Poetry

Poprzez Staszów rzeka płynie,
      w dal mniej znaną gdzieś ucieka,
      zagadkowo cicho szemrze:
      jak zwyczajny los człowieka. 

      A nad rzeką ludzkie życie
      niestabilnym płynie nurtem,
      rzadko kogo ułaskawia,
      kłopotami nęka hurtem.

      Rzeko Czarna! Nasza rzeko!
      By perspektyw sny nie prysły,
      pociesz Staszów dobrą wróżbą,
      zanim wpadniesz w wody Wisły.

      Razem z nami się zamartwiasz,
      widzisz, słyszysz co nas wzrusza,
      szczera jesteś i otwarta,
      jak staszowska, polska dusza.