Latest items:

Poetry

	rafa grabiec
	PROFILE About me Friends (8) Books (1) Poetry (583) Prose (6) Photography (96) Graphics (21) Diary (21)

latest best rating most commented

rafa grabiec, 9 december 2013

wiersz pogrzebany

praca domowa miała na celu naukę trzymania noża
do krojenia chleba potrzebne są dwie ręce z tego samego ciała
łatwiej znaleźć wyjście ewakuacyjne nad drzwiami
gdy zielone światło woła do nas

oddzielić chłopców od mężczyzn przez anteny i kable
dochodzimy do bliżej nieokreślonych centrów

za chwilę podwiniesz suknię śniegu
i bałwania mina i marchewa
struchleje jeszcze jeden obraz odwróconej strony internetowej
z nadmiaru centymetrów do południa zostały nam jakieś minuty

na kształt kosmosu odnosimy się psim swędem
to zawsze więcej niż do placów cmentarzy

number of comments: 1 | rating: 5 | detail

rafa grabiec, 29 november 2013

prototyp

zamieszkały w dymie od dziesięciu lat maszynowy aż do dzisiaj

słów uczyliśmy się z chodnika
z rozłupanych orzechów i ciemnych piwnic
wychodziliśmy mocniejsi o sny

gdyby odcedzić jakieś momenty przybrałyby kształt pomników
opuszczam wiek chrystusowy
trzeba coś wypić i wzmocnić falochron

number of comments: 6 | rating: 13 | detail

rafa grabiec, 28 november 2013

pędy

Magda ma córkę
cały świat waży 22 kilogramy
138 centymetrów nadziei

dziki bluszcz wsiąkł w ścianę
ojciec wymienił okno na nowe
deszcz niezmiennie uderza o parapet

jeśli zamieniasz w sobie niewymaganie na inwazję
nie uchronisz się szaleństwa pędów

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

rafa grabiec, 27 november 2013

killing in the name of fashion (czytaj trauma)

nikogo nie obchodzi co mówią małe dziewczynki

działałam jak zasłona
otwarta
zamknięta
przeciąg

okno nudne oko owiane śmieszną reputacją
mogłam mieć rolety
zbudować zamek z ud
nawet drzewami zasłonić słońce

ale

poranna twarz nie przebaczy nocy

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

rafa grabiec, 26 november 2013

było już po siódmej

kiedy krzyżowano syna jego jedynego
mężczyźni upijali się by można było o tym zapomnieć
a kobiety zamykały się w płaczu na najbliższe wieki

miejscowość ta jakby dorosła do bycia zauważalną między dolinami
a niebem
trudno było zrozumieć upadek domu i przygasłych reflektorów
widok pędzącego jeźdźca zmusił Adama do opuszczenia ogrodu

dusza orbituje wokół ciała
tylko gdzie są słowa
gdzie jest centrum miasta

number of comments: 3 | rating: 9 | detail

rafa grabiec, 25 november 2013

siostrunia

stara się naśladować Jezusa
mimo pomyłek Boga opuściła dom

gdyby miała kupić garnitur i buty dla mężczyzny
nie wycofałaby się choć ludzie gadają

droga na cmentarz biegnie wzdłuż murów kościoła
póki śmierć nie ma imienia może pomagać przy żniwach

jeszcze krótkie sanatorium z prostytutkami i żebrakami
a później odejść od drzwi i rozejść się w stronę powietrza

niektóre drzewa stoją tu od zawsze
niektóre grzechy nie mają początku

number of comments: 3 | rating: 4 | detail

rafa grabiec, 23 november 2013

z wierszy martwych

podobno chłód czuć dopiero pod ziemią
a gdyby tak pod ziemią móc zrozumieć chłód
czy coś by to zmieniło
niby nic

niektóre dygresje potrafią wkurzyć inne po prostu rozmieniają się na drobne

number of comments: 9 | rating: 8 | detail

rafa grabiec, 20 november 2013

za mało

Maria uczy się bycia wdową
kiedy płacze w poduszkę kot pije mleko

w szczotce do włosów znajduje resztki siwizny
czasem wraca przed ołtarz często do polarnych nocy

Maria uśmiecha się rzadko
kiedyś potrafiła to robić codziennie

w małej kuchni stolik metr na metr bezpieczeństwa
i tylko jedno wolne miejsce

i tylko jeden czysty talerz

number of comments: 11 | rating: 10 | detail

rafa grabiec, 19 november 2013

wypij mnie zjedz mnie

rozmowy o poezji zaczynają się od wypalenia
kilku paczek popołudniowego powietrza
albo jeśli byliśmy na etapie Bukowskiego od otwarcia
butelki czegoś co na pewno nie jest sokiem porzeczkowym

oczekiwania okazują się bardziej niepokojące niż spadanie Alicji w szyję czegoś czego ona z przekory
nie nazwałaby dziurą gdyby imiennik Bukowskiego zaprowadził białego królika w określone miejsce o określonej porze

ten sen nie jest już czysty podobnie jak powietrze podobnie jak rozmowa która plącze języki
w kokardy i marynarskie węzły
ale tu już musiałby być Ginsberg ze swoim Skowytem

number of comments: 1 | rating: 5 | detail

rafa grabiec, 18 november 2013

nawet jeśli lubię poniedziałek

szukam płomienia dla świecy
był całkiem niewielki i nieco bezpieczniejszy od lodówki
ale przecież tam mieszkają tylko szczątki kłamstw

w takim razie piję herbatę nieświadomy otaczającej mnie czerwieni
ta pora roku powinna nosić rozpuszczone włosy
zza okna wszystko wydaje się płaskie

być może uspokoi mnie przewietrzenie domu z siebie