Najnowsze prace:

Poezja

	Stefanowicz
	PROFIL O autorze Przyjaciele (23) Książki (1) Poezja (42) Proza (2)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Stefanowicz, 27 sierpnia 2013

posłowie

w głowie mam taki zbiór tytułów
że oprócz nich już nic nie piszę
bo zresztą nie ma i dla kogo

na twardo wyprawiłem skórę
wyrazy składam w głuchej ciszy
żując swój własny gorzki ogon

nie mam też dobrych rad zbyt wielu
dla tych co gaszą pożar moczem
albo zdmuchują go mruganiem

dla mnie dziś celem jest brak celu
i przymykanie z lekka oczu
na wszelkie światła rozedrganie

w kartkach świątecznych swój testament
na raty zapisuję prozą
skrótem i starą dobrą sztampą

co stać się musi to się stanie
nim słowa same się ułożą
a zgasną pełgające lampy

liczba komentarzy: 13 | punkty: 13 | szczegóły

Stefanowicz, 27 sierpnia 2013

Łajka

zazdroszczę szczerze
głębokiej czerni i tych plam błękitu
nie da się zmierzyć
tej nieważkości czy ważkości chwili

twardo na ziemi
syty obiadu i pewności siebie
zostaję niemy
rozkładam słowa w cichej lewitacji

człowiek też zwierzę
a autopilot już bez funkcji „aport”
zazdroszczę szczerze
wytycza drogę do nieskończoności

liczba komentarzy: 13 | punkty: 10 | szczegóły

Stefanowicz, 25 października 2012

o kimkolwiek

ściemnia się szybko i sennie smuży
niebo podwija kieckę do góry
a nic już nie ma pod tą sukienką
wycieka błękit światło i czas

spoconym drzewom zmierzch się wydłużył
na widok chwili miękną postury
lamp chodnikowych wreszcie cień sięga
bruku i lepko pada na twarz

jeszcze gdzieś przyszłość – jaka świetlana
spod mroku w hałas słabo zaświeci
na rany okien przyłoży ucisk
uśpi sumienia w słomianym śnie

kiedy wstaniemy będą tu dla nas
dzień trupy gazet pod próg zamiecie
skąd się dowiemy że M nie wrócił
ktokolwiek widział ktokolwiek wie

liczba komentarzy: 41 | punkty: 33 | szczegóły

Stefanowicz, 8 października 2012

spowiedź dziwkarza

z sumieniem brudnym klękam wam u stóp w niedzielę
w wirówkach pralek piorę plamy z modnych gaci
bo za odpusty lekką ręką tak niewiele
bierzecie z góry po czym łatwo rozgrzeszacie

wam się wywnętrzam i spowiadam z niepowodzeń
z gorączki pychy i lenistwa które trawi
wypruwam flaki a gdy znowu nie wychodzi
jak zwykle mocno postanawiam się poprawić

nie chcecie słuchać a słuchacie moje święte
kiedy przelewam wolę w myśli ciutzepsute
wewnątrz i ponad ukrywacie mnie ze skrzętem
z kolejną plamą gdzieś w bebechach na pokutę

złociutkie moje wiotkowijne moje mleczne
kurewki piękne dziwki słodkie miododojne
spowiadam się na waszą chętność wszechwszeteczną
zadośćuczyniam to co umiem i co pojmę

liczba komentarzy: 47 | punkty: 27 | szczegóły

Stefanowicz, 25 kwietnia 2012

wiosna

nieważny żaden powiew wiośniany
kiedy za oknem jesiennie mży
jedno co kwitnie to grzyb ze ściany
między ścianami gnijemy my

z kart kalendarza śmieją się datą
wiosenna potwarz i cycki pań
a my nie mamy już siły na to
żeby się wdzięczyć i puszczać w tan

kiedy na zewnątrz sypie i siąpi
wklejeni w okna zerkamy w dal
wierząc że przyjdzie jeszcze dostąpić
wybuchów słońca zieleni salw

nam pozostaje z zatęchłych pąków
wznosić kaprawy do góry wzrok
z porozpinanych dawno rozporków
zwieszać wahadła co zmylą krok

kiedyś nadejdzie wreszcie ta wiosna
jaką nam wróżą stragany dat
by wreszcie zmienić tę rzeczy postać
którą nam kwiecień bezczelnie skradł

liczba komentarzy: 14 | punkty: 20 | szczegóły

Stefanowicz, 2 marca 2012

wiersze niemiarowe - zima

gołębie umierają leżąc
przechodzą w inny stan skupienia
z lotnego w całkiem już nielotny

