Latest items:

Poetry

	smokjerzy
	PROFILE About me Friends (18) Poetry (404) Prose (17) Photography (127) Postcards (3) Diary (92)

latest best rating most commented

smokjerzy, 9 february 2018

słowo

tak
jak szept
w którym nagle
zbiegły się wszystkie nadzieje

kat
jak nie
w którym nagle
rozpadło się czyjeś życie

akt
jak bóg
w którym nagle
dokonało się stworzenie

tka
jak mim
w którym nagle
zrodziła się potrzeba mowy

kta
jak bezsens
w którym nagle
kształtuje się to pytanie

ile waży słowo

number of comments: 13 | rating: 7 | detail

smokjerzy, 8 february 2018

ćwiczenia z pisania - siódma rano

podłoga unosi się opada
merda ogonem pobrzękując dzwoneczkami ciszy
najeżona zieleń jest tłem dla ruchomego powietrza
( notuję - koniecznie umyć okno, zakłamuje rzeczywistość )

siódma rano biega od ściany do ściany
bunt drzwi
drzwi uciekają
drzwi zachłyśnięte marzeniem o podmiotowości
gubią dziurkę od klucza

już przyleciałyśmy - protestują żurawie

podłoga wstaje z podłogi - ziewa
przeciąga się
język ciepły i długi
zlizuje twarz z siódmej rano
a ona
w długiej sierści gubiąc palce i oddech
rezygnując z drzwi
bezpowrotnie przemija

pod chmurą kawy
schronienia szuka porcelanowa filiżanka

number of comments: 14 | rating: 5 | detail

smokjerzy, 7 february 2018

przestroga

pod powierzchnią słów
wdzięczą się
fałszywe obietnice papieru

number of comments: 7 | rating: 5 | detail

smokjerzy, 6 february 2018

milcząc

słowo
które nie urośnie
miłość
której nie wypowiesz
ból
którego nie ukoję

milcząc milcząc milcząc
wołam do ciebie Angerono
zza zatrzaśniętych ust

number of comments: 9 | rating: 5 | detail

smokjerzy, 5 february 2018

konsolacja

rozgrzeszy mnie tłum
wyszeptał płatek śniegu
karmiąc lawinę

number of comments: 8 | rating: 4 | detail

smokjerzy, 2 february 2018

rozdźwięk

płatek śniegu
przyklejony do szyby

wystarczy dopisać oczy szpony
niebo
i już leci biały ptak

czy uratuje mnie
stoącego w wykroku na skraju
zmyślonego życia
przed realną śmiercią

skaczę
w narzucającą się odpowiedź

zapach kawy
ból w kolanie
niezapłacone rachunki

number of comments: 8 | rating: 3 | detail

smokjerzy, 31 january 2018

zapiski wariata

jeden dodać jeden równa się trzy
krzyczało we mnie coś ( dość przerażone )
zaś zasady matematyki
leżąc na podłodze fikając odnóżami trzymając się za brzuchy
krępowały pozbawione wiary myślenie
mocnym sznurem demonicznego chichotu
brzmiącego mniej więcej tak
ha ha ha ( czytać niskim metalicznym głosem )
logika siedziała na krześle bez oparcia
przy stole z powyłamywanymi nogami
( widomymi dowodami na indolencję i impotencję
stolarza-ortopedy który wyindywidualizował się
z rozenuzjazmowanego tłumu wierszoholików
więc zamiast mebli zaczął strugać lirycznego wariata )
i waląc głową w blat powtarzała
to niemożliwe
nie nie nie
z czego wyszedł wcale niezły rap

do dziś pamiętam głuchy warkot specjalisty ginekologa
który skazany ( za poezję ) na dożywotnią kasę chorych
wszelką pracę traktował jak niezasłużony dopust boży

PAŃSKA WENA JEST W CIĄŻY

słowa te były jak
wypuszczone na wolność bomby
szelest jesiennych listków
kwilenie szczęśliwych dzięciołów
dźwięk trąb jerychońskich
zapach maciejki pośród stada napalonych kotów

wena zaniemówiła zbladła i zemdlała
a ja
( gładząc pęczniejący brzuszek )
jak w transie powtarzałem

BĘDZIEMY MIEĆ WIERSZ
mieć wiersz
jeden dodać jeden równa się trzy
wiersz ja i ty

Epilog

Wena zmarła w trakcie porodu.
Smutny poeta został sam z małym wierszem.
Kocham, zwykł mawiać, nigdy cię nie opuszczę,
lecz co mam z tobą począć?
Wtedy on, uosobienie niewinności,
bezradny zlepek przypadkowych zdań,
trzepocząc rzęsami, spod których wypływały
złote rybki nieporadnych słów, odpowiadał-
Poczekaj aż dorosnę, tato!

Jeden dodać jeden równa się dwa,
wrzeszczała zwycięska logika,
zaś matematyczne zasady zajęły się
układaniem skomplikowanego równania
z wartością przejmująco bezwzględną.

number of comments: 5 | rating: 4 | detail

smokjerzy, 30 january 2018

epitafium dla wiersza i poety

tu leżą słowa
z którymi nikt nie obszedł się właściwie
i nikt
który zawiódł się na słowach

number of comments: 21 | rating: 7 | detail

smokjerzy, 28 january 2018

aleksander i wiatr

sto diabłów
dmuchało z północy
dachówki fruwały jak jesienne liście
szyby w oknach drżały
pod krzesłem
wtulony we własną sierść pies
udawał że go nie ma

aleksander

wrzeszcząc głośniej
niż przydepnięta łapa kota
wściekły

z piłą motorową w garści

wybiegł z wiersza przed dom
i pociął wiatr na plasterki cienkie
jak pisk myszy

dziękuję
( przeciągając się zmysłowo ) wyszeptala cisza
a aleksander z poczuciem
dobrze spełnionego obowiązku
wrócił do wiersza
gdzie ciepło
miło
i roztańczony ogon psa

cały w piórach

number of comments: 17 | rating: 9 | detail

smokjerzy, 25 january 2018

od siedmiu boleści

dźgam papier widłami
z finezją czołgu usiłującego wypielić
wiosenną rabatkę

pif-paf i jest wiersz

słowa układam
w seksowne figury
lecz one w końcu zawsze mówią to samo

a gu a gu

i wtedy obrażony
wracam do patroszenia ryb
z wielkim pożytkiem dla siebie i świata

mniam mniam

poezję widuję wyłącznie od tyłu
gdy merda
tym swoim bezczelnym ogonem

a fuj!