18 november 2013

koziorożec

Po rozżarzonych węglach w półpłynne wrota baśni –
ledwie słyszalne kliknięcie – i maleńka zapadka uruchamiała szyfr, 
zamieniając pojedyncze impulsy w kawalkadę dziecięcej radości.
 
Miedziany pieniążek wrzucony do kryształowej studni.
Plusk! – Za twoje myśli wszystko co zechcesz: księżyc i słońce i gwiazdy... 
Z zegarmistrzowską precyzją kolejne światy rozpadały się na fraktale, 
– wtedy jeszcze nie rozumiałam ciekawości zamkniętej w tak drobnych palcach.
 
Zapadnięte oczy chodzącej lalki – 
miała długie włosy i ręce za które dawała się prowadzić, 
mechanizm okazał się zbyt kruchy.
 
Zerwane struny gitary… i blizna na czole noszona z godnością, 
druciki wystające z kalkulatorów, radia tracące głos, 
dźwięki trzeszczącej taśmy z zapisem – a ja lubię tam gdzie jest brudno.
 
Kiedy strumień suszarki brał górę nad zupą ogórkową,
wszystkie te siostrzane obawy miały sens, bo przecież
kaleczyłeś stopy szkłem, rozbijałeś kolano czy łamałeś obojczyk.
 
Uwielbiałam te twoje cyrkowe akrobacje i leśne wycieczki
z podglądaniem saren. 
 
Migawki zdarzeń wpisane w zębatki rozpędzonych rowerów, 
wyhamowywanych nie w porę; stępione ostrza łyżew, połamane narty, 
matczyny flakon, którego nie dało się poskładać. 
 
Całe galaktyki wspólnych potknięć,
i jednocześnie odłamkowa pamięć skazująca na strzępy,
boleśnie kłująca ciszą i zamazanym tłem.
 
Adapterowa igła wciąż zacina obrazy, 
gdy ja w twoich oczach odkrywam
zawsze ten sam kosmos.


number of comments: 14 | rating: 10 |  more 

alt art,  

w rozmazanych pikselach dojrzewają..

report |

Tomek i Agatka,  

w rozmazanych pikselach dojrzewają do pustki...

report |

Tomek i Agatka,  

osowiałe poranki tracą kontur i gniją/ w rozmazanych pikselach dojrzewają do pustki/ płochliwe drżą w półmroku jak migotliwe chochliki/ kulą się jeżem z chłodu i depresyjnie skwierczą/ pod otuliną leśnej darni/.................................. http://truml.com/profiles/80252/poetry?page=3

report |

Tomek i Agatka,  

Wszyscy powoli dojrzewamy do takiej pustki. Alt Arcie, wyczuwam, że byłeś i tu i tam, po stokroć Dziękuję za Twoją obecność. Pozdrawiam ciepło : ) Agnieszka

report |

alt art,  

przecie mnie się nie dziękuje..

report |

Tomek i Agatka,  

Alt Arcie, ależ oczywiście, że się Dziękuje, i to bardzo, bardzo! A zatem czynię to jeszcze raz z ukłonem i dygnięciem, tak jak to tylko najpiękniej tomgatek smok potrafi;) Pozdrawiam radośnie : ))

report |

Hania,  

plusk...

report |

Tomek i Agatka,  

Haniu pozdrawiam z radością. Buziak :*

report |

Hania,  

Buziak:) zaraz po plusku:)

report |

Darek i Mania,  

skąd ja to znam ; rower, łyżwy, narty, gitara bez strun, popsute radio itd jeszcze był wywrócony stary kredens z talerzami i szkłem w kuchni bo na nim były olbrzymie wafle, pocięte skrzypce pradziadka zdjęte z zabytkowej szafy ze świecznikami i rzeźbą .. zatrzymało i wspomniało się :)

