Najnowsze prace:

Poezja

	Yaro
	PROFIL O autorze Przyjaciele (18) Poezja (2459) Proza (6) Fotografia (17) Dziennik (6)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Yaro, 9 lutego 2018

w sieci

splątany pajęczą siecią
makaronem na widelcu

udawanie że życie to skarb
najcenniejszy ze wszystkich
choć ma kilka wad

smakiem wiatru na języku
zapachem słońca na skórze

promieniuje księżyc odbitym blaskiem oczu

zapycham kieszenie pustką
klucz znaleziony na dnie
otwiera wszystkie drzwi
zawsze gdy
chowasz cenne dni

sny są na dnie świadomości
wyśniłem cię w sercu ty
śpij

liczba komentarzy: 3 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 8 lutego 2018

nie martw się

nie martw się o mnie
jeszcze
zdążę przeziębić się na twoim pogrzebie

słowa druzgocące uderzenie z sensem
zadany kujący ból krwawi z ust

dba o pieniądze gromadzi majątek
chyba jest stąd taki ziemski

w budowie zimny kamienny grób

stoi twardo kamienne serce uderza w pierś

mocą żadną wredną twarzą

nie przestraszy nie wycofam się
pałace i złoto pozostanie

a po tobie zapomną wszyscy

taki był zmarł z przesytu przepychu

czasem ktoś z litości zapali znicz
wspomni o niedobrym

powie taki był

liczba komentarzy: 4 | punkty: 3 | szczegóły

Yaro, 7 lutego 2018

cztery zmiany

latem kochanie wsłuchaj się w cykad cykanie
żab rechotanie buduje ciszę kochanie
zapach tataraku niesie się po stawie

jesienią pędzą jelenie a liście barwią ławki
babie lato ciągnie wspomnienia
widzę świat taki kolorowy w twoich oczach

zimą skrzypi śnieg pamiętam zimno dłoni
parskanie koni dzwonki w kuligu
zapach kiełbasy smak gorzały

wiosna zatrzyma na wyspie z marzeń
siwe włosy tęcza w kolorach niebo wzywa
trawa pokrywa ziemię zielone mnie mania

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 6 lutego 2018

w sercu

drży głos w symfonii z ciszą

zapisane marzenia senne na pięciolinii
smyczkiem trąca strun wiolonczeli

tkliwe słowa słodkim miodem spływają do ust
nakarm się wypełnij duszę lepkim smakiem

teraz usypia na dnie metafory
zimne wieczory bolą beznamiętnie

poczuć pragnieniem oddechu na szyi
smak ust dotyk jedwabnych włosów

intuicja podpowiada że lepiej marzyć
niż z bliska przekonać się i nie wytrzymać

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 2 lutego 2018

na początku

na początku stał się koniec
na dnie strumienia piach i otoczaki
wschodzi słońce a ona zachodzi
czasem łzami czasem w ciążę

potrzebą człowieka się cieszyć
czasem zgrzeszyć mieć depresję
apteczkę leków i koniecznie psychotropy
pij alkohol wódkę rzadziej browary

idę do przodu jeden cel
zbawienie mniej emocji
jeszcze chwila
ujrzę anioła wcześniej debila

dojrzewam jak drzewo
mam owocne papierosy
masz jednego zapal kolego
tak jak pali elektorat

kocham Przemyśl
choć tam nie bywam
może teraz
to nie ściema

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 1 lutego 2018

jestem Polakiem

żal dławi
utkwił w gardle
ością nieprawdy
serce krwawi na koszuli mej

dość kłamstw
dość prowokacji

zabierają nam wolność
skręcają na siebie powrozy
powiozą was na wozach
jak pradziadów wieźli któregoś roku

chwała Bogu za zapach sosen
za ojczyznę która domem

jestem Polakiem nie innym popapranym
cudakiem co wyrywa serce obolałe

nikomu krzywd nie wybaczę
jak wybaczam to pamiętam
co teraźniejszością co historią

bronię granic naszego gniazda
skałą na straży godności rodaków

bracia wracajcie do kraju

tutaj można żyć
orzeł na niebie kraj widząc w potrzebie
rozkłada skrzydła kołuje
piskiem wzywa do walki
zniszczymy
silną wiarą i mieczem

kudłate zło zarozumiałe

kundle do budy za rzekę skomleć

masz tu chleba skórkę
gdy wielbłąd pić będzie waszą wodę

urodziłem się Polakiem nie innym popapranym
matko wiem że jesteś ze mnie dumna
wybacz nie uśniesz tej nocy
syn twój będzie walczył
niedźwiedź ryczy płytki Bug
blisko są nie poddam się

wybuduję gorzelnie

nie jestem wizjonerem ale ciężko tutaj

tęsknię za wolnością za normalnością

kulejąc zbliżam się do domu Polsko

liczba komentarzy: 2 | punkty: 0 | szczegóły

Yaro, 31 stycznia 2018

cała Ty

kocham każdą

cząstkę ciała twojego

każdego dnia

bez wyjątku

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 29 stycznia 2018

jam Lach

czas złodziejem spokoju
śpij wolnym by nie obudzić się w niewoli
wbrew słowom od złotoustych

porcelanowy talerz na jego dnie krwawe serce
srebrne sztućce barwią rękojeść
tłuste palce ociekające
wargi ślinią kawałek serca
zatrute głoszą wieści

śmiech szyderczy niesie echo na ciemną ścieżką
zbuntowani w pełni energii nie oddadzą ziemi
jam kto Sławianin Lach od Jafetowego wnuka

wzbiera burza by gnębić od środka
we wnętrzu zdrajcy kradną biedne serca
karmią słowem czynem haniebnym

wysoka góro co widać za przełęczą
orlęta młode cierpią gdy orły walczą
nadciąga horda ze stron czterech

brzęk oręży wiatr wzmaga ducha

nie wypalą historii nie złamią karku
odwaga siła honor Bóg jednoczy

naród w rozpaczy i ogniu