Latest items:

Poetry

	rafa grabiec
	PROFILE About me Friends (8) Books (1) Poetry (583) Prose (6) Photography (96) Graphics (21) Diary (21)

latest best rating most commented

rafa grabiec, 14 june 2012

imitacja chwili

nie osiągniesz mnie radarem
(to zbyt kobiece)
moja autostrada pluje strzałą

zakręty zawieszone na łokciach
uciekają znad schroniska serca

mężczyzna nie wyciera strachu w gałęzie
mężczyzna musi wiedzieć że nie ma na to czasu

number of comments: 14 | rating: 7 | detail

rafa grabiec, 13 june 2012

***(może)

To nie jest tak, że
z tymi wierszami można porozmawiać.
Gdyby zostawić je z ciszą w wygodnym fotelu. Może
w ciepłych skarpetach. Spokój
dałby im jeszcze parę lat życia.

number of comments: 3 | rating: 4 | detail

rafa grabiec, 12 june 2012

żółw

zrodzone na rzeź
dzieci
gapią się na ulicy

on
wyzuty z pragnień
bez wartości
odżywczych
i godności osobistej
w stanie nieważkości

pudełko z marzeniem
o dobrym człowieku
ukryte
we własnym widzimisię

number of comments: 4 | rating: 10 | detail

rafa grabiec, 11 june 2012

czysto hipotetyczny

a gdyby tak chcieć prawdziwie
dojrzeć
co na zewnątrz słów
wewnątrz usłyszeć
ze zrozumieniem choćby fragmentu
stóp oddalających się na śniegu
w wiatr zanurzyć ręce
i dotknąć ciało obecnością

number of comments: 6 | rating: 11 | detail

rafa grabiec, 9 june 2012

co z tego że Polska-Grecja 1:0 do przerwy

zaczynam czytać
pauza
wiersz o niewidzialnym słowie
stop
łapię wdech
i na wydechu
wypuszczam pierwsze słowa
przecinek
gdzieś między czytaniem jest przecinek
czytam wiersz
pauza
a wy cholera nie uważacie
tylko czekacie aż się zapowietrzę

number of comments: 3 | rating: 5 | detail

rafa grabiec, 7 june 2012

***(starym kumplom)

upadła i
rozbiła głowę
aż pękła czaszka
na krawężniku
zachwiał się świat

analogicznie

wychodzili i
śmiali się z siebie
dopóki nie
wsiedli do samochodów
i odjechali
każdy w swoją stronę

number of comments: 2 | rating: 5 | detail

rafa grabiec, 6 june 2012

człowiekowi

nie dziwię się śmierci maszyny
kto chciałby służyć człowiekowi

nie dziwię się śmierci psa
kto chciałby być przyjacielem człowieka

nie dziwię się śmierci człowieka
kto chciałby być człowiekiem

number of comments: 0 | rating: 2 | detail

rafa grabiec, 5 june 2012

lot wytrącony z równowagi

pokoje hotelowe widziały więcej zmartwychwstańców niż
cała defilada ukrzyżowanych dotyków
jak gąbka wchłonęły rozmowy
jęki i cienie na ścianach
zastygłe źdźbła czasu
i miłość na skrzydłach żaluzji
rośnie wraz z pajęczyną

number of comments: 2 | rating: 6 | detail

rafa grabiec, 4 june 2012

małe porażki bolą najbardziej

Julka wyszła z klasy
z płaczem
pod pachą
niedokończona praca
nie zawiśnie na tablicy ogłoszeń

number of comments: 3 | rating: 9 | detail

rafa grabiec, 3 june 2012

gniazdozbiór

obojczyk prawdy zastygł
na stelażu opowieści
rosną skrzydlate słowa

co przyniesie wiosna
z zadartym nosem
dziewczyna

i parki pełne piskląt
odkryją liście