Najnowsze prace:

Poezja

	Yaro
	PROFIL O autorze Przyjaciele (18) Poezja (2483) Proza (6) Fotografia (17) Dziennik (6)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Yaro, 11 lutego 2018

nie wystarczy być

upadamy
nie podnosimy się
brniemy w upadłości świata
mało nas mało próśb
nadchodzi brzemię przyjmiecie je z radością
zaślepieni zauroczeni jak szkiełkiem błyskotką

to co się dzieje naprawdę nie istniej

prawda ukryta nie poszukujesz jej
oczy nie widzą uszy słyszą bieżące wieści
całe dnie praca ogłupieni telewizją
internet topimy się im głębiej wchodzimy

muzyka która nie jest muzyką

znaki znamiona na niebie ziemi na skórze

oddzielenie ziarna od plew
choćby zebrać po ziarnku od każdego
nie wystarczy dla wszystkich mąki na chleb

miłość pomylona z cielesnością
duch umiera razem z ogniem serc
wyrywamy chleb by nie podzielić się
segregacja na lepszych i gorszych
nienawiść chciwość buduje nowy świt

nie wystarczy być
życie nie bajką
życie walką ze sobą

wytrwać ciężko
znacznie gorzej miłować
i nie ulec

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 10 lutego 2018

żyłem jak umiałem

żyło mi się grubo
żyło mi się tłusto
ociekało po ustach
jak po pączku masło
spływały dni
do przodu biegłem
po schodach w górę i w dół

odeszły chude lata
w kieszeni sałata
zamiatałem pod dywan kurz
wydzierałem dniu lepsze chwile
ty milczałaś wiedziałaś
że dobrze nie skończy się noc

umarłem Bóg przechodził obok
widziałem postać i znaki na niebie
byłem wolny a to był blef
wytarłem życiem krew
sumienie drżeniem rąk
upadłem ciężko dźwignąć czas
zapomnieć świat
on przypominał sobie mnie

odeszły chude lata
w kieszeni sałata
zamiatałem pod dywan kurz
wydzierałem dniu lepsze chwile
ty milczałaś wiedziałaś
że dobrze nie skończy się noc

żyłem jak umiałem
prowadził mnie ktoś
uciekałem robiłem dym
wlewać płynną ciecz
cierpiałem a ty byłaś daleko
jak nieodkryty ląd jak wyspa marzeń
nieosiągalny zmierzch horyzontu
gdy słońca blask
spogląda przez niedomknięte okno

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

Yaro, 9 lutego 2018

bądź sobą

jestem sobą nie inną osobą
oddycham wolnością
garściami ślę całusy
nie jestem obcy jestem żywą istotą

dryfuję w szalupie
maszt na nim żagiel
z garścią wiatru
napełniony ocean łzami

błądzę palcem po mapie

sekstans namiary odczytuję na niebie
falowanie przychylne wiatry

spokój przed burzą
latające ryby

albatrosy długonose

za horyzontem rodzą się nowe horyzonty
ziemia okrągła

jak pośladki kobiet w portach miłości
zatrzymuję kilka nocy na pamięć
rum krąży w żyłach na amen

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Yaro, 9 lutego 2018

jeśli tylko by

człowiek stary człowiek zima
skrzypi jak śnieg pod butami
stary pali skręta na zakrętach
cię zatrzyma i podpowie
wypije kielicha jednego
bo jeśli więcej zamiata
włosami jak u konia grzywa

wiele uczyć
wiele wybaczyć by
jeśli tylko by
możliwe było

dziadek zima dziadek
mówi kup dwa kartony fajek
choć odeszła komuna nie ma kartek on nie uwierzy
musi być zapas bo tak jest
spaceruje wolno z palcem na cynglu
spogląda taka tkanka pół żywa

wiele uczyć
wiele wybaczyć by
jeśli tylko by
możliwe było

liczba komentarzy: 2 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 9 lutego 2018

w sieci

splątany pajęczą siecią
makaronem na widelcu

udawanie że życie to skarb
najcenniejszy ze wszystkich
choć ma kilka wad

smakiem wiatru na języku
zapachem słońca na skórze

promieniuje księżyc odbitym blaskiem oczu

zapycham kieszenie pustką
klucz znaleziony na dnie
otwiera wszystkie drzwi
zawsze gdy
chowasz cenne dni

