Poetry

	smokjerzy
	PROFILE About me Friends (18) Poetry (403) Prose (17) Photography (127) Postcards (3) Diary (92)

latest best rating most commented

smokjerzy, 17 january 2019

eskalacja

toczy się toczy
rośnie
nienasycona kula strachu
już wkrótce zwycięży
z zaciśniętym przełykiem
a wtedy

wystrzeli

zabije

number of comments: 4 | rating: 7 | detail

smokjerzy, 13 january 2019

odtrącenie

tanecznym krokiem podchodzę do pustki
ocieram się o nią i wdzięczę jak kot

a ona na to

niestety nie wiem
jak mógłbyś ze mnie skorzystać

number of comments: 4 | rating: 8 | detail

smokjerzy, 12 january 2019

noc ( erupcja )

tak cicho
że nawet milczenie
intruzem

i nagle ślad stopy
wybucha

number of comments: 7 | rating: 7 | detail

smokjerzy, 10 january 2019

w moim i twoim
smartfonie tablecie komputerze
za dolara dziennie
kobaltowe dziecko afryki
( biznesowy partner filantropów )
otoczone dbałością i troską
o etyczną stronę przedsięwzięcia
zyskuje niepowtarzalną szansę na ratalny
wykup miejsca leżącego
w towarzystwie szczęśliwie odpoczywających już
siostrzyczki braciszka ojca
i matki

number of comments: 7 | rating: 6 | detail

smokjerzy, 9 january 2019

usiłując dogonić wiersz ( improwizacja )

potykasz się o słowo
tu i ówdzie wytarte
zapewne od nadmiernego używania
gdzie indziej wyszczerbione
jakby ktoś usiłował wyrżnąć z niego kilka znaczeń

najpierw są usta ułożone w kształt wyznań
potem te same usta wypełniają się krwią
która wabi wrzeszczącą czerwienią

następnie oczy
dwa czynne wulkany gotowe rozlać się
po bezdrożach papieru
zmienić go w pośmiewisko
a wtedy zblaknąć z łakomstwa
z przesytu

jest zaślepione okno z nadzieją na widok
i dom którego nie można opuścić
bo jeszcze nikt nie wymyślił drzwi

są drzwi ale bez potrzeb
i klucz który chciałby coś w końcu otworzyć
jednak nie potrafi przekonać do siebie
żadnej dłoni

i nagle słowo śpiewa

tak pięknie
że bóg pośpiesznie porzuca wszystko
by nie zważając na brud
przenieść wieczność tylko w to słowo

wschód słońca tak nagły że właściwie już zachód
cztery rzędy uśmiechu uzbrojone po zęby
matka dzieciństwo bracia i sonet
pełnia księżyca i szczęścia
otwarta rana świątyni z dwójką wyznawców
tysiącem dzwonów
ślina i pot mleko i gówno
zdziwiony czas że go właściwie nie ma
ból który nosi znamiona świętości
lecz także ucieczki

słowo wciąż śpiewa
ty piszesz

o rany o boże o kurwa

przeważnie tyle
zostaje z twojego wiersza

number of comments: 10 | rating: 7 | detail

smokjerzy, 7 january 2019

o miłości

nie ma
takiego wiersza
który by jej nie oszpecił

number of comments: 16 | rating: 8 | detail

smokjerzy, 6 january 2019

spiskowa teoria bełkotu

do tego życia
został przydzielony tamten człowiek
a do tej obok śmierci
ten
i nawet w smaku betonu którego kęs
z takim trudem właśnie przeżuwam
czai się na bieżąco zmyślana religia