Najnowsze prace:

Poezja

	RENATA
	PROFIL O autorze Przyjaciele (122) Kolekcje Poezja (1247) Proza (22) Fotografia (218) Pocztówka poetycka (34) Dziennik (96)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

RENATA, 15 stycznia 2017

nałożnica

weszła mu do łóżka
rozebrana całkowicie
nałożył ją na widelec
smakowała wyśmienicie

liczba komentarzy: 4 | punkty: 5 | szczegóły

RENATA, 14 stycznia 2017

żadnych łez na moim pogrzebie
gdy mnie spuszczą do ziemi
to znak
że dotarłam do celu

toczy się życie
to przystanki
momenty
srtach rozpacz

toczy sie życie
to wybory
śmiech i chichot

wśród tylu dróg można wybierać
by żyć pełną parą i by plomień nie zgasł
by krew się nie przelała i ucho od dzbana nie urwało

każde ciało było kiedyś młode
tak mówia podszepty

liczba komentarzy: 5 | punkty: 7 | szczegóły

RENATA, 5 stycznia 2016

stan skupienia

cudu chciałeś i rozśpiewanej duszy
wśród wieczorów gdzie głupie świerszcze
w trawie grały budujac ciepłe domy z dźwięków
łagodnej muzyki tyle chciałam ci powiedzieć szeptem

a ty tak lubisz mój dotyk głaskałeś
moje włosy karmiłeś mnie sobą
chroniłeś od wiatru czapką

mój grzeszny chaos
tam być musiał
w czasie
gdy serce nie chciało żyć w zgodzie z rozumem

liczba komentarzy: 3 | punkty: 9 | szczegóły

RENATA, 2 stycznia 2016

jesienny eros zabłąkany

to była pierwsza taka jesień
gdy tchnąłeś mnie w życie
do sensu istnienia do przeniknienia
wciągnij mnie w siebie
zabierz w światłość
ku baśniom

to była pierwsza taka jesień
znów piszę ckliwe wiersze
tam gdzie było wino grzane
jabłka szronem obsypane
żar ciał płomień roznieca
do miodu na mych ustach
od Sahary po lody Arktyki

zanim świat nas przeklnie
zanim serce pęknie
jesień stała sie wiosną
i kto kogo bezprawnie zdobył
powiedz

liczba komentarzy: 2 | punkty: 7 | szczegóły

RENATA, 26 grudnia 2015

***151

porozrzucana w przestrzeni
nie mogę się poskładać
gdy wracasz
jestem

liczba komentarzy: 3 | punkty: 8 | szczegóły

RENATA, 26 grudnia 2015

z pamiętnika alkoholika

ręce nie chcą robić
nogi nie chcą chodzić
w głowie diabeł szumi
wódki dajcie ludzie

zaschnięte usta
palce sinieją
w dupie ma że inni się śmieją
sięga niemrawo po kieliszek
bo
tak ukochał szkło
ludzie mówią głupi
ty to potrafisz się upić
niby szkoda cię człowieku
w stanie kompletnego upojenia
w pełnym pokoju
pełna butelka
jest nastrój szczęścia

liczba komentarzy: 19 | punkty: 5 | szczegóły

RENATA, 26 grudnia 2015

sztuka miłości rozkwita w umyśle

szedłeś za moim zapachem
a ja przed tobą nie miałam nic
żyliśmy na granicy światów
jakby jutra nie było
szybkie oddechy
i palce na klawiaturze ciał
gdy niemożliwe staje się
kamieniem węgielnym

ktoś namalował nas z jednej kropli krwi
rozdzielił i wyrzucił przed wiekami
jak stare buty
tylko do tańca obsesja nam została
aż do wypełnienia pustki życia

