Najnowsze prace:
Anna Maria, 28 maja 2011
Nasze miejsce w ciszy
nie mogę cię mieć na własność
kazać zostać
kazać odejść
kiedy tylko mi się
tak spodoba
chciałabym zamknąć ci oczy dłońmi
zachłysnąć się ciszą
w kołysaniu wiatru
myśląc
tylko o nas
ludzie przychodzą i odchodzą
ich bezbrzeżne milczenie
nie pomaga mi zrozumieć
jesteś moim marzeniem?
kocham cię jeszcze?
w ciszy świergoczą świerszcze
naszych pragnień
odarte z tajemnicy
pozostańmy tu przez chwilę
unieśmy myśli do światła
niech wiatr swym kołysaniem
pomoże nadziejom wzrastać
za kilka miesięcy
będę pewna swego serca
wierzby przestaną płakać porankami
narodzi się zwycięzca
w kołysaniu wiatru
zostaniemy pocieszeni
dusza powstanie z kolan
umysł się zmieni
zostań ze mną
chwilę jeszcze
zobaczysz jak wstaje świt
w ciszy ludzkich westchnień
Anna Maria, 10 kwietnia 2013
Na niby
Chciałabym mieć dom
ale cóż to znaczy
- mieć dom
mieszkać w nim
zamkniętą w czterech ścianach
otoczoną murem chłodu i kamienia
czy żyć
w drewnie które w bólach płynących lat
zrodziła ziemia
w przestrachu przed nietrwaniem
Dom
to sny czy wspomnienia?
To ludzie czy wiara
w nadchodzace niespełnione niemożliwe
dziwne
wciąż śnię o nim
mimo że nie wiem co oznacza
kwiatami ścielę podłogi
księżycem pachnące
wspinając się na górę
wyglądam przez okna
na ogród przykryty dywanem
traw
jestem tam
i nie jestem
jednocześnie
ludzie pochylaja przed domem głowy
pogrążeni we śnie
zagubieni-odnalezieni
moi-nie moi
dalecy-bliscy
wystarczyło ich
wyśnić
jak ten dom
Prawda-Nieprawda
jawa-sen
dość że po otwarciu oczu
ich nie ma
przepadł i on
Anna Maria, 29 października 2014
Troje
Wyśniłam cię
i przyszedłeś
czyniąc życie znośnym
Mówiliśmy
w języku jednakim
tego samego nie rozumiejąc
niepewność tożsamą
przykrywając bezpiecznym
płaszczem śmiechu
Trwamy
razem a osobno
dzień na drugi zstępuje
trudność jakowaś
słowa plącze
tchu brakuje
Szukam cię
prawdziwego
pomiędzy gniewem a przekleństwem
nad przepaścią strachu
sami
nie jesteśmy już
istota trzecia
spoczywa w silnych twych ramionach
słucham
bicia serca płochego
oto ona - Inna
a Niezastąpiona
Zamiast NAS
- My
Nie wierzę więcej w sny
Za to
- kocham.
Anna Maria, 30 maja 2011
Déjâ vu
Czy to ten sam wiatr
Co poruszał nagimi ramionami drzew
I kazał nam spojrzeć na szare niebo?
Płynęły po nim stada
Krzykliwe i dzikie
Długimi kluczami siekając horyzont
Ich pióra wplątywał we włosy
Ich śmiech sprowadzał na ziemię
Ten sam?
Ten sam...
Patrzyliśmy rozmarzeni
Na przytłumione złoto słońca
Odczytując w nim znaki nadchodzących zmian
Las pochylał się zasypiając
Powoli i cicho
Przemieniał krew pod korą
Zamykał ptakom usta
Wiatr wiał
Ten sam.
Anna Maria, 14 czerwca 2011
[Domy płoną...]
Domy płoną
a w nas
woda w lód się zmienia
z czarnych okien
szyby się spią
a w nas
umierają myśli
ściany trzeszczą
pękając
a w nas
kruszeją wspomnienia
ognie tańczą
po gruzach
a w nas
teraźniejszość ginie
domy płoną
jeśli
wiatr nie zbierze popiołów
ulepimy z nich jutro
jeśli...
Anna Maria, 21 lutego 2014
(...)
