Latest items:

Poetry

	Edmund Muscar Czynszak
	PROFILE About me Friends (32) Books (6) Poetry (546) Prose (18) Photography (20) Graphics (2)

latest best rating most commented

Edmund Muscar Czynszak, 2 february 2011

będę twoim echem

kiedy noc swoje rekwizyty rozkłada
cały zanurzam się w twoim oddechu
w dotyku mej dłoni cię skrzętnie chowam
do twarzy przykładam promyki uśmiechu
czasem tylko blask księżyca odsłania twe ciało
wtedy ukradkiem w zaułek rozkoszy się wkradam
choć droga nas dzieli daleka zasypiamy razem
pozostanę przy tobie do świtu jak echo

number of comments: 3 | detail

Edmund Muscar Czynszak, 1 february 2011

walka pod pręgierzem

dzień potargany czernią
zerwane wczoraj kwiaty więdną
w cieniu zawistnych spojrzeń
zima oplata mnie swoim chłodem
obrzucany ciężkimi grudkami
gestów
uginam się pod pręgierzem
obcych gorzkich prawd,
złamany widnokrąg jutra
okładam plastrami miodu
pochodzącymi z twego serca
w ciepłym dotyku twych dłoni
odrastają mi skrzydła

słowo walcz,
wraca do mego słownika

number of comments: 3 | detail

Edmund Muscar Czynszak, 31 january 2011

spojrzenie rozlane na lagunie

wiersz zainspirowany obrazem „Błękitna laguna „
     Przemysława Komorowskiego




rozpierzchły na falującej toni
błękit pogodne szanty nuci
przedzielony warkoczem białych chmur
prostokąt skrawka ciszy

łagodnym pląsom wzrok ulega
biała grzywa fal smutek w dal porywa
hen daleko gdzie dzień się kończy
lepszą prawdę odsłania

wiem, że jeszcze nieraz do niego wrócę
by się w nim na nowo zagubić
przez granatową plamę nieba
do portu melancholii powrócić

number of comments: 2 | detail

Edmund Muscar Czynszak, 30 january 2011

Plagiat pewnej miłości

poprzez zaśnieżony
widnokrąg marzeń
prześwitują resztki
złudzeń,
w sześcianie ciszy
harcuje niepokój
jestem rzeczywistością,
jakiej nie oczekujesz
fałszywą monetą z
nieprzyswajalnym rewersem,
słońce ukradkiem
przemyca ciepłe uśmiechy
otoczona barykadą
własnych przyzwyczajeń
uparcie odpierasz
ataki przyjaznych gestów,
fala nastrojów
odmierza odcinki oczekiwań
słowa burzą stabilizacje
dzień nie dorównuje
kroku nocy,
tylko spokojny sen
jest tym czekasz
najbardziej
oczekujesz

świtu
pochłonie
koszmary dziś

number of comments: 3 | detail

Edmund Muscar Czynszak, 29 january 2011

ostatnie spotkanie

Tryptyk zainspirowany obrazem „ Śmierć „ Jacka Malczeskiego

I
spotyka nas czasami w przedsionku
życia stając
jednym dotknięciem dłoni zamyka
ostatnią stronę
nie zdołamy spojrzeć jej w twarz
przed jej spojrzeniem się osłonić
nim strach spłynie na nasze zmęczone
skronie
radosne pejzaże dnia przysłoni szary
całun nocy,
krzyczący spokój w głąb ciała wnika
tak wiele jeszcze do zrobienia
pozostało

lecz czasu nie da się zatrzymać
i jest go wciąż za mało
pora kolejny próg przekroczyć

