Poezja

	Robert Hiena
	PROFIL O autorze Przyjaciele (7) Poezja (269)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Robert Hiena, 24 grudnia 2015

Spoglądając w niebo połamali karki

Cudowny Nowy Świat
Tabula Rasa - bo można.

Chore Ambicje na eksport
na wagę, rozchwytywane,

W zależności od kierunku wiatru.

Gdzie zamiast paliwa - na księżycu
skapnęła krew tysięcy.

Którym wcale tak szybko
nie było do gwiazd.

Dobra robota, Wolny Panie.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Robert Hiena, 14 grudnia 2015

,,,

Zaplata nić wątłą na igłę pordzewiałą
od zwiątpień, zniechęceń i braku nadziei.

Zaszyte usta i tak milczą, bez motywacji
wielkich manifestacji tych, którzy są słowem.

A słowo się rzekło i pozamiatało pomiędzy wierszami.

Ryjąc bruzdę tępym narzędziem, powoli
licząc na spamiętanie dawnych spraw.

Umysł nie raz płatał figle - po co udawać
że homo sapiens jest czymś więcej

niż tylko nazwą systemową?

liczba komentarzy: 1 | punkty: 5 | szczegóły

Robert Hiena, 11 grudnia 2015

Jestem już zmęczony.

Stukam zębami nerwowo wzdychając
na wszechobecną zgagę weltschmerzu

Której sam Werter by pozazdrościł.

Spoglądam w tłumy z nadzieją na iskierkę
w oku kogokolwiek - pozbawionego w sercu

Praw ludzkich i boskich.

Bo w końcu, nic co ludzkie, nie jest mi znane
na kołach historii - gdy sami pod nie wpadamy

miażdżeni co obrót przez te same błędy
spoglądamy z nadzieją przed siebie.

Czy słowa opiszą coś, czego nigdy nie było?

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Robert Hiena, 8 grudnia 2015

Czym jest słowo wobec miecza

Zaszumiała wśród ściętych głów
wiatrem drzew płonącego Edenu.

Gładkością noża rysowanego dłonią
po granicy między szaleństwem

a zrozumieniem tego
czego nikt nie pojmie.

Wymalowane znaki pośród traw
krzewów ciernistych twardych stóp

naznaczają na skroniach zrozumienie
wbijające się subtelnością kawałka stali

wypalonego w węglach żali wszystkich tych

którzy nie potrafili odwrócić głowy

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Robert Hiena, 17 listopada 2015

Oto ręce, które opadły.

Postawmy sobie epitafium na kościach
gnijących zwłokach

"Było warto - nie róbmy tego więcej".

Wybite łuskami i kolbą, zalane
czerwienią tętniczą.

Bo co nam pozostaje, jak tylko
siąść, podziwiać swe dzieci
wykrwawiając się powoli

w imię -każdy sobie- zasad.

Spisanych mową
i spluwanych w twarz aktem
uświadamiającego miłosierdzia.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Robert Hiena, 17 listopada 2015

Rozdział Trzeci - Epilog

Wszyscy kolektywnie wysmarowani
czernią - bielą - czerwienią - błękitem
spoglądamy na produkt jakościowy

- Bo statystyka to działka Stalina.

Binarna moralnośc lemingów - serc
pozbawiona

znikomej choćby nuty logiki.

Gloria victis - tylko kto będzie
po nas sprzątać?

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Robert Hiena, 23 października 2015

Homeopatis

Wygnane wspomnienia miejsc
tętniących krwią natchnioną.

Pryśnięty czar w postrzale
zbitej szyby dawnych spraw

-niby przebija-
a jednak - odbicie.

Wspomnień miejsc, które
z osocza opadłe

popadą w niepamięć.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Robert Hiena, 19 października 2015

Na zimnych cegłach odciski stóp

Wypuszczone w odmęty
fal i sztormów pustkowia
usychają samotnie
palone zimnym słońcem.

Podarte na strzępy niesione
przez wiatr martwy - leżą
i patrzą przed siebie w pustkę

Słuchają z nadzieją tykania
zegara, który nigdy nie wybił
godziny, w której się zmieni

Cokolwiek.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Robert Hiena, 12 października 2015

Wydrapał swe imię na drzwiach (...)

Wydęły się lica trupie
napchane chomiczo
niewypowiedzianymi prawdami

Inną stroną przemówił -
bo lżej, stac nie trzeba
i schudnąć można.

Zaś inni łapią i biorą
i jedzą z tego wszyscy
Bo taka juz jest natura ludzka

liczba komentarzy: 3 | punkty: 1 | szczegóły

Robert Hiena, 8 lipca 2015

Zwątpienia

Wypisane na twarzy słowa
zuchwałości - palcem,
- żeś se oka nie wybił!

Zatępiona wizja wynika raczej
z zapchanego umysłu.

Tym, co każdy winien wydalić
i filtrować na przyszłość

Ale czego wymagać od ludu
nie znającego sensu życia?