Poetry

	smokjerzy
	PROFILE About me Friends (18) Poetry (378) Prose (17) Photography (127) Postcards (3) Diary (84)

latest best rating most commented

smokjerzy, 8 november 2019

uwaga - lokowanie produktu

marchewka jak hinduski swami
uwikłany w wypłowiałe mantry
nóż się ślini również w garnku rewo
lucja no więc nie napiszę dzisiaj wiersza
zrobię zupę potem kopnę piątek w du
szę będzie miło sympatycznie
i do rymu trochę dymu na sobotę
zapowiada się cudowny dzień o smaku
wędzonego trupa albo prousta
prosto z odgrzewanej półki

number of comments: 7 | rating: 3 | detail

smokjerzy, 6 november 2019

kota lucka spotkanie z poezją

szósta rano

miałem czytać
ale kot położył się na książce
i zasypia

mruczą
ugniatane wiersze

number of comments: 11 | rating: 5 | detail

smokjerzy, 4 november 2019

okno z widokiem na czas

ta spóźniona mucha
po suchej stronie kropli deszczu
ten błotnisty skrawek nieba
szarpany przez świerkowe palce
ten człowiek który drapie się
po moich bliznach
tak mogłaby wyglądać samotność
na pamięciowym portrecie
sporządzonym przez lustro

jednak lustra odleciały
wszystkie

number of comments: 7 | rating: 3 | detail

smokjerzy, 30 october 2019

hiperprzestrzeń

zgasło światło
w wierszu

przyczajone słowo kot
szykuje się do skoku w ciemność

drżą nerwowo
elektryczne wąsy

number of comments: 13 | rating: 4 | detail

smokjerzy, 29 october 2019

dosychanie

nic
specjalnego
szarość
o smaku kurzu
z nieszczelnej klepsydry
kilka blizn
w kalendarzu
uśmiech
rozpięty na krzyżu

to wszystko

number of comments: 7 | rating: 4 | detail

smokjerzy, 25 october 2019

Bełkot

Otworzyłem oczy. Pies z apetytem
spogląda na drzwi. Sufit i ściany w dalszym ciągu
tu są. Coś dziwnego dzieje się z podłogą. Jest
zbyt blisko. Tego człowieka, który usiłuje wstać.
Tego upadku, który musiał nastąpić. Jak każdy
uparty ciąg dalszy. Zamknąłem oczy. W zasadzie
nic się nie zmienia. Zmienia się wszystko. Słowa
na tej podłodze nie czują się bezpiecznie. Zbyt
blisko apetytu. Daleko od drzwi. Za nimi głosy
ciężkie od znaczeń łączą się w obietnicę. Biegnijcie
słowa. To pies pomoże mi wstać. Dogonię. Ułożę
wiersz. Odkurzę twarz. Zabliźnią się sny. Ponownie
zgłupieje czas. O ile to w ogóle możliwe. Tak. Nie.

number of comments: 8 | rating: 5 | detail

smokjerzy, 22 october 2019

cisza inna niż wszystkie

nieruchoma jak on
gdy próbował okłamać ból
teraz rozsypuje się na tysiąc
mięsożernych sekund
ktoś podpalił świt
wrzeszcząc płoną liście
okno widzi wszystko
w obrębie zaognionych ran
po ważniejszej stronie szyby
wątły oddech wymarzył sobie
papierowe skrzydła
i myśląc że leci
spada

number of comments: 7 | rating: 3 | detail

smokjerzy, 17 october 2019

desperat

nadzieję
oddam prawie za darmo
lub zamienię na klucz
którym da się
cokolwiek otworzyć
odkręcić

number of comments: 13 | rating: 6 | detail

smokjerzy, 15 october 2019

posucha (2)

dupa
to słowo
jako jedyne
przetrwało na pustyni języka
i ledwie żywe
upomina się właśnie
o prawo wstępu do wiersza

number of comments: 3 | rating: 2 | detail

smokjerzy, 11 october 2019

obecność

nie prowokuj go
czas zagoniony do ust okłamie cię
twoimi własnymi słowami
niech otworzy się to
co na pozór zamknięte
chwila pusta jak głód ołtarz
sam siebie składający w ofierze
wszechmogące tu nic i teraz