20 august 2010
(***)
lato trzyma mnie jeszcze
w słabnącym uścisku
jego śmiech na parkanach
ciepły choć już płytki oddech
w załomie muru
osa szuka ratunku
dłoń gładzi skroń
na której zakwitły
pierwsze złote liście
Latest items:
other poems: Face-Bóg, OSZUKANA, Więzień numer 16670, Wskrzeszenie, Co pozostaje, Adresat nieznany, Dłoń, Nalot, Naiwność, WYZNANIE POETY DOBY BAROKU, Modlitwa o powrót, Liście oddają się ziemi, Patrzy, Tuż przed, Kiedy to miasto było jeszcze drewniane, Wierzbnik. Ulica Kręta, Balkony, (***), Parter, Koła, Zbrodnia, Mały rynek, Nic się nie stało,
Latest comments:
28 august 2025
violetta
Fajny, ja to coraz dłużej śpię
28 august 2025
sam53
jesteśmy świadomi upływającego czasu, ale
28 august 2025
Jaga
Uroki późnego lata :)
26 august 2025
smokjerzy
sztuczki czasu i światła...
26 august 2025
Weronika
Świetlana przeszłość.
25 august 2025
Dobre porównanie :)
25 august 2025
:))) Dobrze, że choć czasem powracasz tutaj
25 august 2025
Bardzo. Mimo to nie widzą Jej i nie słyszą,
25 august 2025
supełek.z.mgnień
Jaga, tak, to prawda. I w odniesieniu do długowieczności,
25 august 2025
Dziękuję.
25 august 2025
ajw
Dolina rzeki Azat (Armenia)
25 august 2025
Wiersz poszukujący sensu w naturze. Napisałeś
28 august 2025
wiesiek
28 august 2025
absynt
27 august 2025
wiesiek
27 august 2025
absynt
26 august 2025
wiesiek
25 august 2025
wiesiek
24 august 2025
wiesiek
24 august 2025
absynt
24 august 2025
absynt
23 august 2025
wiesiek