Poetry

	Robert Hiena
	PROFILE About me Friends (7) Poetry (267)

latest best rating most commented

Robert Hiena, 21 january 2022

Iteracja ciszy.

Zatęchły szum - mdły zapach pustki
Przewleczony pod kilem,
plecy zdarte o własne myśli
wzburzone brakiem kierunku.

Zmęczenie materiału - trzeszczy
jak drewno w czarnej kopalni

w naturalnym procesie samozniszczenia.
Natura nie lubi pustki.

...

Zmęczenie materiału - pęka
jak struna, skatowana szarpaniem

Jeszcze tylko trochę.

number of comments: 0 | rating: 2 | detail

Robert Hiena, 19 october 2021

Zmurszałe cegły ścian...

Pustostany wieją chłodem
zza zamkniętych oczu,
pociągasz nosem -

Dzisiaj łez nie będzie.

Wdech - pauza -
drżącymi dłońmi
przebierasz palcami
liczysz dni, noce
i scenariusze.

Wydech.

Jeszcze trochę cierpliwości.

Jeszcze trochę.

number of comments: 2 | rating: 3 | detail

Robert Hiena, 15 october 2021

Pulsujący ból głowy

Pustka
.
.
.
Upchane watą-pakułami,
Starymi gazetami
których nikt nie czytał.

Zalane żółcią spękaną
kurzem spowite
"wiadomość dnia".

Dudniący szum ciszy,
mdły ucisk pustki
.
.
.
Dlaczego?

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Robert Hiena, 23 october 2020

Trzecia Dekada

W ciepłym zapachu
światła księżyca.

Cichym szelestem
zimowych liści

fantomowych

przysiadłem na skraju drogi.

To wszystko wydaje się
znacznie lepsze, w głowie
wepchnięte

gdzieś w komfort
...

Błoto z butów nigdy nie zejdzie,
zniesione z lasu, do którego

boję się wyruszyć.

number of comments: 1 | rating: 3 | detail

Robert Hiena, 12 october 2020

Stukotem palców

Przymknął oczy i parsknął
pod nosem licząc na palcach

raz, dwa, trzy.

I się skończyły.
.
Długie cienie zalęgły
na półkach, głowie
w duchu, logice

Czy to wszystko
ma jakiś koniec?

Przymknął oczy i westchnął
pod nosem, licząc na siebie.

number of comments: 1 | rating: 4 | detail

Robert Hiena, 16 may 2018

Gdybym umiał, to by problemy nie istniały.

Jak się czujesz, idąc
kiedy kroki stoją w miejscu
zabetonowane własnymi błędami

Zapchane rury swoich myśli
myślami cudzych myśli
zatęchłe i łatwopalne

Masz ognia?

Stawiam krok przed siebie
beton nie pęka - dobra robota
wytrzyma do śmierci.

Trzeba o tym pamiętać.

I iść dalej.

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Robert Hiena, 10 october 2016

Zło konieczne // dla D. III

Podano na tacy
(ze złota i ropy)
przerzuto i wypluto
(kiedyś się nauczy...)
by wytrzeć Konstytucją
(zna ją każdy!)
i zetrzeć ją w proch
(a media milczą?)

W alternatywie zdarzeń
(jak z lustra)
zakreślono krzyżem
(przydatny wynalazek,)
plany stawienia
(niech żyje rewolucja!)

Ściany - zbudowanej
(z fałszu i uśmiechów)
Przed którą wszyscy
(ja też?)

Staną rzędem
(...)
I wyszepczą swe słowa
(...)
Których nikt nie chce słyszeć.

(koniec?)

...

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Robert Hiena, 10 october 2016

Monochromizm // Dla D. II

Spaleni w słońcu własnej hipokryzji
przyjmują baty z ludzkiej głupoty
człapiąc przez rozległe pola

marzeń o byciu ślepym.

W szeleście kajdan swoich ograniczeń
wbijają kule w mięso swych braci
krzycząc do lustra czyja to wina

winiąc świat za bycie ślepym.

Ciągnąc za sobą słowo zwątpienia
w uśmiechu patrząc na płonące ściany
zbudowane z nadziei i marzeń tych

którzy nie chcieli oślepnąć.

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Robert Hiena, 10 october 2016

Setne Imię // Dla D.

Spod złotych kopuł
prosto pod rynnę.

Sparzeni marzeniami
świata idealnego -
pozbawionego elementu

niespisanego Słowami.

Rozdarci w chaosie
spoglądają za mury
łamiąc swe karki
i stygnąc w lepiankach

Własnej - Naszej - Wszystkich

Ja-Wiem-Lepiej.

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Robert Hiena, 9 october 2016

Szukanie prawdy w zdrapkach z kiosku

Gniewnie spogląda w obicie
w krwi w lustrze za ścianą
spowite nićmi fałszu istnienia.

A pomyśleć że na początku
to wszystko miało JAKIŚ sens.

Polizał palce w nadziei wyczucia
czy koszmar mija, czy się zaczyna

Zatracając się w spazmach codzienności
radząc sobie z nią nie lepiej niż
rybak walczący z suszą.

...

fin?