Latest items:

Poetry

	Asia Obstarczyk
	PROFILE About me Friends (9) Poetry (38) Photography (4)

latest best rating most commented

Asia Obstarczyk, 22 july 2010

Wiersz na dwa sny

Patrz, przydrożne znaki chyboczą się do siebie.
Tędy przeszła zima. Miasto jest zamknięte,
rozkopane ulice powolnieją wśród węży z rur.
Niedługo nastąpi wymiana, o której nam się śniło.

I waham się temu, który zrzekłby się własnego języka.
Mamo, Tato, oddajcie mi moje przebudzenie, niedorosłe
oniemienie. Nie róbcie scen, goście już dawno opuścili salę,
nikt nie usłyszy waszego śpiewu.

Tato, domknij pianino. Mamo, odłóż mikrofon.
Tu jest ta cisza, która mogła poprowadzić nas dalej,
niż naszych trzydzieści zwinnych palców.

number of comments: 4 | detail

Asia Obstarczyk, 15 july 2010

kochalicja sprzymieżeńców

odwołuję wzrok między nami
wszystkie podkute aluzją dreszcze
i które jak lśniące źrebaki
ułasiły się w gniazda z sienników

stawiam się bez bo baśnie

zachowam dla siebie
zachowam ziemniaki sutki i nutki
ugotuję ci koniec świata jeszcze
mogę na żegnanie zagrać kawałek
z młodości i będzie tak samo piękny
albo lepiej

już idź nie mogę doczekać aż sięgniesz samsonight
sarkazm w dolnej wardze uruchomisz
i z papierosem w zębach wycedzisz gruboziarniste strąki
bujaj mnie bujaj

myśli przybierają na wadzie dlatego
zaciskam migdały gdy ładujesz we mnie
pokaleczone landryny albo prószysz zapachem
albo goździków rozstrojone włosy

i stosy przemielonych materaców
i dwa ognie śmiejące się po francusku
szepcą o kant dźwięku mantrę

kołysz mnie kołysz
bujaj mnie bujaj

to jest czad

rozmowy zapychają zapory
wieczornie podróżnie szlakiem hipnozy
lewa dłoń staje się prawa jędrna tak
zroszone zapominajki tuż przed ulewą i potem
stają się kolejną kroplą błysku i są nie dalej

niż niż

w środę chodziwszy brukowanym dialogiem
poszukując oazy szaleństw w załamaniach języka
wiemy już co nie a co nieco

dewiacje rozprzestrzenią miętowe pocałunki przynęt
na czubkach smaku zachłyśniesz się
jedzonym głosem otwieranego snu
kamuflowanego wróbla szarganym
po strunach telegraficznego strupa
głupia o głupia

przerzutnia skrajna

kołysz mnie kołysz

głosem wkrytym w słuchawce niżu
poruszeniem zatwierdzonym z dżdżu
w baobab wygłuszeń

zaszeptaj echo wzruszeń

bujaj się

.

number of comments: 2 | detail

Asia Obstarczyk, 9 july 2010

***

Moje serce potrzebuje ryzyka,
żeby zabiło

number of comments: 5 | detail

Asia Obstarczyk, 7 july 2010

Wizyta

Mój morderca jest doskonały
zasypia przed zbrodnią

Ten krajobraz można dotknąć palcem, tłusty spływa jak sadza
w podziemiach, lepki narkotyk. Ten trik udaje się tylko raz.
Lokalny bruk ciągnie za miasto, urywa światło, pałąki drzew
oblane betonem tu jest granica tu ziemia kręci się. Jeszcze
domy wymieniają się oknami, pootwierane muzy toną w winylu.

W bramie marokańczyk rzuca hasz pod nogi. Wejdź i roznieś się,
naciągnij skórę na ciemność - na stole rosną kwiaty - będziemy
nabijać dymem łodygi piekła, rozpalimy język, żwir dreszczy
splądruje nam kark. A ona siada obok na pufie i paffa.

Brudny księżyc spuści się po szybie, w tym czasie ty zdążysz
policzyć kości, przetransponujesz przepalone ścięgna, opuścisz się.
I zdążysz przed wschodem w królestwie bez dachów zmieszać się
z cieniem. W zębach piach, krzepnie noc i ciało idzie na spacer.
Śmierć można wywołać jak film. Ten trip udaje się tylko raz.

number of comments: 4 | detail

Asia Obstarczyk, 5 july 2010

line rider

dziś będziesz pachnąca i chcąca kobieto
wygimnastykowana. ostrożnie naginaj się,
wyzwanie polega na dozowaniu.

powiedzmy, że przejście jawi się. jest
i zjawa zesłana w balkonową wypustkę,
na falach granatu próbuje cię przepisać.

