Najnowsze prace:

Poezja

	Jerzy Wilski
	PROFIL O autorze Przyjaciele (7) Książki (1) Poezja (55)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Jerzy Wilski, 30 października 2011

migotanie

chwilę bieg przerwany
łuną zniczy martwe milczą
nieśmiertelne ipady

dogasa zapach imion
czas woskiem przecieka
kończy przydział ciszy

kieszenie już płoną
ekranem terminarzy

jedynie wiatr pozostał
kołysze cienie zasłuchane
jak świeca do świecy szepce

…pamiętasz tyle było tu twarzy

wszystkie kiedyś w płomieniu
zmieszczę

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Jerzy Wilski, 29 października 2011

* * *

dopóki nie znasz

chcesz mieć na całe życie

święte prawo własności

to zbyt mało

aby przyzwyczaić się

do migren

prania skarpetek

wspólnego udawania
zachwytu
nad brakiem wyboru

liczba komentarzy: 3 | punkty: 3 | szczegóły

Jerzy Wilski, 28 października 2011

proza życia

kobieta życie rozumiała
musi ugotować wyprać wyprasować

mężczyzna brał

miał obowiązek dostarczać środki
w międzyczasie pił

żyli długo
i nieszczęśliwie

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Jerzy Wilski, 28 października 2011

* * *

wilgotno celebruję utwór

jeszcze rumienią mnie przyszłe spojrzenia

z tego co ukryte niewiele ubyło
ale zwyczajnie jestem szczęśliwy
inaczej ułożyłem litery w biuście
talii biodrach wymiary nobla

wystarczy do jutra

myśl starzeje się szybko

żaden poeta nie jest
ostateczną formą wiersza

liczba komentarzy: 23 | punkty: 10 | szczegóły

Jerzy Wilski, 2 października 2011

list niebieski I

chyba nie wiesz
jak trudno mieć ciało

chronić przed nim duszę

zamiar czyn albo zaniechanie

prawie zawsze siniaczą sumienie

treść kartek w lustrze dookoła

napisana w twoim języku

nie ma tu ludzkiego ładu

drogi prostej co trafia

do nieba lub piekła

bez mitów zwyczajnie

jak znieść prawdę o życiu

dopiero śmierć odpowie

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Jerzy Wilski, 1 października 2011

cztery pory życia

otwarte oczy
mówią do wnętrza głowy
wiosny obrazy

świat miód podaje
słabemu kości łamie
emocji siła

słowo dojrzewa
inaczej jesień czyta
zapisany czas

przenikliwe wersy
skrobię na białej szybie
paznokciem myśli

liczba komentarzy: 8 | punkty: 8 | szczegóły

Jerzy Wilski, 1 października 2011

Ewangelia wg Lecha

na początku był płot potem słowo
a wolność co przez nie się stała
jam to nie chwaląc się uczynił
słowo było dobre kiedy jeszcze nie było moje
było nasze i wydało sztandar do wolności
droga po dywanach przypadła kapłanom
od początku co byli ze mną przy słowie

stół nowej religii robiło wielu aż stał się okrągły
równi i równiejsi rzekli więc niechaj będzie rynek
i widząc że jest dobry podzielili go między sobą
walczyliśmy o szanse dla reszty ze wskazaniem
chłopaków ze styropianu i mieli oni być lojalne
ale duch pieniądza zstąpił z góry oślepił wybranych
z drzewa poznania za szybko rwali salony ordery

a lud widząc to chciał rozliczać i szemrał kto i za co
zamieniał władzę na władzę w swoje ręce wziąłem
nie chciałem ale musiałem bo by się pozarzynali

z rozpędu obiecane miliony wymieniliśmy na pluralizm
aby dać świadectwo demokracji i pomieszać języki

cała robota nie wyszła najlepiej wolne soboty niedziele
i święta przypadły bezrobotnym dobra opieka lekarska
gościom z zagranicy tablica z sierpniowymi postulatami
muzeum bo za dużo trzeba było na wzór kościoła
zrobić ich dziesięć i nik do dziś by się nie czepiał
że kartki i talony rynek sam przedrukował na ceny
słowo i sztandar zamienione tylko na wskaźniki
młodzi jak chcą Japonii czy Irlandii muszą sami
pojechać do wolności Stany nie chcą dawać wizy

tym co chłopską mądrość mi przypisują
i tym co winą za dziś obarczają powiadam
na dole możesz sobie fruwać skakać lub biegać
u góry powszechnie znanej sile ciążenia podlegasz