27 sierpnia 2014
kiedy boję się prawdy
wyruszam przed siebie w siebie dal
pisząc pod liściem platanu
wiersz obrzydliwie rozebrany
godzinami we dwoje zmienionymi w pióra
jak człowiek bez skrzydeł bawiący się niebem
świtem porę dnia ubieram
w twoje dżinsy wytarte od myśli
grzesznych bardziej niż nagie noce
siedzę przy barze
ulotny zapachem milczenia
zapiskami z dna szklaneczki whiski
samemu sobie
próbując wytłumaczyć bieg zdarzeń
skutki uboczne to śmietnik w sercu
zatem przepraszam
w imieniu wszystkich pomyłek
że zapaskudzam rytm który tańczy chichocząc
z uczuć zbyt długo zaklętych
są takie dni że uciekam
półwariat zwichnięty do czasu
kiedy niczego nie będzie już żal
24 września 2025
Belamonte/Senograsta
24 września 2025
Belamonte/Senograsta
24 września 2025
Belamonte/Senograsta
24 września 2025
Belamonte/Senograsta
24 września 2025
Belamonte/Senograsta
23 września 2025
sam53
23 września 2025
wiesiek
23 września 2025
absynt
23 września 2025
Jaga
23 września 2025
smokjerzy