Najnowsze prace:

Poezja

	Jerzy Wilski
	PROFIL O autorze Przyjaciele (7) Książki (1) Poezja (55)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Jerzy Wilski, 14 grudnia 2011

mały kadr białej nocy

biblia alkoholika mówi że umysł
zmartwychwstaje po trzecim
tylko czasem brak anioła

mój nie odezwał się na face-booku
przywalony kamieniem dnia codziennego
klikam w enter otwiera mi się whisky

przecież to za oknem musi mniej więcej
wyglądać normalnie nikt nie jest
geniuszem ani szaleńcem
kolejny drink potwierdza
pierwsza była kobieta
potem sfermentowało jabłko
światu potrzebny był ktoś
kto to wszystko wytłumaczy

liczba komentarzy: 51 | punkty: 22 | szczegóły

Jerzy Wilski, 14 kwietnia 2012

róż ciszy czarno białej

milczymy razem
każde innym kolorem
łatwiejszy powrót

liczba komentarzy: 17 | punkty: 16 | szczegóły

Jerzy Wilski, 12 kwietnia 2012

tren

pamięci Kasi

chwilę byłaś a miejsc pustych tyle
boli każdy kawałek twojej ciszy

w oczach piasek mistyczny horyzont
za którym śmiech rozdrobniony
świeży jeszcze a już tak daleko

tu zwykłe pytanie co warte
skoro nic jest o chwilę stąd

liczba komentarzy: 10 | punkty: 13 | szczegóły

Jerzy Wilski, 14 grudnia 2011

* * *

miało być tylko dziś ale bogu nie wyszło
klonowanie dzięki czemu nie jest nudno
mamy coś czego nie mamy czyli jutro
jutro to jutro owo tak jak by ono istniało
kwestia poczekać ileś tam godzin
ono będzie tu na miejscu nigdy
takie samo dla każdego
dziś nie wiadomo co przyniesie
ale na pewno zmieni coś lepiej
gorzej inaczej wszystko inne
albo już jest albo było

ono zawsze dopiero będzie

zamierza być nigdy nie zaistnieje

jeszcze się nie narodzi już umiera

zmartwychwstaje dziś

z twarzą inną tak samo
wyczekującą
jutra

liczba komentarzy: 12 | punkty: 11 | szczegóły

Jerzy Wilski, 15 kwietnia 2012

tak jakby już wyzwolony

pod obłokiem marzeń
jak pogięty drogowskaz
pozostały chwile

duże bujane
mniejsze wygodne
splątane nad ziarnem
drogi przerwany cień

pomimo krat
wciąż zielony

dopóki przed
słonecznik
nadziei

liczba komentarzy: 25 | punkty: 11 | szczegóły

Jerzy Wilski, 28 kwietnia 2012

podobny inaczej

tak samo żywność przerabiam
na marzenia wspominam babcię
zamiast bajek mi wiersze czytała
lokomotywy symfonia
ciszy kolana zginała

do poezji współczesnej
stosunek mam normalny
biorę ją w każdej pozycji
na ogół bez orgazmu

jak wszystko zżarta inflacją
w mc’donaldzie dla dorosłych
sto funtów drewna rośnie i stoi
więcej niż sto i to za pół godziny

tatuażem pustych liter panczowane
pocą się tomy w modnych okładkach

tresura w klatce głowy

parnas ocieka
dwururką oczu
skorupą światła
oddechem pająka
popielniczką piersi
nietoperzem w łonie
skamleniem boga

bełkotu łan użyźniany
frankensteinami metafor

panierunek słów
świeżość udaje

myśl lubię saute
z subtelnym garni

liczba komentarzy: 19 | punkty: 10 | szczegóły

Jerzy Wilski, 28 kwietnia 2012

zwierciadło myśli

lustro na ścianie
znajomy człowiek milczy
jest nieprawdziwy

liczba komentarzy: 5 | punkty: 10 | szczegóły

Jerzy Wilski, 28 października 2011

* * *

wilgotno celebruję utwór

jeszcze rumienią mnie przyszłe spojrzenia

z tego co ukryte niewiele ubyło
ale zwyczajnie jestem szczęśliwy
inaczej ułożyłem litery w biuście
talii biodrach wymiary nobla

wystarczy do jutra

myśl starzeje się szybko

żaden poeta nie jest
ostateczną formą wiersza

liczba komentarzy: 23 | punkty: 10 | szczegóły

Jerzy Wilski, 1 października 2011

matka marynarza

spacer nad brzegiem
ktoś powiedział panta rhei
dotknęła brzucha

liczba komentarzy: 9 | punkty: 10 | szczegóły

Jerzy Wilski, 10 kwietnia 2012

w zaklętym kręgu

świt nawet kiedy słońce wstaje blady
odchodzi dalej do żywych
tu w rysach domów
plamach dachów widzi nazwiska

mają zasiłek z opieki
wygaszone oczy i garść dzieci
na ławce albo pod ekranem
zapalanym na krótko wieczorem
a w niedzielę za dwa złote
aby poczuć że święto

że boga nie wymyślił ksiądz
są gdzieś ślady

tędy nie przechodzi
bo zapach arizony
topionego smalcu i pieluch
żołtych od zapomnienia
wilgotnych jak godziny
co mieszają myśli
kurczą do małego punktu

wtedy już tylko wstać
iść drogą daleko
aż wróci obojętność