone morze i posąg słońca

kto żyje ten goni
zabawa w małe światy
w ciemne sny

number of comments: 2 | rating: 8 | detail

rafa grabiec, 9 october 2014

merkury i one

strach woła przez ok-
no
siedział już na parapecie wyskoczył
z karabinów naszynowych płynie miłość
do muzyki poważnej

odnosimy się w literaturze do piękna
jak w tańcu gdzie jedno słucha a drugie myśli

deszcz nigdy nie będzie płaczem choć
hałas roztrzaskiwanych kropel ma stukturę końca

number of comments: 1 | rating: 6 | detail

rafa grabiec, 6 october 2014

po szóste

pod wycieraczką znalazłem kieszonkowe lusterko
z odbitymi ustami
miałem kiedyś do czynienia

number of comments: 3 | rating: 6 | detail

rafa grabiec, 13 september 2014

teraz jestem ptakiem

jeszcze tylko przetrzymać dorastanie córki
menopauzę żony i pewnie problemy z prostatą
dalej już poleci

zobaczę Szkocję przeżyję ugryzienie psa
zmienię kilka samochodów
i zabiorę cię na spacer po tym samym parku co w roku 2000

number of comments: 3 | rating: 6 | detail

rafa grabiec, 12 september 2014

małe apokalipsy

składam cię jak origami w łabędzie i róże
później zamykam rozdziały z napoczętych kolacji
każda idylla ma zakręt za którym stoi samotność

więc pozwól się zamienić w rzekę
i płyń

number of comments: 8 | rating: 14 | detail

rafa grabiec, 11 september 2014

późny letni wiersz

gdybym był cieślą
nasza łódź nie dawałaby szans falom
ociosany wiatr byłby karmą

jeśli miałbym zamiast rąk gałęzie
czy siadałabyś na nich i śpiewała mi piosenki o świecie w którym żyjemy

zdejmę dla ciebie koronę z liści
wieczorem zapalimy ognisko i puścimy z dymem wszystkie przeciwności