Najnowsze prace:

Poezja

	Yaro
	PROFIL O autorze Przyjaciele (17) Poezja (2351) Proza (6) Fotografia (17) Dziennik (6)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Yaro, 27 stycznia 2018

piwo

było cieple lato
wyrwałem ją
na żywca

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 26 stycznia 2018

wytrzymałość

w parku parują się młodzi
pachnie miłością powietrze
rzadko kto do starości wytrzyma
poróżni ich choćby zima

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 26 stycznia 2018

pokrył włosy szron
siwa broda
minęło lato słońce spadło za jeziorem
jesień liście złoci
kora drzew rdzewieje
wiatr rozpuszcza włosy
skoszone łąki
siano tańczy zapachem ziół
zapadam się
myśli dyskiem w kosmosie

wyobraziłem ciebie obok
lasko drewniana co podpierasz mnie
idę samotnie polną drogą
niegdyś biegaliśmy tutaj do źródła po wodę
wspominam bez żalu dzieciństwa beztroskie dni
nie żałuję żadnej z chwili

wypełniłem po brzegi dzban
teraz napiję się by skonać bezimiennie
na dnie grobu
pod piachem przykryty kamienna płytą
bezdźwięczny jak pęknięty dzwon
na opuszczonej wieży
niekoniecznie kościelnej

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 25 stycznia 2018

długa droga

nie raz po raz poezja dotyka rosy na skroni
dom rodzina praca a mnie tutaj wiele trzyma
wpatrzony w lustrzane odbicie
w poszukiwaniu dnia po przepiciu przejedzeniu

droga długa
wygrywam z demonami
jednego mam w piwnicy uwiązany
by nie marudził i zniewalał duszę
serca kamień kruszę
otwieram się na ludzi
zakończę by nie nudzić
tak sadzę spróbuj mnie osądzić

wybaczam innym i sobie
by serce niezatrute
bo kim jestem by kimś innym stać się
choć dla siebie stawiam poprzeczki
ze sobą niełatwo nie jest gładko
niby płynę ale coś tu trzyma

droga długa
wygrywam z demonami
jednego mam w piwnicy uwiązany
by nie marudził i zniewalał duszę
serca kamień kruszę
otwieram się na ludzi
zakończę by nie nudzić
tak sadzę spróbuj mnie osądzić

pisze trochę jak maszyna
gram na strun nerwów melodię gdy zima
wiem ze mną nikt nie wytrzyma
kaptur naciągam i miastem pląsam się zwyczajnie
w głowie kilka marzeń prostych jak moje bycie

droga długa
wygrywam z demonami
jednego mam w piwnicy uwiązany
by nie marudził i zniewalał duszę
serca kamień kruszę
otwieram się na ludzi
zakończę by nie nudzić
tak sadzę spróbuj mnie osądzić

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 25 stycznia 2018

piękni i młodzi

każdy był jest będzie
młodym człowiekiem z wypryskami
nieokiełznani szalone lata są były będą
nie mierz wysoko by nie spaść w dół zwątpienia
pierwsze miłości szalone dziewczyny
spoceni chłopcy pełni ekspresji

nikt bardziej szalony
nikt bardziej słodki
poranek i wieczór sobotni
rano plany wieczorem wypad

lubię wspominać i snuć gawędy
lubisz gdy przy tym marszczę czoło
pachniesz młodością jeszcze
zapach smak twoich ust czysta słodycz
tanich perfum nie zapominam

nikt bardziej szalony
nikt bardziej słodki
poranek i wieczór sobotni
rano plany wieczorem wypad

