Latest items:

Poetry

	smokjerzy
	PROFILE About me Friends (18) Poetry (404) Prose (17) Photography (127) Postcards (3) Diary (92)

latest best rating most commented

smokjerzy, 16 december 2017

dla tej drobiny kurzu

z odprysków pamięci
nie złożę nawet jednej żywej sekundy

dla tej drobiny kurzu
która realnie pomieści nas w sobie
wyrzekam się snów
błyszczących zwykłych wielkich i małych

chcę z wiatrem liczyć twoje włosy
jak ciepłym chlebem
karmić tobą głodne dłonie

number of comments: 17 | rating: 6 | detail

smokjerzy, 15 december 2017

(bez)senność

między czarnym wydechem nocy
a bladą skargą świtu ledwie przeczuwanego
w uporczywej rozmowie kroków
których (być może) nie ma
z podłogą która (zapewne) jest
w bezsenności upchniętej w puch kamienia
pośród stada wymyślonych wron
i nieistotnych liczb
szukam wyciągniętej dłoni
albo brzytwy

number of comments: 21 | rating: 5 | detail

smokjerzy, 14 december 2017

szablon

rano niezdarnie gramolę się ze snów wprost
ku ostrej krawędzi rzeczywistości
najpierw jest dźwięk
z szafy z hukiem wypada kot
lub pies uwalnia bąka przeciągając się pod łóżkiem
wtedy otwieram lewe oko
na krótko
bo sen mocno ciągnie w przeciwnym kierunku
i wciąż nie wiem dlaczego jeszcze przed minutą w mojej wannie
siedział Wergiliusz - popijając Żywca rozmawiał z Bogiem
przez prysznicową słuchawkę a ja
tuż obok wykrzykiwałem życiowo istotne pytanie
(czy deski sedesowej można używać do surfowania)
prawe oko odmykam raczej ostrożnie
jak drzwi w które walą nieproszone pięści
napływa strumyk szarego światła zdobiony refleksami
powracającej świadomości
biologiczny budzik rozdyma piątą czterdzieści pięć
do krytycznych rozmiarów pęcherza
z łóżka powoli zsuwa się noga jakby niepewna
czy gdzieś tam w dole napotka stały grunt
i nagle
i nagle
i nagle
słyszę swój pisk

znowu naszczałeś do papcia
skurwysynu!

a potem
przez zamknięte okno wylatuje kot
za drzwiami radośnie znika ogon psa
kawa robi się sama
piszę wiersz - proszę mi wybaczyć panie Zbigniewie
że będzie "jak płacz kochanków w małym brudnym hotelu
kiedy świtają tapety"

jestem tylko marnym piewcą zwykłych jelit

number of comments: 22 | rating: 11 | detail

smokjerzy, 13 december 2017

kochaj bliźniego swego

kobieta
na drugim końcu powietrza
tuli do piersi zwłoki dziecka

jej oczy umarły
i tylko dłonie czegoś tam jeszcze szukają
w zakurzonych włosach

na tym samym końcu powietrza
mężczyzna czołga się w stronę własnych nóg

leżą przywalone gruzem
równie nieosiągalne jak (k)raj
z naszymi małymi chciwymi płucami

number of comments: 10 | rating: 7 | detail

smokjerzy, 11 december 2017

fake news

tu
na skraju świata
medytuje polny chrystus
(borsalino pełne dziur i wróbli)

rozpiął tęczę na deszczowym płótnie
stopą
krzesze złote ciernie rżysk

number of comments: 9 | rating: 5 | detail

smokjerzy, 9 december 2017

bez związku

kwiat
czerwony wytrawny
zabawny
Różewicz po prawej (strona 862- informacja
dla niedowiarków)

"palcem na ustach" wyszeptuje
kontrastujące tło
(Pink Floyd świeca Time ty ja)

od wewnątrz
wylizuję szybę kominka
jesteś

bliższa niż oddech
piszemy wiersz o tu i teraz
z naciskiem na

tu

które wymyka się
i palcom i ustom i prawdzie myślę o wosku
topniejesz

topnieję

number of comments: 19 | rating: 8 | detail

smokjerzy, 9 december 2017

Krzesło

Miejsce krzesła jest pod stołem
zatrzeszczało sześcionogie krzesło
(obciążone traumą bukowego lasu
z okolic wsi Złe Mięso oraz pamięcią zewnętrzną
w postaci obfitości pani W - z tejże wsi)
Prowokacja (myśli krzesło)
Amputacja (myśli krzesło)
Drapieżne ptaki słów naruszyły przestrzeń powietrzną
nadpsutej pamięci pana J - ze wsi Złe Mięso
Kurna - rzekł on
a słowo to pomknęło niezawiłymi ścieżkami
wprost ku gotowemu sercu pani W
Ojej - rzekła ona
a słowo to uniosło jej chętną obfitość
wysoko
wysoko
wysoko
dwadzieścia pięć centymetrów ponad
szczęśliwe próchno bukowej podłogi
i upuściło wprost na kwintesencję
umykającej męskości pana J
który krzyknął -
kurna
a słowo to pomknęło niezawiłymi ścieżkami
wprost do czarnej dziury
z której
wypełznął
wylazł
wyczołgał się
trochę demoniczny
ciut psychodeliczny
z zakrzywionym czasem w łapach
podmiot
przeraźliwie (nie)liryczny
Żądam wiersza - ryknął
a słowa te niezawiłymi ścieżkami pomknęły
śladem panicznej ucieczki sześciu
i jeszcze dwóch nóg

Spokój - westchnął stół
a słowo to nigdzie nie pomknęło
bo ścieżki też uciekły

Ojojoj
ojojoj

number of comments: 15 | rating: 5 | detail

smokjerzy, 8 december 2017

kartka

najpiękniejsza jesteś
nietknięta
poeta zagadał do pustki
po czym zajął się tym co potrafi najlepiej

oddychaniem

a ona zwinęła się w smutny embrion
wciąż gotowa na wiersz

i na wszystko

number of comments: 18 | rating: 11 | detail

smokjerzy, 7 december 2017

Bylebyś

Z mlekiem matki wiedzę wyssałem,
żeś drogą powrotną do raju,
lecz tyś - przerośniętą reklamą,
monstrualnym kukułczym jajem.

Krętą ścieżką pod górę jesteś,
upadkiem na łeb, na szyję,
bólem chleba na wskroś powszedniego,
czasem, co sam się zabija.

Zbyt często cierpi odwaga
w piekle codziennych spowiedzi -
stawiając tak trudne pytania,
zadajesz gwałt odpowiedziom.

I jesteś nieobliczalne,
smutny wariat, dzika wariatka,
dręczysz, zniewalasz, kochasz i lżysz -
ojciec, sadysta, szalona matka.

Gdy już nie mogę z tobą wytrzymać
i, jak biedzie najgorszej, mówię - dość,
wtedy całe zmieniasz się w drwinę,
kusisz - dam ci, co zechcesz, więc proś!

Jestem tylko cieniem przechodnia,
ty trwasz, ja nieustannie odchodzę,
śmietnik pełen rzeczy i wspomnień -
z tą stratą jakże łatwo się godzić.

Lecz nawet słabnącym oddechem
wyrzężę dla ciebie swoje - tak -
jeślibyś tylko zwróciło zapach,
bylebyś, Życie, znów miało smak.