Poezja

	Anna Maria Magdalena
	PROFIL O autorze Przyjaciele (50) Poezja (459) Proza (19) Fotografia (47)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Anna Maria Magdalena, 23 czerwca 2020

Dzień Ojca na cmentarzu

Nie zadzwonię dziś
twój numer jest nie aktywny

zamiast ulubionego piwa
zaniosę kwiaty na grób

powspominam i zapłaczę znów

zostały wspomnienia i ból
że Ciebie już z nie ma tu.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

Anna Maria Magdalena, 23 czerwca 2020

Stop

Długa noc przedemna
ranek będzie zbyt krótki
południa mogę nie chcieć znać...

Teraz myślę inaczej
bardziej czuje niż chcę
słowa dziwnie same idą...

Łapie luki w czasie by wdusić STOP

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Anna Maria Magdalena, 23 czerwca 2020

Są dni które zabijam
tv buczy jak opętany

chwile zdają się być wiecznością
nawt psy mają ostatnie słowo
a kot omija kolana

są dni które ożywią tylko łzy
serce trzepoce jak skrzydełka motyla

dzień skłania się do nocy
uśmiechnięte usta łapią tęczę
jest żar i chęć bycia sobą.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Anna Maria Magdalena, 27 maja 2020

Wzięła maj z zaskoczenia

Bez zapowiedzi
tak nagle i hucznie aż ziemia zadrżała
cała złość z nieba spadła

Biało i zimno
biły na potęgę nie zapominając o niczym
byle by spaść gdziekolwiek

Nagła ciemność...
żar...
ciekawość...

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Anna Maria Magdalena, 26 maja 2020

Mamie

W słońcu w deszczu
trwasz przy mnie Mamo
w uśmiechu i płaczu
jesteś tuż obok
w szczęściu i rozpaczy
dobrych słów nie szczędzisz

Nie idealne dziecię kochasz jak potrafisz najlepiej.

liczba komentarzy: 3 | punkty: 1 | szczegóły

Anna Maria Magdalena, 26 maja 2020

434.

Zachłannie wpatruje się
w obraz ludzkich nadziei
szeleszczą pragnienia
popiskują słowa

podstępna rutyna mąci
gdzie tylko można wciska się strach
wątła granica pomiędzy szaleństwem a prawdą
mówili,, nadzieja matka głupich i jak każda swoje dzieci kocha.,,

liczba komentarzy: 2 | punkty: 1 | szczegóły

Anna Maria Magdalena, 25 maja 2020

Kruche życia.

W garści zaciśnięte
w pół umarły biały
ledwie trzepocący
tu i teraz
w jednej chwili umiera.

W myślach woła
żyć nie umierać
leniwie łapie resztki powietrza
tu i teraz
w jednej chwili umiera.

Silą rzeczy walka o życie staje się bezcelowa gdy przeciwnik jest większy silniejszy, pozostaje tylko odejść z godnością.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Anna Maria Magdalena, 13 kwietnia 2020

...

Nie czuję
że Ja to Ja
lustro to same
odbicie jednak inne
tyle minęło minut jak kropli łez
każdy grymas zdaje być się inny i bardziej bolesny
nie wiem czy to wiek czy może lęk przed nie okiełznaną
starością bezpowrotnie utraconej chęci życia gdy wszystko odchodzi

liczba komentarzy: 3 | punkty: 2 | szczegóły

Anna Maria Magdalena, 25 marca 2020

Korona nie czyni Matrona

Korony z głów spadają
sami sobie tylko...
lęki stęki nic nie dają
ludzie i zwierzęta
na głowę dostają
czasy ubustwa i nędzy nadciągają
drożdże ryżem popychają
byle wózki pełne przy kasie klękają
teraz inne bajki dzieciom opowiada babcia
lekcje e_nauczyciele wykładają,.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Anna Maria Magdalena, 10 marca 2020

Korona

Zanim świat całkiem oszaleje
i ludzie pozamykają wszystkie drzwi
kupię czekoladę póki jest jeszcze dostępna
bananów kiść i ryż
możliwe że wrócą czasy
godzin policyjnych i żywności na kartki
mydło za miliony a cytrysy na święta
taka rzeczywistość wręcz mnie lęka.