Ludzie wznosili modły ku niebu
czekając na przyjście Pana
W swej pysze -
nie dostrzegli, że przyszedł.
Pomników dusz pełne są cmentarze
A ja
Nadal
Nie wiem nic o tych co mają nadejść
Czy przeszkodzi mi to wierzyć?
Czy żyć będę mogła
by wciąż ludzi ludzką miarą mierzyć?
Pytania
wątpliwości
uczucia
niejasności
Myśli są potęgą umysłu
Emocje potęgą duszy
Ale co chcemy naprawdę zmienić?
Czyje serca kruszyć?
Ach. Tak.
Miłość.
Rośnie na granicach.
Tam gdzie Ja przechodzi w My.
Geometria Przeznaczenia. Półmrok.
I sny.
Ciężkie sny.
Anna Maria, 4 marca 2015
Senność
Wpół do dwunastej
godzina późna
odmawiam wzięcia leków swoich
oparzenie
dopiero przybrało postać trójkąta
za oknem zima
w burej odsłonie
w niej - drzewa szkielety trwają na straży
wspomnień
nie więdną - bo śpią
nie żyją - bo śnią
letarg
tak można nazwać moje życie
obawiam się
że śmierć będzie przebudzeniem
trochę późno
przychodzą myśli
kołowrotek codzienności
kręci moją głową
to dlatego
nim budzę się
- zasypiam
Anna Maria, 6 maja 2013
Uwolnić
Może jesteśmy głupi
a może tylko mamy nadzieję
że nasze sny o sprawiedliwości
wystarczą
by stało się zadość
Nuty grane przed radio
zmysłów
ścieżki umysłowi wyznaczają
prawdę poznać chcielibyśmy
jakże to zrobić
skoro patrzeć jej w oczy
- trudno
Ciszy szukamy
by w niej się rozpłynąć
kiedy niczego nie ma
nie czuje się bólu
bruzdy na twarzach jakby mniejsze
Czy Ich także?
Coś za coś
będziemy spać spokojnie
- oddamy się bezczynności
naprzeciw złu wyjdziemy
- zapaść się
w koszmar będzie trzeba
by kogoś z niego uwolnić
Masz odwagę?
Ja nie wiem
Przestrzeń
pociąga dzikością nieokiełznania
piękna bo nieznana
lepsza od świata
za oknem
spojrzenie w nie boli
Zapytam?
Nie dzisiaj
Może jutro
Anna Maria, 22 maja 2013
Monolog oszczercy
I cóż?
Przebudujmy nasz świat
Niech nie każe nam pracować
bez wytchnienia
Stanęliśmy zwarci i gotowi
u bram dorosłości
Nie wiedziałam że witają tam pałkami
Zamiast kwiatów
głazy rzucają pod nogi
Usta rozciągnięte w uśmiechach
częstują kłamstwami
Chodźcie - mówią - chodźcie z nami
Damy wam nową Japonię
Damy wam pracę - bez płacy
Damy wam przyszłość - bez wspomnień
Zresztą po co wam przeszłość?
W niej góry nieprawdy
Smoleńsk, dziadkowie w Wehrmachcie i teczki
Emerytura? Tak. Gwarantujemy,
że nie dożyjesz tej ceny
za twoją wyssaną energię
- Halo? Proszę do onkologa.
- Rejestrujemy od stycznia.
- Umrę do stycznia!
- To szkoda. Fundusz nie płaci.
Mam pieniądze, mam żądzę to rządzę
Bez nich - przepaść nędzy
Kim są medycy bez przysięgi Hipokratesa?
A nauczyciele szkół pozbawieni?
Pracujący średniozamożni bezdomni
niekredytowalni
bądźcie gotowi
- na śmierć
Szpital przekaże zbyt drogich pacjentów
ciała zakładowi pogrzebowemu sprzeda
Droga będzie wasza droga do nieba
- bez chleba
Nie chcę tak żyć
Chcę wykupić się od opieki hipokrytów
Tylko czym?
Przestrzeń niebytu
może przynieść ocalenie
Moi drodzy,
Rosyjska ruletka jest w cenie!