śnieg przyjmie każdą ilość brudu
zależnie od temperatury
z roztopem nic się nie odstanie

nie znamy rady na niestałość
fizyka jest tak bardzo ścisła
że nie schowamy się w szczelinach

pomiędzy tym co było wczoraj
tym co być może lub bynajmniej
a tym co kryje się pod śniegiem

liczba komentarzy: 5 | punkty: 13 | szczegóły

Stefanowicz, 25 lutego 2012

Song debila

miałem znaleźć a zgubiłem
lekką ręką choć na siłę
taką wymyśloną chwilę
hej, o hej!

wciąga mnie zielona mila
miałem styl i nie ma styla
został tylko song debila
hej, o hej!

a wierzyłem tak przepięknie
że jest więcej coś niż lęk, nie
tylko to co w głowie brzęknie
hej, o hej!

siedzę w kucki i jem pilaw
umkła mi ta piękna chwila
został tylko song debila
hej, o hej!

dmucha ten co się poparzył
wierząc że się jeszcze zdarzy
w końcu zawsze wolno marzyć
hej, o hej!

wierzę więc w kolejną chwilę
gdy się wierzy żyć jest milej
nawet gdy się jest debilem
hej, o hej!

liczba komentarzy: 30 | punkty: 32 | szczegóły

Stefanowicz, 8 lutego 2012

Thanatos - J.Malczewski 1898-1899

czekałem – jesteś,
dyszałem – przyszłaś.
lekko, zmysłowo, jak po pieszczotę.

w ujęty zielnie,
późny międzyczas
i z blaskiem, który barwi cię złotem.

a maj jest przy nas,
we mnie październik,
weźmiesz mnie zaraz w siebie głęboko.

błękit ugina
bzy w dół do ziemi,
na którą broczysz sukni posoką.

a tutaj hałas.
to pies cię wita,
z grzbietem wygiętym psią jego trwogą.

a przecież z ciała
spokój ci czytam.
na kogo warczysz kundlu, na kogo?

jesteś nieśpieszna,
masz czas – ty jedna,
a ja tak chciwie sięgam po ciebie.

czy jesteś piękna,
lekka, zaśpiewna?
milknę zdumiony, nie widzę, nie wiem.

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/56/Malczewski-Thanatos.jpg

liczba komentarzy: 24 | punkty: 24 | szczegóły

Stefanowicz, 26 grudnia 2011

wiersze niemiarowe - Macondo

odejdźmy tam gdzie jest inaczej
zabierzmy sobie nie za wiele

zmyślonych pragnień i tłumaczeń

możemy się poruszać śmielej
w kieszeniach wszystko jest co znaczy
ciszą pisany głośny temat

jeszcze możemy więc odejdźmy
a drugiej szansy przecież nie ma
samotność tyje drwi i patrzy

daleka chwilom zapomnienia
odejdźmy tam gdzie jest inaczej

i wszystko jest a nas tam nie ma

liczba komentarzy: 16 | punkty: 18 | szczegóły

Stefanowicz, 8 listopada 2011

jesienne zaoknie - jeden z najpiękniejszych wierszy o jesieni :)

ognistość pawi się za oknem
i wyjaskrawia tak rzęsiście.
a ja tu stoję, ja tu moknę
gdy z tamtej strony płoną liście.

tam chodnik błyszczy samospłonem,
gdy oto po tej stronie szyby
kurzowe pyłki ust milionem
szemrzą i wszystko jest na niby.

nic nie zapali się wśród sprzętów
tonących w rzece codzienności.
i brak tu tchu i argumentów.
zabraknie wkrótce przytomności.

a tam pożarzą się płomienie,
broczą chodniki rdzą czerwoną.
i nie wiem – fakt to czy złudzenie,
a tak ochoczo bym tam spłonął.

liczba komentarzy: 27 | punkty: 27 | szczegóły

10 - 30 - 100