sny są na dnie świadomości
wyśniłem cię w sercu ty
śpij

liczba komentarzy: 3 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 8 lutego 2018

nie martw się

nie martw się o mnie
jeszcze
zdążę przeziębić się na twoim pogrzebie

słowa druzgocące uderzenie z sensem
zadany kujący ból krwawi z ust

dba o pieniądze gromadzi majątek
chyba jest stąd taki ziemski

w budowie zimny kamienny grób

stoi twardo kamienne serce uderza w pierś

mocą żadną wredną twarzą

nie przestraszy nie wycofam się
pałace i złoto pozostanie

a po tobie zapomną wszyscy

taki był zmarł z przesytu przepychu

czasem ktoś z litości zapali znicz
wspomni o niedobrym

powie taki był

liczba komentarzy: 4 | punkty: 3 | szczegóły

Yaro, 7 lutego 2018

cztery zmiany

latem kochanie wsłuchaj się w cykad cykanie
żab rechotanie buduje ciszę kochanie
zapach tataraku niesie się po stawie

jesienią pędzą jelenie a liście barwią ławki
babie lato ciągnie wspomnienia
widzę świat taki kolorowy w twoich oczach

zimą skrzypi śnieg pamiętam zimno dłoni
parskanie koni dzwonki w kuligu
zapach kiełbasy smak gorzały

wiosna zatrzyma na wyspie z marzeń
siwe włosy tęcza w kolorach niebo wzywa
trawa pokrywa ziemię zielone mnie mania

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 6 lutego 2018

w sercu

drży głos w symfonii z ciszą

zapisane marzenia senne na pięciolinii
smyczkiem trąca strun wiolonczeli

tkliwe słowa słodkim miodem spływają do ust
nakarm się wypełnij duszę lepkim smakiem

teraz usypia na dnie metafory
zimne wieczory bolą beznamiętnie

poczuć pragnieniem oddechu na szyi
smak ust dotyk jedwabnych włosów

intuicja podpowiada że lepiej marzyć
niż z bliska przekonać się i nie wytrzymać

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 2 lutego 2018

na początku

na początku stał się koniec
na dnie strumienia piach i otoczaki
wschodzi słońce a ona zachodzi
czasem łzami czasem w ciążę

potrzebą człowieka się cieszyć
czasem zgrzeszyć mieć depresję
apteczkę leków i koniecznie psychotropy
pij alkohol wódkę rzadziej browary

idę do przodu jeden cel
zbawienie mniej emocji
jeszcze chwila
ujrzę anioła wcześniej debila

dojrzewam jak drzewo
mam owocne papierosy
masz jednego zapal kolego
tak jak pali elektorat

kocham Przemyśl
choć tam nie bywam
może teraz
to nie ściema

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 1 lutego 2018

jestem Polakiem

żal dławi
utkwił w gardle
ością nieprawdy
serce krwawi na koszuli mej

dość kłamstw
dość prowokacji

zabierają nam wolność
skręcają na siebie powrozy
powiozą was na wozach
jak pradziadów wieźli któregoś roku

chwała Bogu za zapach sosen
za ojczyznę która domem

jestem Polakiem nie innym popapranym
cudakiem co wyrywa serce obolałe

nikomu krzywd nie wybaczę
jak wybaczam to pamiętam
co teraźniejszością co historią

bronię granic naszego gniazda
skałą na straży godności rodaków

bracia wracajcie do kraju

tutaj można żyć
orzeł na niebie kraj widząc w potrzebie
rozkłada skrzydła kołuje
piskiem wzywa do walki
zniszczymy
silną wiarą i mieczem

kudłate zło zarozumiałe

kundle do budy za rzekę skomleć

masz tu chleba skórkę
gdy wielbłąd pić będzie waszą wodę

urodziłem się Polakiem nie innym popapranym
matko wiem że jesteś ze mnie dumna
wybacz nie uśniesz tej nocy
syn twój będzie walczył
niedźwiedź ryczy płytki Bug
blisko są nie poddam się

wybuduję gorzelnie

nie jestem wizjonerem ale ciężko tutaj

tęsknię za wolnością za normalnością

kulejąc zbliżam się do domu Polsko