Umysły idee wartości
- na przemiał
Okupanci wiedzieli co robią
wybijając elitę
Pozostał motłoch pusty
niestety złotousty
Tu nawet kradzież zmienia definicję
Wandalizm? Po co wzywać policję
Policja nie przyjedzie
Policja nie chroni obywatela
Ma przynosić pieniądze z radarów
a nie pomocy udzielać
Przyjeżdża tak późno
aż mordobicie się skończy
Błękitna karta - fikcja w niebieskim odcieniu
Blankiet pomocy - przemocy
Wszystko jedno
Chcą się zabić?
Niech się zabijają!
Mniej klientów pomocy społecznej
Naturalna selekcja
Oni wiedzą, jak przeżyć do pierwszego
z moich pieniędzy
Ja nie
Bieda wyuczona
Nędza dziedziczona
Co z tego, że mam umysł skażony studiami?
Nie masz pleców - nie istniejesz pomiędzy wężami
Rozmnażajcie się - mówią
- bo nie mamy podatników
Płaćmy na laboratoryjne dzieci
Sieroty w placówkach niech gniją
Nieistotni. Liczą się nowi
Nowi będą płacić
Bez obaw!
Edukacja wychoduje idiotów
Kto nie myśli, ten pytań nie zadaje
Reforma spełniła swoją rolę
idealnie, bez potknięć, stos zalet
Czemu nie chcesz mieć dzieci?
Jedno? A reszta? Niewdzięczna!
A tak się staramy!
Nie opłaca się w ciebie inwestować
Pieniędzy na ciebie nie mamy
Nierentowny obywatel niech jedzie
Byle dalej
Bezrobocie spadnie
Lepsze statystyki - łatwiejsza przedwyborcza gadka szmatka
Wiedza - władza półświatka
Reszta nieistotna
Kto zostanie
w miejscu pozbawionym nadziei?
Naród bez dzieci przyszłości nie ma
Pozostaje tylko krwią żołnierzy nasączona ziemia
Po co walczyli o wolność?
Wolnością się nie najem
W wolności wszystko co mogło już padło
Dalej, kurtyna! No dalej!
Ostatni gasi światło
Anna Maria, 4 marca 2015
Niech stanie się jutro
Boję się
zapisywać własne myśli
stały się
zbyt osobiste
nawet dla mnie
miałam dziecko
spłynęło z krwią
miesięczną
a jednak inną
cii...
nie mówmy o nim
nie piszmy
niechaj cicho śpi
aniołek
drugiej szansy nie będzie
W mojej głowie
tkwi wariat
z trudem trzyma skronie razem
nic dziwnego -
demony przeszłości
cienie wspomnień
skrobią skarpetki
pięt moich
uciec im
nie sposób
Jednak - żyję
każdy dzień to wygrana
noc ciemna przed świtem
przezroczysta bywa
z rana
szepty milkną
wrzaski cichną
krew też
krzepnie w ramach
Anna Maria, 24 października 2014
(Krew z krwi...)
Krew z krwi
- a jednak porzucić potrafi
i podrzucić
i nawet zabić
Krew z krwi, Panie
My z Twojej
- głupcy od pokoleń
Krew z krwi
a jednak coś tam
w sercu tyka
rozpala się ogniem
błyska
i znika
Jakieś zło.
Anna Maria, 24 października 2014
Przecież wiesz, jak bardzo cię kocham
Czas zatacza pętle
zaciskają się jedna za drugą
oplątując nas nićmi zdarzeń
w kręgach podobnych do siebie dni
uwikłani w niespokojne myśli
spoglądamy odważnie w kolejne twarze
Twarde sznury
ciągną nasze głowy w górę
wypełniają przestrzeń wokół nas
wciąż bliżej ciaśniej mocniej a nieubłaganie
Czy czujesz ból, mdlący - aż tchu brak?
To nasz los, kochanie...
Tutaj gdzie jesteśmy
przepowiednie kłamią
daty mkną przed siebie
wymazując z głów wspomnienia
z nieuchronnym pod rękę rodząc żal
wirują pragnienia bez znaczenia
Raz i dwa dziewięć dziesięć
która z twarzy dziś mijanych
z nami pozostanie?
Znasz odpowiedź - jak znam ją ja
Żadna z nich, kochanie...
