Latest items:

Poetry

	smokjerzy
	PROFILE About me Friends (18) Poetry (378) Prose (17) Photography (127) Postcards (3) Diary (84)

latest best rating most commented

smokjerzy, 21 february 2020

ucieczki

drzewa się wściekły a wiatr
zlał nas po pyskach deszczem
po powrocie do domu pies
zaczął warczeć na drzwi gotów gryźć
gdyby odważyły się po raz drugi otworzyć
kot lucek zwinięty w kłębek
udaje że wszechświat go nie dotyczy
choć przecież wiadomo jak jest
za chwilę zrobię to samo
w puchowym łonie skulony w embrion
zahaczę się pępowiną o sen
potem znów się urodzę ale najpierw
musi przestać padać i wiać
może w tym czasie ktoś zrobi obiad
albo naprawi świat
dobranoc

number of comments: 14 | rating: 10 | detail

smokjerzy, 18 february 2020

twarz

wdowa
po wielu maskach
które
spalił czas

number of comments: 10 | rating: 9 | detail

smokjerzy, 19 february 2020

starzec w cafe przemijanie

siermiężny lot dłoni
w kierunku
wyszczerbionej filiżanki
skrępowany żyłami stwór z wolą
już niezależną od źródła
nieruchomieje
dając się schwytać na moment
mdłej lawie światła
i wątpliwościom czy aby na pewno
ta podróż ma sens
i czy powrót
wciąż będzie możliwy

number of comments: 15 | rating: 9 | detail

smokjerzy, 28 february 2022

schadzka

słońce pod kreską
długie cienie żurawi
flirtują z ciszą

number of comments: 6 | rating: 9 | detail

smokjerzy, 29 may 2019

substytut

o świcie
w półśpiącym ciele
ból szkicuje trasę podróży
ze szczególnym uwzględnieniem
miejsc nieuniknionego postoju na wrzask
aleksander leży na ziemi nad nim okrakiem stoi niebo
i szcza żrącą pustką w wyeksploatowane zbiorniki kojących łez

number of comments: 21 | rating: 9 | detail

smokjerzy, 16 january 2018

kula

zabieram wszystko

przelotną myśl o niczym
spojrzenie dziecka z ulicy zwykłej jak błoto
uśmiech który w czerwcu o szóstej rano
pędził po sennej drodze donikąd
preludium deszczowe
zapach cmentarza
strach
twój głos mamo
gdy niemal wyszeptywaną kołysanką
próbujesz sprawić bym zasnął

jestem martyrologią czasu
zbiorową mogiłą nudnych sekund
macicą dla wciąż odradzającego się chleba
powszedniej śmierci

w nieustającym drganiu
rosnę
znikam
trwam

zabieram wszystko

śnieżna kula
która wbrew ciążeniu toczy się pod górę
pod górę
na szczyt snu i obietnicy

skrzydlata efemeryda nadziei
kamień dla szyi
karkołomny lot na samo dno

gdzie wszystko jeszcze
jest możliwe

number of comments: 23 | rating: 9 | detail

smokjerzy, 16 november 2018

obojętność

być może
udałoby się przeżyć
aż do śmierci
gdyby nie
ten cichy morderca

number of comments: 5 | rating: 9 | detail

smokjerzy, 28 january 2018

aleksander i wiatr

sto diabłów
dmuchało z północy
dachówki fruwały jak jesienne liście
szyby w oknach drżały
pod krzesłem
wtulony we własną sierść pies
udawał że go nie ma

aleksander

wrzeszcząc głośniej
niż przydepnięta łapa kota
wściekły

z piłą motorową w garści

wybiegł z wiersza przed dom
i pociął wiatr na plasterki cienkie
jak pisk myszy

dziękuję
( przeciągając się zmysłowo ) wyszeptala cisza
a aleksander z poczuciem
dobrze spełnionego obowiązku
wrócił do wiersza
gdzie ciepło
miło
i roztańczony ogon psa

cały w piórach

number of comments: 17 | rating: 9 | detail

smokjerzy, 10 april 2018

open

świt - jeszcze jeden
w coraz krótszej kolejce do wyciągnięcia kopyt wiecznego
na wszelki wypadek amen

świtopogląd mocno śpi świtopogląd ciągle śni
my się go boimy my go nie zbudzimy
jak się zbudzi to nas zje

pisklę światła moczy dziób
w nieprzejrzystości szyb
blizny otwierają się jak mięsożerne kwiaty

oto plan minimum - myśl na dziś

nie wyrywać głosów z głowy nie pamiętać
nie pamiętać
nie pamiętać

nie
dla męsko-damskich wojen

nie
dla żółtych dziur bez sera

nie pamiętać

odwijam się z kolejnej warstwy skóry
wylewam siebie z siebie

boli
miażdży
krwawi
wrzeszczy

przeklinam żebra twoje
Paranojo
z których wypełzła pożądliwość Ewy

kocie wąsy mruszą requiem
( w ciepłej tonacji naćpanego absurdu )
oczy zastygły w życiowo trudnej pozycji

OPEN

przez zaciśnięty uśmiech przedarły się
zęby

witaj Boże