Najnowsze prace:

Poezja

	ratienka
	PROFIL O autorze Przyjaciele (69) Poezja (153)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

ratienka, 8 kwietnia 2013

Rzucanie kamieniem w rozbuchany chaos

nim zaczynał się splot zwykłych przyzwyczajeń
po kocich łbach powoli toczyły się czyjeś łzy
zmywały omszałą obojętność

zawsze w tym samym palcie połatanym
złudzeniami i wiatrem z bezbarwnymi
źrenicami złamany na pół

każdego dnia mija uliczki prostujące zakręty
potykając się o ciekawskie spojrzenia
w butach nie do pary

nie wie że każdy jego krok rozbijany echem
zostaje nieodzowną częścią
pokręconych losów

liczba komentarzy: 81 | punkty: 39 | szczegóły

ratienka, 12 listopada 2013

Pomiędzy echem tego co było

Zachwycona panoramą  na leśnym dukcie,
listopadową ciszą wchodzę
w nieuniknioność.

Trzeba pozbierać myśli rozrzucone,
by bezrozumnie
nie zakiełkowały poza trafne skojarzenia.

Ostrożnie stąpam  nie rozdeptując monologu
rozsypanego  na mchach,
zmieniającego się w przywoływanie ciebie.

Drzewa nie chcą wypuścić mnie z kręgu,
zagarniają gałęziami.

Zaczynam rozumieć dlaczego
tu jestem.

liczba komentarzy: 78 | punkty: 38 | szczegóły

ratienka, 23 maja 2013

Wszystkie chwyty dozwolone

przyczaiła się jak do skoku wie
że nie będzie łatwo stłumić w sobie
dławiącego niespełnienia

od dawna wymyśla nienaturalne gesty
różne sztuczki i usiłuje zręcznością
sztukmistrza wylansować imaginacje

w których niepostrzeżenie zdobywa
wymarzone czerwone pantofelki

małej dziewczynce zasupłanej
w dorosłość

Dla Veronic z uśmiechem. :))))

liczba komentarzy: 71 | punkty: 28 | szczegóły

ratienka, 21 stycznia 2013

Poletko białych tulipanów

Mglisto szaro za oknem
schowane w chmurach słońce
znieruchomiałe mrozem drzewa.
Kłótnie wróbli z wronami
kradnącymi pokarm z karmnika
rozrywają ciszę  ukrytą w pejzażu.
Kot siedzący na progu przygląda się
z na pozór znudzoną miną
zastanawia się jak iść by łapki
zimna nie dotknęły i pięknej czerni
nie zgubiły w dziwnej bieli
co dla moich oczu rzucona
od niechcenia w przydymioną zieleń
jest łanem kwitnących zimą tulipanów.
Zdziwienie wyolbrzymia twoje oczy.
Muszę wyczarować kwiaty
a ich zapachem otulić się jak szalem.

liczba komentarzy: 70 | punkty: 42 | szczegóły

ratienka, 28 lutego 2014

Nie wiem co powiedzieć

piszesz o moich oczach
jakbyś je co dzień witał uśmiechem
widział chochliki tańczące
pod wpływem chwili

zagubiły się w chaosie przebytych lat
to nie ta sama osoba o spojrzeniu
- piwnego koloru -
co prztyczkiem w nos losowi
torowała drogę nie tracąc nadziei

posyłasz mi słowa wirujące
zapachem wiosny rumieńcem lata
i muzyką dla moich uszu –

drażnią ciszę

liczba komentarzy: 64 | punkty: 35 | szczegóły

ratienka, 8 marca 2013

Taniec na linie

On –
mówi i mówi ale słowa
rozsypują się jak ziarnka piasku
w codzienności

Zawieszona
między przeszłością a przyszłością
na migotliwej linie przesuwa się –
Ona

liczba komentarzy: 63 | punkty: 33 | szczegóły

ratienka, 24 września 2014

Poszukiwanie

Niedbałym ruchem odsuwasz powracające myśli.
Kreski pośrodku czoła i to niewidzące
spojrzenie mówią tak wiele,
chociaż nie wypowiadasz ani jednego słowa.

Jak dwa bieguny lub dwie twarze księżyca
zbliżamy się do siebie, oddalamy.