Jestem jedyną stałą rzeczą w twoim świecie
pojedynczym punktem odniesienia
im szybciej uciekasz tym bliżej mnie jesteś
ucieczka po drodze przeznaczenia
niczego nie zmienia
Twój oddech o poranku
twój dotyk wieczorami
pozwalają dniom wstawać
Ile ich zniknęło za nami?
Nie wiem.
Choć z pewnością nadejdzie taka noc, kochanie
z lepkości której nie wydrzemy dnia
a poranek nie wstanie
Tymczasem
uspokój oddech
zmierz biciem serca moje ciało
wzdłuż i wszerz
i jeszcze w poprzek
by moje serce w walce o Ciebie
nie ustało
Anna Maria, 24 października 2014
(We are the people)
Jesteśmy ludźmi
w dłoniach których leży świat
Biegnący boso
po kamieniach i po szkłach
Spragnieni wrażeń
mocnych jak pędzący wiatr
Wiążemy myśli
by zniewolić chłodny strach
Śpiewajcie razem
oszalałą wściekłą pieśń
Niechaj przepadnie
w mroku rozpalona śmierć
Obłęd nędzarzy
dla bogaczy grozą jest
Niezatapialni
płyńmy póki krąży krew
Byle do jutra
a pojutrze jeszcze dzień
Póki wstajemy
póty nie zabija sen
Jeszcze jesteśmy
jeszcze ludzki drży w nas gniew
Nadal możemy
wydrzeć z gardeł naszych śpiew
Radzimy uciec
zanim mięśnie skuje lód
Płonące serca
ale w oczach ciekły chłód
Zmieciemy z ziemi
tych co powstrzymują nas
Aby odeszli
czas już nadszedł
nadszedł czas
na Nas
Anna Maria, 29 października 2014
Siła
Oddaj mi wolność niszczenia
Skrępowaną tysiącami niepotrzebnych miast
Cywilizacja postawiła na wielkość
Nie wiem po co to wam
Uparcie wznosicie na nowo
Z gruzów rozszczepionych naturą
Mogę je zabrać
W jednym oddechu zamienić w pył
Przeorać ziemię na wskroś korytarzami pęknięć
Rozłupać ceglany kamienny mur
Wbić klin między was i czas
On mi pomoże
Nasyci atomiczny wiatr mocą rozkładu
Oddechem destrukcji
Będę żył w huku upadających ludzkich skał
Wyciem wściekłego szaleństwa pokażę ci siłę
Ty przy niej to proch
Ty przy niej to proch
Ty przy niej?!
Anna Maria, 28 marca 2014
(Nie wiem...)
Nie wiem,
kim jestem.
Kim jestem?
Nie wiem.
Może jestem
skażonym miłością powietrzem
potrzebnym Tobie
by żyć.
A może jestem matką
która próbuje powstrzymać czas
by zostawił jej dziecko - dzieckiem.
Może jestem córką
co nieznoszącym sprzeciwu głosem
wygrywa rodzicom melodie na nosie
jak nikt.
Może jestem żoną
co ugotuje
i sprząta i pierze
i nie wiem co jeszcze.
Może jestem deszczem
co zmywa gniew.
Nie wiem,
kim jestem.
Może jestem tym, kto pisze
słów wypowiedzieć niezdolny
a przełamać chce ciszę.
Anna Maria, 29 października 2014
(Fotografie uczuć...)
Fotografie uczuć
nie są możliwe
do uczynienia
Fotografowie zdarzeń
miewają coś innego
do zrobienia
Uczucia uwiecznia papier
pod pędzlami malarzy
chłonąc atrament
spod piór pisarzy
Aż dziw bierze
przez otwarte wrota serca
uczuć strumienie płyną
wybierane z wnętrza
czerpakami artyrtów
takich jak ja
lecz mi obcych
Jak noc w środku dnia
Jak dzień w nocy
Anna Maria, 28 marca 2014
Liberté
Braterstwo
Wszyscy ludzie są braćmi
Tylko jedni z braci zabijają drugich
W imię boga
Przez honor
Dla pieniędzy
Równość
Wszyscy jesteśmy równi
Choć czego jedni nie mogą
Innym wolno
Bo wujek
Bo interes
Bo immunitet
Wolność
Wszyscy ludzie są wolni
Jednak moja wolność
Kończy się tam, gdzie zaczyna twoja
A ta twoja jest rozbudowana
Prawo
Wszyscy mamy prawo do
Ale to bez znaczenia
Musielibyśmy żyć
W państwie prawa
***
Módlcie się za nas
Anna Maria, 26 lipca 2013
Nasze miejsce w ciszy
nie mogę cię mieć na własność
kazać zostać
kazać odejść
kiedy tylko mi się
tak spodoba
chciałabym zamknąć ci oczy dłońmi
zachłysnąć się ciszą
w kołysaniu wiatru
myśląc
tylko o nas
ludzie przychodzą i odchodzą
ich bezbrzeżne milczenie
nie pomaga mi zrozumieć
jesteś moim marzeniem?
