Latest items:

Poetry

	sam53
	PROFILE About me Friends (17) Poetry (1572) Prose (12) Photography (1) Postcards (19) Diary (2)

latest best rating most commented

sam53, 25 january 2014

a my się zimy nie boimy

w parku śnieg dziś sypie
w białym puchu ławki
zima po kolana
dzięcioł gdzieś na drzewie
już po dwóch śniadaniach
a przecież stukania
nikt mu nie zabrania

gawron zgubił pióro
czarne aż do bólu
teraz stoi nad nim i żałośnie kracze
ja mu się nie dziwię
nigdy nie był wróblem
ćwierkanie brzmi jednak zupełnie inaczej

nawet kaczki w stawie
co zwykle po wodzie
teraz się ślizgają - ostatnio to w modzie
nie powiem że biało jest dzięki pogodzie
śnieg wybielił ducha
jeszcze jest w narodzie

i nawet gdy władza chce mu skrzydła podciąć
duch ucieka w gender
a co na to kościół
kościół jak to kościół mój ty niedowiarku
biel znaczy niewinność
a śnieg sypie w parku

number of comments: 3 | rating: 4 | detail

sam53, 24 january 2014

aby do wiosny

niepokorny mróz w uszy szczypie
a wiatr pluje prosto w twarz
zima śniegiem w chałupie mi sypie
tylko pyta się: - ciepło masz?

sople lodu zwisają u wąsa
chyba styczeń zamienił się z lutym
zima tańczy dokoła i pląsa
tylko pyta: - a masz ciepłe buty?

mrozem draniem jak biczem częstuje
pół-fioletem maluje mi lice
w takt zamieci tup tup przytupuję
a pytanie: - gdzie rękawice?

wiesz co zimo - dziękuję za troskę
niby z serca a wieje z niej chłodem
ja w powietrzu już dziś czuję wiosnę
i w kolanie

szczególnie gdy chodzę

number of comments: 5 | rating: 5 | detail

sam53, 21 january 2014

"kocham cię życie"

życie podobno trzeba przeżyć
i niby tak jak nam pisane
ale kto pisze i kto mierzy
żeby się w cudze wprost nie wchrzanić

a gdybyśmy się dowiedzieli
gdzie jego koniec i granice
to daję słowo do niedzieli
życie wyszłoby na ulicę

życie podobno trzeba przeżyć
tak żeby później nie żałować
bo żal najczęściej jest odleżyn
albo gdy żona wódkę schowa

no właśnie życie tak cię lubię
że z tej miłości nienawidzę
ale zapraszam cię na wódę
czy ja się ciebie życie wstydzę

number of comments: 6 | rating: 4 | detail

sam53, 21 january 2014

ożenię się

rankiem spijam kawę
kawa jest wspaniała
czarna słodka mała
jak ja lubię kawę

kawa jest jak wino
serce w górę wznosi
a twarz z kwaśną miną
o jej zapach prosi

gdy załatwiam sprawy
a jest ich tysiące
chętnie i przy kawie
zarabiam pieniądze

z kochaną na kawę
po kawie do parku
z kawą i do łóżka
mój ty niedowiarku

zaproś mnie na kawę
dolej troszkę mleczka
chcesz ze Stanisławem
może być turecka

czarna ze śmietanką
i jak zwykle rano
to moje marzenie
... ożenię się z kawą

number of comments: 5 | rating: 7 | detail

sam53, 19 january 2014

myśl

przyszła cicho jak śmierć pośród nocy
rozkładając zadumę po kątach
najciemniejszych - nim umrze z tęsknoty
może ktoś ją z ochotą posprząta

może mgła która bielą od rzeki
znów przykrywa przestrzenie zamyśleń
raz opada raz wznosi się w błękit
i milczeniem do ust ją przyciśnie

może księżyc swym blaskiem srebrzystym
kiedy pełnią rozjaśnia firmament
znajdzie chwilę by niebo wyczyścić
i na gwiazdy rozleje atrament

wiem że sama nie wyjdzie z ciemności
i dla świata się już nie odkryje
choć przypuszczam że dzięki miłości
niejednego z nas jeszcze przeżyje

number of comments: 2 | rating: 10 | detail

sam53, 18 january 2014

Ania i Tadek...a kto niejadek?