Nie umiem odnaleźć drogi w którą miałam się udać.
Nie rozpoznaję miejsc, wszystko jest nieznane.
Próbuję dosięgnąć twego wzroku, nadaremnie.

Przedzieram się przez mgliste okolice, prześwity,
gdzie domy szczerzą rozbite okna, pobrzękują rdzą.

Pusto i cicho. Nie widać horyzontu ani ciebie.
A byłeś wyraźny, rzeczywisty, oddechem
łaskotałeś moją twarz.

Tylko niebo odbija się wrześniową mżawką.

liczba komentarzy: 60 | punkty: 30 | szczegóły

ratienka, 11 lipca 2014

Kolorowe wizje

w środku nocy między ciszą
a śpiącymi ścianami zapach
kawy eksploduje

co powoduje nagły zwrot myślenia

wracam do ciebie nie po to
by wchodzić w rany

bez odwracania kota ogonem
składania ust w sztuczne uśmiechy
wywracania oczami

chcę otworzyć kluczem wiolinowym
krużganki twoich myśli

lipiec 2014

liczba komentarzy: 60 | punkty: 31 | szczegóły

ratienka, 5 października 2013

Bez zasłony

Zniknął sielankowy pejzaż z ekranu naszych oczu
nim zdążyłam wydrzeć pamięci.

Drzwi do tamtego – wczoraj,
zatrzasnęły się z hukiem.

Zabarwione latem wrzosy chowają
chwile – uciekinierki.

liczba komentarzy: 53 | punkty: 29 | szczegóły

ratienka, 1 lipca 2012

* * */ W ramionach tuli świat /

W ramionach tuli świat
nie zawsze dla niej
życzliwy
Maria Magdalena Weronika

- Ta wariatka
znowu szczęśliwa
jakby wygrała w totolotka
(tak mówiono)

A jej wystarczyło
że synek przyniósł
bezdomnego pieska
szóstkę z matematyki

Skończyła sąsiadce
sweter na drutach
list od córki dostała
w ogródku zakwitła
róża

Maria Magdalena Weronika
zawsze wymiecie smutki
włosami
okryta chustą pokory

liczba komentarzy: 52 | punkty: 23 | szczegóły

ratienka, 5 czerwca 2013

Za zakrętem

Przerzucam myśli na drugą stronę
mostu. Smukłe trawy przesłaniają dolinę
spotkań gdzie wszystko zaczyna się
niedopowiedzeniem

a kończy zaskakującym meandrem
w perspektywie nierówności wzlotów
i upadków. Rozbijana szeptem rzeki mgła
swobodnie prowadzi wzrok do celu.

liczba komentarzy: 51 | punkty: 29 | szczegóły

ratienka, 16 września 2013

Przerwana nić Ariadny

Rozwijam myśli pozbawione wyrazu, dostrzegania barw.
Wężyki światła wiją się przede mną, tańczą,
podrygują, koniecznie chcą uwieść uwagę.

Jestem przed wejściem do mrocznych korytarzy.
Odciśnięty ślad, jakby twojej stopy. Decyduję się
na chłód i ciemność.

Gdzieś, poza osią czasu słychać toczących
pod górę kamienie, ciężkie oddechy i nagle poryw
huraganu, zmiata mnie z obranej drogi.

Spijam rosę wieczoru, z zachłannością dziecka.

wrzesień 2013 r.

liczba komentarzy: 50 | punkty: 27 | szczegóły

ratienka, 12 września 2012

Jesienny liryk

Popatrz –
na ciemnych splotach korzeni
zastygła salamandra
broszka dżdżystego dnia
wpisana
jak nasze imiona
w tło jesiennego pejzażu

liczba komentarzy: 48 | punkty: 35 | szczegóły

ratienka, 8 października 2012

Ślady jesieni

jak za dotknięciem różdżki kolorowe liście
spadają cicho w dni
powszednie

na parapecie
deszcz wystukuje rytmicznie
staccato

szukam twoich oczu w powietrzu zamglonym
jak lato zielonych i ciepłych
jak ono

na szybie kropla –
na moment zastygła w kształcie serca
w okno zastukała gałązka bezlistna

a wiatr coś bez sensu plecie coś szepcze

liczba komentarzy: 47 | punkty: 41 | szczegóły

ratienka, 3 marca 2013

Wspomnienie

Byłam – samotną plażą
złocisty piasek przesypywał się
parząc palce umykał

I niebieskość jaśniała jakby powietrze
bławatkami rozkwitło
pachniało wodorostami solą