kocham cię jeszcze?
w ciszy świergoczą świerszcze
naszych pragnień
odarte z tajemnicy
pozostańmy tu przez chwilę
unieśmy myśli do światła
niech wiatr swym kołysaniem
pomoże nadziejom wzrastać
za kilka miesięcy
będę pewna swego serca
wierzby przestaną płakać porankami
narodzi się zwycięzca
w kołysaniu wiatru
zostaniemy pocieszeni
dusza powstanie z kolan
umysł się zmieni
zostań ze mną
chwilę jeszcze
zobaczysz jak wstaje świt
w ciszy ludzkich westchnień
Anna Maria, 6 maja 2013
Moja piosenka
Słuchaj, o czym śpiewa wiatr
Narodziny zawsze przyspieszają czyjąś śmierć
Pewność klęski sprawia, że czujemy gniew
W bezsilności, która z ran się rodzi
Ludzie powiązani sznurem godzin
Nie chcą spać
Pozwól zamknąć rozdział w księdze
Pod imieniem, które niesie ból istnienia
W zapomnienie usuniemy z cienia krwi blade łzy
Zapłacimy każdą cenę
Byle żyć
A gdy błędy czas wyśmieje bez litości
I w szyderstwie czarnych godzin przyjdzie gościć
Własną przyszłość zagrzebaną pod stosami bzdurnych snów
Wówczas nawet ogień nie zatrzyma
Naszych słów
Słuchaj wiatru
Nie ma nic wśród głosów sumień
Wiem
Pozostawmy w spokoju przeszłość
Niech śpi
Cichym snem
Anna Maria, 6 maja 2013
Dziwy
Słyszę
czas
biegnący przed siebie
ciągnący mnie za ramiona
chciałabym zostać w chwili obecnej
chciałabym zabić czasu demona
on płynie
nie chce przestać
ucieka
gdy za nim biegnę
zabiera ze sobą twarze i myśli
zabiera uczucia, sny i listy
nigdy nie napisane
jestem sama
w godzinie prawdy
a tryby zegara turkoczą
kimkolwiek byłam
będę i jestem
staję się niczym
we mgle nicości
topię swe dłonie
w jeziorach wspomnień
nie mogę odnaleźć
ludzi których spotkałam
czy nigdy więcej
nie ujrzę ich oczu
czy zbledną gwiazdy
na moim niebie
gdy czas zasypie je skrami
iskrami nowego
nie wiem
potrzymaj mnie za rękę
gdy zasypiam
Anna Maria, 24 maja 2013
26 maja
Szara mgła nachodzi
na bezdroża
dokąd żeglujemy
wypatrując słońca?
