Najnowsze prace:

Poezja

	RENATA
	PROFIL O autorze Przyjaciele (122) Kolekcje Poezja (1247) Proza (22) Fotografia (218) Pocztówka poetycka (34) Dziennik (96)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

RENATA, 28 marca 2020

hejt

wyrazić opinię
na wskroś negatywnie
zgnoić ośmieszyć
falą tsunami przelecieć
jak młotkiem po głowie

myśli terkoczą jak stara kosiarka
zabijają pogardą z nienawiścią krzyczą -OFIARA
dosłownie każdy może być obiektem
zgryzliwie agresywnego HEJTU

tak między nami
musisz być kurewsko wytrzymały
by nie dać się powiesić
do góry nogami

kawał sznura założysz na szyję
sekund pięć przekroczysz granicę
niebytu

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

RENATA, 22 marca 2020

III wirusa odsłona -chaos końca

skaza wymknęła się
spod kontroli
chwila prawdy nadeszła
nie będzie odkupienia
egzekutor wstanie napięcia

patrzcie

zamknięto wszystkie sklepy
galerie kina i koncerty
to czym żyją paszcze
portfele schudły w barwach głodu
dusić się kisić gnić w domu

rozejdzcie się wszystkie
znaki zodiaku tak trudno
żyć wroku Szczura
tylko jeść spać i srać
zamknięci w kostce Rubika
drugiego człowieka unikać

panika rozprzestrzenia się dalej
domowa kwarantanna -nie kaszleć
powietrza bo ziemia ze swoim urobkiem
będzie jednym wielkim nagrobkiem

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

RENATA, 22 marca 2020

pod kopułą znawcy artykułów niezbędnych

wrzuciłem Ci garść słów
które chciałaś usłyszeć
w kosmiczną ciszę właśnie
miały zabrzmieć jak opłatek

wrzuciłem Ci kłody
mówisz że pod nogi
a ja tylko chcę Cię podnieść
przenieść w swój raj

wrzuciłem Ci garść przekleństw
do ucha
zabijały od środka drżenie rąk
bóle brzucha
gaśniesz i wybuchasz
w drodze do gwiazd

wrzuciłem Ci dysk
zdalnie sterowany do głowy
teraz wiesz co masz robić
mam pilot kierujący twoim ciałem
szczęścia kluczem jesteś -nie szalej

dalej dalej dalej
z godziny na godzinę
robię trampolinę drabinę
gdy cały wejdę
nigdy już nie będziesz
sobą

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

RENATA, 19 marca 2020

klaustrofoczka

mówiły małe ludziki zza szafy
trzeba ją zniszczyć
odłubać z resztek godności
zabić

szeptali w okolicy po kątach
ona taka paskuda niedobra
śmierdzi śmierdzi piwskiem
w dzień i rankiem
gdy drzwi niezamknie
gnój wylewa się pod nogi
śmierdzi śmierdzi jej pokój ubogi

mówili głośno na forum
nie chcemy tu sodomy i gomory
zabierzcie stąd flejtucha
winna niewinna odejść musi

już już jedna i druga artystka
urządza teatr i pośmiewisko
rzuciły znowu hasło
wkurwieni nie mogą zasnąć
skrzypią dziury w głowie
odejdż odejdz odejdz

kto jest bez winy niech ukrzyżuje
wywiezie na taczkach w gębę napluje
rozejrzyjcie się wokół małe ludziki
kto zaszczuty przez was cierpi
kozła znalezć nietrudno
wywołać burzę z gówna

nakarmić dobrym słowem duszę
człowieka przez los bitego
wtedy karma nie wróci
do ciebie ani pokolenia twego

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

RENATA, 19 marca 2020

w drugiej odsłonie wirusa w domu siedzieć musza

w drugiej odsłonie pandemii
poeci napiszą kilka wierszy
roztworzą się w panice oczy
niemy krzyk pod maską stoczył
bitwę między boję a nie boję
dam radę i nie mam siły stoję

każą uciekać do swoich krajów z niczym
żeby się nie udusić strachem wilczym
w kolejce po rozum nie chcą stać nogi
one biegną aż do ślepego upadku po papier toaletowy
słabnie i kładzie się spać gospodarka
gospodarz nie pilnuje interesu tylko w kuchni garnka

w drugiej odsłonie pandemii bledną
twarze ministrów miny i włosy rzedną
zamknij buzię drzwi i okiennice
siedż w domu i nie wychodż na ulicę

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

RENATA, 13 marca 2020

2020-w pierwszej odsłonie wirus w koronie

wypuścili puszkę Pandory
niby niechcący
w małych światach ktoś ujrzał
zagrożenie

myj ręce
w rytm muzyki
bo wokół zakątek dziki
dość już dowcipów
histerycznych radiowców
gdy ryzyka bez liku
chcę zostać w domu
njlepiej pod poduszką
z pełną lodówką

Każde państwo
próbuje rozłożyć parasol
państwo Kowalscy zaczęli kaszleć
słyszą to wszyscy w poczekalni
-Do domu!-Nie ma masek!
leczcie się sami lub umierajcie

Kładą nam do głowy sztukę higieny
zainfekowanych
oddzielić wyeliminować wymienić

Teraz mamy kłopot
żeby nie umrzeć śmiercią głodową
ostatecznie biegniemy
z wielką paniką
bo te makarony sosy i ryże
pozwolą na przeżycie

zakryć się płaszczem czterech ścian
i czekać czekać czekać ..............

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

RENATA, 9 marca 2020

nieskończoność uśpiona

co noc
z głębokiego grobu
wychodzą sny

śpi śpię śni
dziewczynka i potwór
w ciemnym pokoju
pas idzie w ruch
kołowy
pręgi i siniaki
aż do moczenia
pościeli ze strachu

co noc
wilgotność przeraża
przecież ciebie mamo
już nie ma
to ja jestem starą kobietą

co noc
jestem potworem
zabłąkane oczy córki
błagają

a ja wściekłą podnoszę pięść
do utraty tchu i oddechu
wiara w pas wymaga pokuty
nikt mnie nie nauczył
przytulać i kochać

co noc szybkie bicie
serca i razy spadające
słońce kwiaty i huśtawka
córka i matka
w snach
jestem jedną i drugą
czuję
karę
biorę i daję
ból

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

RENATA, 9 marca 2020

cisza

zaplątała się między wrony
skuliła ramiona
wystraszona

zamotała się między lokami gorgony
strachem podniecona
złem płonie

zaszyta w kącie miedzy drzwiami a oknem
być czy odejść jeszcze
zawyło w niej zwierzę

już nożyczki bierze
by przeciąć nić Ariadny
zrzucić z pleców dom

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

RENATA, 1 marca 2020

2020

Świat zahaczył o smoka
ten otworzył oko
i rozkaszlał się
od raju do piekła

Smok zionie żółtym ogniem
jest mi gorąco na widok
termometra
wszelka miłość uciekła

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

RENATA, 18 lutego 2020

zła miłość

byli jednością
dopóki nie zechciał
podzielić ich na czworo

tak było słodko
być jego kotką
cieszyć się wspólną radością

rósł skarb w łonie
niechcianym kokonie
przesiąknęły ściany winem
serce zionie nienawiścią i winą

zamknąć zatrzymać Ciebie
na siłę i Twoje imię
przenika duszę na zawsze
mieć muszę
nocą wybaczać dniem zabijać

i choć nie mogę znieść
Twojego braku
Tyś już nie moj
gdy z zapartym tchem
krzyczysz w pustkę

-uciec uwolnić się
od potwora
zatopiona w winie
Atlantyda
wybucha jak niewypał