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 24 stycznia 2018

złodziej

ukradłem serce
by zgrzeszyć bez przebaczenia

zakochani po pachy
zagubieni
idziemy parkową ulicą

księżyc widzi wszystko
dookoła cisza goła

przytuleni na ławce
nie bój się jutra
nie wiadomo co przywieje wiatr

otoczeni miłością
kradniemy siebie nawzajem

zatopieni jak statki na dnie oceanu
życie przytłacza szukając wyzwolenia

liczba komentarzy: 2 | punkty: 5 | szczegóły

Yaro, 23 stycznia 2018

prośba o lepszy dzień

deszczu taniec po parapecie
niedomknięte okiennice
tłuką o futrynę z wiatrem
co przynosi ulgę samobójcom
wspina się na szczyty gór

rozkładam ramiona w modlitwie
wypatruję odpowiedzi Boga
mam jedno pytanie
ile jeszcze
człowiek będzie katem dla bliźniego

przyjdź jak śmierć nie wiadomo skąd
nie wiadomo kiedy bez przewidywań
bez wytyczenia drogi daty

ja niżej podpisany nie znaczę nic
prócz życia w niewoli pragnień materializmu
pożądań żądz zmarnowany świat

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Yaro, 22 stycznia 2018

Rembertówka

tam krzyż gdzie stała stara cerkiew
dalej wieże kościelne patrzyły
w dal
porosło lasem polskie niebo
ziemia pokryła się trawą
dokonało się zło na niewinnych
Ukraińcom za dużo się wydawało
wieczną kraina się zawaało
nagle zza płotu przyszedł koniec
jak złodziej

Wołyń gdzie Bug kołysze łodzie
stary rybak smutny
bo nie ma sąsiadów
dobrych Lachów

noc i dzień krew płynęła rzeką
ciemne strumienie
pochylona jedynie stara wierzbina
płacze dotyka człowieka dłoni zimnych
oczy wypatrzone czekają przebaczenia

Wołyń gdzie Bug kołysze łodzie
stary rybak smutny
bo nie ma sąsiadów
dobrych Lachów

wrócimy do ziemi co od wieków odłogiem leży
której nikt nie obsieje
nikt nie zaorze
nikt do chaty nie zakołacze

bo jej już nie ma
jedynie w sercu żal i rozpacz

Wołyń gdzie Bug kołysze łodzie
stary rybak smutny
bo nie ma sąsiadów
dobrych Lachów

kości zakopane byle gdzie nikt nie wie
w dłoni pozostały karabiny
nie ma przebaczenia czasem
wyjaśnienia bez zrozumienia

rodacy pamiętamy dziadku zajrzyj tu przypadkiem

zamieszkaj między nami

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Yaro, 22 stycznia 2018

żegnajcie na mnie czas

dziękuję zjadłem śniadanie było pyszne
odchodzę przed siebie bo dalej się nie da
świat jak majster bieda wytarte spodnie
zmarszczek pełna twarz

w kieszeni groszy parę
po raz ostatni się widzimy
po raz ostatni wypowiadam żegnajcie
na do widzenia pozdrawiam was

czas to pieniądz nie posiadam obydwu na raz
nieważne za to wieczorem

wdaję się w alkoholowe nastroje
płaczę śmieję się nie raz
nie płace podatków

zbieram datki na pół bułki piwa

w kieszeni groszy parę
po raz ostatni się widzimy
po raz ostatni wypowiadam żegnajcie
na do widzenia pozdrawiam was

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Yaro, 19 stycznia 2018

mój świat

życie bywa prostsze niż się wydaje
dlatego nie trzeba nazywać człowieka wariatem
on tylko płynie goni polem łąką wiatr

choć czasem bywa tak że ogląda świat przez kraty

czasem i ja mam tak że idę nie wiem dokąd całkiem sam
zatracony w myślach w lesie u boku z psem

balansowałem na krawędzi nocą nie spałem
zniewolony przez świat nie mój nie twój

kreują nas na lepszych zniewolonych niewolnych
po raz ostatni wciągam się w ich gry
w alkohol pity z kieliszków bez dna

narkotykiem niech stanie się rodzinne śniadanie
wiem że rady dam w świecie bez grzechu nakazów i rad