rafy zostawiamy po lewej
po prawej brzegi morza
suche ono
wypełnione szeleszczącym piaskiem
to czas
ziarnko ziarnkiem głaszcze
zmienia twarze
bruzdami zdarzeń
czekają na nas
miejsca mocy
dłońmi matek wzniesione
kielichy śpiących motyli
uwikłanych w codzienność
w oczach matek ukryte
senność
spływa na powieki
zaśniemy jak one
otuleni skrzydłami
na wieki
Przedtem
przekażemy błogosławieństwo
życia zawartego w życiu
ciała w ciele
duszy obok duszy
nieśmiertelności boskiej energii
nie można skruszyć
taką dał On a one przyjęły i przyjmują nadal
przechwytując stery okrętów ocalenia
kieruje nimi niebo a popycha ziemia
będą trwać
na straży naszych marzeń
z matkami los nie zadziera
Podziękuj swojej teraz
jak ja
Anna Maria, 7 października 2012
Dziwy
Słyszę
czas
biegnący przed siebie
ciągnący mnie za ramiona
chciałabym zostać w chwili obecnej
chciałabym zabić czasu demona
on płynie
nie chce przestać
ucieka
gdy za nim biegnę
zabiera ze sobą twarze i myśli
zabiera uczucia, sny i listy
nigdy nienapisane
jestem sama
w godzinie prawdy
a tryby zegara turkoczą
kimkolwiek byłam
będę i jestem
staję się niczym
we mgle nicości
topię swe dłonie
w jeziorach wspomnień
nie mogę odnaleźc
ludzi, których spotkałam
czy nigdy więcej
nie ujrzę ich oczu
czy zblakną gwiazdy
na moim niebie
gdy czas zasypie je skrami
iskrami nowego
nie wiem
potrzymaj mnie za rękę
gdy zasypiam
Anna Maria, 16 grudnia 2011
[Nasz czas jest czasem mgły...]
Nasz czas jest czasem mgły
co unosi się w górę wraz ze słońcem
jest czasem ptaków
w pogoni za ciepłem migrujących
czasem światła
umykającego przed nocą na twarzach świętych
czasem wspomnień
błyszczących na kliszach pamięci
czasem wiatru
zamierającego w lesie
czasem liści
strącanych w złotym deszczu przez jesień
Jesteśmy
gdy na ustach
czujemy moc westchnień z ust
ludzi których znamy sercem swoim
gdy kochamy
najmocniej
siłą dusz najpiękniejszych
Nieobecni
w melodiach z serc
siłą wydartych
Nieobecni
gdy próbują nam
stawiać karty
losu
co raz wygra
raz przegra
przyszłości
co znaczenia
nie ma
zapisani raz na zawsze
w marzeniach
Anna Maria, 21 lutego 2014
Lód
Cisza zimy chwyta za serce
nie można o niej mówić
wiąże usta oddechem mrozu
zamyka oczy płatkami śniegu
osiadając srebrem na rzęsach i wargach
gdziekolwiek nie spojrzeć
nieruchomość
konarów ciężkich od białych okryć
ich biel rozpływa się w cieniu błękitem
ptaki milcząco przyglądają się
samotnym ludziom
co ugrzęźli w bieli
tym co chcą je chwycić wymykają się
z niemym łopotem połyskującej czerni skrzydeł
drzewa śpią
głęboko pod korą ukryły życie
dotknięciami zmarzniętych placów
nie można go wyczuć
usłyszeć się nie da
uchem przyłożonym do pnia
milczące olbrzymy co przetrwają strach
ufne w snach
Anna Maria, 22 lutego 2014
Lot
Czymże jesteśmy
Zagubieni w pamięci
Szukamy myśli które już dawno
Przestały być naszą własnością
Kochamy tych co odeszli
Zbyt pogrążeni w pustce
Aby ogarnąć szaleństwo samych siebie
Czymże jesteśmy
Dzieci przegranych marzeń
Straceńcy
Zamykamy się w oszustwie
Zapominając o własnym dziedzictwie
A jednak mimo wszystko
Wiem że porzucimy nasz kraj
Odlecimy w przestrzeń
Nie chcąc dotykać siebie nawzajem
Nie chcąc pamiętać
Pamięć
Nas zabija
Królowa naszych snów
Władczyni ukrytych pragnień
Przeklęta
I nie powrócimy
Aż groby przodków
Pokryją się zielenią
Nad losem pozostawionych
Przyjdzie zapłakać
Wieczna zima
Naszych snów
W proch się rozsypie
Ustąpi przed płomieniami
