Latest items:

Poetry

	smokjerzy
	PROFILE About me Friends (18) Poetry (402) Prose (17) Photography (127) Postcards (3) Diary (92)

latest best rating most commented

smokjerzy, 23 november 2017

ćwiczenia z pisania (1)

posypiesz oczy popiołem świtu
zdemaskujesz ciszę pełną okien kościołów i zdrad
w małej klepsydrze uwięzisz całą krew
niech się przelewa
z godziny w godzinę ze snu w piasek
z bezczynności w głód
cieniom podarujesz imiona i przestrzeń
nakarmisz kota rozpalisz w kominku
z sufitu zmyjesz ślady stóp

wypijesz kawę o smaku i zapachu
kiepskiej puenty

number of comments: 7 | rating: 5 | detail

smokjerzy, 22 november 2017

homo erectus

mam mózg
a udowodnił to już homo erectus w paleolicie
rozłupując kamiennym narzędziem
czaszkę nieuważnego antagonisty

mam cztery kończyny oczy do patrzenia
uszy do słyszenia nos do wąchania zęby do miażdżenia

to wszystko ma również świnia sąsiada
która nie wie że jej sensytywna dusza umrze
uwędzona na zimno w świątecznej kiełbasie

i ma to mój kot który do nieśmiertelności podchodzi
z zadartym ogonem

number of comments: 11 | rating: 5 | detail

smokjerzy, 22 november 2017

dysocjacyjne zaburzenie (smoczej) rzeczywistości

oderwałem się od rzeczywistości
(znieczulony więc bezboleśnie)
teraz biegamy osobno

ona - szczęśliwa że pozbyła się idioty
ja - przeświadczony że jutro będzie lepiej
a w wieku stu dwudziestu lat chętnym odrastają zęby

przestałem również wierzyć
w dogmatyczną świętość weryfikacji
co pozwoliło mi na swobodne drapanie się po kostkach
oraz nałogowe picie soku z kiszonej kapusty
bez uciążliwego myślenia o możliwych konsekwencjach

komara uznałem za brata krwi
najwierniejszego przyjaciela czlowieka
jego prawo do bzykania

za niezbywalne

number of comments: 7 | rating: 5 | detail

smokjerzy, 21 november 2017

Przesmyk

Aleksander leży na wznak owinięty podłogą
jak pępowiną. Jego oczy,
dwie smutne kulki mgły, toczą się po suficie,
a rozchylone usta wabią tlen.

Całun z kurzu łagodzi nagość i strach.
Aleksander galopuje na strzępach oddechu,
pamięć wrasta mu w krtań.

number of comments: 8 | rating: 6 | detail

smokjerzy, 21 november 2017

reminiscencja

tak
wystarczy zamknąć oczy

przestrzeń pomiędzy nosem a kwiatem
rozrasta się w nieskończoność
nagle zmartwychwstałego dzieciństwa

po raz kolejny umiera szara jaszczurka
bułka o smaku słońca łąki nieba
pachnie świeżo kręconym masłem i poranną modlitwą
staruszka z kołtunem na głowie i błękitem w oczach
czerpie wodę ze studni
głębokiej jak sen zmęczonego dniem chłopca

na drzewach rosną miecze
świetlista rusznica szlachetnego wodza
połyka roztocza z wyliniałego dywanu babci
w chwilę później wypowiada wojnę złu
czyhającemu w cienistych zaułkach baśniowego ogrodu

jezioro jest oceanem niespokojnym
ze zwalczającymi się okrętami zakazów i pokus
boską mennicą po brzegi wypełnioną drobnymi monetami
srebrno-złotych rybek

jeszcze raz brodata koza pożycza rogi od diabła
by zmierzyć się ze sztachetą w płocie
za którym kuźnia zionie soczystymi przekleństwami kowala

w smoczym ogniu dopala się lipiec

znów mogę biec bez końca bez końca przed siebie
ciągnąc ze sobą czystą radość bogatą kolekcję siniaków
wiarę w niezmywalny brud czystych rąk

biegnę z żywicą w płucach wiatrem w kieszeni
piaskiem we włosach
obok chichocząc pędzi w nieznane mój los
gnają jak sfora szczeniaków
szczęśliwe przypadki

tylko sens zwątpił w siebie tylko czas stoi
bo wie
że w końcu otworzę oczy

i zasnę

number of comments: 10 | rating: 7 | detail

smokjerzy, 20 november 2017

a gdy odejdę

a gdy odejdę to nie do gwiazd
na co mi blichtr zbyteczny blask
wystarczy dół i ziemi pył
krótka notatka (tu człowiek był)

kiedyś odżyję w rajskiej jabłoni
spoczniesz w jej cieniu perłę uronisz
a ja nieśmiałym gałązki dreszczem
i liśćmi ciszę swą wyszeleszczę

czujesz - jestem - kocham - nie płacz

number of comments: 17 | rating: 7 | detail

smokjerzy, 19 november 2017

cały jestem z wiatru

wciąż lgną do siebie dłonie
choć już pięćsetny
zachód zgasł
i nie wiem ile musi spłonąć
by znowu w dotyk
przekuć czas
ja cały jestem z wiatru ze światła
jesteś ty
aktorzy dwóch teatrów
tęsknoty jeden krzyk
wciąż
muśnięć pragną usta
niezapomniany twoich smak
nie tak
smakuje pustka to miało być
nie tak
na dworcu obcych światów
w międzyprzestrzeni
głodnych ciał
szept przeszedł w staccato
i umarł
tam gdzie stał
ja cały byłem z wiatru ze światła
byłaś ty
aktorzy dwóch teatrów
jednoaktowy krzyk

number of comments: 11 | rating: 6 | detail

smokjerzy, 19 november 2017

obłaskawienie

dosiadłem siebie
wierzgał drapał gryzł

spadałem
szybciej niż katowski miecz

pode mną
ziemia wrastała w ciszę

number of comments: 4 | rating: 4 | detail

smokjerzy, 17 november 2017

praprezes (historia w pigułce)

to z jego żebra
bóg stworzył patriotę (wyklętego)
kota (z sobie tylko wiadomych powodów)
maczugę (kij bejsbolowy do drapania się po plecach)
kominiarkę (żeby nie marzła twarz)
macicę (żeby mnożył się patriotyzm)
jednak bez zbędnej reszty - cała kobieta powstała
dopiero gdy patriota poskarżył się
że nie ma kto posprzątać

na koniec bóg unicestwił samego siebie
by w niczym
nie ograniczać swego dzieła

no i
stało się

number of comments: 7 | rating: 4 | detail

smokjerzy, 17 november 2017

tu jestem

jest taki czas
złudzenie
taki sen

gdzie szept rozrywa ciemność
na strzępy eksplodujących oddechów
a dotyk spływa po skórze ławicami dreszczy

ciało pochyla się w ciele
na pięciolinii pleców dogasa ostatni krzyk

w nagłym rozpoznaniu
skłaniają się przed sobą szczyty

jest kształt kilku słów
co układa się w usta
i oczy
z których wypływa świt

tam kiedyś przybędę

w kołysce dłoni płochliwy ptak serca
składa ofiarę ze skrzydeł

tu jestem
tu czekam