Latest items:

Poetry

	Teresa Tomys
	PROFILE About me Friends (38) Forums (2) Books (4) Poetry (426) Prose (1) Photography (134) Graphics (401)

latest best rating most commented

Teresa Tomys, 11 december 2011

Zapomniane

wrócić chcę w rzeczywistość
jak do znanej galerii
może zachwyci raz jeszcze
wzruszy
jednak nie rozpoznaję obrazów
i nie pamiętam dotyku
nic już nie wpiszę do księgi
ale zapytam
wierzysz że sny przywracają pamięć

ja wierzę

number of comments: 2 | rating: 5 | detail

Teresa Tomys, 11 december 2011

Zbyt wiele

chciałbyś mówić do mnie palcami
wiem to
twoje rozbiegane źrenice
sieją niepokój

wstrzymuję oddech

by wywinąć się z ramion
zmyślam na poczekaniu sny
w których nie należymy do siebie

tak próbuję oszukać głód
gaszę twoje pragnienie
rozdygotana milknę

number of comments: 0 | rating: 3 | detail

Teresa Tomys, 8 december 2011

Z tamtej strony

strumieniami płynie
puka o szyby
dotykam go jest suchy

przezroczyste krople
tańczą na parapetach
zagubione wpadają do rynny

gra swoją melodię
zagląda w szczeliny
dołem płynie jak rzeka
lubię go

deszcz mokry jesienny pan
zanim spadnie tuli się
i na pewno jest chłodny

number of comments: 2 | rating: 3 | detail

Teresa Tomys, 7 december 2011

Jak pergamin

martwa sosno wśród żywych
w niemym krzyku
wyciągasz nagie ramiona

kora twoja
jak arkusze pergaminu
upada lekko z niedowierzaniem

tak pięknie szeleści
gra prawie i jest zapisana
czasem twojego życia.

co z tobą będzie sosno
jesteś taka stara już nie pachniesz
nie szumisz wcale

tylko niestrudzony dzięcioł
wciąż do ciebie wraca
i wystukuje o pień sobie znaną melodię.

number of comments: 2 | rating: 3 | detail

Teresa Tomys, 7 december 2011

Codzienność

biorę kromkę chleba
zdaje się mówić
jestem codziennym
wtedy nie wiem czy jestem głodna

powszednim mój lęk
niechciany towarzysz
paraliżuje myśli

dzień po dniu
zwyczajny bez świąt i niedziel
a ja wciąż nie mogę znaleźć odwagi

number of comments: 1 | rating: 3 | detail

Teresa Tomys, 7 december 2011

Mój przyjaciel

nie chcę wiele
tylko słów parę z uśmiechem
w moją stronę rzuconych
mów proszę

jednak zostaję sama
bez słowa- wychodzę
donikąd i po nic
przed siebie

może wiatr przyjaciel
zdmuchnie łzy z policzka
krzyk w pół słowa zatrzyma
i na chwilę ze mną usiądzie

potem przeskoczy na drzewo
i rozhuśta gałęzie
ucichnie by za moment
znowu znaleźć się przy mnie

number of comments: 0 | rating: 1 | detail

Teresa Tomys, 6 december 2011

Anioły

mówią - niebieski biały
dziecka poety matki
a do mnie przyszedł
anioł stary
rzucił błękitny cień
pod moje nogi
i
poprowadził tam
gdzie ogród zaczarowany
miał takie smutne oczy
płakał
widziałam jego łzy

number of comments: 3 | rating: 4 | detail

Teresa Tomys, 6 december 2011

Imago

otul mnie słowem
dokładnie tak
jak nić jedwabiu kokon
i delikatnie
żebym nie chciała
być motylem
dobrze mi z tobą
mów

number of comments: 6 | rating: 4 | detail

Teresa Tomys, 6 december 2011

Pozwolisz

ukryć się za koronkowym brzegiem
być koralem pośród piersi
dotykać aksamitu nie wzrokiem
czuć delikatność
rozkołysaną kroplą drążyć upór
a potem
wspominać ciepło zmysłów
i kamienną łzę
w bezruchu na uwięzi pragnień
nasycony czerwienią
trwam

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Teresa Tomys, 3 december 2011

Jak zegar

nigdy o nim nie mówię
wciąż mam żal
był taki młody

pamiętam jego martwy uśmiech
białe kalie
i buty wyświecone na glans

może myślał tylko o sobie
nam zostawił smutek
drogę donikąd

walący się dom
i zegar
ale on jak serce ojca
też przestał bić