report |

Tomek i Agatka,  

Darku, pomimo iż to dzieciństwo nie było usłane różami bez kolców, i zawsze jakaś burza z gromami wisiała w powietrzu, to jednak, kiedy podążam w tamtym kierunku, a robię to codziennie, dziękuję w myślach, że nie jestem jedynaczką, troje braci to skarb, smutek mnie ogarnia, że moje dziecko już tego nie doświadczy, z bogactwem tamtych dziecięcych dni spędzanych w codziennym rozgardiaszu razem - ramię w ramię, wypełnionych od małego obowiązkami, ale przecież i wspólną zabawą, wycieczkami, może troskami, ale i szczerą radością i uśmiechem - z tym wszystkim idzie się w życie o wiele raźniej. Procentuje i dodaje sił. I tak jak nie ma dnia, żebym nie myślała o swoich braciach, tak nie ma chwili, żebym nie pamiętała ich właśnie takimi, jakimi byli dawniej (w tych smarkatych latach) I żaden kontakt nie potrafi zdziałać tego, żebym nie spoglądała w ich twarze inaczej, jak widząc te dziecięce rysy i ciekawość zapisaną w oczach. Ta właśnie ciekawość wszelaka sprawiała, że często pakowaliśmy się w rozmaite tarapaty, ale przecież takie są właśnie dzieci, że muszą same wszystkiego dotknąć i doświadczyć. Nie zliczę wybitych szyb, luster, były spadające meble, połamane palce, obojczyki, zszywane czoła, brody. Sama mam taką bliznę po prawej stronie czoła, sporą - po walce z bratem o gitarę właśnie, poprawioną później o kant przedpokojowego rogu, bliznę pod wargą, a także na łydce - od zębatek dziadkowego roweru, trzeba było to wszystko przeżyć, żeby po czasie wspominać z uśmiechem jednak i tęsknotą do tamtych szczeniackich chwil, błogo było być nieświadomym co przyniesie dorosłość. Jakże różnią się te światy od siebie, Dzisiaj, kiedy wokół jest wszystko, czego dusza zapragnie, tęsknimy za tamtym spędzaniem czasu, bo nawet kiedy gasło światło w pokojach, były jeszcze pukania przez ścianę i nocne schadzki, długie rozmowy i opowieści, na ile tylko pozwoliła nasza wyobraźnia. Pozdrawiam ciepło i Dziękuję pięknie : )

report |

Wieśniak M,  

jest w naszej przeszłości wspólny mianownik, czy dla przyszłych pokoleń też przeszlość pisana będzie wspołnym kodem?:))

report |

Tomek i Agatka,  

Myślę, że dla każdego kolejnego pokolenia ten kod jest inny, wierzę jednak, że wspólnym mianownikiem będzie zawsze potrzeba bliskości i rodzinnego ciepła, zrozumienia i życzliwości, oparcia i poczucia, że nie jest się w rozmaitych życiowych momentach samemu na tym świecie. Wieśniaku, Dziękuję i pozdrawiam radośnie :))

report |

Tomek i Agatka,  

Duszku, Dziękuję ślicznie za czytanie i pozostawiony ślad. Pozdrawiam serdecznie. :)) Agnieszka.

report |



other poems: to nie jest wiersz o kasjerce, Śniło mi się, że namalowałeś dla mnie kruka., z wyśnień, Agatka wiąże kokardę, przytul się ptaszku, ach jak pięknie jej nie ma -, to będzie wiersz łkany, to bolesne wracać do tych wszystkich wspomnień, makijaż na niepogodę, ostemplowane, piąta pora roku, w mojej baśni o chłopcu, rozszumiało się dziecku w głowie, że je ktoś pokocha, znamienny brak walizki, śnisz las, kruk w moim śnie ma twoje oczy, mówisz dobranoc i przesyłasz serce, jak brzoza, z daleka, i żeby była wszelka jasność!, dziecko. latarka. most, nie potrafię myśleć o nas osobno, tam gdzie gęstnieje mgła na kładce, Agatko, spójrz, list w zielonej butelce, jestem. jesteś, brąz jest w trzeciej puszce, nie pomyl, druga to żółty, powiem Ci kiedyś, jestem kobietą rozlewającą wino, w domu ze snu już dawno nikt nie mieszka, kiedyś Ci zniknę, Dell'Arte, zielonookiej, bywa, że, niedosiężnik, z rąk do rąk, z plisy na plisę, drobina pyłu, Klara, jakoś się trzymam, poza tym, jak gdyby nigdy nic, capu cap, za siódmym z sedn, burgund (w odpryskach), szum tła, szast-prast, oczekiwanie, żeby nie przenieść myśli w inny wymiar, ukołysania, chroma-t, 06.17 tony i przełamania, świerkowa kołysanka, jest taka chwila, zapadam w ciszę, złotowłosej, 05.51 migawki i śnieżenia, kołatania, bez tykań (strzałka na szóstą. anioł struś), potrzaski i pól przewężenia, 03.33 rozgałęzienia, Szkwał, pamięć kroków, migawki (z rozpamiętnika), przebłyski kwietniowo-majowe, limeryk kupiecki, hematyt, wahadła i odpryski, w zanadrzu, koziorożec, pętlenie, kwalifikant, zagajniki, makowe ziarenko, daj kroki dwa to tylko las, przewodzenie. niestabilność geometryczna pasm, Echa osiedlowych uliczek, fidrygałka* księżycowa zalewajka, chłonne wnętrza, ----trzęsacz po`ranny----, zdrowalizacja i bałuszy pytąg żumę guje, muszkatuł, zimowy humor, sumiaste tango, [o-s-t-r-z-y] gięcie, Nocą się zakradam, Na Stoku, bilans, danse avec les turbulences, nie samym chlebem, nic - to - jesień, śnie-dzieją trawociągi pola łąki zawodzą, -w-e-r-s-a-l-s-k-a kawa, proszę pana, Tą samą kostką wybrukowane, Dziki SAM i trzy zajączki, gramatyczne poprawności, świerszczyk,

Terms of use | Privacy policy | Contact

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


contact with us






Report this item

You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1