II
spotyka nas w przedsionku życia w
milczeniu
jednym dotknięciem dłoni zamyka
ostatnią stronę
nie zdołamy spojrzeć jej w twarz
przed jej spojrzeniem się osłonić
gdy w oczach dogasa ostatni płomień
marzenia mrokiem przyćmione
zapisują ostatnie zdanie

by inny rozdział otworzyć
poznawać prawdy niepoznane

III
spotyka nas w przedsionku życia w
biegu
jednym dotknięciem dłoni zamyka
ostatnią stronę
by będąc już za progiem
zmierzyć się z nową dalą

dotknąć to, co niepoznane
przechodząc w inny wymiar
tajemnicy

number of comments: 2 | detail

Edmund Muscar Czynszak, 28 january 2011

Rozejm w fazie księżyca

pogodne popołudnie kurczy się
pod czarną pierzyną nocy
odrabiam zadaną przez ciebie lekcje,
ostrożnie stawiam każde kolejne pytanie
słowo przebieram w inną szatę
odpowiedzi na kolejne przychodzą po czasie
następne wywołują irytacje złość
wiem, że nigdy nie będę bogaty
bo nigdy nie posiądę sztuki milczenia,
staję się rewersem swego dawnego ja
przy pogodnym wietrze uśmiechu
gniew powoli gaśnie
podczas kolejnego panowania księżyca
znowu jesteśmy
razem na wyspie pojednania

number of comments: 2 | detail

Edmund Muscar Czynszak, 27 january 2011

pędzlem zapisane

wiersz zainspirowany obrazem „ Babie lato „
Józefa Chełmońskiego

lata cień oplata strudzoną postać
spokój łagodne kreśli smugi
w sielski obrazek smutek się zakradł
każdy spokojnym spogląda wzrokiem
i tylko myśli szybują ku górze
śledzone czujnym wzroku tropem

jak że teraz jest już inaczej
spokój poszarpany głośnym kombajnów
głosem
cóż nam zostało z tych lat złoconych
kłosem
chwila zapisana pędzlem w sercach
naszych
uwiedzionych tamtym widokiem

jak pogodna chwila dostępna
w mroku codzienności

number of comments: 3 | detail

Edmund Muscar Czynszak, 26 january 2011

w strudze czasu

rwący potok zdarzeń
wyprzedza strumień moich myśli
wczoraj poczęte chwile
wypełnia się innymi odcieniami doznań
kroki grzęzną w bezsilności
usiłuje walczyć powstrzymując bieg czasu
bezradne ramiona drzew
nie powstrzymają wiatrów dziejów
prawda jaka zaczyna mnie otaczać
wydaję się być okrutna
czasu nie da się zatrzymać

number of comments: 5 | detail

Edmund Muscar Czynszak, 25 january 2011

W pojedynkę

usiłuje poznać to, co niepoznane
myślami dotykam wszystkich prawd
wzrokiem przebijam kłamstwa ścianę
niczym rdza się wżeram w mądrości
spisane ludzkim słowem,
gdy odgadnę to,
co nieodgadnione
czy będzie prościej
pokonać ułomności własne,
kiedy nadal będę samotny
na cóż mi prawdy poznane

number of comments: 1 | detail

Edmund Muscar Czynszak, 24 january 2011

Przedostatni przystanek

powalony przez wichurę stary konar drzewa
strzela w górę świeżymi gałązkami zieleni
słońce, które znużone przysiadło na zachodzie r
wraca swymi promykami na wierzchołek dnia

strudzony wędrowiec na ścieżce swego losu
zawraca do chwil zapisanych złotymi słowami
pająk zmęczony tkaniem misternej pajęczej sieci
zamarł w bezruchu spokojnie oczekując pory chłodów

krople potu wsiąkają wolno w przestrzeń przemijania
dotykając najgłębszych pokładów zmęczenia
nie porzucając gry podjętej w trudzie rodzenia
realizuje kalendarz pór roku lat minionych

przemierzam całą talię dni i miesięcy zatrzymuje się
ponownie na przystanku jesieni nie myślę o zimie
idąc odważnie i wytrwale w stronę kolejnej wiosny
nie pozwalając by mój pojazd zatrzymał się na ostatniej stacji