Poetry

Czas wstrzymany uśmiechem
twarzy wpisanych na tarczy
kroki pisane kroplami
upadających dogmatów

dwie szpary świata
złamane rutyną
gdy codzienny brak udziału
to minimum by żyć

znowu się boisz
ukrywając człowieczeństwo
kolejną powłoką grzechów

obudź się nim miłość
odkryje twoje oblicze
przegranego życia

26.04.2013