Najnowsze prace:

Poezja

	Yaro
	PROFIL O autorze Przyjaciele (18) Poezja (2457) Proza (6) Fotografia (17) Dziennik (6)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Yaro, 24 listopada 2018

życie i śmierć

życie białą kartką
niezapisaną
rzuconą na blat
z boku kałamarz pióro

zapisujesz każdy dzień
słowo emocje
rozstanie zwycięstwa porażki

jak liść pod drzewem jesienią
czerwienia żółty zgniły zatem

śmierć przejściem przez próg
zatrzaśnięte za sobą
drzwi na amen

znicz na grobie
płonie żywym ogniem
wierszem w waszej głowie
zapisać się wiecznym

przyjdź będzie dobrze

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 23 listopada 2018

czarnowidz

w dosłowność przystrajam cię
w każdą nocy czerń
każdy dzień niby inny
podobny twoim słowom

zakładam kajdany życia
ukucia stalowe są zimne
ciężar słów spadających
podobnym gromom haraczą duszę

przemęczony boleścią
wieszam się na krzyżu
zadając pytanie dlaczego
każdą chwilą cierpię za nic

natura pozwala nam na całe mnóstwo
wskazuje drogę którą pójść mógłbym
w moralnym kanonie konam
wychodzę ze skóry bo ten który
zmartwychwstał bywa u mnie czasem

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 23 listopada 2018

płynę

libretta są bez prestiżu
wychodzące boso z cienia
autorskiej wyobraźni

jaźnią istnienie obustronnego poświęcenia

biorąc na barki miłość jak ranną sarnę
dwa razy tyle darując na kwesty
nie licząc na przyszłe niestabilne czasy

zbudowane w sercu miejsce
byś weszła w nie bez fleków

zmrok zamknięte oczy

gwiazdy wspięły się wysoko
na niebie w mgławicach naznaczone imię
płynę ze wspólnym uczuciem

liczba komentarzy: 2 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 15 listopada 2018

jestem słaby

istniejesz słaby życie cię batoży
walcz samotny ze sobą
bitwa ma sens gdy spiorunujesz siebie
zdobywasz szerokie horyzonty na ile cię stać
biegnij ze mną dalej gdzie nie ma nas

bracie życie to męczeństwo
nie znam nikogo kto byłby uszczęśliwionym
nie znam spokojnych przyczółków
pozornie spokój trwa dzień dwa
nikt ci nie powie szczerze dobrego słowa
twoje szczęście znajdzie przeszkodę
musisz ją przeskoczyć pokonać lub dźwigać kłody

trwa wendetta trwa zło zawzięcie
broczą słowa myśli nieprzyzwoite grzeszne
nieustępliwie dąż do celu on chadza blisko
zaślepieni uśpieni w cieniu samotności
wstajemy na nogi by odbić się od otchłani

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 10 listopada 2018

kim jestem

kim że jestem
w świeci kłamliwych zawiłych słów

na dłoniach praca szczęście
że dzieciom dobrze
płynę w bezmiarze bez powietrza

uciekają lata
scena po której drepce nie jest łatwa
schodzę pokonany
bezsilny słaby

woda nie smakuje tak samo
wychodzę wystrugany nieładny blady

oklaski porażka i pętla coraz mocniejsza
po co mój duch tutaj zamieszkał

są ciekawsze miejsca

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 8 listopada 2018

nasz ponury świat

Nasz świat ponury i nudny
niestety technologia zabija psyche
laptopy i smartfony w uszach dziurki
słuchawki światłowód i komórki

gdy jeszcze podstawówce
biegiem z klatki przed blok na podwórko
wpojona miłość do gry w piłkę
lecz wszyscy kumple na fejsbuku

za blokiem była ławka na niej siadałem
odpoczynek rozmowy po świt
zebrane myśli przelewałem na papier
obok na trzepaku wisieć głową w dół spadałem

życia spróbować jak pragnienie lecz nie z umiarem
czerpałem garściami zamiast łyżeczką od herbaty
ojca słuchać nie podobne do mnie
komandos wiedział wiele dawał baty
dawał dobre rady na własnym przykładzie
miał kilka wad jedną było piwsko
kładłem lagę na wszystko

za młody młode koty tłuste oczy
wytarte spodnie zdarte kolana
pryszczaty dojrzeć szybko jak inni wszyscy
rówieśnicy pierwsze fajki zioło konflikty
zabójcze pomysły brodzić z prądem
zajadać się wstydem patrzyły na mnie dziewczyny
kochałem je jak my wszyscy

głodni życia umieraliśmy by rano powstać
feniksy z prochu ziemi my solą w oku

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Yaro, 4 listopada 2018

Niczyja

byłaś inną odległą nie do zdobycia
piękną i czystą byłaś ziemią niczyją
pachniałaś zeszłym latem
chciałem się zapoznać lecz odwaga uleciała

dla nas czas się zatrzymał
księżyc i słońce
na niebie chmury
my pośród nich we dwójkę
kontur twój na wieki pod powiekami

bezradnie pisałem listy
obgryzione paznokcie
nie umiałem pokonać nieśmiałości
wiedziałem że to ty jesteś tą
o której się marzy
spotkały się nasze wspomnienia
powiedziała że myślała o mnie
nieśmiało upływał czas
we dwoje można wszystko naprawić

dla nas czas się zatrzymał
księżyc i słońce
na niebie chmury
my pośród nich we dwójkę
kontur twój na wieki pod powiekami

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 2 listopada 2018

słowa

w głowie zatrzymują się słowa
otacza je chaos Sepultury
dookoła echo kosmosu
w wyobraźni zespalam zdania

spadam wzlatuję upadam wstaję
wysyłam przez usta na wydechu

połykam czasem ślinę
gryzę się w wargi by
nie urażać nikogo prócz autorskiego ego

głucho cicho gdy nie mówię
czasem krzyczę lub ryczę
hamuję się od przekleństw
by języka nie okaleczyć

zamknięty w sobie na chwilę znikam
utykam podparty laską umykam w cień
ważne że kiedyś nie będę pisał

będę opowiadał jak

chciałem być kimś kim nie byłem
słowa są orężem nie nadążam
pełno mnie wszędzie pełne brzegi
wylewam na papier to co we mnie najlepsze

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 31 października 2018

trójkąty

myślę o nas
w zimowy wieczór
kot skulony na dywanie

przy kominku
spotykają się ognia dłonie

mówisz że już tak nie możesz
pokój zamieniam w spokój
widzę

trójkąty na suficie

płynie na starej płycie życie
otulony marzeniami zasypiam
mróz maluje wzór na szklanym tle

liczba komentarzy: 2 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 29 października 2018

o poecie wiersz

poeta pisze wiersz który kołysze
układa dni do snu by znów
wyrywać z butów końskie kopyta

najlepsze wiersze pisze jesienny wiatr
wtedy gdy depresja szarych dni stuka w drzwi

poeta kreśli wiersz uszlachetniał go
odzierał z niepotrzebnych słów
warstwa po warstwie
szlifował w sobie diament
dla ludzi nie dla siebie go śle

zły dzień budzi poetę
zagląda w okna i tak zasłonięte

cisza dla poety to czego chce
napawa go szczęściem spokój

trzeźwy winien być wiersz
nie jak na trzeci dzień na talerzu śledź

wiersz liryczny jeden jak innych tysiąc
nie jak liście jesienią kolorowe
aż z czasem bledną
gniją nawarstwiając ląd
okrywając pajęczyną papier jak babie lato krzak
zimno jest
jest i wiersz ku pokrzepieniu serc