Ania... kokarda we włosach
Tadzio... och! gil u nosa
znudzeni przy stole siedzą
siedzą siedzą i ... nie jedzą

a na stole prócz grochówki
lalka proca i miętówki
już nie wspomnę o okręcie
Tadzio dostał go w prezencie

nie brakuje też żołnierzy
ołowianych... Tadzio wierzy
że jest dla nich generałem
musi karmić wojsko całe

łyżka w łyżkę wprost z talerza
grochóweczka dla żołnierza
a generał daje przykład
raz dwa trzy... i zupka znikła

wojsko aż się oblizało
grochóweczki zawsze mało
generale!... mamy w planie
- zjemy zupkę siostry Ani

Ania... wierząc i nie wierząc
nie chce zupy dać żołnierzom
i wybiera z zupy mięso
aż się uszy biednej trzęsą

a że w zupie mięso twarde
ma go Ania po kokardę
Tadzio zaś dokładkę prosi
choć generał gile nosi

Mama tylko głową kiwa
chociaż bardzo dziś szczęśliwa
bo żołnierze razem z Tadkiem
pokazali kto niejadkiem

number of comments: 0 | rating: 1 | detail

sam53, 18 january 2014

nie dla wszystkich

nie tym co na nią narzekali
bo przecież jej nie pamiętają
nie tym co kiedyś z niej się śmiali
bo nie do śmiechu kiedy starość

trochę z wyrzutem patrzy w oczy
tak jakby życie się zdarzyło
nie po to żeby z nim się droczyć
ale by przeżyć choćby miłość

nie tę zwyczajną tkwiącą w słowie
- czasem milcząca bardziej szczera
lecz tę dla której każdy człowiek
gotów na wszystko - choć jej nie ma

number of comments: 4 | rating: 8 | detail

sam53, 17 january 2014

coś zostawię

nie dogonię z wiatrem myśli
ni jaskółek w niskim locie
nie ubiorę drzewa w liście
może ktoś to zrobi mądrzej

nie usłyszę śpiewu ptaków
ktoś im pewnie skleił dzioby
w ciszę wsypał ziarnko maku
milczą krzyże i ogrody

ale zanim podasz rękę
czas w klepsydrze piaskiem wróci
dam ci wiersz dwa słowa piękne
i mój smutek - niech się smuci

number of comments: 8 | rating: 8 | detail

sam53, 16 january 2014

wiersz do nikogo

jeśli już to chciałbym w nią wierzyć
choć przede mną starało się paru
raczej szukać pod stertą talerzy
nie zamierzam - więc proszę mi daruj

daruj czas który godzin nie liczy
i wskazówki przydługie w zegarach
daruj szczęście bo jego nam życzyć
pozostało - "dobrana" z nas para

i się nie złość bo cóż z takiej złości
która nóżką wciąż tupie gdy nogą
można kopnąć - żal trochę miłości
kiedy kochać nie mamy już kogo

number of comments: 2 | rating: 7 | detail

sam53, 14 january 2014

z czystym sumieniem

chciałbym po sobie choćby słowo
dla tej tak zwanej potomności
zostawić jako życia owoc
poczęty z albo w miłości

kiedyś myślałem by na kartkę
czystą niewinną samą w sobie
wpisać dwa słowa ale warte
więcej niż oskar albo nobel

nie problem w słowach i w ilości
lecz w treści zgodnej z zamówieniem
bo jak potomność potomności
rozkaże myśli zejść na ziemię

tak źle i tak nie dobrze
dwa słowa walczą o przetrwanie
więc może dobry panie boże
tobie je dam na przechowanie