sylaba po sylabie skazany między myśl
nikami które działają jak przerwy w kontakcie
tak, i

mam rytm. przerzucam szachownicę,
rozsuwam ściany i sam się sobie dziwię.
co to za wiłość kreśli diagramy:

chcesz być moim matem? gońcem bezruchu?
trzeba się rodzić, ruszać, odrywać od podłoża,
śmierć niesie sekwencje i serie powtórzeń.

a wczoraj, kobieto, twoje ciało zachowało się
na nizanych snach tak synkretycznie

number of comments: 2 | detail

Asia Obstarczyk, 1 july 2010

Flying head

Wyspo, wysepko, dryfujesz tam? Dokąd?
Czy tam gdzie przeniesie mnie spokój aksa-
mitnych skrzydeł, korytarzy bez pokrycia?
Patrz, szum wiatraków już przedostał się
na pokład. Zaraz porwą nas w chmury
nadludzkie siły. Wyspo, wysepko, już mogę
wyczuć w drganiach, odległości zwijają się.
Stopami w powietrze można znieść prędkość,
zmieścić dystans w jednej dłoni.

number of comments: 3 | detail

Asia Obstarczyk, 30 june 2010

mystic diversions

wróciłaś? nie ruszaj się. w tym cichostalowym domu pomiędzy piętrami
linki lansują bal duchów. w windzie nie ma nikogo, tapicer z okna zdążył
odbić się cieniem na lazurowym sari.

przyciąganie działa. podobno dach nie przetrzymał zimy i runął na hansa
podczas lunchu. w tym czasie ty zdążyłaś wrócić z delhi, wywietrzyć górne
drogi fioletowe, rozproszyć mgły.

oddychaj regularnie, nic ci nie grozi, poza otoczką pojawia się jasmin girl
ukoi, zatańczy na śmiech. zatocz się, po prostu w życiu chodzi też o to by
mieć swój teren, fun i line

do własnych dziur.

number of comments: 3 | detail

Asia Obstarczyk, 25 june 2010

Z osiedla nad Potokiem

Widziałam cię za szybą. Miałeś spojrzenie
szaleńca, który się waha. Liny na niebie.

Cierpnę od stóp w betonie. Na balkonie
rozgardiasz w popękanej terakocie.

Tygrysku, chcę cię jakoś zdrobnić, pod włos
rozgłaskać.

Gdy ptaki chowają w drzewie, puszczę się
korony. A dziś mewy jak królowe podnoszą
głos.

Dookoła jeździ pociąg. Mały chłopiec z góry
steruje złożoną kolejką eklektyczną.

To nie był sen.

number of comments: 4 | detail

Asia Obstarczyk, 23 june 2010

sprostowanie

a teraz kim jestem czekając na gwiazdę? wielką
zdolną i niepokorną. zdalnie ztorowaną? staranowaną?

to zabawa dynamiką. magia nie musi być wszędzie.
masz za to atrakcje za ciągnięcie ręki. zator atrapy
za spontaniczność i durną marę, że ona jest mimo
wszystko i nie ma.

jej namiastka siedziała niegdyś w jaskrawej kuchni
zaprawiając gruszki w syropie. dziś jest świetlistą dianą,
a garry mówi, że widział ją wczoraj w berlinie. wtórnego
ja. czy to jakaś gra?

może czas wyjaśnić te kody, wygrać motywy, uchylić się,
bo trąbka tajemnicy wpada w ucho ogromne praktycznie
jak telebim na skrawku plaży. smaż się, masz fale za plecami,
wydmy pod nosem i teorię żelaznej ręki

w atlasowych rękawiczkach na przykład przyjedź i wyjedź.
wejdź i rozgość się. i bój się jak u siebie w domu.

number of comments: 7 | detail

Asia Obstarczyk, 21 june 2010

z drogi

wygląda na to że tu rozgrywa się
pożegnanie na skrawku recepty
próbuję rozpisać koniec - litanie
cokolwiek co uwieńczyłoby
oszukanie moje własne
omamianie moje nic

dzieci wyjechały z miasta
w parku mnożą się czaple
mieszkam jem ćwiczę koniec

i przyznałbyś chyba
żeby to powiedzieć
nie trzeba się spieszyć
boczną autostrady
gdy z góry leci ptak
przemijając na szybie
żywszy od mgnienia
żwawiej niż sekunda
scali cały ten rok

number of comments: 4 | detail

10 - 30 - 100

Latest items:

Poetry

Wiersz na dwa sny

kochalicja sprzymieżeńców

***

Wizyta

line rider

Flying head

mystic diversions

Z osiedla nad Potokiem

sprostowanie

z drogi

Latest comments:

contact with us