Poezja

traci znaczenie bolesna porażka samotności
jeszcze żywy jej los krzyczy
ostatni raz i pewnie umiera
zemsta płonie

płacze krwawy płomień
zło pragnie pluć na cierpienie
zdradziecki los zawzięcie walczy z nią
nieszczęście gnije i bierze ślub z upadkiem

walczą z płomieniem omdlałe ciała
chore niczym mroczne cienie
gdy bezradnym spojrzeniem zagłusza
głód zwodniczego żalu
 
skrywa swój ponury wzrok
w snach głębokich jak czeluść
nieczuła gdy wzywają szatana i cierpią
za szał ziemskich zbrodni

Argo.