Latest items:

Poetry

	Yaro
	PROFILE About me Friends (17) Poetry (2350) Prose (6) Photography (17) Diary (6)

latest best rating most commented

Yaro, 2 november 2018

słowa

w głowie zatrzymują się słowa
otacza je chaos Sepultury
dookoła echo kosmosu
w wyobraźni zespalam zdania

spadam wzlatuję upadam wstaję
wysyłam przez usta na wydechu

połykam czasem ślinę
gryzę się w wargi by
nie urażać nikogo prócz autorskiego ego

głucho cicho gdy nie mówię
czasem krzyczę lub ryczę
hamuję się od przekleństw
by języka nie okaleczyć

zamknięty w sobie na chwilę znikam
utykam podparty laską umykam w cień
ważne że kiedyś nie będę pisał

będę opowiadał jak

chciałem być kimś kim nie byłem
słowa są orężem nie nadążam
pełno mnie wszędzie pełne brzegi
wylewam na papier to co we mnie najlepsze

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Yaro, 31 october 2018

trójkąty

myślę o nas
w zimowy wieczór
kot skulony na dywanie

przy kominku
spotykają się ognia dłonie

mówisz że już tak nie możesz
pokój zamieniam w spokój
widzę

trójkąty na suficie

płynie na starej płycie życie
otulony marzeniami zasypiam
mróz maluje wzór na szklanym tle

number of comments: 2 | rating: 1 | detail

Yaro, 29 october 2018

o poecie wiersz

poeta pisze wiersz który kołysze
układa dni do snu by znów
wyrywać z butów końskie kopyta

najlepsze wiersze pisze jesienny wiatr
wtedy gdy depresja szarych dni stuka w drzwi

poeta kreśli wiersz uszlachetniał go
odzierał z niepotrzebnych słów
warstwa po warstwie
szlifował w sobie diament
dla ludzi nie dla siebie go śle

zły dzień budzi poetę
zagląda w okna i tak zasłonięte

cisza dla poety to czego chce
napawa go szczęściem spokój

trzeźwy winien być wiersz
nie jak na trzeci dzień na talerzu śledź

wiersz liryczny jeden jak innych tysiąc
nie jak liście jesienią kolorowe
aż z czasem bledną
gniją nawarstwiając ląd
okrywając pajęczyną papier jak babie lato krzak
zimno jest
jest i wiersz ku pokrzepieniu serc

number of comments: 0 | rating: 1 | detail

Yaro, 29 october 2018

jak powieki

opadłe powieki
jak narody wielkich cywilizacji

wzniecony kurz pól bitewnych

w sercu zmarła nadzieja
ostoją wiara w Boga

number of comments: 0 | rating: 1 | detail

Yaro, 27 october 2018

wciąż zapominamy

kim tak naprawdę jestem
wychodzę codziennie wczesnym rankiem
powracam tak po jednym roku
bywam w miejscach zapomnianych
oglądam świat oczami urojeń

światła rażą życie wyblakłe
zapominamy o ludziach
obudziłem się bracie
idę swoją najprostszą drogą
nie skręcam
na bokach zło utyka
chowa ciemny ogon

skomplikowana psychika bombardowana
wizjami wiadomościami wyssanymi z palca
okłamywani w gonitwie
gromadzimy niepotrzebny kapitał
budujemy zamki całe z piasku
budzimy się z bólem głowy bojąc się o interesy
majątki są dobre gdy dziobiesz z umiarem

światła rażą życie wyblakłe
zapominamy o ludziach
obudziłem się bracie
idę swoją najprostszą drogą
nie skręcam
na bokach zło utyka
chowa ciemny ogon

nadchodzi era serca ktoś psuje wartości zaprzecza
rzeka życia rozciąga koryto wspomnień
zanurzony w świadomości oświeca mnie droga
gdy uciekam przed śmiercią nie potrzebuję słów
pogarda na każdym kroku spływa po mnie jak deszcz
po rynie wprost do kanału
wrogowie już się boją
knując kolejny plan jak mnie pominąć

światła rażą życie wyblakłe
zapominamy o ludziach
obudziłem się bracie
idę swoją najprostszą drogą
nie skręcam
na bokach zło utyka
chowa ciemny ogon

number of comments: 2 | rating: 1 | detail

Yaro, 26 october 2018

ślady

po śladach
szukam cię
łapię łzy
w płatki białych róż

pustynia serca
roztapia piasek
spieczone stopy ropieją
oaza wspomnień zielona

fatamorgana na horyzoncie

widzę idziesz aleją
mijamy się zmieszani
z promieniami tęczy

tropiłem cię całe życie
tropiciel
twoje ślady są niewygodne

number of comments: 6 | rating: 1 | detail

Yaro, 25 october 2018

zapałka

ocieram się o życie jak o draskę
płonę przez chwilę

czas szybko płynie

odrobina ciepła
ogień w sercach

zwęglony na boki się wyginam
rzucają mnie do popielnicy

niepotrzebny konam
w objęciach nicości
popiół wypełnia oczodoły
koniec drogi

początkiem nowej zapałki
ze starej paczki

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Yaro, 21 october 2018

Scytia

płynął czas pośród fal
rzeki brzeg łagodny jak stryj
wiatr rozwiewał dym
znad strzechą krytej chaty
Bóg patrzył na krainę gdzie miłość
kwitła jak winoroślą kwitną pola

mężni wojowie kobiety zacne
dorodne dzieci gołębie przy szopie
wydziobują okruchy dobrobytu
nadchodzą dni zdrady
znienacka jak złodziej skradają się

miedziany miecz kusza i kij
znad rzek nadchodzą z gór znad mórz
opuszczeni słabi przypasani pasem ze skóry
walczą o prawdę od wieków
w obronie sprawiedliwości i praw bożych

nie świat jest ważny ważna rodzina
ziemia jest nam nadana od Boga
człowiek chytry mocny złamał zasady
kara będzie równie gorzka jak kłamstwo
w ustach bożka pieniążka

number of comments: 2 | rating: 1 | detail

Yaro, 18 october 2018

wędrówka drogą

buty niewygodne
potargane spodnie
w pół opasany pasem skórzanym
wyruszam w drogę szeroką z prędkością małą

być wędrowcem jest zdrowsze
od siedzenia w jednym miejscu
od siedzenia boli mnie taboret
wychodzę po prostu
z różnymi myślami
pod kapeluszem z małym rondem

idę tak mimo zamkniętych oczu
mijam różne krainy
poznaję ludzi i ich rodziny
zakochany w świecie wieść się niesie
chowam wspomnienia w sakwie z chlebem

każdej nocy umieram by zbudzić się na nowo
mój świat jest właśnie taki jaki kierunek ubieram
zakłopotany popijam problem wodą

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Yaro, 17 october 2018

liście spadają jesienią bo ich nie kochamy

zasuszony lipowy liść

podobny innym liściom
żółty zwinięty

kwiaty to całkiem inna bajka
pasują do herbaty
gdy człowiek
przemoczony zziębnięty

Janek kochał lipy
pod ich cieniem odnalazł odpoczynek
zapraszał innych zmęczonych wędrowców
szukających ukojenia spokoju

liście barwią się z jesienią
przechodzą na inną stronę
malują świat by nie stał się depresją