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

RENATA, 18 grudnia 2015

nakarmiony strachem

ojciec toczył wojny o ziemie
jak na króla przystało choć miał
piękną i pełną temperamentu żonę
aż w końcu zginął marnie pozostawiając
dzieci i Kunegundę na pastwę kochanka
i ludzi złych a siedmioletni Wacław na siedem
chudych lat trafił na wygnanie
w zamknięciu i o głodzie nabawil się
keranunofobii brontofobii gatofobii i toksykofobii

powrócił książę strapiony i męczony obsesjami
matka bierze ślub z kochankiem a młody gówniarz
z Gutą zbyt młodzi na rozpustę i płodzenie dzieci
zostają rozłączeni na parę lat upłynęła woda w rzece
i królowa matka zmarła na grużlicę a kochanek
został stracony i Wacław umiłował sobie zabawy i rozpustę
nie dając odpocząć od rodzenia dzieci i znoszenia jego fobii

po dziesiątym dziecku umarła a Wacław często
ze strachu przed trucizną po zjedzonym posiłku
kazał się wieszać podczas gościny nogami w dół
żeby wywołać wymioty mimo tych depresji
zostaje potężnym królem Czech i Polski
ale koścista śmierć parsknęła grużlicą
i król odszedł w wieku chrystusowym
do krainy wielkich łowów nie zdążywszy
spłodzić drugiej żonie syna

Wacław II [1271-1305]

liczba komentarzy: 1 | punkty: 5 | szczegóły

RENATA, 8 grudnia 2015

czas motyli

z błądzenia po nieodgadnionym
wszechświecie wróciliśmy do edenu
i ta nieboskość ludzka jak słonogorzkie łzy
smutek wyparowuje z ulotnością mgły

a ty
nie żałuj mi tulipanów
róże może dać mi każdy z panów
a ja kwiaty wyrzucę wazon stłukę
i uplotę ci z wierszy bukiet

szelest rozsupłanych włosów na progu
rozgrzanego ciała pocałunek na rozchylonych
wargach sprzedawca serc śpiewa balladę
o szczęściu zakochanych
a ty
jak wariat pieść bez pamięci
jak wiatr co muska księżyc
zdażył się cud na krawędzi
gdy tak spacerowaliśmy w przestrzeń

liczba komentarzy: 3 | punkty: 5 | szczegóły

RENATA, 24 listopada 2015

Marzenka rockendroll

Marzenka rockendroll
jest taka laska jak ciemnoblond
jesli z nią zadrzesz zrobisz błąd
wszyscy ją lubią mąż nosi na rękach
a na imię ma Marzenka

i była zima to ten klimat
czas świąteczny się zaczyna
jak co roku koło bloku
postawiła Marzenka choinkę zieloną

jest tak zajebista jak nie wiem co
piękne łańcuchy i bombek tłok
lecz sąsiad z czwartego piętra
ma psa co przy niej się pałęta

Marzenka mówi
taki huj jak ten gnój
pod moim drzewkiem -znów naleje

powiedz Darun jak to jest
moja choinkA cudzy pies
co za skurwiel zajebany
cały łańcuch obsikany

zrobię zdjęcia nie popuszczę
na sąsiada psy napuszczę
zaśmierdziało w całej wsi
gdy na dwóch nogach przyszły psy

wćsieka się Marzenka sąsiad zajebany
ja tu wszstko mam nagrane
choinka obsikana auto obstane
kutas nie wie z kim tańczy -chcę odszkodowanie

sąsiad wpadł na pomysł krótki
przyszed na zgodę z butelką wódki
lecz choćbyś kupił całą skrzynkę
nic nie wskórasz ja chcę choinkę

sąsiad zdziwiony kasą nie śmierdzi
bo pracy nie ma i w fotel pierdzi
Marzenka glinom straty wylicza
i naliczyła cały tysiąc

nie oprze się o bufet bo zdjęcia mam
do sądu podam bo jesteś cham
jaknie oddasz to odsiedzisz
nie będzie mi pod oknem srał zajebany śmierdziel

jak powiedziała tak i zrobiła
Darun z sąsiadem wypił dwa piwa
potem go odwiózł do więzienia
tak się walczy o swoje cieszy się Marzena