Najnowsze prace:

Poezja

	Teresa Tomys
	PROFIL O autorze Przyjaciele (38) Forum (2) Książki (4) Poezja (423) Proza (1) Fotografia (134) Grafika (400)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Teresa Tomys, 18 stycznia 2023

smak kawy w chińskiej filiżance

taki zwyczajny
niewiele o nim powiem
bo cóż warte są słowa
kiedy tylko czasem
bywają piękne
w białych spacerach zawarłam myśl
na przęśle mostu rdzawe kłódki
i
niespełnione obietnice
wiadomość przyniosły gołębie

wielka podróż już była

I.2022/T.Tomys

liczba komentarzy: 1 | punkty: 7 | szczegóły

Teresa Tomys, 17 stycznia 2023

wszak poezją każde słowo

kilka słów i wers gotowy
wiele myśli w różne strony
ułożone
dziwią czemu takie o czym po co
przecież nawet o chorobie czy radości
można bardziej zrozumiale
prościej myśl przekazać
by dotarła do każdego
miała w sobie albo mądrość
albo radość czy przestrogę
słow zwyczajnych używajmy
i metafor
i przenośni niebanalnych
piszmy prościej raczej
bo w prostocie słów i myśli
sedno właśnie

I.2023/T.Tomys

witam po dłuższej przerwie(miałam kłopoty nie tylko z hasłem)

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

Teresa Tomys, 21 kwietnia 2021

lubię ten czas

słońce zgubione w chmurach
nie cieszy oczu
nikną kontury znikają cienie
powraca śnieg,
a przecież wiosna w pełni
tuli krzewy swoim ramieniem
nikną łany zeszłorocznych trzcin
i pewne jest że
jutro fala zieleni wyrośnie
wielkim lasem
tuż przy złotej forsycji

IV.2021/ T.Tomys

liczba komentarzy: 4 | punkty: 7 | szczegóły

Teresa Tomys, 13 kwietnia 2021

po czasach wiatrów i burz

lubię być w swojej ziemi obiecanej
wygładzonej dłońmi
które posłusznie przebierały szare ziarna
tylko czasem znajdując te najpiękniejsze
nie chcę snu
z którego się nie obudzę
bo to dopiero moje pół drogi
jeszcze wiele się zacznie
wierzę
że los przyznał mi prawo
żeby z tobą w nieobiecaną podróż

IV.2021/T. Tomys

liczba komentarzy: 1 | punkty: 4 | szczegóły

Teresa Tomys, 12 kwietnia 2021

siła żalu

łączy mnie z siostrą
świadomość i obrazy
prawdziwe do bólu pleców
znowu
kamienie zaczynają płakać
widzę przez szparę nad maską
brat nasz
nie miłością a jednak do krwi
wobec faktu krzyk i żal
moje cudze losy
dom mój
dobrze by miał drzwi pancerne

IV.2021/T. Tomys

liczba komentarzy: 4 | punkty: 6 | szczegóły

Teresa Tomys, 18 października 2020

tego lasu nie lubię

i szłam aleją sama i smutna
bezbłędnie trafiając we właściwy rząd
trzeci od płotu
kiedyś zupełnie pod
zniszczony czasem kruszeje
ale ciągle jest jego domem
ten las krzyży przeraża
po lewej
maleńkie pełne niewinnych aniołów
skarby upragnione
czasem cieszyły tylko chwilę
naprzeciw
las mogił w którym dom tych
co odeszli po dłuższej wędrówce
najczęściej byli z nami za krótko
tak jak ty tato

VIII.202/T.Tomys

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Teresa Tomys, 4 października 2020

a może trzy

chciałeś mieć obie
mnie i portret
by powstał potrzeba czasu

niedomówienie było łatwiejsze

pozostał piękny kwiat
i niczemu nie winien
obraz pełen maków

na tamtej fotografii
już zawsze bedę cieniem
tuż
przy twojej głowie

X.2020/T.Tomys

liczba komentarzy: 3 | punkty: 2 | szczegóły

Teresa Tomys, 2 października 2020

za mgłą

już nie sięgam wzrokiem daleko
nie dlatego że nie chcę
to tylko
nieposłuszne stare oczy
mało widzą
teraz
wyobraźnią dotykam wszystkiego
rozpoznaję kolor
i zarys kształtów przede mną

VII.202/T.Tomys

liczba komentarzy: 0 | punkty: 5 | szczegóły

Teresa Tomys, 30 września 2020

lampion nieba

oparłabym stopy o księżyc
ale nie wiem czy się nie obrazi
wtedy noc będzie zawsze ciemną
a ja lubię
jak po cichu zagląda do okna
kładzie cienie
których czasem nie znam
chcę też by był razem z gwiazdami
bo mrugają do niego
lub kołyszą na ramionach
srebrny władca
jeden
a błyszczy dla wszystkich
czasem pyzaty
albo
w połowie schowany

VIII.2020/T. Tomys

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Teresa Tomys, 27 lipca 2020

jeszcze lato

a już pomarańczowe kiście jarzębiny
ostatnie kwiaty jaśminu
czarne jak węgle dojrzałe wiśnie
przekwitłe maki prawie dzwonią
wciąż ciepłe wieczory
tylko poranki witają chłodem
w przemijaniu jest coś pięknego
nagle
znajdujemy czas na wszystko
zwalniamy
mamy w sobie spokój
bogactwo minionego
pierwsze srebrne włosy
i wciąż nadzieję
za każdym razem nową
myślę
że dopiero jestem wpół drogi
jeszcze idę lekko
czasem pod wiatr
ale
niczego nie odkładam na jutro

VII.202/T.Tomys