Najnowsze prace:

Poezja

	Yaro
	PROFIL O autorze Przyjaciele (17) Poezja (2351) Proza (6) Fotografia (17) Dziennik (6)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Yaro, 27 maja 2018

ziarno

kiedy ziarenko piasku
pustynią się staje

dziewczyna w kobietę
oazą miłości

żal za mężczyzną
co zjawia się z fatamorganą

na piasku ślad
palaża układa
białe rybie ości

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 22 maja 2018

żuczki

prawdy w życiu
niewiele
co pod paznokciem brudu

w smrodzie kłamstw
toczymy szarość codzienności
przez bram wieczności

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 21 maja 2018

wyzuty z butów
rozsznurowane sprawy
na językach logo świata
kto rządzi ten co zostawia po sobie ślady

pal gumę
dym wić się powinien ku niebu

nie dla wszystkich ziemia
więc proście o kawałek nieba

oznakowani oryginalni
zamaskowani niepokorni
bez sumienia zimni jak kamienie

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Yaro, 19 maja 2018

jak anioł

aniele przyjdź

dusza czyste szkło
czeka na wiersz
zaaranżowane spotkanie

na horyzoncie snów

splecione ciała
oczy anioła zaklęte
skrzydła śnieżne lśnią

niebo nie płacze
gwiazd słabe światło
z mgieł i gniazd
świt budzi ptaki

aniele przyjdź

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 7 maja 2018

niedoskonały

sznur wokół szyi
w dłoniach dwie czerwone cegły
z pieca Martynowskiego

burzą świat niedoskonały
burzą prawdę i kłamstwo

mam dość
patrzenia przez małe okna
pokryte bezczelnie szarością

w głowie szum myśli niedoskonałych obrazów
w sercu migotanie szarpanie
pytam za co
widzę świat czarno-biało

blady księżyc smutne pejzaże
kiedyś wyśni się życie
prawdziwe bez obaw

jutra nienawidzę boję się
dziś nęka wysokimi progami

idę ze strachem pod ramię
uśmiech przygaszony nieśmiałym spojrzeniem

wszystko minie pory roku
burza i cisza przed nią
młodość starość
smutek radość

widzę
myślę
boję się
ucieczka od samego siebie

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 19 kwietnia 2018

jest dobrze

jest dobrze
nie jest dobrze

tutaj na dole
w niewoli trwam
w strachu usypiam
świt wyrywa ze snu

w poniżeniu na potępienie ludzi
wydają matki dzieci światu
przetrwają najsilniejsi
brzmi hasło

wiara chwyta dusze
niewolnicy czyli my
by jeść mieć na chleb
niewolnikiem potrzeba być
kopać sobie dół

jeśli połkniesz przynętę
by stać się jak oni
chwytać dzień sałatę mieć
nie dzielić się z nikim

być twardym
serce mieć z kamienia lub skały
nie widzieć zła
być nim
bawić się
spalić Rzym
zająć Krym

zamykam oczy by śnić

uciekam stąd w mały świat
wypielęgnowany w niewoli
pamiętam śmiech dziecka
byłem nim
nikt nie pamięta
nikt mnie nie zna

jest dobrze
nie jest dobrze

tutaj na dole
w niewoli trwam
w strachu usypiam
świt wyrywa ze snu

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 18 kwietnia 2018

dom na wsi

krzyczysz z daleka
zamknij drzwi bo muchy błota naniosą

siedzi skulony w kącie na taborecie
trzeszczy radio piszczy bieda

w łachmanach starych
idzie polem życie
zawiane wioski płonie zorza
kominy dymią szaro dookoła
stare płoty stare szopy
niezła wiocha
ryk krowy budzi psy
słychać ujadanie

uśpiony przy piecu
suszysz kalesony
twój dom miejsce schadzek szarych myszy

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 18 kwietnia 2018

drzewa nie umierają

nie jestem drzewem

chciałbym być
strzała pędzi z życiem
zobaczyła las
by drzewem się stać

drzewo cierpliwe
patrzy usłyszy słowa
zapisze na korze
zdziera niczym skórę

nie umiera rozsiewa nasiona
zrzuca okrycie
wiatr wśród nich wiruje
myśli w głowie
słowa liście

rozrzucam na zwykły papier jak malarz
maluję peptydami
od wewnątrz wypełniona przestrzeń

wiersze układam na regałach
reguły są jasne

nie życie pośród zieleni
umierają ludzie
toczą kamień kodują myśli
podli niesprawiedliwi

chciwość
posiadanie sensem istnienia
leśne ścieżki kładą chłodny cień

wzdłuż popielatych grobli
na których wierzby jak żołnierze salutują

w cieniu drzewa odpocznę
herbatą z igieł sosny
ukoję zmartwienia

pompują w siebie emocje
brzozy sterczą białe piszczele
czują nie zazdroszczą
nikomu nie wybaczą

chyba a jakże artyście
przenikają dreszcze zimna pościel

pędzle w wodzie

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 15 kwietnia 2018

jak dotyk

dotyk
zimna dłoni
stopiony serca lód

jesteś obca mimo bliskości
dwie krople wody
bardzo różni
podobne spojrzenia
połączone w pryzmacie

dotyk włosów
jedwabne oplatają palce

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 9 kwietnia 2018

wierszem do ciebie

trzęsącą karoserią
prosto z komisu
odzierałem ze rdzy

w twoim kierunku
zwijałem asfalt

wyczuwalny zapach gum
ser na skarpetach
nieświeży oddech
papierosowym dymem w oczy
zatarty alternator

wiersz spełnia treść