A od tego lustra lekko falującego
odbijały się moje myśli
nawet wiatr psocić przestał

Przyniósł mi pokornie perłę słońca
i pocałunki twoje
w małe muszelki zaklęte

liczba komentarzy: 46 | punkty: 34 | szczegóły

ratienka, 1 listopada 2012

Data

Brama wiecznej ciszy
szeroko otwiera podwoje

W rydwanach strojnych
kwiatami przejadą nasi bliscy
ubrani w listopad

Znowu zapłoną wspomnienia
rozszepczą się łzami
tęsknoty pokornie chyląc się
nad przemijaniem

liczba komentarzy: 45 | punkty: 30 | szczegóły

ratienka, 18 grudnia 2014

Dopadły mnie czarne motyle

harcują wokół mojej głowy wykonując
jakieś dziwne figury
nowoczesny taniec lub fristajl

wyfrunęły ze źrenicy ni stąd ni zowąd
w słoneczny dzień
i buszują w otwartej przestrzeni

grając na nosie zdziwieniu drażnią myśli
przyzwyczajone do tęczowej barwy

nie przerażają kolorem wiem że odlecą
kiedy przyjdzie pora na sen

liczba komentarzy: 45 | punkty: 23 | szczegóły

ratienka, 20 czerwca 2014

Tam gdzie bezpiecznie

poza mną cienie kłujące horyzont
drogowskazy bez znaków

kamienne pustynie upstrzone kałużami

biegłam i biegłam uciekając
od własnych myśli

przez ścianę mgły i okaleczony las
wprost do sadu

w ciszę smakowo - zapachową
posklejać strzępy tego

co jeszcze dałoby się ocalić

liczba komentarzy: 42 | punkty: 23 | szczegóły

ratienka, 14 sierpnia 2012

Do widzenia letnie dni

Najlepiej spacerować po wrzosowiskach
rankiem
gdy okraszone rosą
są czyste w pajęczej przędzy

Kiedy mienią się w słonecznych
soczewkach
bawią leśnym echem
jakby obłok motyli osiadł na polanie
przypadkiem w pogoni za dniem

Do widzenia letnie poranki zrywające
sen bezkarną wesołością ptaków -
pełne obietnic
żegnajcie gorące popołudniowe wzdychania
do tego co nie było nam dane
i wieczory porzucone na drogach bez powrotu
do zobaczenia

liczba komentarzy: 41 | punkty: 26 | szczegóły

ratienka, 7 listopada 2014

Jutro czasem przychodzi zbyt wcześnie

Wsuwa się niezauważone jak złodziej,
kradnie spokój, zatruwa powietrze i niemożliwe
staje się oczywiste, choć nie do uwierzenia.

Jeszcze dźwięczą słowa - „twoje wiersze smakują mi
jak rolada, kluski śląskie i modro kapusta”.
W węgielkach oczu, zapalały się figlarne ogniki.

Nie trzeba było odkładać rajzy do Moskwy na wczoraj,
nie kupisz matrioszki, nie zagubisz się z żoną
w uliczkach, gdzie śpiewne dumki słychać.

Gorycz rozlała się po strofach wierszy.

listopad 2014.

Pamięci Michała Wodeckiego

liczba komentarzy: 41 | punkty: 20 | szczegóły

ratienka, 21 stycznia 2013

Wiatr pomarańcza oko drzewa w biel wtrącone

Kiedy we wszechobecnej bieli grzęzną
z trudem rozbiegane spojrzenia
goniące ślady stóp
w chłodzie zastyga oddech i myśl

Potem powraca potulnie jedno i drugie
wtulając się w labirynt komórek mózgowych
Jawi się sen rozgrzany kolorami
gdzie wszystkie sceny układają się
w realną całość

Na białej plamie zaczyna wirować wiatr
wokół oka drzewa
czujnego na każdy ruch powietrza
na bezdech pomarańczy porzuconej niedbale
na szept słów zaplątanych w konarach