Przebudzonego lata
Anna Maria, 24 maja 2011
Polsce
Są kwiaty jak ogień i kwiaty jak lód
oszronione
Są słowa jak krzyk i słowa jak ból
utajone
Są oczy jak kamień i oczy jak szkło
przezroczyste
Są dni jak wczoraj i dni jak dzisiaj
dżdżyste
Są ludzie jak dzień i ludzie jak noc
ciemni
Są serca jak światło i serca jak zło
w pełni
Są sny - koszmary i sny - marzenia
na jawie
Są myśli jak życie i myśli jak śmierć
nagie
Są lata, w których zima nie chce odejść
Są kraje, w których ciemność spada na ludzi
jak orzeł
Niespodziewanie
Nieodwracalna
Anna Maria, 26 lipca 2013
if only
Jeśli tylko
Nauczysz mnie
Odnajdywać najprostsze z ludzkich uczuć
Pozostawionych w drżącej samotności
Rzuconych w głąb sumienia
By spadały przez otchłań
W bólu i niepewności
Oczekujących na drgnienie serca
Którego od wieków już nie ma
Poproszę cię
O gest miłosierdzia
Byś zabrał mnie z przeklętej codzienności
Na drogę zmartwychwstania z lęku
Podniesionego do rangi duszy
Pociętej na strzępy
Żałosne i krwawe
Krzyczące co noc po twymi drzwiami
W nadziei, że usłyszysz
Mówiłeś
Że potrafię
Kochać bardziej niż rozsądek każe
Wyrywać chwile z objęć przeznaczenia
Rozdawać je biednym na zakrętach dróg
Pamiętam jak dziękowali
Opadając na kolana
Z ogniem w oczach całując dłonie
Jakby objawił się Bóg
Ja
Nie umiem
Jak ty porzucić fragmentów umysłu
Z najbardziej palących myśli wyzwolić się
Krew losowi zaprzedać
Chociaż podobno wiem
Że odchodząc
W bezgranicznym zaufaniu
Człowiek może dotknąć nieba
Anna Maria, 28 maja 2011
Mojej Matce
Podziękować za życie
Podziękować za przeszłość i teraźniejszość
Za przyszłość
Rozciągnąć myślenie
Na czas rozważań o miłości
Jedynej siły łączącej nas
Z nią pokonamy milczenie
Zgnieciemy gniew
Tak nauczyłaś
Tak kazałaś kochać
Aby nasza codzienność
Przesiąkła na wskroś
Przebaczeniem
Anna Maria, 22 lutego 2014
Pory roku
Wiosna
Porannych narodzin
W oparach
Powstającego świata
Cud
Otwartych oczu
Zamglonych
Wilgocią lata
Dłonie
Oparte na ustach
Palce tańczące na szybie
Szron
Zamrożonych wspomnień
I jesień
Jesień w zimie
Anna Maria, 11 czerwca 2011
Sen
Pamiętam
Dwa słońca krążyły
Po splotach czarnego nieba
Sypało skrami
Odłamki srebra przykryły ziemię
Skrzypiały wszystkim pod stopami
Las rzęził oddechem zimnego wieczoru
W zwolnionym tempie
Toczyły się chwile po ścieżkach westchnień
Ludzi wznosili głowy zdziwieni
Oślepli blaskiem platyny
I zasłaniali oczy rękoma
Na próżno
I na nich osiadał pył gwiezdny
Jak próchno
Roztapiali się w mroku
Był gdzieś na zewnątrz
Całej przestrzeni
Za pryzmatycznym blaskiem
Ponad rozgrzanym niebem
Poza ciszą tej ziemi
Ostatnie komentarze:
18 maja 2024
kb
jakoś kojarzy mi się z "siostrami wielkiej
18 maja 2024
no chyba że pomieszkuje
18 maja 2024
zdaje się że nikt tu już nie mieszka
18 maja 2024
bardzo
18 maja 2024
orzeźwieni... prawie jak otrzeźwieni... i to
16 maja 2024
violetta
Może w lipcu będę miała takie wakacje:)
16 maja 2024
jeśli tylko
słońce w płynie..
15 maja 2024
Weronika
Za jeszcze jeden rejs!
14 maja 2024
Mam takie oko :)
14 maja 2024
Jaga
Zwierzęta upodobniły się do koloru otoczenia
14 maja 2024
To naturalny suchy i pustynny klimat. I tam są
14 maja 2024
Klimat taki, że nie był i raczej nie będzie,
18 maja 2024
kb
17 maja 2024
Deadbat
16 maja 2024
violetta
16 maja 2024
Marek Gajowniczek
15 maja 2024
Jaga
14 maja 2024
violetta
14 maja 2024
Misiek
14 maja 2024
Arsis
14 maja 2024
Marek Gajowniczek
13 maja 2024
Arsis