Najnowsze prace:

Proza

	Adam Pietras (Barry Kant)
	PROFIL O autorze Przyjaciele (6) Forum (2) Poezja (114) Proza (94) Grafika (1) Pocztówka poetycka (4) Dziennik (17)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Adam Pietras (Barry Kant), 25 marca 2022

A. i B.

A.

Nie wiem, czy to wszystko jest na prawdę. W końcu to wszystko znika kiedy zamykam oczy. A nawet, kiedy na to patrzę - brakuje ciężaru. Już dawno temu odkryłem, że nie ma czegoś takiego jak ciężar - ciężar to tylko ból wysiłku. Ale ciężaru nie da się poczuć. Da się poczuć tylko (... więcej)

liczba komentarzy: 5 | punkty: 3 | szczegóły

Adam Pietras (Barry Kant), 10 lutego 2022

Najdoskonalszy obraz pustki (stare)

Światło jest najdoskonalszym obrazem pustki. Jasność przyczyn i oczywistość myśli, własna niedołężność o której nawet nie ma sensu wspominać, bo jest zbyt powszednia. Krajobraz w południe, miasto w południe, praca w południe. Przychodzi na myśl jakiś rodzaj powszechnej nierozróżnialności, (... więcej)

liczba komentarzy: 4 | punkty: 4 | szczegóły

Adam Pietras (Barry Kant), 10 lutego 2022

Zalecenia zdrowotne (stare)

Zalecenia zdrowotne

Nie pragnij. Wpatruj się ze spokojem w biel przed sobą. Pragnienie na pozór wzmacnia mięśnie, ale długo zażywane osłabia wzrok i odbiera coś myślom. Twoje dłonie pocą się silniej i tracisz pewność uchwytu. Nie pragnij co najmniej na tydzień przed rozpoczęciem prac (... więcej)

liczba komentarzy: 3 | punkty: 5 | szczegóły

Adam Pietras (Barry Kant), 9 lutego 2022

Meridiana

Czasem... kiedy dobry duch woła do mnie, że życie jest drogą do przejścia... odpowiadam mu, śmiejąc się - tak, jest drogą do przejścia, z nikąd do nikąd, mój naiwny przyjacielu! Tylko ta - większa moc od mojej - powołuje mnie nieustannie od śmierci do życia i od życia do śmierci... (... więcej)

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Adam Pietras (Barry Kant), 8 lutego 2022

Pożegnanie - hiperminiatura

"Pożegnanie" opowiada krótką historię. Historię, która przydarza się czasem każdemu. Pod pozorem zwyczajności skrywa się wielka metafizyczna prawda o człowieku, i o odwiecznej walce sił światła i ciemności. A także o tym, z jakich ukrytych źródeł owe moce czerpią. Stylistyczna (... więcej)

liczba komentarzy: 10 | punkty: 3 | szczegóły

Adam Pietras (Barry Kant), 9 grudnia 2021

Heard Ein Klaus

Humorystycznie proszę to brać!!!

Mam nowego kumpla. Nazywa się Hans, ale wszyscy mówią na niego Hansik. Ma 16 lat, po prawej stronie wygoloną głowę, długie blond włosy zaczesane na lewo z filoletowym i srebrnym pasemkiem. Chodzi w fioletowej kurtce z ortalionu i jaskrawozielonej bluzie. (... więcej)

liczba komentarzy: 11 | punkty: 5 | szczegóły

Adam Pietras (Barry Kant), 12 października 2021

Sabaudiana

(To kawałek płonięcia którego nie należy brać dosłownie, raczej jako zobrazowanie bądź metaforę - pasji. Ale niektórym podoba się takie pisanie, i im właśnie tę wrzutkę dedykuję.)

Czy mam żyć, jakby tego krateru, tej czarnej dziury - nie było? A więc szukać zadowolenia w (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Adam Pietras (Barry Kant), 11 października 2021

Postaci - szkic do nigdy-nie-napiszę

1. Taki młody chłopak, z brzuszkiem i brązowo-rudym zarostem, długawymi włosami, chodzi w berecie i szarej koszuli, niezbyt wysoki, entuzjastyczny. Nie znamy jego wcześniejszej historii, poznajemy go dopiero w rok po nawróceniu. Możemy się tylko domyślać, że wcześniej był takim w miarę (... więcej)

liczba komentarzy: 5 | punkty: 4 | szczegóły

Adam Pietras (Barry Kant), 19 września 2021

Miniatura

1. Pewien Marokańczyk potrafił grać na flecie i gwizdać. Jedna z jego pieśni opowiadała o tym, jak muchy pożerają oczy marynarzowi, który leży zapity między beczkami zjełczałych ryb. Służyliśmy na jednym frachtowcu, jemu Bóg pozwolił ocalić muzykę - a mnie w zamian dał wiersze. (... więcej)

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Adam Pietras (Barry Kant), 7 września 2021

Ballada o brzydkim lirniku

Patrzeć, ale niczego nie wiedzieć. Błagam, pokochajcie moje maski, które są conajmniej równie prawdziwe, jak mój młodo więdnący fiut. Coś jednak przenika do wewnątrz z obwisłego brzucha, pocieszam się tylko tym, że ani ciało ani twarz ani oczy - nie są moje. One należą do Molocha. (... więcej)

liczba komentarzy: 4 | punkty: 3 | szczegóły