Wymalowany przez wyobraźnię obraz
ląduje w galerii pamięci

liczba komentarzy: 40 | punkty: 22 | szczegóły

ratienka, 21 grudnia 2012

Maratończyk

biegnie pod wiatr usiłując
zgubić
strach zaciekle świdrujący
czaszkę

horyzont faluje
amarantową egretą
daleko od zamierzonego
celu

bez tchu prawie
dobiega nocnych szelestów
słysząc
w zgrzytliwych dźwiękach
chichot spóźnionego
zegara

wyciśnięte z życiodajnych
soków ego
z ulgą poddaje się dotykowi
światła sączącego się z grzbietu
ciszy

liczba komentarzy: 39 | punkty: 27 | szczegóły

ratienka, 29 października 2012

To nic

że drzewa nagie
wyszły zza ram krajobrazów
wyrzucając ramiona
szarugom i zimnym
wichrom

ptaki zapomniały śpiewać
a tylko marzą o słońcu
szukają przygody
za krawędzią naszego wzroku

białe bywa czarne
i na odwrót
świat staje na głowie
oniemiały ze zdziwienia

jesteś treścią w zgiełku
wydarzeń
reszta –
to nic

liczba komentarzy: 39 | punkty: 24 | szczegóły

ratienka, 8 marca 2013

Przedwiosenny spacer

Drzewa jak posągi spoglądały
z góry na opustoszałe
ławki i w ukłonie zgięte
karłowate sosny

Kręte alejki goniły z małą
wiewiórką odchodzące echa
kroków roztańczone cienie
rozbawione ptaki

Rozzłocone południe kipiące
przedwczesną wiosną wplotło
się w nasze dłonie podpatrując
ich pocałunki

liczba komentarzy: 38 | punkty: 25 | szczegóły

ratienka, 18 czerwca 2012

* * * / Czekam /

Czekam
na powrót utraconych nadziei
odjechały ekspresem
myśli
w niewiadomym kierunku

liczba komentarzy: 38 | punkty: 21 | szczegóły

ratienka, 10 września 2012

Aluzje

Mówią – postać niepozorna
a nie wiedzą
że to licho ukryte w skorupce

Istota niepokorna – mówią
nie zdając sobie sprawy
że depczą świetlika
zagubionego w jaskrawości poranka

liczba komentarzy: 37 | punkty: 27 | szczegóły

ratienka, 26 sierpnia 2012

List ze Śląska

Dopala się lato
ulice brną w chaosie
kurz mgłą okrywa
krajobraz tylko słońce
nie straciło barwy

Penetrując okolice
po plamach żółci zieleni
i wrzosu stanęłam nagle
przed suchym lasem

jak Niobe w boleści

liczba komentarzy: 35 | punkty: 29 | szczegóły

ratienka, 28 marca 2012

Orzeł czy reszka

na stacji bez nazwy
na bezludnym peronie
znak czyjejś obecności –
nadgryzione jabłko w zakurzonej panierce

pies z wyleniałą sierścią nieufnie rozgląda się wkoło
czeka na kogoś
a może na pociąg by jechać w nieznane

wierzyć czy nie wierzyć w przeznaczenie
w miłość co przychodzi i odchodzi
w młodość co spieszy się ku dorosłości

w dorosłość niespieszącą - by się zestarzeć
w starość bez jarzma pogardy
chwilę która nie pozostawia śladu
i w ciebie
chociaż jesteś obok

orzeł czy reszka

liczba komentarzy: 34 | punkty: 19 | szczegóły

ratienka, 12 maja 2012

Namaluj mi

Namaluj szczęście
chcę je zobaczyć
zatrzymać
nie oddać nikomu

Namaluj proszę
szum rzeki
śpiew drzew
i przeogromną radość
Tęsknotę – co lotem sokoła
wznosi się ponad słońce

Miłość – spadającą
jak grom
nie niszczącą piorunem
serca
Przyjaźń – odporną
na kataklizmy

Zamaluj wszystkie życiowe
blizny
potrafisz jeśli zechcesz

liczba komentarzy: 34 | punkty: 16 | szczegóły