Najnowsze prace:

Poezja

	sikimora
	PROFIL O autorze Przyjaciele (1) Poezja (23)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

sikimora, 9 stycznia 2012

przepraszam

że żyję już więcej nie
będę do siedmiu razy
sztuka cierpię za torturowane
myszy ptaki z opóźnionym
refleksem w małych móżdżkach
na końcu wszystkie koty są człowiekiem
i muszą się kąpać

w niedzielę do wora
plusk
głodnym rybkom
węgorzykom elektrykom

liczba komentarzy: 6 | punkty: 8 | szczegóły

sikimora, 8 stycznia 2012

monolog świętej krowy

Jak okruchy szkła z bizantyjskiej mozaiki,
odłamki zdań spod wieży Babel, jak ciągle zielone
liście z dawno wymarłych drzew – jesteśmy
skazani na fragmenty.
Niektórzy wierzą, że istnieje całość
opowiadana mową minaretów, reliefów, sklepień
i baśni, przepisanych w wersety z głosu wzywającego świat
na salat - szachrit - jutrznię, inni sens zamykają w chwili
przybierającej postać gladiatora albo błazna. Można też
milczeć o znaczeniach, czerpiąc z mądrości ptaków, drzew,
kamieni - lub iść za nutą, słowem - aż do początku, żeby zostać
na brzegu świata i słuchać rozbitej historii.

Muzyka potrafi się bronić przed głuchym, gdy ją nakłania
do jarmarcznej śpiewki - kąsa nieprawdą, jak wąż umyka,
zostawiając ślad – fałsz, kakofonię. Poezja uciec nie umie,
bo prawie każdy pisze, czyta, każdy czuje – więc jest z nią
po imieniu, przy stole ją sadza do łóżka bierze, stroi
na swojską modłę rymem lub na biało, aż zapomni,
skąd przyszła, jakie ma zadanie - zacznie rodzić wiersze
podobne do gospodarzy, posłuszne od pierwszego
płaczu i bystre – szybko podchwycą ulubione frazy,
żeby podobać się jak to, co znajome, podane odświętnie
bo w metaforze, a więc liryczne, cokolwiek liryka znaczy
dziś, kiedy każdy może ją zrobić sobie z pustki,
tęsknoty, z poglądów w prawo, z przekonań
na lewo, z miłości spełnionej, z chorego kochania
- jak prędki obiad dla zajętych czym innym,
a jednak głodnych.

Nazwano mnie świętą krową i odmówiono zdolności
współczucia, tylko dlatego że próbuję zajrzeć w oczy
tej pogodzonej z losem kapłance - miała przecież służyć
w nieszczęściu, szukać szczelin, przez które sączy się światło
potrzebne zmarłym, żeby smierć ich nie zwiodła, miała śpiewem
sprowadzać koniec do początku – a dzierga serwetkę,
dla usprawiedliwienia wymyślając dziwne wzory.

liczba komentarzy: 43 | punkty: 20 | szczegóły

sikimora, 7 stycznia 2012

nie bój się wierszu

otoczymy cię kołem
i będziemy chuchać

chuuuuuu

ani zima zła
ani lis kulawy
niestraszne
we wspólnym oddechu
w ramion silnych splocie

po co ci rączki
po co ci nóżki
i główka
wystarczy serduszko

buuuuź buuuuź

promyczku
całusku
opuszko

chodzi dusza wkoło drogi
nie ma ręki ani nogi

liczba komentarzy: 16 | punkty: 9 | szczegóły

10 - 30 - 100

Najnowsze prace:

Poezja

przepraszam

monolog świętej krowy

nie bój się wierszu

Ostatnie komentarze:

kontakt z redakcją