Najnowsze prace:

Poezja

	JaGa
	PROFIL O autorze Przyjaciele (2) Poezja (77) Fotografia (5)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

JaGa, 6 marca 2015

Posłuchaj

Posłuchaj szumu morza,
udostępni szept Boga:
o wielkości bez końca,
o tajemnych grach słońca.

Twa myśl, jak morskie fale,
w locie spyta: co dalej?
Po co tęsknoty żale?

liczba komentarzy: 1 | punkty: 4 | szczegóły

JaGa, 9 lutego 2015

Oczy przecieram kiepskim zdumieniem,
gdy lęk wygrywa w grze ze starością.
Niechęć nawiedza mnie wraz z cierpieniem,
co siłą było, jest ułomnością.

Teraz, gdy laską dolę podpieram
i przyodziewam się w metafory,
ktoś znowu menu życia wybiera,
spośród unijnej, drapieżnej sfory.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 5 | szczegóły

JaGa, 8 stycznia 2015

Międzynarodowy Dzień Kaca

Gdy pod czaszką coś trzepocze,
stuka, puka i przewraca,
to wiadomo, że już przyszedł
Nowy Rok, czyli dzień kaca.

Trudno z wczoraj coś spamiętać,
ni wydobyć coś od żony:
porozumień most zwodzony
został bowiem podniesiony

Trzeba pożar w gębie zgasić,
klinem przegnać z głowy koty,
może wróci chęc do życia
i energii nowe wzloty.

A gdy kac odpuścić nie chce
i wciąż męczy żar pragnienia,
warto wówczas znów się napić,
by zagłuszyć ból istnienia.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

JaGa, 23 października 2014

Minorowa ballada

Gdyby tak móc z przeszłości mgły,
jak z mroku wyjść w życzliwe światła
i aby los w tonacji moll,
nie chciał by nuta szczęścia gasła.

Bo tutaj naiwności grzech
jest jednoraki z wypłoszeniem.
Milczymy tam, gdzie brzmieć ma śmiech:
zamiast świętości - obrzydzenie.

Ech, ballado, ty moja ballado,
czemu cierpki wciąż dla mnie masz smak?
W gąszczu zgryzot uśmiechasz się blado
i drwisz zawsze, gdy bywa nie tak.

Ech, ballado, ballado wyśpiewaj
co w pamięci skrywane jest gdzieś,
minorowe nastroje rozwiewaj,
nie rozpytuj: być lepiej, czy mieć?

Na wodzie palcem pisał ktoś,
co serce chciało mieć w kamieniu
i choć przemknęło obok coś,
istotne - tkwiło w oddaleniu.

Dziś, gdyby pozwolono mi
wiatrem zanucić nad polami,
to chciałabym w majowe dni
zaśpiewać wraz ze słowikami.

Ech, ballado...

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

JaGa, 14 października 2014

Sześćdziesiątka

Już sprawdziła gdzie stoją konfitury
i jak świat ten potrafi być uroczy,
chce, by dalej szło zawsze do góry,
ale tu zmiana może ją zaskoczyć?

Gdy zdrowie samo nie wie co zamierza,
a ona zna już męskie bajki wszystkie,
od dziś niech korzysta z ciśnieniomierza,
bo wyskoki - nie te dawne - już bliskie.

Emocje są wielkie w każdej kobiecie,
której "sto lat" i "niech gwiazdka" śpiewają,
wie dobrze, że młodość rządzi na świecie -
dla całej reszty tylko echa grają.

Ponieważ to mieszanych uczuć dzionek,
wychylmy kielich czegoś mocniejszego,
gdyż nie wiemy kiedy ostatni dzwonek
zabroni bezwzględnie nawet nam tego.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

JaGa, 22 lipca 2014

Nad morzem

Wrzask mew w przelocie
wciąż dominuje,
letarg przerywa
szemranie fali,

wiaterek w nastrój
się wpasowuje,
kutry rybackie
błądzą w oddali.

Myśli falują
jedna za drugą,
kłopot z beztroską
w jedno się splata,

fajnie, tylko te
półdurne serce\
znów o miłości
coś tam oplata.

liczba komentarzy: 4 | punkty: 3 | szczegóły

JaGa, 19 maja 2014

Nie ma co

Nie ma co z kobietami się przepychać
czy mocować,
bowiem jest je o co prosić,
a nie ma za co dziekować.

liczba komentarzy: 3 | punkty: 3 | szczegóły

JaGa, 18 maja 2014

Jak małpy

Kobiety są jak małpy cwane:
wiszenie na...
mają dopracowane:
nie puszczą się jednej gałęzi,
nim z drugą nie znajdą więzi.

liczba komentarzy: 28 | punkty: 5 | szczegóły

JaGa, 24 kwietnia 2014

Benefis Józefa ze Staszowa (artysty plastyka)

Dziwny artyście los jest pisany,
wena ma klucze do jego bramy,
a gdy się puszcza na szersze wody,
los na kotwicę nie daje zgody.

Proste pokręci w krzywym obrazie:
innowacyjność chce mieć w wyrazie.
Jego sztaluga, zbita z przeszłości,
prócz piękna dźwiga obraz miłości.

Gdy go benefis dotyka wiekiem,
Józef się staje Wielkim Człowiekiem,
którego muza wciąż kusi wdziękiem,
a zakręt rzadko napawa lękiem.

Lekarstwa szuka na ból tworzenia,
jak i recepty na uniesienia.
Dokładność krewną jego została,
a pracowitość kumą być chciała.

Kto już talentem jest naznaczony,
zadziwiać winien ludzi miliony.
Wzniosłe i ważne jego zadanie:
dobry artysta to powołanie.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

JaGa, 7 listopada 2013

Staszów i Czarna

Poprzez Staszów rzeka płynie,
      w dal mniej znaną gdzieś ucieka,
      zagadkowo cicho szemrze:
      jak zwyczajny los człowieka.

      A nad rzeką ludzkie życie
      niestabilnym płynie nurtem,
      rzadko kogo ułaskawia,
      kłopotami nęka hurtem.

      Rzeko Czarna! Nasza rzeko!
      By perspektyw sny nie prysły,
      pociesz Staszów dobrą wróżbą,
      zanim wpadniesz w wody Wisły.

      Razem z nami się zamartwiasz,
      widzisz, słyszysz co nas wzrusza,
      szczera jesteś i otwarta,
      jak staszowska, polska dusza.